Ann was 28 jaar toen ze vermoord werd. Hij doodde haar met verschillende messteken. Haar mama Maggie Roëll
Benny was 22 jaar toen hij vermoord werd. Hij doodde hem door wurging. Zijn ouders Johan en Annie Aerts-Moelans
Carola was 21 jaar toen ze vermoord werd Hij heeft haar geslagen met een baseballknuppel toen ze sliep. Haar ouders Marcel en Ingrid De Smedt-Hooft
Glenn was 35 jaar toen hij vermoord werd. Hij doodde hem met een knipmes, recht in het hart. Zijn mama Gabby Dierckx Zijn vrouwke Natasja
Ingrid was 39 jaar toen ze vermoord werd. Hij heeft haar gewurgd. Haar mama Paula Nous
Jo was 19 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd dood geslagen. Zijn ouders Daniël en Els De Vlieger-Maes
Jeffrey was 17 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd neergestoken. Zijn ouders Chris en Linda Ottevaere-De Meestere
Joris was 9 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd doodgestoken met een scherp voorwerp. Zijn ouders Jos en Magda Viville-clinckx
Karoline was 16 jaar toen ze vermoord werd. Ze kreeg een kogel in haar hoofd. Gelukkig was ze op slag dood. Haar mama, Marina Maes
Melissa was 17 jaar toen zij vermoord werd. Hij vermoordde haar op een onbeschrijfelijk gruwelijke wijze. Haar mama Francine Slootmans
Melissa was 27 jaar toen zij vermoord werd. Hij mishandelde en wurgde haar met een touw. Haar mama Reneé Bossuyt Mia was 35 jaar toen zij vermoord werd. Hij doodde haar door verstikking, vuistslagen, stampen en een messteek. Haar ouders Emiel en Greet Verschuren-Faes
Nele was 31 jaar toen ze vermoord werd. Zij doodde haar met messteken. Haar ouders Georges en Annemie Verleene-Dangreau
Patrick was 20 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd laffelijk neergeshoten. Zijn mama Monique Matthys
Sandy was 25 jaar toen ze vermoord werd. Hij vermoorde haar op nieuwjaarsnacht. Haar mama Francine Meeuwes
Sally was 20 jaar toen zij vermoord werd. Zij werd dood geslagen. Haar ouders Michel en Lydia Van Hecke-De Decker
Stefanie was 18 jaar toen ze vermoord werd. Haar ouders Gilbert De Mulder Martine Bertelo
Steven was 20 jaar toen hij vermoord werd Zij reed hem opzettelijk dood. Zijn ouders Mil en Sonja Somers-Looymans
Sylvie was 26 jaar toen zij vermoord werd. Haar hoofd werd ingeslagen en hij gaf haar nog 26 messteken. Haar mama en vriend Chantal en Philippe Nerinckx-Depourcq
Ik hoop met het uitbrengen van een boekje, ik mijn steentje kan bijdragen om de dood, van jullie kind iets beter te kunnen verwerken. Ook wanneer niet lotgenoten dit lezen, dan weet ik dat ze meer begrip zullen opbrengen voor ons, “ Ouders van een gestorven kind ”
Het boekje ‘ Gevoelens weerspiegeld ’ is te verkrijgen bij: Marina Maes Maria Van Bourgondiëlaan 6 8000 Brugge Email: marina.maes2@telenet.be
Het boekje wordt opgestuurd na overschrijving van 15 € verzendingskosten inbegrepen. Op rekeningnummer 001-1868856-33
Vraag hulp, neem contact op met een justitiehuis in je buurt.
Weergave van gevoelens en emoties van degene die met moord werden en worden geconfronteerd. BEZOEK OOK DE SITE: WWW.OUDERSVANEENVERMOORDKIND.BE EN WWW.SPORTENVOORNABESTAANDENVANGEWELD.BE
06-12-2005
Jeffrey
Niemand die het weten kan hoeveel ik van je hou Nieman die mij troosten kan in mijn verdriet om jou Niemand die begrijpen zal hoe vreselijk ik je mis Niemsnd die beseffen zal hoe erg die pij wel is.
Terug vechten kon je niet. Het had geen zin. Niemand kan tgen een kogel op. Zelfs niet met een kogelvrije vest aan.
Je kreeg een kogel in je hoofd. Gelukkig was je op slag dood. Hopelijk vind jij nu rust maar voor mij is het zwaar. Hoe dan ook, ik moet verder met mijn leven.
Nog steeds kan ik het niet begrijpen. Alle dagen voel ik die verdomde pijn. Het wil niet slijten. De vraag 'waarom jij', dat antwoord zal ik nooit krijgen.
Op voorstel van mevrouw Laurette Onkelinx, Vice-Eerste Minister en Minister van Justitie, keurde de Ministerraad de kadernota goed betreffende de oprichting Rechtbanken voor strafuitvoering.
Het regeerakkoord van 9 juli 2003 voorziet dat "strafuitvoeringsrechtbaken zullen worden opgericht. Ze zullen de bestaande commissies voor voorwaardelijke invrijheidstelling incorporeren en volgens hetzelfde principe van multidisciplinariteit worden samengesteld. De wet op de strafuitvoering zal zich inspireren op de resultaten van de commissie "Holsters" en van het ontwerp "beginselenwet gevangeniswezen". " De kadernota schetst de fundamentele principes van het voorontwerp van wet, dat binnenkort aan de goedkeuring van het Parlement zal worden voorgelegd. Het voorontwerp is rechtstreeks ontleend aan het verslag van de commissie Holsters, van mei 2003. Als gevolg van de aanbevelingen van de Parlementaire Onderzoekscommissie "Dutroux, Nihoul en consorten", werden de Commissies voorwaardelijke invrijheidstelling opgericht. Deze commissies waren aanvankelijk bedoeld als een voorlopige stap naar de oprichting van een echte strafuitvoeringsrechtbank. De uitvoering van de vrijheidsberovende straf: een wetgevend gebrek Op dit ogenblik worden de uitvoeringsmodaliteiten van de vrijheidsberovende straf of van de tijdelijke invrijheidstelling geregeld door ministeriële circulaires en niet door een wet. Deze situatie geeft aanleiding tot problemen op het vlak van de transparantie en de rechtszekerheid. Er zijn immers zeer veel ministeriële circulaires en ze vormen geen logisch en samenhangend geheel. Gezien de massa bestaande teksten is het, zowel voor de gedetineerden als voor de beslissende overheid, uiterst moeilijk om een duidelijke en globale visie te hebben van alle geldende regels. De gedetineerde weet niet op welke manier de straf waartoe hij werd veroordeeld zal worden uitgevoerd, welke zijn rechten zijn en welke de voorwaarden zijn om te kunnen genieten van een maatregel van tijdelijke invrijheidstelling (uitgangsvergunning, penitentiair verlof) of van een bijzondere modaliteit van strafuitvoering (beperkte hechtenis, elektronisch toezicht, voorlopige invrijheidstelling). Anderzijds moest de verdeling van de bevoegdheden tussen de rechterlijke macht en de uitvoerende macht worden verduidelijkt. Een nieuwe verdeling van de bevoegdheden inzake strafuitvoering De oprichting van een strafuitvoeringsrechtbank zal leiden tot een nieuwe verdeling van de bevoegdheden tussen de uitvoerende macht en de rechterlijke macht. Zodoende wordt het principe van de scheiding van de machten nageleefd. Met deze nieuwe verdeling beschikt men bovendien over een efficiënt systeem, dat kan reageren op de noodsituaties die zich in de praktijk voordoen. 1. Welke zijn de bevoegdheden van de uitvoerende macht? Op enkele zeldzame uitzonderingen na, liggen de beslissingen inzake de uitvoering van de vrijheidsberovende straf op dit ogenblik in handen van de uitvoerende macht (minister van Justitie). Er wordt voorgesteld aan de minister van Justitie beslissingsbevoegdheid te laten voor de vijf volgende maatregelen: - de uitgangsvergunning, met andere woorden de toelating voor de veroordeelde om de gevangenis te verlaten voor hoogstens één dag; hier onderscheidt men de periodieke permissie (om de invrijheidstelling voor te bereiden) en de occasionele permissie (familiale, juridische, medische verplichtingen, enz.). - het penitentiair verlof, met andere woorden de mogelijkheid voor de gedetineerde om de gevangenis te verlaten en er de nacht niet door te brengen (maximum 3 dagen per trimester). - de medische zorgen buiten de instelling, in geval van ziekte die niet in de gevangenis kan worden verzorgd en waardoor het noodzakelijk is dat de gedetineerde in een andere instelling wordt opgenomen. - de onderbreking van de strafuitvoering, die kan worden toegekend voor een hernieuwbare periode van maximum drie maanden, wanneer de gedetineerde geconfronteerd wordt met ernstige en buitengewone familiale gebeurtenissen, die zijn aanwezigheid buiten de gevangenis noodzakelijk maken. - de voorlopige invrijheidstelling met het oog op het regelen van het probleem van de overbevolking in de gevangenissen, een uitlaatklep die aan de minister van Justitie wordt toevertrouwd om het hoofd te kunnen bieden aan een ernstig probleem van overbevolking. 2. Welke zijn de bevoegdheden van de Strafuitvoeringsrechtbank? De Strafuitvoeringsrechtbank zal voortaan als enige bevoegd zijn om te beslissen over verzoeken met betrekking tot: - de beperkte hechtenis, één enkele modaliteit die de huidige maatregelen, te weten de halve vrijheid en de beperkte hechtenis, bundelt: de veroordeelde krijgt de toelating om systematisch de penitentiaire instelling te verlaten voor voorafgaandelijk vastgestelde periodes van maximum twaalf uren (om de voorwaardelijke invrijheidstelling voor te bereiden of om professionele redenen, wegens opleidingen en wegens familiale redenen voor straffen van minder dan één jaar) Wanneer de strafuitvoeringsrechtbank gevat wordt door een verzoek tot beperkte hechtenis kan zij een uitgangsvergunning of een penitentiair verlof toestaan, indien dit absoluut nodig blijkt om de vrijlating voor te bereiden. - het elektronisch toezicht, met andere woorden de veroordeelde heeft huisarrest en staat daarbij onder elektronisch toezicht: de veroordeelde wordt dus niet in de cel gestopt maar zijn bewegingsvrijheid staat onder toezicht en dit op basis van een vooraf vastgesteld tijdsgebruik. Wanneer de strafuitvoeringsrechtbank gevat wordt door een verzoek tot elektronisch toezicht, kan zij een uitgangsvergunning of een penitentiair verlof toestaan, indien dit absoluut nodig blijkt om de vrijlating voor te bereiden. - de voorwaardelijke invrijheidstelling: de bevoegdheid van de huidige commissies voor de voorwaardelijke invrijheidstelling worden overgedragen naar de strafuitvoeringsrechtbanken.
Wanneer de strafuitvoeringsrechtbank gevat wordt door een verzoek tot voorwaardelijke invrijheidstelling kan zij een uitgangsvergunning, een penitentiair verlof, een onderbreking van de strafuitvoering, een beperkte hechtenis of elektronisch toezicht bevelen, indien een dergelijke maatregel absoluut noodzakelijk is vóór het toestaan van een voorwaardelijke invrijheidstelling. De voorlopige invrijheidstelling met het oog op het verwijderen uit het koninkrijk, met andere woorden de vrijlating van een vreemdeling die veroordeeld werd en het voorwerp is van een beslissing tot uitlevering, terugzending of uitwijzing, met het oog op zijn verwijdering van het grondgebied.
De bevoegdheid om de aard van de straf te wijzigen De Strafuitvoeringsrechtbank zal gemachtigd worden om de straf, zoals die door de strafrechter werd uitgesproken, te wijzigen (bijvoorbeeld een vrijheidsberovende straf vervangen door een werkstraf), wanneer blijkt dat de uitvoering van de vrijheidsberovende straf de doelstellingen van deze straf niet zal bereiken (herstel van de schade toegebracht aan de maatschappij en aan het slachtoffer). Dit zal bijvoorbeeld het geval zijn voor korte gevangenisstraffen of wanneer de toestand van de veroordeelde gevoelig veranderd is sedert de uitspraak van de straf. Hier moeten de criteria van wederzijdse samenhang tussen de oorspronkelijke straf en de nieuwe straf worden vastgelegd. Beroep tegen de beslissingen van de Minister van Justitie Tegen de beslissingen die genomen worden door de Minister van Justitie zal men in beroep kunnen gaan bij de strafuitvoeringsrechtbank, die de wettelijkheid van de beslissing zal nagaan.
De Strafuitvoeringsrechtbank, multidisciplinaire rechtsspraak Er zullen 6 strafuitvoeringsrechtbanken worden opgericht, hetzij één per Hof van beroep, behalve in Brussel, waar er twee komen. De rechtbank zal haar zittingen houden in de gevangenis of op de zetel van de rechtbank of in om het even welke rechtbank van eerste aanleg van rechtsgebied van het Hof. Deze rechtbank zal een multidisciplinair rechtspraak wijzen: - zij wordt voorgezeten door een magistraat, die over minstens 10 jaar nuttige beroepservaring beschikt en die aangeduid wordt onder de magistraten van de rechtbanken van eerste aanleg, - de magistraat wordt bijgestaan door twee bijzitters, volgens het model van de lekenrechters, naar het voorbeeld van de sociale en consulaire rechters. Het lijkt inderdaad uitermate belangrijk om een uitwisseling tot stand te brengen tussen praktische terreinervaring en gerechtelijk werk. Ook de bijzitters zullen zich op minstens 10 jaar nuttige beroepservaring moeten kunnen beroepen. Tegen de uitspraken in eerste aanleg van de strafuitvoeringsrechtbank kan alleen door de veroordeelde wettelijk beroep worden ingesteld bij een specifieke kamer van het Hof van beroep, de Kamer van strafuitvoering. De Kamer van strafuitvoering zal net zoals de strafuitvoeringsrechtbank multidisciplinair samengesteld zijn. Het openbaar ministerie volgt de voorwaardelijke invrijheidstelling op De opvolging van de voorwaardelijke invrijheidstelling gebeurt momenteel door de Commissie voor de voorwaardelijke invrijheidstelling zelf. Hiertoe baseert zij zich op de verslagen van de justitieassistenten die binnen de Huizen van Justitie het maatschappelijk toezicht uitoefenen op de veroordeelden in voorwaardelijke invrijheidstelling. Bij behandeling voor een rechtbank kan men dit model niet zomaar overbrengen: zodra de rechtbank een uitspraak doet over het ingediende verzoek is het beslag ten einde. Het openbaar ministerie zal dus opdrachten toevertrouwd krijgen die belangrijker zijn dan die welke het thans op het vlak van de voorwaardelijke invrijheidstelling krijgt. Het openbaar ministerie zal voortaan bevoegd zijn voor het opvolgen van alle maatregelen. Voortaan moeten de justitieassistenten dus bij het openbaar ministerie verslag uitbrengen over hun opvolgingswerk. Op basis van deze verslagen kan het openbaar ministerie in voorkomend geval de strafuitvoeringsrechtbank vatten met een verzoek tot aanpassing van de voorwaarden die bij de toegekende maatregel horen of van een verzoek tot herroeping van de maatregel. Rekening houdend met de specifieke opdrachten die aan het openbaar ministerie toevertrouwd worden, zal men moeten waken over een specialisatie van de leden van het parket die met deze opdrachten belast zijn en over het instellen van een echte strafuitvoeringscultuur.
Welke procedure vóór de strafuitvoeringsrechtbank? Het initiatief berust bij de directeur van de gevangenisinstelling, die het dossier moet samenstellen en die binnen de 4 à 2 maanden vóór de datum van toelaatbaarheid van de voorgestelde maatregel een gemotiveerd advies moet uitbrengen. Het advies van de directeur en het dossier worden overgemaakt aan het openbaar ministerie en aan de veroordeelde. Indien het advies gunstig is, bevat het een voorstel voor voorwaardelijke invrijheidstelling met eventuele bijzondere voorwaarden. Het openbaar ministerie en de veroordeelde zullen zich dan al dan niet akkoord verklaren met het voorstel van de directeur. - ofwel hebben alle partijen hun akkoord gegeven: dan gaat men over tot de verkorte procedure, - de veroordeelde en/of het openbaar ministerie gaan niet akkoord met het voorstel van de directeur: dan gaat men over tot de tegensprekelijke procedure.
De verkorte procedure Deze procedure gebeurt schriftelijk. De rechter van de strafuitvoeringsrechtbank doet uitspraak op basis van het voorstel en van het dossier. Indien de rechter oordeelt dat het voorstel van de directeur niet voldoet, stuurt hij het dossier terug naar de strafuitvoeringsrechtbank. Tegen de beslissing van de rechter kan geen beroep worden aangetekend.
De tegensprekelijke procedure Wanneer de rechter oordeelt dat er debatten nodig zijn of wanneer de veroordeelde en/of het openbaar ministerie niet akkoord gaan met het voorstel van de gevangenisdirecteur dan worden de veroordeelde en het openbaar ministerie opgeroepen voor een tegensprekelijk debat. Indien de rechtbank de voorgestelde maatregel niet toestaat bepaalt ze de termijn binnen dewelke de directeur een nieuw advies moet uitbrengen. Een specifieke procedure voor korte straffen Er zijn situaties waarbij men aan de veroordeelde de mogelijkheid moet geven om zelf de strafuitvoeringsrechtbank te vatten. Dat zal bijvoorbeeld het geval zijn wanneer de veroordeelde een korte straf wil uitvoeren door middel van de beperkte hechtenis of via het elektronisch toezicht. De veroordeelde vat dan de strafuitvoeringsrechtbank via een verzoekschrift, waarvan de inhoud moet gepreciseerd worden. De partijen worden dan opgeroepen om voor de rechtbank te verschijnen. De maatregel die door de strafuitvoeringsrechtbank toegestaan is moet soms worden herroepen of herzien, wanneer: - de veroordeelde tijdens de proeftijd een wanbedrijf of een misdaad pleegt; - de veroordeelde een ernstig gevaar vormt voor de fysieke integriteit van derden; - de bijzondere voorwaarden die door de rechtbank werden opgelegd niet nageleefd werden; - de veroordeelde geen gevolg geeft aan oproepen van de justitieassistent, de strafuitvoeringsrechtbank of het openbaar ministerie.
De rechtbank wordt dan, middels een dagvaarding, door het openbaar ministerie gevat. In dat geval kan zij de voorwaarden herzien of, indien nodig, de maatregel herroepen. Bij gevallen die aanleiding kunnen geven tot herroeping kan de strafuitvoeringsrechtbank de schorsing uitspreken van de toegestane maatregel. De schorsing zal worden uitgesproken voor een termijn van één maand, die één maal kan worden verlengd. Binnen die termijn kan de rechtbank beslissen om de aan de maatregel verbonden bijzondere voorwaarden te herzien of om de maatregel te herroepen. In geval van zwaar risico voor de fysieke integriteit van derden kan het openbaar ministerie bij de strafuitvoeringsrechtbank trouwens de voorlopige aanhouding bevelen van de veroordeelde; De strafuitvoeringsrechtbank moet dan binnen de 5 dagen beslissen of het al dan niet noodzakelijk is om de toegestane maatregel te schorsen. Uitbreiding van de rechten van het slachtoffer Het slachtoffer krijgt vandaag enkel een wettelijke erkenning in het kader van de voorwaardelijke invrijheidstelling. Het slachtoffer kan vragen om gehoord te worden met betrekking tot de voorwaarden die in zijn belang moeten worden opgelegd. Op vraag van het slachtoffer zal de commissie hem informeren over het toekennen van de voorwaardelijke invrijheidstelling en over de voorwaarden die zijn belangen garanderen.
Er wordt voorgesteld om de rechten van de slachtoffers op diverse niveaus uit te breiden: - op het vlak van de voorwaardelijke invrijheidstelling Er zal geen onderscheid meer worden gemaakt volgens de aard van de feiten waarvoor de dader veroordeeld werd, zoals dat krachtens het koninklijk besluit van 10 februari 1999 het geval is; - voor de andere gevallen waarbij de strafuitvoeringsrechtbank gevat wordt kunnen de slachtoffers vragen om gehoord of geïnformeerd te worden; - bij de toekenning van een eerste penitentiair verlof of van een voorlopige invrijheidstelling toegekend door de minister, zullen de slachtoffers die dat wensen geïnformeerd worden.
De slachtoffers zullen geïnformeerd worden over de rechten die hen worden toegekend in het strafuitvoeringsproces. De slachtoffers (of hun advocaat) worden gehoord omtrent de voorwaarden waarvan zij denken dat het opportuun is om die in hun belang vast te leggen. Zij zijn daarentegen geen partij tijdens het debat over het toekennen van een bijzondere uitvoeringsmodaliteit van de straf. De informatie die ze ontvangen zal vermelden welke de toegekende maatregel is en , in voorkomend geval, welke voorwaarden er in hun belang aan verbonden zijn. De slachtoffers die gevraagd hebben om te worden geïnformeerd, zullen ook kennis krijgen van de herroeping van een maatregel die door de rechtbank uitgesproken werd.
Begrijpe wie het begrijpen kan. Inderdaad er zitten veel tegen strijdigheden bij de uitvoering van de Strafuitvoeringsrechtbank. De eigen interpretatie van de rechters zal hierin zeker een grote rol spelen.
Lieve meid. Ik hoor je nog altijd praten. Soms ook lachen. Maar je hebt me verlaten. Ik was zo vol van ongeloof. Ik heb je niet kunnen tegenhouden. Ik was er niet. Ik kwam te laat, je was al dood. Je had nog zoveel dromen. Niets blijft daar nog van over. Alles lijkt nu zo leeg en zinloos. Nu je weg bent voor altijd Ik probeer het te vatten, maar aanvaard het niet echt. Ik ben mijn beste maatje kwijt
Ja de zon die blijft schijnen En de regen valt nog neer. Het sneeuwt en het ijzelt. Nee de wereld staat niet stil. Die draait gewoon door. Ondanks alles.
Ik vertel je veel en roep je naam. Maar jij hoort het niet meer. Wat ik ook doe, altijd ben je in mijn gedachten. Maar dat is niet echt hetzelfde als bij mij te zijn. En toch weet ik heel zeker Dat ik je terug zie.
Dit is mijn troost en maakt het verder leven mogelijk. 's Nachts als niemand het ziet, lopen er dikke tranen over mijn wangen Ik heb zo van die dagen, dat ik echt verlang naar het einde. Naar het einde van mijn tocht om gewoon terug bij jou te zijn. Om gewoon elkaar terug te zien.
Troosten is het ontroostbare beamen. Luister. Als ik je vraag naar mij te luisteren En jij begint mij adviezen te geven Dan doe je niet wat ik vraag. Als ik je vraag naar mij te luisteren En jij begint mij te vertellen Waarom ik iets zo moet voelen als ik het voel Dan neem je mijn gevoelens niet serieus
Als ik je vraag naar mij te luisteren En jij denkt dat je iets moet doen om Mijn probleem op te lossen, dan laat je Me in de steek, hoe vreemd het ook mag lijken.
Misschien is dat de reden Dat voor sommige mensen bidden werkt Omdat God niets terug zegt en Hij geen adviezen geeft Of probeert om de dingen voor je te regelen Hij luistert alleen maar en vertrouwt erop dat je er zelf wel uitkomt
Dus, alsjeblieft luister alleen maar naar me En probeer me te begrijpen En als je wil praten Wacht dan even en ik beloof je Dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren
Recht op respect en erkenning Dit betekent een respectvolle behandeling door alle politionele, justitiële en dienstverlenende diensten na de feiten, tijdens de verdere gerechtelijke afhandeling ervan en daarna.
Recht op het krijgen van informatie Slachtoffers hebben vaak weinig inzicht in het verloop van gerechtelijke procedures, de mogelijkheden tot schadevergoeding of hulp. Slachtoffers hebben eveneens recht op informatie omtrent de beslissingen van het gerechtelijk apparaat, zoals in verband met de strafuitvoering, de schaderegeling, .
Recht op het geven van informatievideo Slachtoffers hebben het recht om informatie te geven (vb. justitie, verzekering, ), zodat rekening kan worden gehouden met hun schade, hun beleving en hun situatie.
Recht op juridische bijstand Elk slachtoffer heeft recht op bijstand van een raadsman. De financiële inspanningen voor juridische bijstand zijn soms erg zwaar en weerhouden slachtoffers ervan gerechtvaardigde schade-eisen in te dienen.
Recht op herstel Een meer herstelgerichte aanpak is noodzakelijk. De aangerichte schade kan materieel, lichamelijk, moreel, psychisch of sociaal zijn.
Recht op bescherming en privacy Slachtoffers verdienen bescherming door de politiediensten in geval van bedreigingen of mogelijke wraakacties. Ook de privacy van slachtoffers moet voldoende worden gerespecteerd.
Recht op hulp Het recht op hulp maakt integraal deel uit van het recht op herstel. Politiediensten spelen een belangrijke rol onmiddellijk na de feiten, net als de medische en paramedische hulpverleners in geval van lichamelijk letsel. Slachtofferhulp werkt met beroepskrachten en vrijwillige medewerkers. Deze vrijwillige medewerkers, als vertegenwoordigers van een zorgzame samenleving, kunnen ondersteuning bieden in functie van een vlotte verwerking. Voor sommige slachtoffers kan professionele hulp aangewezen zijn.
Jaren geleden heb ik een boek gelezen over een clown.
De man had véél verdriet, maar vond geen begrip bij zijn medemensen. Waarom zouden ze? Het was toch een clown. Hoe hij zich voelde deed er niet toe. s Avonds moest hij optreden in het circus. Het was zijn taak om de mensen te doen lachen. De tranen liepen soms langs zijn wangen. De mensen die het zagen, dachten dat het bij zijn rol hoorde en lachten nog harder. Hij zag het maar speelde zijn rol verder. Hij leerde hun onbegrip begrijpen.
Regelmatig denk ik aan hem terug. Want ook ik ben regelmatig de clown. Mijn tranen en gevoelens diep weggestopt. Niemand die mijn stille verdriet ziet. Het is beter zo. Weinig mensen kunnen er mee omgaan, ze voelen zich ongemakkelijk als je het woord verdriet laat vallen.
Het is beter dat ik lach, de tranen, de pijn en het verdriet diep wegstop.Als ik alleen ben, dan kan ik mijn tranen en opgekropte emoties de vrije loop laten. Het is niemand die het ziet. Dan moet ik met niemand rekening houden. ^Moet ik niet bang zijn, iemands dag te verpesten. ^Moet ik niet bang zijn, dat men mij de rug toekeert, uit schrik dat ik zal wenen. ^Moet ik niet bang zijn, dat men zich niet goed meer voelt bij mij. ^Moet ik niet bang zijn, omdat men geen mop meer durft te vertellen. ^Moet ik niet bang zijn, omdat men niet meer durft te lachen. ^Moet ik niet bang zijn, voor zovele dingen, waardoor een ander zich anders gaat gedragen.
Maar soms wordt het clown zijn teveel. Dan zonder ik me af, om mezelf weer wat op te krikken. Na een paar dagen, kan je er weer tegen. Dan ben je er terug met een lach, en als niemand het ziet een wegpinkende traan. Eigenlijk zou ik zoveel willen vertellen, mijn gemoed is soms zo zwaar geladen, dat het moeilijk is om dragen.
^Maar waar vind ik een luisterend oor? ^Maar waar vind ik iemand die me begrijpt? ^Maar waar vind ik iemand die me laat uitpraten?
Het is niet simpel, om als clown door het leven te gaan.
WAAROM? SLACHTOFFER-DADER BEMIDDELING IN VLAANDEREN
Titel: Waarom? Slachtoffer-dader bemiddeling in Vlaanderen Auteur: vzw Suggnomè Uitgeverij: Garant Pagina's: 269 ISBN: 90-441-1890-0 Prijs: 26,90 euro (exclusief verzendingskosten) Betaling: na ontvangst via overschrijvingsformulier Bestellen bij noella.verreth@suggnome.be Fax: 016/22.74.82 Tel: 016/22.63.88 vzw Suggnomè Maria-Theresiastraat 114 B-3000 Leuven
Waarom?
Het is een centrale vraag bij slachtoffers van een misdrijf... "Waarom heeft hij dat gedaan, waarom ik, waarom...?" In het beste geval komt men het antwoord op deze vraag te weten na inzage van het gerechtelijke dossier of op de zitting op de rechtbank.
Vaak is dit niet zo en blijven slachtoffers met deze vraag zitten. Ook daders kunnen met de waaromvraag worstelen. Enerzijds omdat ze soms zelf hun daden niet kunnen vatten, anderzijds omdat ze hun slachtoffer duidelijk willen maken hoe het zo ver is kunnen komen. Ook zij blijven bij de klassieke rechtsgang vaak in de kou staan; het uitleggen waarom wordt al te vaak gezien als goedpraten of als zoeken naar excuses voor de gestelde daad.
Bij slachtoffers en daders bestaat dan ook vaak de nood aan communicatie over de feiten en de gevolgen ervan. En daarom bestaat slachtoffer-dader bemiddeling. Slachtoffer-dader bemiddeling verwierf een eigen plaats binnen de justitiële wereld.
Dit boek verduidelijkt wat deze bemiddeling inhoudt en hoe de bemiddeling zich verhoudt tot Justitie. Het bevat getuigenissen van daders en slachtoffers, elk met hun verhaal over de bemiddeling. Het boek laat ook professionals uit de justitiële sector en uit de welzijnssector aan het woord met hun visie op deze wijze van conflicthantering.
In het voorwoord licht Minister van Justitie Laurette Onkelinx de wet van 22 juni 2005 toe, die de al bestaande praktijk in haar waarde bevestigt. Minister van Welzijn Inge Vervotte benadrukt het belang van deze ontwikkeling vanuit het welzijnsperspectief.
Ze worden hier begraven met een haast alsof de dood hen op de hielen zit. En wat een buitenman het meest verbaast is dat de stoet bijna geen staart bezit.
Natuurlijk weer een ver familielid waarmee men even naar de groeve raast om gauw terug te wezen van de rit, want ieder blijft zichzelf het allernaast.
Bij ons luiden ze urenlang de klok. Een kind beseft wat er te gebeuren staat. Men schaart zich achter 't lijk in diepe stilte.
En lang daarna hangt in het dorp een kilte, die iemand door de schouderbladen gaat, als het herstellen van een zware schok.
Flink was jij je hele leven moedig ben je tot het einde gebleven. Flink wil je nu dat wij zullen zijn maar afscheid nemen doet ons zo'n pijn. Je mama Paula Nous
Nele, we leggen je vandaag in de aarde tussen duin en polder. We zijn wat onhandig want wat jou is overkomen heeft ons geschokt, verkrampt. Daar zijn geen woorden voor.
Maar ver weg ben je niet. We zien jou gelukkig, net in de bloei der jaren. Je was zo volledig aanwezig in alles wat je ondernam. Je kon ook veel en je durfde ook veel aan. We voelen hoe jij nu de drijvende kracht wordt in het leven dat ons te wachten staat.
Blijf dicht bij ons. Blijf dicht bij Sietske. Je wilde zo graag een goed moedertje zijn. En een kruisje nog: God zegene en beware je.
Je ouders, broers en zussen 25 september 2004 Georges en Annemie Verleene-Dangreau
Elk rechtscollege is bevoegd voor geschillen in een bepaald domein van het recht (materiële bevoegdheid). Elk rechtscollege is tevens bevoegd voor een bepaald grondgebied (territoriale bevoegdheid).
TERRITORIALE BEVOEGDHEID
1. De kleinste onderverdeling in de gerechtelijke organisatie noemt men de gerechtelijke kantons. -Er zijn in totaal 225 gerechtelijke kantons in België. In elk gerechtelijk kanton is er een vredegerecht.
2. Daarnaast zijn er in België 27 gerechtelijke arrondissementen. -In elk gerechtelijk arrondissement is er een rechtbank van eerste aanleg, een arbeidsrechtbank, een rechtbank van koophandel en een arrondissementsrechtbank. -In de hoofdplaats van elk gerechtelijk arrondissement zijn er één of meerdere politierechtbanken. -Daarnaast zijn er nog politierechtbanken in Lier, Vilvoorde, Sint-Niklaas, Aalst en Halle
3. In België zijn er 5 Hoven van Beroep en vijf Arbeidshoven elk met een eigen rechtsgebied (Brussel, Gent, Antwerpen, Luik en Henegouwen).
4. Daarnaast is er in elke provincie en in Brussel-hoofdstad een Hof van Assisen.
5. Tenslotte is er voor gans het land een Hof van Cassatie.
MATERIELE BEVOEGDHEID
-De vrederechter doet uitspraak over burgerlijke en handelsgeschillen waarvan de waarde de 1860 EURO niet overschrijdt. De vrederechter is tevens bevoegd voor bepaalde geschillen ongeacht hun waarde (huurzaken, pachtzaken enz.).
-De politierechtbank is bevoegd voor de minst zware misdrijven, namelijk de overtredingen en tevens voor alles wat betrekking heeft op verkeer (zowel strafzaken als burgerlijke zaken).
De rechtbank van eerste aanleg bestaat uit verschillende afdelingen.
-De burgerlijke rechtbank doet uitspraak over burgerlijke en handelsgeschillen waarvan de waarde de 1860 EURO overschrijdt.
-De rechtbank van eerste aanleg is tevens bevoegd voor bepaalde geschillen ongeacht hun waarde (bijvoorbeeld echtscheidingen).
-Tenslotte is de rechtbank van eerste aanleg de beroepsinstantie tegen de beslissingen van de vrederechter in burgerlijke geschillen.
-De correctionele rechtbank is bevoegd voor de zwaardere misdrijven, meer bepaald de wanbedrijven. -Zij is tevens de beroepsinstantie tegen de vonnissen van de politierechtbanken in strafzaken.
-De jeugdrechtbank is bevoegd voor burgerlijke en strafrechterlijke geschillen ten aanzien van minderjarigen.
-De rechtbank van koophandel doet uitspraak over handelsgeschillen waarvan de waarde de 1860 EURO overschrijdt. -Zij is tevens de beroepsinstantie tegen de beslissingen van de vrederechter in handelsgeschillen.
-De arbeidsrechtbank is bevoegd voor geschillen in arbeidszaken en sociale zaken.
-De arrondissementsrechtbank neemt kennis van bevoegdheidsgeschillen, wanneer partijen het er niet over eens zijn welke rechter precies bevoegd is voor een bepaald geschil.
-Elk Hof van Beroep bestaat uit verschillende kamers, namelijk de burgerlijke kamers, de correctionele kamers en de jeugdkamer en behandelt respectievelijk de hogere beroepen tegen de vonnissen van de rechtbank van eerste aanleg en de rechtbank van koophandel, tegen de vonnissen van de correctionele rechtbank en tegen de vonnissen van de jeugdrechtbank.
-Het arbeidshof behandelt de hogere beroepen tegen de vonnissen van de arbeidsrechtbank.
-Het Hof van Assisen behandelt de zwaarste misdrijven, namelijk de misdaden. -Zij behandelt tevens de politieke en drukpersmisdrijven. -In het Hof van Assisen zetelen zowel beroepsmagistraten als een jury.
-Het Hof van Cassatie is het hoogste rechtscollege en behandelt de cassatieberoepen tegen de uitspraken van de hoven en rechtbanken, waartegen nog cassatieberoep mogelijk is. -Het Hof van Cassatie is dus geen beroepsinstantie en doet geen uitspraak over het geding als dusdanig. -Het gaat enkel na of de wet juist werd geïnterpreteerd of toegepast en of er geen procedurefouten werden begaan.
Teksten van Eric Beaucourt, voorzitter rechtbank eerste aanleg, Koophandelsplein, 23, 9000 Gent
MECHELEN - ,,Een van onze grote taken is het zo goed mogelijk begeleiden van slachtoffers van criminelen", zegt commissaris Maurice Dommicent, woordvoerder van de politie in Mechelen. Hij is zich bewust van het fenomeen van de jeugdcriminaliteit. Al doet Mechelen het op dat vlak lang niet slecht. Dat bewijzen de cijfers.
,,De kwartaalcijfers die we dit jaar al hebben vrijgeven tonen zowel in het eerste als het tweede trimester van dit jaar een daling", legt de commissaris uit. Hij geeft tegelijk toe dat het altijd beter kan.
,,Daarom dat we in ons korps heel veel aandacht besteden aan slachtofferhulp. Dat begint al met het correct opnemen van de feiten. We hebben in ons korps ook een cel voor slachtofferbejegening. We sturen de slachtoffers ook altijd door naar de dienst Slachtofferhulp in Willebroek. Of de mensen daar gebruik van maken blijft hun zaak", zegt commissaris Dommicent.
Die dienst is bemand door speciaal opgeleide vrijwilligers die, naargelang de zwaarte van de feiten, een kort of langer gesprek voeren met het slachtoffer en zonodig zelfs doorverwijzen naar een psychiater.
Folder meegeven
,,We krijgen wel opvolging en weten zo dat men met de zaak bezig is maar het eindresultaat wordt ons nooit meegedeeld. Dat is een kwestie van privacy en om te vermijden dat sommige gegevens verkeerdelijk zouden gebruikt worden tegen het slachtoffer zelf."
Elk slachtoffer krijgt sowieso een folder mee waarin heel wat uitleg over rechten en plichten wordt gegeven. Zo wordt bij zwaardere criminaliteit ook doorverwezen naar Slachtofferonthaal bij Justitie. Daar krijgen de slachtoffers dan begeleiding en uitleg over de opvolging van hun dossier en het procesverloop.
Maar de commissaris beseft dat zolang er mensen zijn, het ook strijden zal zijn tegen alle mogelijke vormen van criminaliteit. (RBZ) Artikel Nieuwsblad
Het is moeilijk om dit te beschrijven; nochtans dat het gevoel van "gisteren " er nog steeds is. Duitsland...5 april '98..net terug van een daguitstap. Miezerig koud weer...de gedachte van "ik had beter thuis kunnen zijn "was die dag meermaals door mijn hoofd gegaan! Dringend telefoon ,zo kwam de uitbaatster van het hotel ons tegemoet. Ik stond als aan de grond genageld en mijn lichaam doortrok van ijzige koude. Mijn man ging naar de telefoon..ik ging naar binnen en zonder het te beseffen nam ik een stoel en ging zitten. Ik voelde wat er ging komen en zonder dat mijn man bij het terug komen één woord uitsprak wist ik het. Per telefoon "jullie dochter is vermoord",kunnen jullie zo vlug mogelijk terug naar huis komen. Tenminste naar het politiebureau, want het huis is deels afgebrand. Goed dat we niet alleen waren en het koppel die met ons mee waren met de auto gereden hebben. De kinderen wisten niet wat er gebeurde en mijn man was reeds verdooft door de inspuitingen,het enige waar ik aan dacht was aan naar huis gaan , Melissa gaan halen,zorgen dat alles weer in orde zou komen!! Het was paasvakantie...maar daar stonden we...alles verdwenen..we stonden op straat..geen opvang voorzien,geen uitleg van hoe of wat er is gebeurd..morgen zien we wel verder. Gelukkig konden we bij de mensen waarmee we naar Duitsland waren gegaan logeren. Ik bleef maar vragen naar Melissa maar kreeg geen antwoord..uiteindelijk wist ik dat ze haar naar Brussel hadden gebracht. Van de ene seconde op de andere was ons leven gestopt..zomaar..ik kon dat niet vatten en sindsdien leef ik op automatisch. De dag nadien kwam een dame van de soc.dienst van de politie ons zeggen wat er gebeurd was. We zaten net aan tafel met de kinderen ,d.e jongste was toen vijf jaar. Nooit zal ik dat vergeten. Ze wou het liever zelf komen zeggen anders zouden we het vanuit de krant vernemen. Geen enkele verwittiging kregen we,ze stond er zelfs niet bij stil dat de kinderen aanwezig waren. Ze beschreef bijna tot in detail wat de dader gedaan had..ik zat verstijft te luisteren alsof ik er niet echt bij was. Tot ik plots mezelf hoorde zeggen.."wat zeg je me nu??" Mevrouw Slootmans...de dader heeft Melissa onthoofd..na al wat hij al gedaan had wou hij zijn werk nog afmaken !!! Toen verdween ik van de wereld ..ik zag en hoorde niets meer..terwijl iedereen huilde en riep om de kinderen weg te halen bleef ik als "dood" zitten !! Er was geen dokter,er was niemand om ons op te vangen na dit gruwelijke nieuws..tot iemand de huisdokter opbelde. Maar ik weigerde om ook maar iets aan te nemen...ik moest en zou bewust door gaan waar we door moesten. De pijn was ondraaglijk...maar mijn kind heeft helse pijnen doorstaan..ik zou nooit in mijn hele leven zoveel pijn kunnen hebben,sindsdien ben ik nooit meer ziek geweest...weiger ik ziek te zijn en het te voelen. Ik ben niet te spreken over de dagen nadien...we moesten een advocaat zoeken..naar de onderzoeksrechter gaan...de procureur waar we vooraf reeds de les kregen om alleen maar op "zijn " vragen te antwoorden. Na zijn uitspraak "uw dochter heeft niet geleden" ben ik opgestaan en naar buiten gegaan. Mijn man is bij hem blijven zitten.. De onderzoeksrechter die vanaf dag één duidelijk liet horen dat het een "internering" zou worden...ook daar ben ik opgestaan en buiten gegaan..een duidelijke boodschap dat ik niet akkoord was. We mochten Melissa niet laten cremeren van de onderzoeksrechter..tot een paar dagen na de begravenis . Toen gaf ze ons de boodschap dat het wel mocht !!! Uiteindelijk is het een internering geworden..ondanks mijn gevecht heeft de "ivoren toren" gewonnen!! De rest wel...na de internering bestaan wij niet meer. Alle rechten vervallen..de dader moet het recht krijgen weer opnieuw zijn leven te starten. Waar en wanneer dat dat zal gebeuren,dat weet ik niet. Dat zullen we ook niet te weten komen. Van zodra hij "genezen" is zal hij weer de maatschappij in kunnen. Ik heb enige tijd op slachtofferhulp kunnen rekenen,maar ook die mensen zitten soms met de handen in het haar. Ze weten niet waar eerst beginnen en kunnen de mensen voor de helft van de tijd maar raad geven tot een bepaald punt en dan stopt het. Ik wil hier maar in meegeven..de manier waarop mensen verwittigd worden is schandelijk..de manier waarop gezegd wordt wat er gebeurd is is schandelijk. Misschien dat het bij andere anders is verlopen maar dit is mijn ervaring. Tot de dag van vandaag heb ik het gevoel dat Melissa geen waarde heeft voor het "rechtsysteem"..maar de dader daarentegen wel de waarde heeft om begrepen te worden en een kans verdient op een nieuwe start. Ik hoop dat het ooit zal veranderen...dat het ooit wat menselijker zal worden. Maar ik vrees ervoor.. Ik kan als het moet nog uren doorgaan..maar wat nut heeft het. Er is tot hiertoe nog nooit echt geluisterd..nog nooit echt begrepen! Ik kan echt niet zeggen dat ik alles wat ik ervaren heb van het "rechtsysteem" als menselijk ervaren heb,want dat is echt niet zo..tot op de dag van vandaag nog steeds niet!!!
Wanneer je met verlies moet omgaan, doorloop je een aantal fases. Je komt van hemelsgeluk met je partner, kinderen, vrienden of een nieuwe liefde, in de hel van verdriet terecht. De pijn golft door je heen, de ene dag dragerlijker dan de andere, maar altijd aanwezig. Een lied, een geur, een foto, er gaat een vloed aan herinneringen door je heen. Mensen lachen en praten, maar jij lijkt daar buiten te staan, onder een stolp, volledig in je terug getrokken. Pas daarna dringt wat er wat er gebeurd is tot je door, in alle hevigheid en dan komt de paniek. Gevoelens van wanhoop, je beseft dat wat verloren is, ook echt weg is. Alleen kan je dat alles overheersende niet aan, vroeg of laat zal zich dat wreken. Op die momenten heb je iemand nodig, een vriend(in), een hulpverlener. Pas dan kan de verwerking beginnen, als je iemand gevonden hebt bij wie je terecht kan met al je angsten, je verdriet maar ook met je woede. Degene die je verloren hebt, heeft jou immers verlaten. Waarom en het is niet eerlijk zijn steeds wederkerende gedachten. Je bent ook kwaad omdat jij achter bleef, omdat jij door al die ellende heen moet. Een aantal mensen zullen je woede ook niet begrijpen. Verdriet ja, maar woede? Toch moet je ook die gevoelens uiten, maar niet op de verkeerde personen. Schrijf ze neer. Roep ze uit. Het helpt om ze luidop te zeggen of neer te schrijven in een brief, die je niet hoeft te versturen. Het schrijven alleen helpt al. De laatste fase waar je doorgaat is de aanvaarding. Je beseft dat je je vastgeklampt hebt aan het verdriet omdat dat het enige is dat je de laatste tijd gekend hebt. Als je erin slaagt om die gevoelens los te koppelen van je dag dagelijkse leven, ben je al een heel eind. Laat het er zijn, je pijn, de herinneringen, maar maak ze los en laat ze met je meeleven zonder dat ze overheersen. Probeer de leegte, die ze toch zullen achter laten op te vullen en er wat inhoud aan te geven. Hobby's en sociale kontakten zijn goede hulpmiddelen.
Een dader ( moordenaar ) krijgt een tweede kans en hij krijgt 20 jaar.
In de komende maanden, gedenken wij speciaal deze jonge mensen die vermoord werden. Sandy,26 jaar, 1-1-1998 Ines,37 jaar, 1-1-2002 Kim,11 jaar, 4-1-1994 Ken,8 jaar, 4-1-1994 Wendy, 19 jaar, 1-1997
WIST JE DAT ! ° Je een gesprek met de onderzoeksrechter kan aanvragen. Je kan bij hem terecht met allerlei vragen. Je kan bijkomende onderzoeksdaden stellen.
° Je familliale verzekering, geheel of gedeeltelijk de advokaat betaalt.
° Slachtofferonthaal kunnen je begeleiden bij inzage van het dossier. Zij kunnen je helpen bij de aanvraag voor het schadefonds.
° Slachtofferhulp Bij hen kan je terecht voor psychologische begeleiding. Op aanvraag komen zij ook aan huis. Ze helpen je bij de praktische zaken. Ze verwijzen je door naar de juiste personen.
° Pioniers Ze zijn er nog. Politiemensen, die niet kunnen verwerken dat een moord onopgelost blijft. Ook als het dossier reeds gesloten is, zoeken zij verder na hun diensturen. Ze vechten vaak tegen windmolens. Maar ze geven niet op. In naam van ons allen. Proficiat en dank u wel.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Je dood kwam véél te vlug.
Mijn leven, zou ik willen geven, om je nog eenmaal, te kunnen knuffelen.
Het kan niet meer. Je bent weg, ver weg. Het doet verdomd veel pijn.
We konden, nog zoveel dingen samen doen. We hadden, elkaar nog zoveel te vertellen,
Ik mis je, ik wil je terug, Ik wil je nog eenmaal, een kus kunnen geven. Ik wil je nog eenmaal, in mijn armen nemen,
Al was het maar, om echt afscheid, te kunnen nemen, Maar ... Het kan niet meer, Je dood kwam veel te vlug.
17 lentes jong, je levensstengel brak middendoor. Je kreeg de tijd niet om te leven. Eigenlijk .... was je te rechtschapen voor deze wereld. Je was te rechtuit. Je had geen schrik. Onrecht stond niet in je woordenboek.
Je gedroeg je als een beschermengel. Soms iets teveel. Je had je eigen visie en mening over het leven. Je was bang van pijn. Niet alleen lichamelijk, of voor jezelf. Maar ook bang, om iemand pijn te doen, of te kwetsen. Je kon het ook niet hebben, te zien hoe een ander werd gekwetst. Altijd trok je partij voor de zwakkere.
Lieve meid, waar je ook bent??? Eén ding weten we zeker, daar is geen pijn meer. Daar vind je rust. Daar kan je dromen over de dingen, die je alleen en samen met anderen nog zou doen.
Je zal het ons niet komen vertellen, dat weten we, maar als er leven is na de dood, dan zien we elkaar zeker terug. Dan gaan we verder met ons leven, die nu gestopt is. Want zonder jou is niets meer hetzelfde. Wij allen missen je en hopen dat we elkaar ooit terug zien.
Marina
Je foto
Telkens ik naar je foto kijk, Kijk je mij aan. Het is alsof je me iets wil zeggen. Je straalt rust en vrede uit
Telkens als ik naar je foto kijk, Geef je me een vreemd gevoel. Het is alsof je me zegt Huil niet, ik ben er toch.
Telkens ik naar je foto kijk, Zie ik een troostende blik, Alsof je me wil zeggen, Mamsy het leven gaat verder Telkens ik naar je foto kijk Zie ik je rustgevende blik Je geeft me het gevoel Ik ben gelukkig nu! Telkens ik naar je foto kijk, Fluister je, Niemand zal me nog zo erg pijn doen Ik heb mijn rust gevonden
Marina Telkens ik naar je foto kijk Zeg je me Niemand kan me nog pijn Stuur jou pijn en verdriet weg Leer terug gelukkig zijn.
Marina
Meisje, je bent dood. ik heb je verloren. je bent verdwenen, maar . . . niet uit mijn hart. Meisje ik heb je niet begraven, maar je as uitgestrooid.
Je kan nu meereizen, op de wolken, naar ongekend oorden. Naar het onzichtbare, voor ons mensen.
Meisje, je bent nu veilig, niemand kan je nog iets doen. Je bent dood, verdwenen, Maar vergeten . . . Nee, dat ben je niet. Zolang ik leef, woon je in mijn hart.
Nele,
