Na 22 dagen droogte en hitte kwam gisterenavond de verkwikkende regen over Santiago de Compostela. Vannacht viel de regen dan met bakken uit de hemel en het water stroomde in beekjes over de baan. De temperatuur daalde met zo'n 15 graden en ook deze morgen bleef het nog regenen. Geen weer om fietsers veilig op weg te zetten, gelukkig hoefde dat ook niet meer. Rond 11.00 uur zijn we met de auto naar het centrum van de stad getrokken en om 12.00 u. woonden we de mis bij in een overbevolkte kathedraal. Veel verstonden we niet van de ellenlange teksten en toespraken, het was dus met spanning wachten op de spectaculaire "Botafumeiro", het zwaaiende wierookvat (zie foto's).
Toen we buiten kwamen waren de wolken verdreven door de zon en konden we al kuierend genieten van een verkenning in de binnenstad. De temperatuur bleef wel gevoelig lager dan de voorbije dagen (weken). In de vooravond hebben we de auto geladen, een niet zo eenvoudige opdracht, daar alle bagage, alsook 4 fietsen moesten geborgen worden in de laadruimte. Morgenvroeg gaat het dan richting Bordeaux, waar wij overnachten in Hotel Première Classe Bordeaux Nord - Lac.
Donderdagmorgen gaat het dan rechtstreeks naar ons vertrouwde Marke, naar de kinderen, kleinkinderen, buren, vrienden en kennissen !...
Blijkbaar worden niet alleen wij verwacht, maar ook, als de weersverwachtingen tenminste kloppen die we hier krijgen, onweders in (Zuid-West)-Vlaanderen !...
Foto's deel 3 bij verslag Dag 22 Rit 20 12.09.2016
Foto's deel 3 bij verslag Dag 22 Rit 20 (12.09.2016)
NB. Momenteel (03.44 u.) valt de regen hier met bakken uit de hemel, en dat al sinds enkele uren. Het water stroomt over de baan. En de weersverwachtingen voor vandaag (dinsdag) zijn zeer slecht. Gelukkig moeten wij de fiets niet (meer) op !...
De zenuwen stonden misschien wel minder gespannen dan de vorige dagen met slechts een rit van zowat 50 km voor de boeg, maar het feit dat wij aan onze laatste tocht begonnen naar Compostela zorgde toch voor enige gezonde animositeit. Toch werden we eens te meer verrast door het moeilijke parcours met veel klim- (750 hoogtemeters) en gevaarlijk daalwerk. In de verte daagden tevens donkere onweerswolken op (de voorspellingen 's morgens waren niet zo best), maar de weergoden bleven ons tot in Compostela gunstig gezind en zo konden we ons eindpunt zonder één druppel regen in 22 dagen beëindigen. Om 13.00 u. deze middag konden we, intens gelukkig en toch ook een beetje trots, onze lang gekoesterde droom tot een goed einde brengen : de afstand Marke - Compostela (zowat 2.000 km) samen met de fiets overbruggen !
Het is nu eerst even afkicken, de adrenaline en alle emoties van de voorbije weken de vrije loop geven, en morgen komt dan allicht het besef wat wij gerealiseerd hebben. Toch een speciale attentie voor Trees : zij heeft het fantastisch gedaan en weinig leeftijdsgenoten zullen het haar nadoen !...
Voor de rest laat ik nu even de beelden spreken en morgen of binnenkort blikken we nog eens "afgekickt" terug op ons onvergetelijk avontuur.
Voor het eerst in vele weken zal ik, zo hoop ik althans, met een ontspannen, zorgeloze geest kunnen inslapen !...
De "laatste loodjes" beginnen zwaar door te wegen. Het voortdurend klimmen en (vaak) gevaarlijk dalen, soms op wegen die niet al te best worden onderhouden - zeker de kleinere bergwegen - , vergen veel van onze krachten. Komt daar dan nog als extra energievreter de moordende hitte bij, vooral 's namiddags als het zowiezo al wat moeilijker wordt om de pedalen rond te krijgen. Maar we geven niet op, we volharden en putten moed uit de bordjes die we af en toe langs de weg zien staan met het aantal nog af te leggen kilometers naar Compostela. Het laatste dat we tegenkwamen, net voor we aan de laatste lange klim naar Castro Caldelas begonnen, vermeldde nog 155 km !.. Een peulschilletje in vergelijking met de 1800 die we reeds in de benen hebben. En hoewel de hoogtemeters tijdens de laatste 2 fietsdagen bijna recordcijfers halen, zullen we er morgen en maandag nog een ferme lap op geven en de laatste krachten uit onze kuiten persen !...
Voor de rest van het verslag laat ik de beelden spreken, mijn inspiratie laat me momenteel wat in de steek en mijn maag rammelt van de honger. 's Morgens en 's middags houden we ons aan niet te veel en licht verteerbaar voedsel, maar 's avonds is het dan wachten tot 20.30, vaak 21.00 u. (Spaans uur !) voor het avondmaal. gelukkig zorgen Gerda en Romain tijdig voor bevoorrading tussenin. Wij hebben de vaste gewoonte aangenomen (dankjewel Marijke voor de gouden tip !) om telkens te stoppen na 10 km. Soms heel kort (een slok drinken, de drinkbussen aanvullen), na 20 of 30 km iets langer om ook iets te eten (variërend van rozijntjes, ander gedroogd fruit, peperkoek, banaan, koekjes, enz...).
Intussen slaan we een praatje want tijdens het rijden - elk rijdt op zijn/haar tempo, zeker bij klimmen en dalen - sparen wij onze adem voor dringender zaken en moeten wij tevens heel geconcentreerd blijven op de weg, op het (soms) drukke, zware verkeer en op de GPS en wegwijzers langs de weg.
Er komt dus heel wat bij kijken tijdens dergelijke onderneming. Het is méér, véél méér dan iedere dag op de fiets springen voor een ontspannend tochtje van enkele kilometers !...
Gelukkig waren wij op alles goed voorbereid, maar dan nog gebeuren onvoorziene en onverwachte zaken waar helemaal geen rekening mee werd gehouden. En dan is het goed dat we veel steun aan elkaar hadden, dat de sfeer altijd positief, ontspannen en vriendschappelijk is gebleven. Als één groep zullen we ook de laatste twee moeilijke dagen aanvatten om samen ons doel bereiken : Santiago de Compostela !...
Rit 17 werd, hoewel niet voorzien, een toch wel memorabele rit. Vrij vroeg weken wij af van het uitgestippelde parcours daar wij op de N 120 wensten te blijven, die er vrij rustig bijlag. Deze voerde ons evenwel in een totaal andere richting (Zuidwaarts) in tegenstelling tot de oorspronkelijk voorziene (Noordwaartse) route. De tocht verliep vrij rustig en bracht ons tegen de middag in Astorga, een verrassend mooi en levendig stadje, met veel bezienswaardigheden (zie foto's). Bij het inbrengen in de GPS van Ponferrada moesten wij ofwel de autostrade nemen (nog steeds niet toegelaten voor fietsers) of de weg nemen naar het 1200 meter hoog gelegen Santa Colomba de Somoza. Het werd dus een zware opgave maar de moeite waard om Cruz de Ferro in Foncebadon te bereiken waar heel wat pelgrims absoluut willen langskomen op weg naar Compostela (zie uitleg bij foto's). We wisten evenwel niet dat ons, op weg naar Ponferrada, nog een steile klim (van 1200 naar 1500 meter over 8 km te wachten stond. Met daarbij een felle tegenwind én de toenemende hitte in de namiddag moesten we diep in onze reserves putten om het karwei te klaren. Anderzijds wisten we dat ons daarna een afdaling van 22 km naar Ponferrada te wachten stond. het werd evenwel een bangelijke opdracht waarbij we de remmen (voor en achter) de hele afdaling moesten dichttrekken tot onze handen er pijn van deden, op de bijzonder steile en bochtrijke stukken. Nog nooit meegemaakt, en gelukkig, zonder valpartijen, tot een goed einde gebracht. Echt geen aanrader voor onervaren fietsers !... Maar eind goed, al goed, we bereikten opgelucht ons (mooi) Hostal in Ponferrada, waar we bijzonder vriendelijk en gastvrij werden ontvangen - zoals trouwens in alle logementen, zowel in Frankrijk als in Spanje - dat mag ook wel eens vermeld worden !...
Intussen zijn we op 240 km va Compostela gekomen en de drang naar het einddoel wordt steeds groter, zeker na alle emoties die we allen, om uiteenlopende redenen, hebben doorstaan. Maar de sfeer blijft, ondanks alles, bijzonder positief en aangenaam !... De avonden aan tafel, na de (zware) inspanningen overdag, zijn telkens een verademing en tevens deugddoende, ontspannende momenten, zeker met bijna uitsluitend "bourgondiërs"/kenners (?) aan tafel !...
