Na de 'wervelende rit' komen we heelhuids in Serenity aan. 'Serenity' een betere naam voor deze mooi verbouwde rubberplantage kon men niet bedenken. Als 'welkom' gebaar krijgen we een 'tika' of 'pindi' op het voorhoofd. Ons derde oog om de wonderen van de natuur te aanschouwen. Leuke ruime kamers in oranje turkoois. Een lichte lunch wordt op het groot buitenterras geserveerd. Masala Dosa:best te verge.inken met een gevulde pannenkoek. (vulling van aardappel,bloemkool) daarbij 3 katori's (sambhar, tomatochutney en banaan kokos) Lichte lunch??? Hallo, toch zwaarder dan je denkt. Dit moeten we verteren dmv een wandeling. Johan en Ingrid gaan op de 'huis olifant'. Een hele ervaring. We wandelen berg op, berg af tot aan de rivier waar we de olifant wassen. Zo te zien geniet ze er met volle teugen van. Onze Driver pikt ons daar terug op, want we worden bij Mr Sambu verwacht voor de rondleiding door de 'tuin'. Heel interessant om te zien hoe rubber- latex wordt geoogst, hoe kruidnagel groeit, peper, kurkuma, muskaatnoot, kaneelschors etc. een tuin vol tropische vruchten, ananas, mango, papaya,banaan, kokos, tamarind. Het donkert snel, bijna niets meer te zien. Een oude man nodigt ons bij hem uit om zijn tuin te bezoeken. Er staan wel honderd soorten struiken en planten. We keren naar Serenity terug terwijl de 'flying foxes' (vliegende honden) ons hoog boven het hoofd vliegen. In Serenity staat Mr Raanish, de jonge enthousiaste chef te popelen om ons in te wijden in de Kerala kookkunst. Alle ingrediënten staan uitgestald, coconutoil, salt, kurkuma, mosterdzaadjes, ui, sjalot, groene pepertjes, garnaaltjes.... Dit zal smaken
Ontbijt om 7u.00. Onze koffers netjes voor de kamerdeur want om 8u.00 stipt vertrekken we met het busje zuidwaarts, naar Serenity hotel.
De bus is te laat! Een kwartier langer slapen was welkom geweest. We nemen afscheid van het vriendelijke Malabar team en vatten onze avontuurlijke trip aan.
Op de wegen heerst al weer georganiseerde chaos. We stellen ons de vraag hoeveel ongelukken men hier telt, met zo'n kamikaze chauffeurs.
Langs de weg tientallen jonge kinderen in mooie uniformen, haren netjes gekamd, meisjes met kleurige strikken in hun gitzwarte haar, allen op weg naar school.
Overal om ons heen 'getoeter en gekwetter' . De zon staat al hoog, het wordt weer een hete dag.
We rijden langs zeer groene wegen en slaan links af, landinwaarts. Een zanderige streek met opmerkelijk veel groen. India, Kerala, wat ben je mooi! Niet voor niets: God's place on earth.
Onze chauffeur is een dynamisch type en wijkt hier en daar van het programma af. 'He knows a better way'.....en inderdaad geen slecht idee. We komen bij de rivier aan waar we de 'veerboot' nemen. Een veerboot, bestaande uit 2 grote kano' s waarop een groot platvorm is gebonden. Creatief zijn ze hier zeker. Uit alle hoeken en kanten horen we propaganda. Harde luidsprekers boven op auto's gebonden, schreeuwen het uit. Overal grote affiches van Che Gevara, rode vlaggetjes aan de huisjes.
De oversteek verloopt vlot, we hebben natuurlijk weer veel bekijks. We rijden verder de Indische 'brousse' in. Het geeft ons het beeld dat we in Vietnam mochten ervaren. Hobbelige en stofferige wegen. Powerplate terwijl je rijdt.
Toiletstop voor Werner aan hotel 'Idea' in the middle of nowhere. Hij bedenkt zich bij het zien van de inkomhal en kiest het veilige voor het onveilige: de boom....
Christophe koopt nog wat banaantjes bij de lokale kruidenier. Het zijn mini banaantjes, boordevol smaak.
We houden halt bij een kerk, een prachtig voorbeeld van hoe verschillende religies perfect samen kunnen gaan. Iedereen, van alle pluimage is er welkom.
Het idee van de chauffeur om deze omweg te maken, wordt echter niet in dank afgenomen bij zijn baas. Het zorgt voor een enorme vertraging van anderhalf uur, waar wij geen last van hebben. We zagen prachtige dingen! Zeker de omweg waard.
Om alle heisa te vermijden, wijken we niet meer van het programma af. We rijden regelrecht naar de tempel van Shiva in Kottayam. Ladies, schouders bedekt aub en iedereen schoenen uit! Er is net een godenverering aan de gang met luid tromgeroffel. Enkel Hindoes mogen het centrum van de tempel betreden. Men offert voedsel, driemaal per dag. Van een 'goddelijk' leven gesproken.
Een tip: neem zwarte kousjes mee. Onze witte kousen zien er niet uit. Om de haverklap worden we aangesproken: What's your name? Where you from? We zijn echte bezienswaardigheden.
We rijden door de drukke stad verder naar Kanam. Geel-zwarte Tsuk tsuks razen ons toeterend om de oren. De warme wind door het openstaand busraampje zorgt voor aangename koeling en het afgetaand groene gordijntje beschermt ons tegen de felle zon.
De chauffeur steekt met zwierende bochten de torenhoog geladen vrachtwagens toeterend voorbij.
Op dit vroege uur voelen we reeds de hitte. Het begint te dagen. Het drukke leven komt op gang. Waar gaan al deze mensen heen? We zijn allen moe. Het is een lange reis, maar we zijn er. We worden zeer hartelijk ontvangen in Malabar House. Terwijl de bagage naar de kamer wordt gebracht, worden wij aan het ontbijtbuffet uitgenodigd. We draven maar door en blijven ondanks alles toch wakker. We vergeten de Belgische kou bij het zien van het ontbijtbuffet in open lucht. Het smaakt heerlijk. Na het ontbijt blijven er een paar mensen nog wat napraten. Thierry, Katrien, Isabelle en Johan (JC) gaan op verkenning naar de 'plage' waar vissers hun versgevangen vis verhandelen. De doordringende geur valt niet te beschrijven. Vis ligt op matten op de grond. FAVV heeft hier nog een paar jaar werk! In het kleuterschooltje worden we met open mondjes aangestaard. Nieuwsgierige jongens en meisjes proberen een glimp van ons op te vangen. Johan Persyn(JP) en Christophe gaan naar de 'Barber' voor frisse scheerbeurt. We 'struggelen' wat met de tijd. Voortdurend vragen we mekaar hoe laat het is. Iedereen neemt nog wat vrij, een dutje kan er zeker bij. Tegen de middag wordt voorlopig nog een Westers maal geserveerd, maar daar komt vanavond verandering in. Het namiddagprogramma bestaat uit een tour naar The Dutch Palace. We vertrekken per ricksaw naar de stad. Wat men er niet bijvertelt is dat je je handen binnen de ricksaw moet houden en dat sommige drivers wel van rodeo houden... In de bocht vliegen we er bijna uit. Kermis kermis!
We bezoeken het Dutch Palace. Een oud koloniaal oorspronkelijk Portugees paleis. Blijkbaar is het schoolreisdag voor de kinderen. De een na de andere groep schoolkinderen komt ons vragen :"where you from?
Met de ricksaws rijden we terug naar het centrum van Fort Cochin. Christophe neemt ons mee naar een grote antiekzaak, waar er achteraan de zaak ook frisse drankjes geserveerd worden. Dit terras geeft een mooi zicht op de monding van de rivier. Mevrouw brengt ons een frisse 'ginger lemon ' punch. Een frisdrank met gember, suikerwater, limoen en soda. Heel lekker en bovendien gezond...
De ricksaws brengen ons verder naar de kerk van San Franciscus. Helaas is deze dicht. We gaan te voet terug naar het hotel.
Wat vrije tijd of voor degenen die willen, platte rust.
In de wijnbar van het Malabar House treffen we 's avonds Txuku en Jörg voor een Indische Tapasavond. Indische Sula wijn smaakt bij de vele soms zeer pikante tapas. Jacques, onze sommelier in het gezelschap neemt het woord en geeft ons wat info over de wijnen.
We toosten op 'l'amitié'. Dit is een zeer gezellige avond met stuk voor stuk toffe mensen. De sfeer zit er al goed in.
03u.15 Cochin time. (22u.45 Brussels) Een vlucht van ruim 4 uur met twee krijsende babies in onze buurt. Je wordt er gek van. Een drukte van jewelste bij aankomst aan de douane. Rijen wachtenden met daartussen een opvallend groepje blanken uit Vlaanderen. Gelukkig kan Christophe de man van het loket "Business -Diplomats" op diplomatische manier vermurwen en mogen we onmiddellijk een tiental rijen voorbij. Dank u Christophe! Een leuke Amerikaanse maakt van de gelegenheid gebruik en schiet ons voor....manners my dear? We raken door de stroom van volgeladen bagagetrollies, bejaarde Indische vrouwtjes in een rolwagen en nog steeds dezelfde krijsende babies, na veel "excuse me's" tot bij onze breedglimlachende chauffeur. We hebben alvast veel bekijks. "Driver", zo noemen we hem, brengt ons na een rit van anderhalf uur langs de drukke kustweg - zelfs op dit vroege ochtenduur al druk! - veilig en wel naar Malabar House in Fort Cochin.
We vertrekken vanuit het station van Brugge om 6u.35 naar de luchthaven in Zaventem. Ethiad airways brengt ons naar Abu Dhabi. Goede vlotte vlucht. We hebben nog een uur voor onze volgende vlucht, dus blijven we wat rondhangen in de transitzone met dutyfree shops.De prijzen zij hier merkelijk duurder dan bij ons! Op de info borden zien we onze volgende vlucht met een uur vertraagd. Tijd zat om nog wat bij te babbelen in een open drankgelegenheid. Maar opeens komt Jacques onze richting uitgelopen:" allez jullie moeten onmiddellijk mee. Men heeft jullie al geroepen! De vlucht vertrekt toch op tijd!" Jacques heeft alle regels van security doorbroken en is van achter de controle naar ons toegekomen. Dank u Jacques, want anders zaten we niet waar we nu zitten. We vliegen naar Cochin in de mooie provincie Kerala, Zuidwest-Indië. India here we come..... Maar we zijn er nog lang niet...
