De laatste dagen niet echt veel speciaal gebeurd, daarom stel ik vandaag enkele personen voor, de ene daarom niet minder belangrijker dan de andere. Ik pik er zomaar enkelen uit, tussen de velen die hier elke dag hun duit in het zakje doen voor het goede verloop van de dienst.
Vooreerst hebben we Kristof (links), netwerkbeheerder aan boord. Ja, ook wij gaan mee met onze tijd, waar we vroeger slechts enkele offline computers hadden, zijn er toch redelijk wat computers aan boord, allen verbonden via een netwerk, gebruikt voor diverse toepassingen, met diverse accounts en diverse rechten. U zal begrijpen dat, nog meer dan thuis, een goed beheer hiervan noodzakelijk is, virussen zijn hier zeker uit den boze. Het is Kristof, samen met zijn collega Tim, die dit alles in goede banen leidt. Daarnaast hebben we Dimitri (rechts), één van de vele operatoren aan boord. Hij, samen met zijn collega's vormen als het ware de ogen van ons schip. Zonder hen hebben we geen zicht op wat er gebeurt rondom ons. Dag in dag uit, 24u op 24, dient het radarbeeld bekeken te worden om na te gaan indien er geen verdachte schepen en/of verdachte scheepsbewegingen in de buurt zijn. Een soms monotone job lijkt me, doch daarom niet minder belangrijk en zeker en vast niet minder moeilijk.
Op de volgende foto staan Stefaan en Timothy, twee leden van het heli-team aan boord. Zij waken erover dat de heli steeds paraat is om de lucht in te gaan wanneer nodig. Ik kan u verzekeren dat deze goed ingezet wordt, zowel voor verkennende vluchten als voor andere opdrachten. Waar de ogen van Timothy ons een zicht geeft vanop het zeewateroppervlak geeft de heliploeg ons een zicht vanuit de lucht, een niet te verwaarlozen troef die we vroeger niet hadden. Op de derde foto zien we Ronny, onze "Schipper". Hij, samen met zijn dekploeg, zorgt er voor dat de scheepsromp en dekken steeds in optimale staat zijn. Een schip ziet wat af, vocht (nogal logisch) is vijand nummer één. Verven is dus de boodschap. Hun werk is echter niet beperkt tot verven alleen. Zijn staan eveneens in voor het ankeren, aan- en afmeren, fuel aan boord halen (zie vorig bericht en foto's), slepen of gesleept worden, het varen met de RHIB (Rigid Hull Inflatable Boat), enz ...Dan vergeet ik waarschijnlijk nog wel enkele taken. Tenslotte ziet u op onderstaande foto ook Jean-Phillipe, de chef Bottelarij. Hij staat onder andere in voor een goed beheer van de voedingswaren aan boord. Hij zorgt ervoor dat we verse voeding aan boord krijgen (niet steeds evident in bepaalde contreien) en dat dit ook van een goede kwaliteit is (niet zelden spuit men bvb vis in met water om het volume groter te doen lijken). Hij stuurt ook het keukenpersoneel aan opdat er iedere dag een goed bereide maaltijd op het bord komt.
Onverwacht hebben we ook een gast meegekregen aan boord, deze vogel die waarschijnlijk even neerstreek om uit te rusten. Kan misschien ridicuul lijken maar voor ons is het zien van zo'n vogel gelijk aan het zien van "leven", het zien van "iets anders dan gewoonlijk", dit doet steeds plezier. Eveneens zijn er hier veel dolfijnen, ook walvissen komen hier wel vaker voor.
Deze week ook een dagje bevoorrading op zee gehad, dit gebeurde via de helicopter voor de levensmiddelen (= voedsel e.d...). Dit kan evengoed gebeuren via een kabel en een katrolsysteem van schip tot schip of in uiterste nood via onze rubberboten. We hebben geen ontelbare keuzes dus dienen we te kiezen voor de meest praktische oplossing op een gegeven moment.
Dit is overigens zo voor de meeste problemen aan boord van een oorlogsschip, nl.: in korte tijd dienen we een beslissing te nemen over het aanwenden van de beste middelen op het beste moment, niet altijd simpel. Daarom dat we ook regelmatig oefenen op allerlei mogelijke incidenten die zich kunnen voordoen aan boord van een schip.
Ook zijn wij terug opgetopt met fuel. Ja ... ook ons schip heeft zijn brandstof nodig en van tijd tot tijd dienen dus wij even aan "de pomp" te gaan. Hierbij wordt er afspraak gemaakt met een tanker van een bevriende natie; men vaart langszij, haalt de brandstofslangen over, aansluiten, en dan ... pompen maar. Simpel gezegd, u ziet echter aan de foto's dat dit niet zo simpel is als het lijkt, iedereen dient hierin zijn taak zeer goed te kennen en uit te voeren. Men dient te waken over een evenwijdige koers, men dient behoedzaam te zijn voor een breuk in de leidingen of in het katrolsysteem. Er kan van alles misgaan op dat moment en Murphy is dan nooit ver om de hoek. We werken hier ook met druk op de leidingen, dus ook hier dienen we voorzichtig te zijn. Uiteindelijk heeft de Louise-Marie weer de nodige brandstof gekregen om het terug een ganse tijd vol te houden. Onze dame kan er weer een tijdje tegen. Op naar de piraten !!!
Weer een tijdje uit de ether geweest. Merk op dat vanaf heden mijn berichten op deze blog enkele dagen na datum verstuurd worden. Dit wegens operationele noodzaak (o.a. onze actuele positie mag niet vrijgegeven worden). Sorry indien ik daarom soms ietwat vaag blijf waar wij zijn en wat we aan het doen zijn. Zoals u ziet op de foto's zijn we begonnen met instructie EHBO. Onze infirmier aan boord, Filip, kwijt zich voorbeeldig van deze taak. Net zoals in het burgerleven, kan EHBO ook bij ons het leven redden. Ook hier kan ieders leven van iedereen afhangen, net zoals ik voorheen al eens gemeld heb over andere taken aan boord, o.a. brandbestrijding e.d....
Zoals je ziet op de tweede foto is onze patient wonderbaarlijk genezen. Blij om hem terug onder de gezonde mensen te hebben.
Na een korte tussenstop te Djibouti (slechts enkele uren) hebben we terug het sop opgezocht.
Temperaturen zijn nog steeds hoog, maar gewenning hieraan begint te komen. De technische dienst stelt ook zoveel mogelijk in het werk om het schip gekoeld te krijgen. We zien hun werk niet altijd, maar ze staan er toch maar en ze zijn elke dag bezig. Merk op, als wij reeds klagen over hoge temperaturen, wat moet het dan niet zijn voor hen in de machinekamers?
Ondertussen ook reeds een kleine uitleg gekregen van onze "doc" over maatregelen tegen een hitteslag, kort en bondig maar goed. We weten waar ons aan te houden.
Op volgende foto ziet u iets heel belangrijks, nl.: de post. In deze tijden van mails, blogs (zoals deze hier) en facebook en consoorten, stuurt men minder snel iets op, maar het is toch steeds prettig om eens iets van het thuisfront te ontvangen. Soms is het een hell of a job om de post aan boord te krijgen, men kan soms niet geloven welke toer de postzak doet vooraleer aan boord te geraken, soms zelfs slechts op het einde van een reis. Missers zijn hier soms niet uit den boze, maar ja, we zijn allen mensen en we maken fouten hé. Sommigen aan het thuisfront denken af en toe ook dat wij hier aan het verhongeren zijn. Het is reeds gebeurd dat men yoghurt, chocolade en dergelijke mee zendt met de post. U kan zich inbeelden wat er gebeurt met deze producten bij hoge temperaturen of bij ruwe behandeling van de postzak in de luchthaven. Niet aangenaam om een brief te lezen met een kwak yoghurt erop.
Dank dus aan al het personeel van de verschillende diensten die ervoor zorgen dat de post steeds aan boord geraakt.
Ja, nu krijgen we klappen van de zon. 32° à 35° op de buitendekken en binnendeks gemakkelijk 28°. Willen of niet, we dienen er ons zo goed en zo kwaad als mogelijk aan te passen. Desondanks deze temperaturen dient het werk vooruit te gaan, zij het dan op een aangepast tempo, het is niet de bedoeling dat er slachtoffers vallen. Ook het sporten gaat gewoon door, weliswaar onder de nodige begeleiding.
Eveneens zullen we eerstdaags hierover instructie krijgen van de doc. (populaire term in Defensiemiddens voor dokter).
Genoeg vocht binnen nemen, met de nodige bescherming (kledij en zonnecrème) buiten gaan is o.a. de boodschap.
Ook is men reeds begonnen met inentingen tegen de griep, dit na al de inentingen die we reeds gehad hebben vóór vertrek. Dit is tenslotte Afrika, met al zijn muggen, insecten en andere verspreiders van ziektes e.d.
Men kan niet voorzichtig genoeg zijn.
Daarnet ook nog enkele brandoefeningen op het menu, vandaag vooral gericht op de eerste acties. Bedoeling is dat wie als eerste een brand ontdekt niet vlucht van de brand maar zo snel mogelijk een handblusser (of andere middelen neemt) om de brand te blussen.
In paniek schieten is voor niets goed, hier wordt het principe gehanteerd Ieders leven hangt van iedereen aan boord af, geen enkele schakel is dus onmisbaar. Vandaag kan ik uw leven redden, morgen u het mijne.
De ervaring leert dat indien dit snel en goed gedaan wordt, er weinig tot geen erge schade is.
Naast de prachtige foto van de Louise-Marie bij zonsondergang heb ik ook twee fotos toegevoegd van Pascal en Piet (Nee niet Piet Huysentruyt), twee leden van het keukenpersoneel die er telken male terug in slagen om ons een prachtige maaltijd voor te schotelen. Vergeten we hierbij natuurlijk niet de voltallige keukenploeg en het opdienend personeel, ook zij dragen zeker en vast hun steentje hiertoe bij.
Velen zullen misschien teleurgesteld zijn aan het thuisfront maar de kilootjes komen er langzaam aan maar zeker bij. Ja, het moet dan ook maar zo lekker niet zijn hé.
Zoals beloofd, enkele foto's van het bezoek van de MOD, de Minister van Defensie, Pieter De Crem, en de passage door het Suez-kanaal.
Men merkt meteen dat het onmogelijk is om hierdoor te varen in beide richtingen. Ook wordt dit kanaal nog steeds bewaakt en heus niet alleen door de eenzame soldaat op de foto. Zoals sommigen zich zullen herinneren werd er hier destijds streng om gevochten, dit wegens het grote economische belang van dit kanaal, ongeloofelijk hoeveel schepen er per jaar hier passeren.
Kijk eens rond in uw huis, kijk eens naar de kleren die u draagt, veel kans dat dit vervoerd is in een container aan boord van één der schepen die hier door vaart. Om dan nog niet te spreken van de miljoenen tonnen olie die door dit kanaal getransporteerd worden. Dit om u maar te zeggen dat de Louise-Marie hier niet nutteloos rondvaart en dat uw en mijn belastinggeld goed besteed wordt. Beeld u allen maar in hoeveel meer uw consumptiegoederen zouden kosten indien deze allen het extra traject rond (Zuid-) Afrika zouden moeten doen.
Genoeg daarover, het is niet de bedoeling dat ik hier een gans pleidooi voor Defensie ga doen, doch sommigen zullen nu misschien beseffen dat een leger niet alleen een "vechtmachine" is maar ook dient om vrede te bewaren en de (economische) belangen van een land en van zijn burgers te beschermen. Zoals steeds is er geen zwart of geen wit maar dient men alles in zijn perspectief te zien.
