door Myriam, Kris, Torre & Leander Een volledig reisverslag met onze ervaringen en praktische tips kan je opvragen bij Wegwijzer vzw (www.wegwijzer.be).
05-04-2006
de grote terugtocht
Terwijl ik dit nu schrijf hebben we de woestijn al een tijdje achter ons gelaten, voelen we ons terug in de 'bewoonde wereld' en hebben we alweer zo'n 2000km achter de kiezen. We zijn neergestreken in een klein kustdorp (Tamragt) zo'n 10 km ten noorden van Agadir en onze kamionet is momenteel binnen voor een grote onderhoudsbeurt. Het zout van de zee heeft het roesten aanzienlijk versneld en het is de bedoeling dat ze volledig geschilderd wordt. Ik zeg wel de bedoeling want momenteel zijn ze al drie dagen aan het schuren en zijn ze nog altijd niet begonnen met schilderen. De afspraak was 3 dagen... Deze morgen vroeg de garagist nog welke kleuren hij nu moest gebruiken... De spanning loopt hier een beetje op, er is deze namiddag te veel wind om te schilderen en de garagist ligt de helft van de dag in z'n bed. Enfin, blijven vertrouwen is de boodschap. We zouden graag morgenmiddag doorrijden naar Essaouira om daar nog te genieten van onze laatste dagen in Marokko. Zondag 9 april vertrekt onze boot. Daarna rijden we op het gemak door naar België. Wellicht blijven we nog een paar dagen in zuid-frankrijk om na te genieten (lees: bekomen) van onze boottocht. Jullie mogen ons terug verwachten in België na Pasen voor de paaseitjes. vele groetjes vanuit ons computerklasje in Tamragt Myriam en Torre
04-04-2006
Le Roi Bedouin
Rare jongens die Belgen (zie Astrix en Oblix). Tussen Layoune en Tarfaya (70km voorbij Layoune) hebben twee Belgen een prachtige camping, wijn, geitenkaas en chocolademoes. Na 5 km piste kom je in een mooie vallei met zoutwaterbronnen en in de verte een zoutmeer. Alles dient men hier zelf te voorzien, van elektriciteit met zonnepanelen en windmolen tot warm water en drinkwater. Op een paar jaar hebben Martine en Luc hier de zaak van uit het niks helemaal opgebouwd. Zij zijn trouwens nog op zoek naar een systeem op zonnenenergie om water te ontzilten.
www.geocities.com/le_roi_bedouin
Je kan hier lekker eten (specialiteit tajine van dromedaris met dadels en geitenkaas) en ontbijten, kamperen of slapen in Marokaanse tenten. Ook een wandeling naar de nabije watervalletjes is een welkome afwisseling in het woestijnlandschap.
Kris
03-04-2006
Leanders top tien
1. Niet aaaankomen (dit geldt vooral voor anderen, niet zozeer voor zichzelf) intonatie zeer belangrijk
2. ikke niet
3. nog niet
4. oke niet (trio toepasbaar bij gaan slapen, pyama aandoen en verversen...)
5. ikke weent, mama/papa boos
6. non non non non non (wanneer andere kindjes aan z'n speelgoed willen komen)
7. wat doetij, Tor? (en dan doet hij dat na)
8. nie kapot maken
9. kijk, ikke maak
10. flesje maken (het eerste wat hij 's morgens zegt bij het wakker worden)
Leander
02-04-2006
Rijden in Mauritanie
De tien verkeersgeboden:
1. gas geven
2. aan het stuur draaien
3. tuteren = ik ga je omver rijden
4. remmen indien strikt noodzakelijk en op het laatste moment
5. niet te veel links rijden
6. rechts voorbij steken op het voetpad
7. achteruitkijkspiegels demonteren
8. parkeren in het midden van de baan
9. stopteken = kijken als je de baan oversteekt
10. eerst afdraaien en dan soms pinken
Gelukkig is 98% van de wegen in Mauritanie rechtdoor in de woestijn maar voor de keren dat je in een stad rijdt is het aangewezen ergens bij een tankstation een autoverzekering af te sluiten (wij betaalden 20euro voor 10 dagen). Tussen Nouadhibou en Nouakchott ligt er sinds eind 2005 een splinternieuwe baan, de enige deftige Saharadoorsteek van hier tot de Nijl. Tot voor kort duurde deze tocht van 450 km 6 dagen, maar dankzij Mr Tarmac kan je nu de rit in één dag maken. Op vrij geregelde afstanden zie je tenten en barakken naast de baan met een bordje restaurant of auberge, de Mauritaanse versie van een autostraderestaurant. In de steden kan je gemakkellijk brandstof tanken en tussen Bou Lanuoar en Nouakchott is er ook één echt tankstation. Bevoorrading is niet echt een probleem al dient men in geval van autopech ed. best wel voedsel en veel veel water in voorraad te hebben. Wij hadden 4 bidons met 20 liter kraantjeswater en twee pakken met 6 flessen drinkwater mee. Alles wordt in Mauritanie ingevoerd, dus betaal je ongeveer overal evenveel als bij ons. Van een reguliere draaiende economie heb ik niet veel gemerkt. Het grootste probleem dat wij er hadden was aan geld geraken. Alles van betaalkaarten kan je er vergeten (wat wij niet wisten), dus dient men zoals in de goede oude tijd een stapel briefjes (euros) mee te nemen. Ook het wisselen van travelcheques kan enkel in Nouakchott en dit tegen een vrij onguntige koers. De wind en de zon zijn er een constante belastende factor maar desondanks ging reizen in Mauritanie redelijk vlot (als je na een paar dagen bekomen bent).
Kris
29-03-2006
ons wegmotel
Onderweg slapen we in een plaatselijk wegmotel. Deze auberge's zijn nomadententen waar het heerlijk fris slapen is. Een echte belevenis, ook voor de kinderen. Eens de hitte voorbij is (zo rond zes uur) is het heerlijk om rond te lopen in de woestijn. De woestijn is overdag een medogenloze verzingende hitte (echt waar je wilt er gewoon weg) maar als de avond valt verleent ze gratie en verfrist ons met een aangenaam windje. De lucht is nog steeds vol van de hitte overdag maar voelt aangenaam zwoel aan. De tenten zijn perfect aangepast aan het klimaat hier. Overdag kan je ze open zetten om een beetje wind te krijgen en 's avonds doe je alles toe en hou je de warmte binnen. Na een uitgebreid avondpalaver in bed vallen de kindjes eindelijk in diepe verkwikkende slaap.
28-03-2006
Omkeren
Met pijn in het hart draaien we het stuur om en rijden terug naar het noorden. We lijken wel op een boogscheut van Senegal te zitten maar zijn op verder reizen niet voorzien, er rest ons nog te weinig tijd, we hebben geen malariapillen en muskietennetten mee, onze wagen is niet gemaakt voor nog meer putten en zand (we zagen hier ook geen enkele Volkswagen maar vooral Mercedes en Toyota) en het aantal veranderingen kwa landen en culturen is misschien ook al genoeg geweest. De eerste rit terug door de woestijn loopt vrij vlot en we slapen die nacht terug in een nomadentent bij een kamelenboer (nvdr: er zitten geen kamelen in de Sahara maar enkele dromedarissen). We zijn stomverbaasd dat al datzelfde zand er zo verschillend kan uitzien, en dit slechts een week later. Aan de grens verliezen we terug 1,5 uur met papieren en niemandslandpiste. 90km verder in de Westelijke Sahara is er terug even een glimp van leven te bespeuren, een groot tankstation met prima Marrokaans restaurant en winkeltje, de plaats bij uitstek om je te bevoorraden. Vervolgens rijden we 400 km plankgas, want er is een keiharde tegenwind, en halen met moeite gemiddeld 80km/h. We stranden uiteindelijk terug in Dahkla en blijven daar twee dagen uitrusten en bekomen van ons Mauritaans avontuur. Als we verder rijden gaat de motor bijna in oververhitting en dien ik een aantal onderdelen te demonteren om de waterkoeling te verbeteren. Het lijkt wel of de woestijn ons niet wil laten gaan.
Kris
26-03-2006
Foto Vissersstrand 7
verse vis in overvloed
Foto vissersstrand 6
Foto vissersstrand 5
Foto vissersstrand 4
Foto vissersstrand 3
Foto vissersstrand 2
Foto Vissersstrand Nouackchott
Een van de bezienswaardigheden van Nouackchott is de traditionele vissershaven. We kijken onze ogen uit als we ter plaatse alleen een groot strand aantreffen, weliswaar vol boten, mensen en vis. Nikske pier of aanlegsteiger.... De langwerpige houten vissersboten varen gewoon af en aan door de branding (spectaculair gezien de reusachtige golven), de vis wordt op strand verkocht of een beetje verder gekuist en aan stukken gehakt in de kleine vismijn. We kopen een kilo inktvis die we in onze auberge klaarmaken en smakelijk opeten.
25-03-2006
Foto Torre nomadentent3
slapen is het beste wat je hier overdag kunt doen
Foto Torre nomadentent
maar eerst de handen wassen
Foto Torre nomadentent2
thee zetten in Mauritanië
Nouakchott is bloedheet, gelukkig zijn er vandaag enkele wolkjes. We douchen hier s'morgens om wakker te worden, 's middags om het zweet en stof af te spoelen en 's avonds om verfrist te kunnen gaan slapen. Overdag kan je hier alleen een siesta doen of in een heerlijk koel internetcafé gaan zitten. Bij deze.... Nouakchott is een multiculturele stad. Ze ligt op de grens van de Magreb en het zwarte Afrika. Je ziet er ook al veel Senegalezen, Togolezen enz.. Peul, Bambara; Mauri's ... ik kan ze eigenlijk niet uit elkaar houden maar kan alleen maar vol bewondering kijken naar deze kleurrijke mensen. Vrouwen met sluier, zwarte vrouwen zonder sluier en al wat meer bloot. Ik zou ze dolgraag fotograferen maar durf niet goed. We zitten hier in een leuke auberge vol met Afrika-reizigers. Voor het eerst ontmoeten we een koppel met twee kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd. Aangezien we tot nu toe vrij veel alleen gereisd hebben is het terug aanpassen om in een grote groep terecht te komen. 's Avonds is er muziek en geroezemoes tot in de late uurtjes. Een hele aanpassing voor kipjes zoals wij die vroeg op stok gingen. Daarbij was het nog steeds heet in de kamionet en zaten er ook muggen. Vanavond zullen we best een muskietennet hangen. We zijn er gisteren gelukkig in geslaagd om onze travelcheques te wisselen want geld afhalen is er hier dus niet bij en we zaten ondertussen wat krap bij kas. De onderhandelingen (op de zwarte markt want de banken waren al gesloten, op vrijdag begint het weekend reeds) waren op zich een heel avontuur. Torre en Leander vonden het hele gedoe maar niks. Waarschijnlijk keren we morgen stillaan terug en zoeken terug de rust op van de woestijn. Terug naar het koelere Marokko....
Auberge Menata (van Olivia) in Avenue Générale de Gaulle: goedkoop en gezellig, mogelijkheid tot slapen in nomadententen, kamers of in je wagen. Je kan er zelf koken in de keuken of meeeten met de dagschotel. En je ontmoet er Afrika-reizigers van alle niveaus.
23-03-2006
Centre de pêche
Centre de pêche: veruit de leukste plaats om te kamperen. Voor 3000 ouguiyas (9 euro, ja de prijzen liggen hier heel wat duurder dan in Marokko) konden we gebruik maken van het sanitair van één van de kamers. Picobello in orde. Warm water moet je wel aanvragen dat warmen ze dan op boven het vuur. Slapen deden we in onze kamionet. Je kan hier ook lekkere vis eten, vis vangen en met een bootje naar het nabijgelegen verlaten maar ongeloofelijk mooi strand varen. Alleen om er te geraken heb je een goeie wegbeschrijving nodig (en een dosis geluk): met je rug naar het luchthavengebouw baan rechts volgen gedurende 5km. Aan rond punt rechtsaf tussen twee heuveltjes rijden, na 30 m links meevolgen, na 50 m aan een electriciteitscabientje naar rechts de piste op (begin is zeer onduidelijk). Piste volgen gedurende 5km langs een ongeloofelijk mooi woestijnlandschap. 4x4 niet noodzakelijk, alleen niet altijd duidelijk hoe te rijden maar je komt er wel. Succes!!!
Nouadhibou
Aankomen in Nouadhibou is een beetje aankomen in het echte zwarte Afrika. Dit zie je aan de mensen, de kledij, het landschap, de nog grotere chaos en de nog grotere hitte. Het landschap rond Nouadhibou is ongeloofelijk mooi. Stukjes zandduinen afgewisseld met lange zandstranden waarop pelikanen, flamingo's en ooievaars flaneren. Hier begint het in feite het grote natuurreservaat Le banc d' Arquin. Maar de stad is chaos en we vinden niet onmiddellijk onze plek. Zomaar tijdens de middag beginnen rondrijden op zoek naar geld (want hier kan je geen geld afhalen met een bankaart, daar hadden we wel op gerekend) eten en een fijne plek om te kamperen is een beetje teveel van het goede... Uiteindelijk vinden we een prima kampeerplaats in Le Centre de peche. Een beetje afgelegen van de rest maar prima om te bekomen van de eerste Afrika-shock. Hier vangen we onze eerste vissen. Ook dit is een schok. Owee er hangt een vis aan mijn vislijn, wat nu? (op vraag van Torre hadden we in Dakhla een vislijntje gekocht, tot nu toe zonder succes). Zes visjes hebben we gevangen, ook tot grote vreugde van Leander die helemaal weg is van de vislijn en met de dooie vissen rondzeult als zijn het speelgoedauto's. Na enkele dagen en wat rust beslissen we om toch nog door te rijden naar Nouackchott (nog een goeie 500km verder en onze verste bestemming). Voor wie niet meer kan volgen, hier zitten we op nog een boogscheut van Senegal, dit zegt genoeg denk ik. Ik droom al van volgende reizen naar Senegal, Mali ... Wat ik het Afrika gevoel noem is zo'n beetje als verliefd worden en tegelijk toch heel hard willen weglopen.... wordt vervolgd, Myriam
22-03-2006
Mauritanie
Mauritanie is anders. Voorbij de Marokkaanse grensposten is vijf km niemandsland waar er, naar zeggen, nog oude landmijnen zitten buiten de pistes. 2km in niemandsland zijn we de weg kwijt. Achter een duin komt bij toverslag een gids te voorschijn, voor 10euro brengt hij je snel tot bij de eerste grenspost, enkele soldaten op zeesletsen en een houten barrak. Of we toevallig geen cadeau's hebben meegebracht voor hen, nee toevallig niet. We mogen door naar de Gendarmerie, 100meter verder. Leander gaat met zijn Theepot lopen maar we krijgen zonder problemen onze visa. Nog honderd meter ver, deze keer in een kartonnen barrak zit de Douane, een ijzeren tafel en mat voor op te slapen. Gelukkig zitten er kleine poesjes onder de tafel en moeten bijna de kinderen achterlaten. Beduist rijden we Mauritanie binnen, meer dan een miljoen vierkantekilometer woestijn en 2,7 miljoen mensen. We komen aan een prachtige baai en parkeren ons bij twee andere kampeerwagens. Torre vangt een zandgekko, het kan niet meer stuk.
Terwijl ik dit nu schrijf hebben we de woestijn al een tijdje achter ons gelaten, voelen we ons terug in de 'bewoonde wereld' en hebben we alweer zo'n 2000km achter de kiezen. We zijn neergestreken in een klein kustdorp (Tamragt) zo'n 10 km ten noorden van Agadir en onze kamionet is momenteel binnen voor een grote onderhoudsbeurt. Het zout van de zee heeft het roesten aanzienlijk versneld en het is de bedoeling dat ze volledig geschilderd wordt. Ik zeg wel de bedoeling want momenteel zijn ze al drie dagen aan het schuren en zijn ze nog altijd niet begonnen met schilderen. De afspraak was 3 dagen... Deze morgen vroeg de garagist nog welke kleuren hij nu moest gebruiken... De spanning loopt hier een beetje op, er is deze namiddag te veel wind om te schilderen en de garagist ligt de helft van de dag in z'n bed. Enfin, blijven vertrouwen is de boodschap. We zouden graag morgenmiddag doorrijden naar Essaouira om daar nog te genieten van onze laatste dagen in Marokko.
Met pijn in het hart draaien we het stuur om en rijden terug naar het noorden. We lijken wel op een boogscheut van Senegal te zitten maar zijn op verder reizen niet voorzien, er rest ons nog te weinig tijd, we hebben geen malariapillen en muskietennetten mee, onze wagen is niet gemaakt voor nog meer putten en zand (we zagen hier ook geen enkele Volkswagen maar vooral Mercedes en Toyota) en het aantal veranderingen kwa landen en culturen is misschien ook al genoeg geweest. De eerste rit terug door de woestijn loopt vrij vlot en we slapen die nacht terug in een nomadentent bij een kamelenboer (nvdr: er zitten geen kamelen in de Sahara maar enkele dromedarissen). We zijn stomverbaasd dat al datzelfde zand er zo verschillend kan uitzien, en dit slechts een week later. Aan de grens verliezen we terug 1,5 uur met papieren en niemandslandpiste. 90km verder in de Westelijke Sahara is er terug even een glimp van leven te bespeuren, een groot tankstation met prima Marrokaans restaurant en winkeltje, de plaats bij uitstek om je te bevoorraden. Vervolgens rijden we 400 km plankgas, want er is een keiharde tegenwind, en halen met moeite gemiddeld 80km/h. We stranden uiteindelijk terug in Dahkla en blijven daar twee dagen uitrusten en bekomen van ons Mauritaans avontuur. Als we verder rijden gaat de motor bijna in oververhitting en dien ik een aantal onderdelen te demonteren om de waterkoeling te verbeteren. Het lijkt wel of de woestijn ons niet wil laten gaan.
