Rit 17 werd, hoewel niet voorzien, een toch wel memorabele rit. Vrij vroeg weken wij af van het uitgestippelde parcours daar wij op de N 120 wensten te blijven, die er vrij rustig bijlag. Deze voerde ons evenwel in een totaal andere richting (Zuidwaarts) in tegenstelling tot de oorspronkelijk voorziene (Noordwaartse) route. De tocht verliep vrij rustig en bracht ons tegen de middag in Astorga, een verrassend mooi en levendig stadje, met veel bezienswaardigheden (zie foto's). Bij het inbrengen in de GPS van Ponferrada moesten wij ofwel de autostrade nemen (nog steeds niet toegelaten voor fietsers) of de weg nemen naar het 1200 meter hoog gelegen Santa Colomba de Somoza. Het werd dus een zware opgave maar de moeite waard om Cruz de Ferro in Foncebadon te bereiken waar heel wat pelgrims absoluut willen langskomen op weg naar Compostela (zie uitleg bij foto's). We wisten evenwel niet dat ons, op weg naar Ponferrada, nog een steile klim (van 1200 naar 1500 meter over 8 km te wachten stond. Met daarbij een felle tegenwind én de toenemende hitte in de namiddag moesten we diep in onze reserves putten om het karwei te klaren. Anderzijds wisten we dat ons daarna een afdaling van 22 km naar Ponferrada te wachten stond. het werd evenwel een bangelijke opdracht waarbij we de remmen (voor en achter) de hele afdaling moesten dichttrekken tot onze handen er pijn van deden, op de bijzonder steile en bochtrijke stukken. Nog nooit meegemaakt, en gelukkig, zonder valpartijen, tot een goed einde gebracht. Echt geen aanrader voor onervaren fietsers !... Maar eind goed, al goed, we bereikten opgelucht ons (mooi) Hostal in Ponferrada, waar we bijzonder vriendelijk en gastvrij werden ontvangen - zoals trouwens in alle logementen, zowel in Frankrijk als in Spanje - dat mag ook wel eens vermeld worden !...
Intussen zijn we op 240 km va Compostela gekomen en de drang naar het einddoel wordt steeds groter, zeker na alle emoties die we allen, om uiteenlopende redenen, hebben doorstaan. Maar de sfeer blijft, ondanks alles, bijzonder positief en aangenaam !... De avonden aan tafel, na de (zware) inspanningen overdag, zijn telkens een verademing en tevens deugddoende, ontspannende momenten, zeker met bijna uitsluitend "bourgondiërs"/kenners (?) aan tafel !...
Toen we deze morgen het weerbericht zagen, voelden we ons al voor een stuk gerustgesteld. Gedaan met temperaturen tussen de 30 tot 40 graden, eindelijk een fietsvriendelijke warmte van rond de 22 graden, afwisselend zon en wolken en een fris windje, ... blazend in ons voordeel ! Onze tocht startte via de N 120 maar plots stuurde de GPS ons naar de Camino (verharde weg, met kiezelsteentjes, slechts geschikt voor voetgangers en mountainbikers), zodat we, via een omweg, terug de rustige fietspaden opzochten om dan uiteindelijk, in Sahagun, opnieuw op de vertrouwde, rustige N 120 terecht te komen. Bijgevolg reden we 117 km in plaats van de voorziene 92,8 km, maar door de gunstige windrichting was het eerder een ontspanning dan een inspanning. Wat bezienswaardigheden betreft, is de tocht tussen Burgos en Leon eerder een saaie bedoening : een desolaat landschap, slapende dorpjes, waar niets te verkrijgen is, weidse natuur met enorme velden, weinig groen of bomen en veel leegstaande, vervallen gebouwen. Eén enkele schaapherder met z'n kudde en 2 honden zorgde voor een zeldzame foto tijdens de tocht.
Leon heeft ons dan weer aangenaam verrast : een mooie, open stad met een enig mooie kathedraal, maar tevens met heel wat prachtige, majestueuze gebouwen in een nette omgeving. Ook een bruisende stad met heel wat terrasjes en pleinen, mooie winkels en uitgelaten mensen, jong en oud, genietend van een zomerse avond. Je vraagt je soms af of er ook nog mensen zijn, behalve in de Horeca, die "werken" in de grootsteden. het lijkt er elke dag "zondag", zelfs voor de kinderen, - spelend tot 's avonds laat in de parken en pleinen en die waarschijnlijk toch 's anderendaags naar school moeten ?!...
Op dat vlak hebben we nog veel te leren van de Spanjaarden, die op een heel spontane manier genieten van van elke dag, van elk moment van "samenzijn". Wat die allemaal aan elkaar te vertellen hebben op een onvoorstelbaar (luidruchtig) tempo, is voor ons, eerder gesloten, nuchtere Vlamingen, een volkomen raadsel. Maar op dat vlak zijn ze wel te benijden !...
Daar er geen ontbijt voorzien was in ons, overigens heel proper Hostal, moesten we reeds vroeg opruimen en inladen. We vonden kortbij een leuk café, goed voorzien van koeken en broodjes. Het eerste deel van de rit verliep bijzonder vlot (tegen de middag 62 km), relatief vlak en in een draaglijke temperatuur. De weg (N120) was, in tegenstelling tot gisteren, praktisch verlaten, de drukbezette autostrade (wellicht tolvrij) lag parallel met onze weg. Het parcours ging licht golvend op en neer maar door de goede staat van de baan, reden we gemakkelijk van dorp naar dorp. Er was evenwel weinig te zien - zeer desolaat landschap - en vandaag liep de Camino voor de stappers waarschijnlijk een stuk lager, zodat we slechts sporadisch een glimp opvingen van een eenzame pelgrim.
Na de picknick dachten we in recordtempo de laatste 22 km aan te vatten naar Carrion de Los Condes, maar we kwamen heel bedrogen uit !
De temperatuur was intussen weer opgelopen tot zo'n 37 gr., en er was tevens een felle (warme) wind opgestoken die volledig in ons nadeel blies. Daar bovenop liep de weg nu overwegend in stijgende lijn (zeker 17 van de 22 km met 5 à 7% stijging).
Het werd dus nog een zware opdracht maar tegen 14.30 u. bereikten we toch allen het gezellig uitziende Hostal Corte in Carrion de Los Condes; zo'n 100 km verwijderd van Leon en op een 450 km van Compostela.
Na een welverdiende siësta gaan we straks het dorp verkennen, waar heel wat pelgrims (hoofdzakelijk voetgangers) de nacht zullen doorbrengen.
Het deed ons toch wel iets deze morgen, zonder Marijke aan het ontbijt, bij het inladen van de auto, de voorbereiding voor de fietsstart en de start zelf, maar al vlug richtte onze aandacht zich op het traject dat ons alweer een 90-tal km dichter bij Compostela bracht. Het eerste deel (zowat 50 km) ging steeds in (lichte) stijgende lijn met uiteindelijk een klim van een 4-tal km naar een hoogte van 1150 m, een niet te onderschatten inspanning die veel energie vergde op het middaguur, toen de temperatuur al boven de 30 graden steeg !...
Vanaf het hoogste punt ging het dan licht dalend naar Burgos, heerlijk fietsend zonder veel inspanningen !...
Voor het eerst hebben wij ook talrijke pelgrims ontmoet op de Camino, die, heel dichtbij, parallel liep met onze fietsroute. Op bepaalde ogenblikken leek het wel een processie van uiteenlopende figuren in leeftijd, - eenzaten, koppels, kleine, vaak luidruchtige groepjes -, vaak met de blik op oneindig, soms heel geanimeerd en zoekend naar sociaal contact. Tijdens onze middag-picknick hadden we geanimeerde gesprekken met verschillende pelgrims : uit Canada, Namibië, Heule (!), Nederland, enz....
's Namiddags steeg de temperatuur alweer tot 39 gr., gelukkig bereikten wij reeds rond 15.00 u. Burgos, waar wij met veel smaak genoten van een fris pintje op een schaduwrijk terrasje. In de vooravond bezochten wij Burgos, een mooie, gezellige stad, - alle pleintjes, straatjes en parken volzet door (plaatselijke) een massa mensen, genietend van een "folkloristische volkse) avond, zoals wij die slechts kennen bij bijzondere gelegenheden, maar niet op een doordeweekse dinsdagavond. Super gezellig !...
Wij hebben tevens genoten van de majestueuze kathedraal van Burgos, met de bedenking evenwel dat de rijkdom (en macht) van de Katholieke Kerk ons toch tot nadenken stemt. Aan restaurants geen gebrek in de sfeervolle binnenstad van Burgos. Voor één keer hebben we dan ook gekozen voor een "gastronomische maaltijd" in een gezellig restaurant, maar - naar Spaanse gewoonte - waren we verplicht het aperitiefuurtje te rekken tot 21.00 uur, wat uiteindelijk geen onoverkomelijke opdracht bleek voor ons gezelschap. Misschien betalen we daar morgen cash de tol voor op weg naar Carrion de los Condes, maar wij hadden het er, na een lange sobere periode, graag voor over !... Tot spijt van wie 't benijdt !...
Alhoewel vandaag een rustdag op het programma staat, waren we toch vroeg uit de veren. We namen immers afscheid van Marijke. Zoals eerder afgesproken en geregeld vertrok Marijke terug naar huis (vliegtuig Santander) waar zij belangrijke verplichtingen en opdrachten in kader van de Tinekesfeesten in Heule op zich had genomen, lang vooraleer de definitieve data van onze Compostela-tocht vastlagen.
Met spijt in het hart hebben wij afscheid genomen van Marijke. Zij was een fantastische "Compagnon de route" voor iedereen.
Zij fungeerde zowat als "wegkapitein" tijdens de fietstochten. Altijd alert voor de wegaanduidingen, de GPS-signalen en tegenstrijdigheden onderweg. Zij waakte daarenboven angstvallig over de nodige drank- en voedselvoorraad voor iedereen tijdens en na de rit.
Maar ook buiten het fietsgebeuren was Marijke de spilfiguur bij het organiseren van alle praktische voorbereidingen, met aandacht voor alle details : bij het in- en uitladen, iedere morgen en avond, van de bagage, het zorgvuldig schikken in de auto, zorgen dat alle voorzieningen van drank en voeding onderweg, nakijken van de fietsen (bandenspanning, GPS-instellingen, enz..), niets ontsnapte aan haar scherpe blik.
Anderzijds was zij ook de onvermoeibare en betrouwbare steunpilaar op de moeilijke momenten : bij de spijtige opgave van Gerda - verplaatsingen naar ziekenhuis en terughalen van Ronny en 2 X op en af naar volgend hotel, 100 km verder, samen met Romain (meer dan 500 km verplaatsing met de wagen die dag), de verplaatsingen, samen met Romain, en bijkomende regelingen van Trees en ikzelf bij het overlijden van mijn ma (verplaatsing naar Parijs (TGV) en verplaatsing naar Bordeaux (TGV voor begrafenis).
Om al die redenen zullen we jou allen hard missen, Marijke, maar nog veel meer omwille van jouw warme vriendschap, jouw optimisme en enthousiasme, jouw voortdurende zorg en bekommernis voor elk van ons. Dankjewel en kom veilig thuis ! In ons hart en in gedachten blijf je dicht bij ons, op weg naar Compostela !...
Intussen is Marijke reeds geland in Charleroi en zijn Trees en ikzelf terug van Santander (2 X 220 km) en kunnen we nu even uitrusten in ons knusse Hostal Hispano in Najera en straks een gezellig restaurantje opzoeken voor het avondmaal. En morgen stappen we terug de fiets op voor de laatste 7 ritten tot Compostela !....
