door Myriam, Kris, Torre & Leander Een volledig reisverslag met onze ervaringen en praktische tips kan je opvragen bij Wegwijzer vzw (www.wegwijzer.be).
13-04-2006
Vieussan
Vers van de boot stappen we in Sète een Franse pizzatent binnen en worden op onze wenken bediend en overgoten met rode wijn. We kamperen op een parking naast de zee en zien rond middernacht onze boot terug vertrekken naar Marokko, zonder ons. De volgende ochtend wandel ik nog eens met Torre door de haven en bestel op een terras een koffie met croissant. Na wat stokbrood, kaas en gedroogde worst te hebben ingeslaan rijden we naar Vieussan, in de Haute-Languedoc, waar vrienden van vrienden een café-brasserie hebben Le Lézard Bleu. Ook in Zuid-Frankrijk is de lente nog niet echt toegeslaan lijkt ons, al zijn er al veel bloemen en bloesems. We besluiten naar de toren van het dorpje te klauteren. Helaas blijken we de aanval op de verkeerde heuvelflank te hebben ingezet en aldra wordt onze tocht de meest vervaarlijke bergbeklimming uit de geschiedenis. Zonder al te veel kleerscheuren bereiken we echter ons doel en kijken genoegzaam uit op de vallei, rivier, wijngaarden en fruitbomen en de typische natuurstenen kronkelhuisjesstraatjes van het dorp.
Na onze innerlijke ketel tot aan de rand met frieten te hebben gevuld stappen we terug in de wagen voor de laatste rit.
Kris
In Vieussan kan je ook wandeltochten maken met de ezel www.lanebleu.com
09-04-2006
De boot alweer
Marokko mag dan bruin lopen van de politie, ze zijn er niet waar het nodig is, bijvoorbeeld in Tanger. Na veel onduidelijkheid en gedoe met papieren moeten we een halve dag op de kade wachten op de boot die vertraging heeft. Een groep toekomstloze jongeren kruipt over de betonnen ommuringen en stalen hekkens en probeert nog zaakjes te doen of zich te verstoppen onder een wagen. Uiteindelijk geraken we toch op de Marakech Express en weten ons op zee redelijk te amuseren met dutjes doen, huisjes bouwen rond de stapelbedden, Afrikaanse voetbal (voetbal met een colablikje) op het zonnedek, verstoppertje in de loungebar etc. Enkel in de namiddag is er zware wind (die ons al achtervolgt sinds de Sahara) en we komen slechts een klein dagje te laat maar behouden in Frankrijk toe.
Kris
07-04-2006
Essaouira
Met een bijna 'gloednieuwe' kamionet bereiken we Essaouira enkele (lees: twee) dagen voor onze boot vertrekt. Deze hippe stad met zijn schilderachtige haven lokt het hele jaar door toeristen en surfers, jong en oud, naar zijn wemelende straatjes vol winkeltjes, leuke cafeetjes en natuurlijk de wind en de golven. Voor wie net uit de woestijn komt een beetje wennen maar algauw laten we ons volledig gaan. We laten ons leiden door onze neus (eten heeerlijke gegrilde vis in de haven) en onze portemonnee (we doen onze laatste souvenirsinkopen waaronder een mooi Marokaans tapijtje voor in de living). Een soort Marokaanse variant van de 'Dag van de platte portemonee'...
Myriam
06-04-2006
Motoronderhoud
In Agadir kan je goedkoop uw wagen laten onderhouden en schilderen. Nieuwe (woestijn)banden zouden er slechts 50 euro kosten. Met de kinderen zijn we echter op zoek gegaan naar een plek waar ook zand en water bij de hand was en kwamen zo terecht in Tamraht Mequanic General. Verf en schuurschijven hadden we zelf mee al heeft men daar ook goede verf (ik weet wel niet welke kleuren ). We betaalden voor het afschuren van de camionet (niet de onderkant), laswerken, plamuren en de zaak volledig herspuiten in drie lagen 350 euro (zonder verf dus). Het is aangewezen de werken van nabij te volgen, al moet ik zeggen dat het beter is voor hart en zenuwen om telkens na enkele uren een halve dag op het strand plat te gaan liggen.
Kris
Schilderen in Tamraht
Jawel hoor. Na enige druk schiet onze garagist in aktie en onze kamionet krijgt een nieuw kleurtje. Opvallend is toch dat Marokkanen (toch in de garage's die wij bezocht hebben) die eerst zo vriendelijk waren, tijdens het werken wat nors worden. Het onderhandelen gaat hen duidelijk beter af dan het werken zelf. Dat gaat steeds gepaard met een zekere mate van gemopper over dat alles toch wel meer werk is dan gedacht... Maar wij zijn blij met het resultaat (en toch ook wel met het feit dat we het niet zelf hebben moeten doen, de pot verwijt de ketel?) laten Torre's fiets achter bij ons Marokaans gastgezin en rijden gezwind verder naar het Noorden.
Myriam
05-04-2006
de grote terugtocht
Terwijl ik dit nu schrijf hebben we de woestijn al een tijdje achter ons gelaten, voelen we ons terug in de 'bewoonde wereld' en hebben we alweer zo'n 2000km achter de kiezen. We zijn neergestreken in een klein kustdorp (Tamragt) zo'n 10 km ten noorden van Agadir en onze kamionet is momenteel binnen voor een grote onderhoudsbeurt. Het zout van de zee heeft het roesten aanzienlijk versneld en het is de bedoeling dat ze volledig geschilderd wordt. Ik zeg wel de bedoeling want momenteel zijn ze al drie dagen aan het schuren en zijn ze nog altijd niet begonnen met schilderen. De afspraak was 3 dagen... Deze morgen vroeg de garagist nog welke kleuren hij nu moest gebruiken... De spanning loopt hier een beetje op, er is deze namiddag te veel wind om te schilderen en de garagist ligt de helft van de dag in z'n bed. Enfin, blijven vertrouwen is de boodschap. We zouden graag morgenmiddag doorrijden naar Essaouira om daar nog te genieten van onze laatste dagen in Marokko. Zondag 9 april vertrekt onze boot. Daarna rijden we op het gemak door naar België. Wellicht blijven we nog een paar dagen in zuid-frankrijk om na te genieten (lees: bekomen) van onze boottocht. Jullie mogen ons terug verwachten in België na Pasen voor de paaseitjes. vele groetjes vanuit ons computerklasje in Tamragt Myriam en Torre
04-04-2006
Le Roi Bedouin
Rare jongens die Belgen (zie Astrix en Oblix). Tussen Layoune en Tarfaya (70km voorbij Layoune) hebben twee Belgen een prachtige camping, wijn, geitenkaas en chocolademoes. Na 5 km piste kom je in een mooie vallei met zoutwaterbronnen en in de verte een zoutmeer. Alles dient men hier zelf te voorzien, van elektriciteit met zonnepanelen en windmolen tot warm water en drinkwater. Op een paar jaar hebben Martine en Luc hier de zaak van uit het niks helemaal opgebouwd. Zij zijn trouwens nog op zoek naar een systeem op zonnenenergie om water te ontzilten.
www.geocities.com/le_roi_bedouin
Je kan hier lekker eten (specialiteit tajine van dromedaris met dadels en geitenkaas) en ontbijten, kamperen of slapen in Marokaanse tenten. Ook een wandeling naar de nabije watervalletjes is een welkome afwisseling in het woestijnlandschap.
Kris
03-04-2006
Leanders top tien
1. Niet aaaankomen (dit geldt vooral voor anderen, niet zozeer voor zichzelf) intonatie zeer belangrijk
2. ikke niet
3. nog niet
4. oke niet (trio toepasbaar bij gaan slapen, pyama aandoen en verversen...)
5. ikke weent, mama/papa boos
6. non non non non non (wanneer andere kindjes aan z'n speelgoed willen komen)
7. wat doetij, Tor? (en dan doet hij dat na)
8. nie kapot maken
9. kijk, ikke maak
10. flesje maken (het eerste wat hij 's morgens zegt bij het wakker worden)
Leander
02-04-2006
Rijden in Mauritanie
De tien verkeersgeboden:
1. gas geven
2. aan het stuur draaien
3. tuteren = ik ga je omver rijden
4. remmen indien strikt noodzakelijk en op het laatste moment
5. niet te veel links rijden
6. rechts voorbij steken op het voetpad
7. achteruitkijkspiegels demonteren
8. parkeren in het midden van de baan
9. stopteken = kijken als je de baan oversteekt
10. eerst afdraaien en dan soms pinken
Gelukkig is 98% van de wegen in Mauritanie rechtdoor in de woestijn maar voor de keren dat je in een stad rijdt is het aangewezen ergens bij een tankstation een autoverzekering af te sluiten (wij betaalden 20euro voor 10 dagen). Tussen Nouadhibou en Nouakchott ligt er sinds eind 2005 een splinternieuwe baan, de enige deftige Saharadoorsteek van hier tot de Nijl. Tot voor kort duurde deze tocht van 450 km 6 dagen, maar dankzij Mr Tarmac kan je nu de rit in één dag maken. Op vrij geregelde afstanden zie je tenten en barakken naast de baan met een bordje restaurant of auberge, de Mauritaanse versie van een autostraderestaurant. In de steden kan je gemakkellijk brandstof tanken en tussen Bou Lanuoar en Nouakchott is er ook één echt tankstation. Bevoorrading is niet echt een probleem al dient men in geval van autopech ed. best wel voedsel en veel veel water in voorraad te hebben. Wij hadden 4 bidons met 20 liter kraantjeswater en twee pakken met 6 flessen drinkwater mee. Alles wordt in Mauritanie ingevoerd, dus betaal je ongeveer overal evenveel als bij ons. Van een reguliere draaiende economie heb ik niet veel gemerkt. Het grootste probleem dat wij er hadden was aan geld geraken. Alles van betaalkaarten kan je er vergeten (wat wij niet wisten), dus dient men zoals in de goede oude tijd een stapel briefjes (euros) mee te nemen. Ook het wisselen van travelcheques kan enkel in Nouakchott en dit tegen een vrij onguntige koers. De wind en de zon zijn er een constante belastende factor maar desondanks ging reizen in Mauritanie redelijk vlot (als je na een paar dagen bekomen bent).
Kris
29-03-2006
ons wegmotel
Onderweg slapen we in een plaatselijk wegmotel. Deze auberge's zijn nomadententen waar het heerlijk fris slapen is. Een echte belevenis, ook voor de kinderen. Eens de hitte voorbij is (zo rond zes uur) is het heerlijk om rond te lopen in de woestijn. De woestijn is overdag een medogenloze verzingende hitte (echt waar je wilt er gewoon weg) maar als de avond valt verleent ze gratie en verfrist ons met een aangenaam windje. De lucht is nog steeds vol van de hitte overdag maar voelt aangenaam zwoel aan. De tenten zijn perfect aangepast aan het klimaat hier. Overdag kan je ze open zetten om een beetje wind te krijgen en 's avonds doe je alles toe en hou je de warmte binnen. Na een uitgebreid avondpalaver in bed vallen de kindjes eindelijk in diepe verkwikkende slaap.
28-03-2006
Omkeren
Met pijn in het hart draaien we het stuur om en rijden terug naar het noorden. We lijken wel op een boogscheut van Senegal te zitten maar zijn op verder reizen niet voorzien, er rest ons nog te weinig tijd, we hebben geen malariapillen en muskietennetten mee, onze wagen is niet gemaakt voor nog meer putten en zand (we zagen hier ook geen enkele Volkswagen maar vooral Mercedes en Toyota) en het aantal veranderingen kwa landen en culturen is misschien ook al genoeg geweest. De eerste rit terug door de woestijn loopt vrij vlot en we slapen die nacht terug in een nomadentent bij een kamelenboer (nvdr: er zitten geen kamelen in de Sahara maar enkele dromedarissen). We zijn stomverbaasd dat al datzelfde zand er zo verschillend kan uitzien, en dit slechts een week later. Aan de grens verliezen we terug 1,5 uur met papieren en niemandslandpiste. 90km verder in de Westelijke Sahara is er terug even een glimp van leven te bespeuren, een groot tankstation met prima Marrokaans restaurant en winkeltje, de plaats bij uitstek om je te bevoorraden. Vervolgens rijden we 400 km plankgas, want er is een keiharde tegenwind, en halen met moeite gemiddeld 80km/h. We stranden uiteindelijk terug in Dahkla en blijven daar twee dagen uitrusten en bekomen van ons Mauritaans avontuur. Als we verder rijden gaat de motor bijna in oververhitting en dien ik een aantal onderdelen te demonteren om de waterkoeling te verbeteren. Het lijkt wel of de woestijn ons niet wil laten gaan.
Kris
26-03-2006
Foto Vissersstrand 7
verse vis in overvloed
Foto vissersstrand 6
Foto vissersstrand 5
Foto vissersstrand 4
Foto vissersstrand 3
Foto vissersstrand 2
Foto Vissersstrand Nouackchott
Een van de bezienswaardigheden van Nouackchott is de traditionele vissershaven. We kijken onze ogen uit als we ter plaatse alleen een groot strand aantreffen, weliswaar vol boten, mensen en vis. Nikske pier of aanlegsteiger.... De langwerpige houten vissersboten varen gewoon af en aan door de branding (spectaculair gezien de reusachtige golven), de vis wordt op strand verkocht of een beetje verder gekuist en aan stukken gehakt in de kleine vismijn. We kopen een kilo inktvis die we in onze auberge klaarmaken en smakelijk opeten.
Terwijl ik dit nu schrijf hebben we de woestijn al een tijdje achter ons gelaten, voelen we ons terug in de 'bewoonde wereld' en hebben we alweer zo'n 2000km achter de kiezen. We zijn neergestreken in een klein kustdorp (Tamragt) zo'n 10 km ten noorden van Agadir en onze kamionet is momenteel binnen voor een grote onderhoudsbeurt. Het zout van de zee heeft het roesten aanzienlijk versneld en het is de bedoeling dat ze volledig geschilderd wordt. Ik zeg wel de bedoeling want momenteel zijn ze al drie dagen aan het schuren en zijn ze nog altijd niet begonnen met schilderen. De afspraak was 3 dagen... Deze morgen vroeg de garagist nog welke kleuren hij nu moest gebruiken... De spanning loopt hier een beetje op, er is deze namiddag te veel wind om te schilderen en de garagist ligt de helft van de dag in z'n bed. Enfin, blijven vertrouwen is de boodschap. We zouden graag morgenmiddag doorrijden naar Essaouira om daar nog te genieten van onze laatste dagen in Marokko.
Met pijn in het hart draaien we het stuur om en rijden terug naar het noorden. We lijken wel op een boogscheut van Senegal te zitten maar zijn op verder reizen niet voorzien, er rest ons nog te weinig tijd, we hebben geen malariapillen en muskietennetten mee, onze wagen is niet gemaakt voor nog meer putten en zand (we zagen hier ook geen enkele Volkswagen maar vooral Mercedes en Toyota) en het aantal veranderingen kwa landen en culturen is misschien ook al genoeg geweest. De eerste rit terug door de woestijn loopt vrij vlot en we slapen die nacht terug in een nomadentent bij een kamelenboer (nvdr: er zitten geen kamelen in de Sahara maar enkele dromedarissen). We zijn stomverbaasd dat al datzelfde zand er zo verschillend kan uitzien, en dit slechts een week later. Aan de grens verliezen we terug 1,5 uur met papieren en niemandslandpiste. 90km verder in de Westelijke Sahara is er terug even een glimp van leven te bespeuren, een groot tankstation met prima Marrokaans restaurant en winkeltje, de plaats bij uitstek om je te bevoorraden. Vervolgens rijden we 400 km plankgas, want er is een keiharde tegenwind, en halen met moeite gemiddeld 80km/h. We stranden uiteindelijk terug in Dahkla en blijven daar twee dagen uitrusten en bekomen van ons Mauritaans avontuur. Als we verder rijden gaat de motor bijna in oververhitting en dien ik een aantal onderdelen te demonteren om de waterkoeling te verbeteren. Het lijkt wel of de woestijn ons niet wil laten gaan.
