Ondertussen is allerheiligen en allerzielen gepasseerd, ook voor mij de tijd om even terug aan de doden te denken.
De laatste dagen was het business as usual, we doen dus verder met oefeningen allerhande en dit terwijl we in het aan ons toegewezen gebied varen.
Zonder veel in detail te willen treden onderzoeken we af en toe andere schepen. Denk nu niet dat de Commandant naar eigen willekeur actie mag voeren. Ook wij zijn gebonden aan allerlei regels waaraan ons te houden. Dit is nu eenmaal eigen aan de tijd.
Men probeert na te gaan indien het vissers, piraten, wapen-, drugs- of mensensmokkelaars zijn of indien ze nog andere doeleinden op het oog hebben. Dit zijn allemaal activiteiten die hier welig tieren in de regio. Ook in andere regios van de wereld heerst er nog piraterij, weliswaar niet zo erg als hier.
Als men het goed nagaat, piraterij en aanverwanten is in feite van alle tijden, evenals het werk dat wij doen, namelijk de koopvaardijvloot hiertegen beschermen. Op onderstaand beeld ziet u één van de typische schepen die hier rondvaren, in dit geval een "dhow".
Ook even een beeld van Mario, even in een andere functie dan zijn normale dagtaak, nl nu als lid van het zeewachtbrandpiket. De oefeningen gaan gestaag verder, dit om het huidig niveau van training te blijven behouden, het is zaak dat allen alert blijven en paraat zijn als het nodig is. Tot op heden is dit steeds het geval geweest. Ook ziet u onze RHIB (Rigid Hull Inflatable Boat) op volle snelheid op het water varen, ditmaal voor een oefening "Man over boord". Bedoeling is dat men een eventuele drenkeling binnen 7 minuten aan boord haalt, dit is snel als men rekent dat hierin inbegrepen het zakken en terughalen van deze RHIB aan boord inbegrepen is.
Sta me ook toe om even enkele leden van de Technische Dienst voor te stellen, namelijk Nick, "Fi" en "Marre". Deze dienst staat er dagelijks voor in dat deze schuit blijft varen, dat er elektriciteit is, voortstuwing, gezuiverd water, afkoeling, etc ... teveel om op te noemen. Ze werken misschien op de achtergrond, maar deze dienst is even noodzakelijk als de andere diensten voor het goed functioneren van dit schip.
Ook ziet u "Marre" eens in een andere functie aan het werk namelijk bij het reinigen van de wapens. Iedere militair dient potentieel met wapens te kunnen omgaan, het reinigen is hiervan een onderdeel. Zeker in deze contreien is het goed reinigen van de wapens een must, gezien het vochtige en zoute klimaat hier.
Tenslotte ziet u Tim, deze maal zelf op de foto, anders is hij het meestal die foto's neemt. Een groot deel van de foto's op deze blog is waarschijnlijk van zijn hand. Met dank; Naast Kristof (voorheen reeds vernoemd), staat hij in voor het netwerkbeheer. Zijn voornaamste functie is echter Chef van de radiocentrale. Van beide taken kwijt hij zich uitstekend.
Einde van een maand, tijd voor een taart voor alle personen, deze maand verjaard. Daniel, onze bakker (hier links op de foto) heeft ons weeral een goed dessert gemaakt. Goed voor de maag, slecht voor het buikje. Ondertussen gaat tijdens onze opdracht ook het gewone werk verder door. Een schip blijft onderhevig aan weer en wind en van tijd tot tijd dient het één en ander opgekalfaterd en bijgewerkt te worden. Toestellen dienen onderhouden te worden, herstellingen dienen uitgevoerd, steeds werk voorhanden dus. Één van deze taken is het aanbrengen van de scheepsnaam op de reddingsboeien, Lynn, lid van het dekpersoneel is hiermee bezig, ondertussen genietend van het zonnetje.
Tijd om eens een luchtje te scheppen voor Joël. Hij, samen met anderen, zorgt voor de radioverbindingen, zowel intern op schip als extern met andere eenheden. Waar er in vroegere tijden weinig communicatieapparatuur aan boord was, kan men dit nu niet meer stellen. Integendeel, ieder soort verbinding heeft wel ergens de nodige apparatuur hiervoor. In dit digitale tijdperk is het dus zaak om mee te zijn met de zaak en om alle apparatuur op adequate wijze te kunnen bedienen. Steeds slagen zij er in om op de één of andere wijze contact te maken. Zonder hen zou de buitenwereld als het ware blind zijn voor ons bestaan.
Ook schieten wordt regelmatig gedaan, dit maakt deel uit van ons trainingsprogramma. Iedereen dient te kunnen schieten (uiteindelijk is dit toch één van de basiselementen in een leger), van kok over technieker en van operator tot de commandant. Dit gebeurt onder begeleiding van hiervoor opgeleid en gebreveteerd personeel. Het thuisfront hoeft zich hierin dus geen zorgen te maken.
In de vrije tijd wordt er dan al eens een kaartje gelegd, dit om de verveling tegen te gaan. Ook films, boeken, sport, bingo en andere gezelschapsspelletjes zorgen ervoor dat wij ons niet vervelen. Denk echter niet dat uw en mijn belastinggeld niet goed besteed wordt. Terwijl de ene persoon vrij van dienst is, werkt iemand anders en omgekeerd, een schip is 24 uur op 24 en dag op dag in beweging. Men kan dus bij wijze van spreken niet om 16u het licht uit doen in de gang. Het werkt stopt nooit, er zijn slechts anderen die het werk voortzetten waar anderen mee gestopt zijn.
Ik hoop dat u allen ook weet waarmee zich bezig te houden in tijden van verveling.
De laatste dagen komen we in een regelmatige routine terecht, dit betekent echter niet dat er niet gewerkt wordt. Het leven gaat zijn gewone gang, ook aan boord.
Om maar eens te zeggen wat er allemaal kan gebeuren op een gewone dag:
Verkennende vluchten met onze heli, deze inspecteert vanop veilige afstand schepen en eventuele kampen aan land waar mogelijk middelen voor piraterij voorhanden zijn. Vóór dergelijke vluchten dient er telkenmale een FOD-ronde gelopen te worden. FOD staat voor Foreign Objects Disposal oftewel het verwijderen van alle vreemde materie, vuilnis, roestdeeltjes en dergelijke die een gevaar kunnen betekenen voor de helicopter en de omstaanders bij opstijgen en landen. (Deze deeltjes zouden in theorie in de aanzuig van de motor kunnen belanden waardoor deze stuk zou kunnen gaan, evengoed zouden deze deeltjes met hoge snelheid tegen iemand kunnen geprojecteerd worden met ernstig letstel tot gevolg). Einde theorie voor vandaag.
De (bijna) dagelijkse sportactiviteiten, "Mens sana in corpore sano", u weet wel, "een gezonde geest in een gezond lichaam".
Een dagelijkse Ops briefing, hiertoe wordt aan de Commandant en een kleine schare toeschouwers (anderen kunnen meeluisteren over de scheepsomroep) de situatie van het schip, de omgeving en zijn bemanning gerapporteerd. Het is belangrijk dat de Commandant, maar ook anderen weten waar we aan toe zijn. Dit om hierop gevat te kunnen reageren. Het is o.a. op basis van deze informatie dat het commando zijn krijtlijnen uitzet voor deze en volgende dagen. Diverse items worden aangehaald die mogelijk invloed kunnen hebben op de huidige operatie: o.a. de weersomstandigheden, al dan niet technische defecten, eventuele personeelstekorten, hoeveelheid levensmiddelen en brandstof aan boord, eventuele zieken, huidige locatie en dies meer.
De diverse maaltijden die nog steeds in goede aard vallen bij de bemanning. Merk op, ook 's nachts wordt er wacht gelopen dus ook dan dient er eten op tafel te staan. Merendeels is dit dan wel een restant van de avond- of middagmaaltijd, ook de koks hebben recht op rust, hen nodeloos aan het werk zetten hoeft dus niet.
Vuuroefeningen allerhande, zowel met de grote wapens (kanon e.d.) als met de kleine handvuurwapens (pistool, mitrailleur, geweer, etc).
Oefeningen "man over boord", brandoefeningen, enz... De laatste tijd is men terug begonnen met deze oefeningen onaangekondigd te doen, en maar goed ook. Een ongeval kondigt zich eveneens niet aan, toch dient men erop voorbereid te zijn.
Ik stel hier nog iemand voor, Steve is één van de personen die ervoor zorgt dat ook op elektronisch gebied de toestellen aan de gang blijven. Hij is o.a. verantwoordelijk voor het in stand houden van de diverse communicatieapparatuur (zenders, satelietcommunicatie, etc ...), evenals de zorg voor de navigatieapparatuur (barometer, windmeter, dieptemeter, kompassen, etc). Dan vergeet ik waarschijnlijk nog ettelijke toestellen.
De laatste dagen niet echt veel speciaal gebeurd, daarom stel ik vandaag enkele personen voor, de ene daarom niet minder belangrijker dan de andere. Ik pik er zomaar enkelen uit, tussen de velen die hier elke dag hun duit in het zakje doen voor het goede verloop van de dienst.
Vooreerst hebben we Kristof (links), netwerkbeheerder aan boord. Ja, ook wij gaan mee met onze tijd, waar we vroeger slechts enkele offline computers hadden, zijn er toch redelijk wat computers aan boord, allen verbonden via een netwerk, gebruikt voor diverse toepassingen, met diverse accounts en diverse rechten. U zal begrijpen dat, nog meer dan thuis, een goed beheer hiervan noodzakelijk is, virussen zijn hier zeker uit den boze. Het is Kristof, samen met zijn collega Tim, die dit alles in goede banen leidt. Daarnaast hebben we Dimitri (rechts), één van de vele operatoren aan boord. Hij, samen met zijn collega's vormen als het ware de ogen van ons schip. Zonder hen hebben we geen zicht op wat er gebeurt rondom ons. Dag in dag uit, 24u op 24, dient het radarbeeld bekeken te worden om na te gaan indien er geen verdachte schepen en/of verdachte scheepsbewegingen in de buurt zijn. Een soms monotone job lijkt me, doch daarom niet minder belangrijk en zeker en vast niet minder moeilijk.
Op de volgende foto staan Stefaan en Timothy, twee leden van het heli-team aan boord. Zij waken erover dat de heli steeds paraat is om de lucht in te gaan wanneer nodig. Ik kan u verzekeren dat deze goed ingezet wordt, zowel voor verkennende vluchten als voor andere opdrachten. Waar de ogen van Timothy ons een zicht geeft vanop het zeewateroppervlak geeft de heliploeg ons een zicht vanuit de lucht, een niet te verwaarlozen troef die we vroeger niet hadden. Op de derde foto zien we Ronny, onze "Schipper". Hij, samen met zijn dekploeg, zorgt er voor dat de scheepsromp en dekken steeds in optimale staat zijn. Een schip ziet wat af, vocht (nogal logisch) is vijand nummer één. Verven is dus de boodschap. Hun werk is echter niet beperkt tot verven alleen. Zijn staan eveneens in voor het ankeren, aan- en afmeren, fuel aan boord halen (zie vorig bericht en foto's), slepen of gesleept worden, het varen met de RHIB (Rigid Hull Inflatable Boat), enz ...Dan vergeet ik waarschijnlijk nog wel enkele taken. Tenslotte ziet u op onderstaande foto ook Jean-Phillipe, de chef Bottelarij. Hij staat onder andere in voor een goed beheer van de voedingswaren aan boord. Hij zorgt ervoor dat we verse voeding aan boord krijgen (niet steeds evident in bepaalde contreien) en dat dit ook van een goede kwaliteit is (niet zelden spuit men bvb vis in met water om het volume groter te doen lijken). Hij stuurt ook het keukenpersoneel aan opdat er iedere dag een goed bereide maaltijd op het bord komt.
Onverwacht hebben we ook een gast meegekregen aan boord, deze vogel die waarschijnlijk even neerstreek om uit te rusten. Kan misschien ridicuul lijken maar voor ons is het zien van zo'n vogel gelijk aan het zien van "leven", het zien van "iets anders dan gewoonlijk", dit doet steeds plezier. Eveneens zijn er hier veel dolfijnen, ook walvissen komen hier wel vaker voor.
Deze week ook een dagje bevoorrading op zee gehad, dit gebeurde via de helicopter voor de levensmiddelen (= voedsel e.d...). Dit kan evengoed gebeuren via een kabel en een katrolsysteem van schip tot schip of in uiterste nood via onze rubberboten. We hebben geen ontelbare keuzes dus dienen we te kiezen voor de meest praktische oplossing op een gegeven moment.
Dit is overigens zo voor de meeste problemen aan boord van een oorlogsschip, nl.: in korte tijd dienen we een beslissing te nemen over het aanwenden van de beste middelen op het beste moment, niet altijd simpel. Daarom dat we ook regelmatig oefenen op allerlei mogelijke incidenten die zich kunnen voordoen aan boord van een schip.
Ook zijn wij terug opgetopt met fuel. Ja ... ook ons schip heeft zijn brandstof nodig en van tijd tot tijd dienen dus wij even aan "de pomp" te gaan. Hierbij wordt er afspraak gemaakt met een tanker van een bevriende natie; men vaart langszij, haalt de brandstofslangen over, aansluiten, en dan ... pompen maar. Simpel gezegd, u ziet echter aan de foto's dat dit niet zo simpel is als het lijkt, iedereen dient hierin zijn taak zeer goed te kennen en uit te voeren. Men dient te waken over een evenwijdige koers, men dient behoedzaam te zijn voor een breuk in de leidingen of in het katrolsysteem. Er kan van alles misgaan op dat moment en Murphy is dan nooit ver om de hoek. We werken hier ook met druk op de leidingen, dus ook hier dienen we voorzichtig te zijn. Uiteindelijk heeft de Louise-Marie weer de nodige brandstof gekregen om het terug een ganse tijd vol te houden. Onze dame kan er weer een tijdje tegen. Op naar de piraten !!!
Weer een tijdje uit de ether geweest. Merk op dat vanaf heden mijn berichten op deze blog enkele dagen na datum verstuurd worden. Dit wegens operationele noodzaak (o.a. onze actuele positie mag niet vrijgegeven worden). Sorry indien ik daarom soms ietwat vaag blijf waar wij zijn en wat we aan het doen zijn. Zoals u ziet op de foto's zijn we begonnen met instructie EHBO. Onze infirmier aan boord, Filip, kwijt zich voorbeeldig van deze taak. Net zoals in het burgerleven, kan EHBO ook bij ons het leven redden. Ook hier kan ieders leven van iedereen afhangen, net zoals ik voorheen al eens gemeld heb over andere taken aan boord, o.a. brandbestrijding e.d....
Zoals je ziet op de tweede foto is onze patient wonderbaarlijk genezen. Blij om hem terug onder de gezonde mensen te hebben.
Na een korte tussenstop te Djibouti (slechts enkele uren) hebben we terug het sop opgezocht.
Temperaturen zijn nog steeds hoog, maar gewenning hieraan begint te komen. De technische dienst stelt ook zoveel mogelijk in het werk om het schip gekoeld te krijgen. We zien hun werk niet altijd, maar ze staan er toch maar en ze zijn elke dag bezig. Merk op, als wij reeds klagen over hoge temperaturen, wat moet het dan niet zijn voor hen in de machinekamers?
Ondertussen ook reeds een kleine uitleg gekregen van onze "doc" over maatregelen tegen een hitteslag, kort en bondig maar goed. We weten waar ons aan te houden.
Op volgende foto ziet u iets heel belangrijks, nl.: de post. In deze tijden van mails, blogs (zoals deze hier) en facebook en consoorten, stuurt men minder snel iets op, maar het is toch steeds prettig om eens iets van het thuisfront te ontvangen. Soms is het een hell of a job om de post aan boord te krijgen, men kan soms niet geloven welke toer de postzak doet vooraleer aan boord te geraken, soms zelfs slechts op het einde van een reis. Missers zijn hier soms niet uit den boze, maar ja, we zijn allen mensen en we maken fouten hé. Sommigen aan het thuisfront denken af en toe ook dat wij hier aan het verhongeren zijn. Het is reeds gebeurd dat men yoghurt, chocolade en dergelijke mee zendt met de post. U kan zich inbeelden wat er gebeurt met deze producten bij hoge temperaturen of bij ruwe behandeling van de postzak in de luchthaven. Niet aangenaam om een brief te lezen met een kwak yoghurt erop.
Dank dus aan al het personeel van de verschillende diensten die ervoor zorgen dat de post steeds aan boord geraakt.
Ja, nu krijgen we klappen van de zon. 32° à 35° op de buitendekken en binnendeks gemakkelijk 28°. Willen of niet, we dienen er ons zo goed en zo kwaad als mogelijk aan te passen. Desondanks deze temperaturen dient het werk vooruit te gaan, zij het dan op een aangepast tempo, het is niet de bedoeling dat er slachtoffers vallen. Ook het sporten gaat gewoon door, weliswaar onder de nodige begeleiding.
Eveneens zullen we eerstdaags hierover instructie krijgen van de doc. (populaire term in Defensiemiddens voor dokter).
Genoeg vocht binnen nemen, met de nodige bescherming (kledij en zonnecrème) buiten gaan is o.a. de boodschap.
Ook is men reeds begonnen met inentingen tegen de griep, dit na al de inentingen die we reeds gehad hebben vóór vertrek. Dit is tenslotte Afrika, met al zijn muggen, insecten en andere verspreiders van ziektes e.d.
Men kan niet voorzichtig genoeg zijn.
Daarnet ook nog enkele brandoefeningen op het menu, vandaag vooral gericht op de eerste acties. Bedoeling is dat wie als eerste een brand ontdekt niet vlucht van de brand maar zo snel mogelijk een handblusser (of andere middelen neemt) om de brand te blussen.
In paniek schieten is voor niets goed, hier wordt het principe gehanteerd Ieders leven hangt van iedereen aan boord af, geen enkele schakel is dus onmisbaar. Vandaag kan ik uw leven redden, morgen u het mijne.
De ervaring leert dat indien dit snel en goed gedaan wordt, er weinig tot geen erge schade is.
Naast de prachtige foto van de Louise-Marie bij zonsondergang heb ik ook twee fotos toegevoegd van Pascal en Piet (Nee niet Piet Huysentruyt), twee leden van het keukenpersoneel die er telken male terug in slagen om ons een prachtige maaltijd voor te schotelen. Vergeten we hierbij natuurlijk niet de voltallige keukenploeg en het opdienend personeel, ook zij dragen zeker en vast hun steentje hiertoe bij.
Velen zullen misschien teleurgesteld zijn aan het thuisfront maar de kilootjes komen er langzaam aan maar zeker bij. Ja, het moet dan ook maar zo lekker niet zijn hé.
Zoals beloofd, enkele foto's van het bezoek van de MOD, de Minister van Defensie, Pieter De Crem, en de passage door het Suez-kanaal.
Men merkt meteen dat het onmogelijk is om hierdoor te varen in beide richtingen. Ook wordt dit kanaal nog steeds bewaakt en heus niet alleen door de eenzame soldaat op de foto. Zoals sommigen zich zullen herinneren werd er hier destijds streng om gevochten, dit wegens het grote economische belang van dit kanaal, ongeloofelijk hoeveel schepen er per jaar hier passeren.
Kijk eens rond in uw huis, kijk eens naar de kleren die u draagt, veel kans dat dit vervoerd is in een container aan boord van één der schepen die hier door vaart. Om dan nog niet te spreken van de miljoenen tonnen olie die door dit kanaal getransporteerd worden. Dit om u maar te zeggen dat de Louise-Marie hier niet nutteloos rondvaart en dat uw en mijn belastinggeld goed besteed wordt. Beeld u allen maar in hoeveel meer uw consumptiegoederen zouden kosten indien deze allen het extra traject rond (Zuid-) Afrika zouden moeten doen.
Genoeg daarover, het is niet de bedoeling dat ik hier een gans pleidooi voor Defensie ga doen, doch sommigen zullen nu misschien beseffen dat een leger niet alleen een "vechtmachine" is maar ook dient om vrede te bewaren en de (economische) belangen van een land en van zijn burgers te beschermen. Zoals steeds is er geen zwart of geen wit maar dient men alles in zijn perspectief te zien.
Vandaag door het Suez-kanaal gevaren, deze nacht heeft de Louise-Marie voor anker gelegen om dan vroeg in de morgen de doorvaart aan te vatten van het Suez-kanaal. Het feit dat we voor anker lagen komt gewoonweg vanwege de nauwe breedte van dit kanaal die passage in beide richtingen nagenoeg onmogenlijk maakt. Men probeert dan ook zoveel als mogelijk om de schepen te groeperen in konvooi en de konvooien op gezette tijdstippen door het kanaal te laten varen. Hieronder een foto van dergelijk konvooi voor anker.
Raar maar waar is ook het feit dat, om toelating te hebben om door het kanaal te mogen varen, naast betalen van doorvoerrechten men ook dient toe te staan dat lokale verkopers aan boord komen om hun waren aan te prijzen. Er zal wel een reden voor zijn, maar deze ontgaat me. (Misschien dat iemand hierop kan googelen?). Dit brengt voor ons toch weeral een beetje organiseren want deze verkopers mogen dus niet onbewaakt rondlopen, het zijn uiteindelijk steeds vreemden aan het schip, dus aandacht is vereist voor hun doen en laten. Zij mogen dus niet in het binnenschip en dienen dus steeds vergezeld te zijn door iemand van de scheepsbemanning.
.
Als toemaatje is vandaag eveneens de MOD (Minister Of Defence), Pieter De Crem op bezoek gekomen, dit samen met een delegatie. Morgen één of meerdere plaatjes hiervan. Er werd gezorgd voor enkele demonstraties van de verschillende teams hier aan boord zodat ze een goed gedacht konden vormen van de middelen en methodes die we eventueel zullen gebruiken om piraterij te bestrijden. Ik denk wel (zeker weet men echter nooit) dat de Louise-Marie een goede indruk nagelaten heeft.
Eindelijk foto's van een goed formaat. Ik kan dit dan maar even goed doen door een foto van "Birger" op te sturen t.b.v. groetjes aan zijn thuisfront. Men zal er daar wel tevreden mee zijn.
Jammer dat ik geen foto's meer kan invoegen bij de oudere berichten (tenzij als bijlage dan, dit vind ik echter niet "blogvriendelijk").