Daar er geen ontbijt voorzien was in ons, overigens heel proper Hostal, moesten we reeds vroeg opruimen en inladen. We vonden kortbij een leuk café, goed voorzien van koeken en broodjes. Het eerste deel van de rit verliep bijzonder vlot (tegen de middag 62 km), relatief vlak en in een draaglijke temperatuur. De weg (N120) was, in tegenstelling tot gisteren, praktisch verlaten, de drukbezette autostrade (wellicht tolvrij) lag parallel met onze weg. Het parcours ging licht golvend op en neer maar door de goede staat van de baan, reden we gemakkelijk van dorp naar dorp. Er was evenwel weinig te zien - zeer desolaat landschap - en vandaag liep de Camino voor de stappers waarschijnlijk een stuk lager, zodat we slechts sporadisch een glimp opvingen van een eenzame pelgrim.
Na de picknick dachten we in recordtempo de laatste 22 km aan te vatten naar Carrion de Los Condes, maar we kwamen heel bedrogen uit !
De temperatuur was intussen weer opgelopen tot zo'n 37 gr., en er was tevens een felle (warme) wind opgestoken die volledig in ons nadeel blies. Daar bovenop liep de weg nu overwegend in stijgende lijn (zeker 17 van de 22 km met 5 à 7% stijging).
Het werd dus nog een zware opdracht maar tegen 14.30 u. bereikten we toch allen het gezellig uitziende Hostal Corte in Carrion de Los Condes; zo'n 100 km verwijderd van Leon en op een 450 km van Compostela.
Na een welverdiende siësta gaan we straks het dorp verkennen, waar heel wat pelgrims (hoofdzakelijk voetgangers) de nacht zullen doorbrengen.
Het deed ons toch wel iets deze morgen, zonder Marijke aan het ontbijt, bij het inladen van de auto, de voorbereiding voor de fietsstart en de start zelf, maar al vlug richtte onze aandacht zich op het traject dat ons alweer een 90-tal km dichter bij Compostela bracht. Het eerste deel (zowat 50 km) ging steeds in (lichte) stijgende lijn met uiteindelijk een klim van een 4-tal km naar een hoogte van 1150 m, een niet te onderschatten inspanning die veel energie vergde op het middaguur, toen de temperatuur al boven de 30 graden steeg !...
Vanaf het hoogste punt ging het dan licht dalend naar Burgos, heerlijk fietsend zonder veel inspanningen !...
Voor het eerst hebben wij ook talrijke pelgrims ontmoet op de Camino, die, heel dichtbij, parallel liep met onze fietsroute. Op bepaalde ogenblikken leek het wel een processie van uiteenlopende figuren in leeftijd, - eenzaten, koppels, kleine, vaak luidruchtige groepjes -, vaak met de blik op oneindig, soms heel geanimeerd en zoekend naar sociaal contact. Tijdens onze middag-picknick hadden we geanimeerde gesprekken met verschillende pelgrims : uit Canada, Namibië, Heule (!), Nederland, enz....
's Namiddags steeg de temperatuur alweer tot 39 gr., gelukkig bereikten wij reeds rond 15.00 u. Burgos, waar wij met veel smaak genoten van een fris pintje op een schaduwrijk terrasje. In de vooravond bezochten wij Burgos, een mooie, gezellige stad, - alle pleintjes, straatjes en parken volzet door (plaatselijke) een massa mensen, genietend van een "folkloristische volkse) avond, zoals wij die slechts kennen bij bijzondere gelegenheden, maar niet op een doordeweekse dinsdagavond. Super gezellig !...
Wij hebben tevens genoten van de majestueuze kathedraal van Burgos, met de bedenking evenwel dat de rijkdom (en macht) van de Katholieke Kerk ons toch tot nadenken stemt. Aan restaurants geen gebrek in de sfeervolle binnenstad van Burgos. Voor één keer hebben we dan ook gekozen voor een "gastronomische maaltijd" in een gezellig restaurant, maar - naar Spaanse gewoonte - waren we verplicht het aperitiefuurtje te rekken tot 21.00 uur, wat uiteindelijk geen onoverkomelijke opdracht bleek voor ons gezelschap. Misschien betalen we daar morgen cash de tol voor op weg naar Carrion de los Condes, maar wij hadden het er, na een lange sobere periode, graag voor over !... Tot spijt van wie 't benijdt !...
Alhoewel vandaag een rustdag op het programma staat, waren we toch vroeg uit de veren. We namen immers afscheid van Marijke. Zoals eerder afgesproken en geregeld vertrok Marijke terug naar huis (vliegtuig Santander) waar zij belangrijke verplichtingen en opdrachten in kader van de Tinekesfeesten in Heule op zich had genomen, lang vooraleer de definitieve data van onze Compostela-tocht vastlagen.
Met spijt in het hart hebben wij afscheid genomen van Marijke. Zij was een fantastische "Compagnon de route" voor iedereen.
Zij fungeerde zowat als "wegkapitein" tijdens de fietstochten. Altijd alert voor de wegaanduidingen, de GPS-signalen en tegenstrijdigheden onderweg. Zij waakte daarenboven angstvallig over de nodige drank- en voedselvoorraad voor iedereen tijdens en na de rit.
Maar ook buiten het fietsgebeuren was Marijke de spilfiguur bij het organiseren van alle praktische voorbereidingen, met aandacht voor alle details : bij het in- en uitladen, iedere morgen en avond, van de bagage, het zorgvuldig schikken in de auto, zorgen dat alle voorzieningen van drank en voeding onderweg, nakijken van de fietsen (bandenspanning, GPS-instellingen, enz..), niets ontsnapte aan haar scherpe blik.
Anderzijds was zij ook de onvermoeibare en betrouwbare steunpilaar op de moeilijke momenten : bij de spijtige opgave van Gerda - verplaatsingen naar ziekenhuis en terughalen van Ronny en 2 X op en af naar volgend hotel, 100 km verder, samen met Romain (meer dan 500 km verplaatsing met de wagen die dag), de verplaatsingen, samen met Romain, en bijkomende regelingen van Trees en ikzelf bij het overlijden van mijn ma (verplaatsing naar Parijs (TGV) en verplaatsing naar Bordeaux (TGV voor begrafenis).
Om al die redenen zullen we jou allen hard missen, Marijke, maar nog veel meer omwille van jouw warme vriendschap, jouw optimisme en enthousiasme, jouw voortdurende zorg en bekommernis voor elk van ons. Dankjewel en kom veilig thuis ! In ons hart en in gedachten blijf je dicht bij ons, op weg naar Compostela !...
Intussen is Marijke reeds geland in Charleroi en zijn Trees en ikzelf terug van Santander (2 X 220 km) en kunnen we nu even uitrusten in ons knusse Hostal Hispano in Najera en straks een gezellig restaurantje opzoeken voor het avondmaal. En morgen stappen we terug de fiets op voor de laatste 7 ritten tot Compostela !....
Verslag Dag 14 Rit 13 (04.09.2016) Eneriz - Najera 107 km.
Zondag, werk(fiets)dag ! Het was alweer vroeg dag met een zware rit in het vooruitzicht én de voorspelde hitte (tot 38°). Ook de aangekondigde hoogtemeters (1450 m), over een parcours met voortdurend stijgen en dalen, noopten ons tot een voorzichtige start. In de voormiddag viel dat nog best mee. Voor het eerst werden wij ondergedompeld in de echte "pelgrimssfeer" door de vele stappers die wij zagen op de Camino's, die zowat heel de rit parallel liepen met ons fietsparcours. De meesten waren alleen, soms met twee, heel zelden een groepje.
Na de middag werden we weer overvallen door de hitte, zodat de aangevoerde drank met liters werd verslonden. Op het einde van de rit werden we dan nog geconfronteerd met een hevige (warme) wind, in ons nadeel. Het was dan ook een hele opluchting toen we rond 18.30 u. aankwamen in Najera.
De rustdag morgen is voor iedereen een welkome verademing !...
Van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Eneriz, de gevreesde "Koninginnenrit" van onze fietstrip naar Compostela was aangebroken. Vroeg uit de veren zodat wij in de friste van de ochtend konden vertrekken want het beloofde alweer een snikhete dag te worden. Zoals u uit de foto's kunt opmaken wordt de huurwagen (ideaal voor dergelijke trip met fietsen en bagage, levensmiddelen, picknick, grote voorraad (fris)dranken - met dank aan Mr Vandecasteele) iedere morgen helemaal herschikt, een karwei dat de immer bereidwillige Romain, samen met de handige en praktisch aangelegde Marijke met veel geduld succesvol klaren.
Met spijt verlieten wij onze schitterende locatie in St-Jean-Pied-de-Port, eerlijk gezegd hadden we liever daar een snipperdag genomen aan het zwembad en dan 's avonds met de auto stiekem naar Eneriz gereden, maar onze drang om Compostela met de fiets te bereiken was nog net iets groter zodat we met veel moed de fietstocht aanvatten. Van opwarming en aanloop was helemaal geen sprake want na een afdaling van amper 2 km, begonnen we aan de klim van 24 km naar Valcarlos. Gelukkig konden we het grootste deel van de klim in de schaduw rijden en de temperatuur (08.30 u.) viel nog best mee.
Na precies 2 uur rijden bereikte ik de top van de berg, 20 minuutjes later kwamen Marijke, Trees en Ronny toe. Een prestatie waar we allemaal best trots op zijn. Het sobere middagmaal smaakte dubbel zo lekker, ook wetende dat we bijna 30 km mochten afdalen.
Toch eindigde de tocht nog zwaar met nog enkele fikse klimpartijtjes, maar vooral door alweer de extreme hitte (37° !!) en de zon brandde, bij gebrek aan bescherming, in onze nek.
Op 25 km van het einde moest ik noodgedwongen plaatsnemen in de wagen wegens kettingbreuk, die we hopelijk zelf kunnen herstellen want in Eneriz (en ruime omgeving) is geen fietsenmaker te bespeuren, we zijn al blij dat er een klein winkeltje is met voedingswaren en dranken.
Ondanks de vermoeiende rit en de niet-fietsvriendelijke weersomstandigheden hebben we toch genoten van de prachtige natuur die zoveel rust uitstraalt, ook van de verlaten wegen waarbij wij ons veel veiliger voelden dan in de drukke steden en dorpen.
Straks gaan we een restaurantje opzoeken in Puente de la Reina, een heel pittoresk Spaans dorpje met heerlijke typische Spaanse gerechten.
