Het is voorbij... De vluchten verliepen zeer vlot. Ttz we hebben geluk gehad. Onze vlucht uit Cochi kwam later aan in Abu Dhabi, waardoor we amper 5 minuten hadden om over te stappen. Werner was er rotsvast van overtuigd:' moa moa, ze goan zieder wel wachten.'. Ik was daar niet zo zeker van. Je weet nooit wat voor controle je er nog wacht. Werner had uiteindelijk gelijk. Ze hebben op ons, 10 dapper doorstappende Belgen 'gewacht'. Vlucht van ruim 6 uren 30'.
Koud bij aankomst in België! Gelukkig zindert de Indische warmte nog even in ons verder. Back to reality.. Maar India blijft onze harten verwarmen..... Tot een volgende...
dank u Alain, voor je onuitputtelijk enthousiasme, dank u Christophe voor je gedrevenheid als weldoener en organisatietalent. dank aan alle medereizigers om er een prachtige reis van te maken Heel genegen
Malayalam....
PS voor hen die ons volgden, sorry voor de soms lange verslagen. Ons programma was goed gevuld. Zo vol zelfs dat ik een bezoek aan de wasplaats op 7/12/12 onbewust vergat te vermelden. Bij deze heb ik dat hersteld...
Ontbijt op het buitenteras. De grote zwarte krijsende kraaien pikken er de afgeruimde borden leeg. Vervelende vogels.
Christophe neemt ons nog een uurtje mee wandelen. Boven op de tempel worden we weer getrakteerd op een prachtig uitzicht over de streek. Niet iedereen gaat mee. Het is een steile trap naar boven. En... Boven wachten de Indische bavianen ons op. Het zijn kleinere exemplaren dan de Afrikaanse. Toch benauwelijk als je de vlijmscherpe lange tanden van zo'n dier voor je ziet.
De temperatuur bereikt algauw de dertig graden....we lopen nog door het stadje tot aan de zee. Het strand ligt er verloederd bij.
Nu we hier toch zijn, besluiten we nog eens te lunchen bij Mojo. Het smaakte ons gisteren en vandaag zal dat ook wel smaken.
We horen luide ritmishe fanfare muziek uit één van de straatjes. Odette loopt al ritmish wiegend en knipperend met haar vingers door de straat. Het is best leuke muziek. Precies een buurtfeest. Aan de rechterkant van de straat zit een twintigal mannen op plastiek stoeltjes wezenloos voor zich uit te staren. Ze zien er niet zo happy uit als de muziek laat uitschijnen. De muziek komt uit het tegenoverliggend steegje aan de linkerkant. Boven het steegje is een kleurrijk gestreept baldakijn opgetrokken. Op de grond zitten enkel nietszeggende vrouwen. We staan te veraf om te zien wat er gebeurt. Uit respect houden we ook afstand. Plots wordt het ons duidelijk. Op een glazen kist liggen grote geel rode bloemenkransen. We wagen ons iets dichterbij en zien de overledene in de versierde glazen kist liggen.....
De oude vrouw is deze morgen gestorven en wordt deze avond nog gecremeerd. Life as it is.
We keren terug naar het hotel om nog van het zwembad te genieten. Het is echt snikheet. De meeste inkopen zijn gedaan en nu nog een mooi kleurtje...dit maakt de reis compleet.
Tot de laatste minuut zitten we aan het zwembad. Koffers pakken om huiswaarts te keren, is hatelijk.
Maar het is mooi geweest.
Probleem: hoe blijven we wakker tot 1u.00????? Lang gezellig aperitieven op het gazon, in het donker met kaarslicht en wat Indische crackers. Er wordt gespeeched en bedankt.
En dan duikt de schoenmaker op. Hij heeft het klaargespeeld om op een zeer korte tijdspanne drieëntwintig paar sandalen van uitstekende kwaliteit af te leveren! Voor Jacques heeft hij zelfs een 'primeur' paar sandalen met hielbandje gemaakt!
We gaan aan tafel en proberen ons na de gesmaakte maaltijd wakker te houden. We vechten tegen de slaap. Katrien legt zich wat te bed in de kamer van Alain. Van zodra de driver is aangekomen, reppen we ons naar de bus. De terugreis is nu echt begonnen.... Belgium here we come..
6u.00 Iedereen aan het ontbijt! Geen uitgebreid ontbijt,want dat neemt teveel tijd in beslag. We hebben al ondervonden dat we niet teveel zaken ineens kunnen bestellen. De obers zijn algauw het noorden kwijt. Hier loopt het nog behoorlijk vlot, maar we hebben al anders meegemaakt....
6u40. Klaar voor vertrek met het 'limo' golfkarretje naar de bus. De Driver staat voor het wagentje met een kokosnoot die hij in brand steekt. De brandende kokosnoot draait hij in cirkels drie maal rond. Daarna gaat hij de brandende kokosnoot iets verderop hard op de grond gooien. De kokosnoot splijt in stukken. Dit is de manier om de gasten een veilige reis te wensen en ons te behoeden van onheil.
Eens zien of we geen vertragingen zullen hebben....
De koffers zijn zo goed als allemaal op en in de bus gestapeld. Een 'security' agent controleert blijkbaar of alles goed verloopt??? Wat houden ze hier van kepies en uniformen!
De rit verloopt tegen alle verwachtingen in zeer vlot. De kokosnoot ceremonie heeft gewerkt!
Wanneer we de brug oprijden, zien we links in het water de krokodillen badend in het ondiepe water. Op een paar honderd meter daar vandaan aan de oever wassen de Indiërs zich...
Onderweg houden we halt bij een modern uitziende coffeeshop. Alain bestelt de koffies, terwijl Katrien zich laat verleiden door de 'Belgian chocolate'. Hier in 'the middle of nowhere! Belgian chocolate!'
Een flauw afkooksel van onze nationale trots... Isabelle en Odette houden het bij een ordinair zakje Indian babana chips. Geparfumeerd met red chili peppers.
We zetten onze reis verder, rijden langs uitgestrekte zoutvelden en komen aan in
Mahabalipuram... De Stad van de grote offers
Maha : groot
Bali : offer
Puram: stad.
Dit is een zeeeeer toeristische stad. Een heel verschil met Kerala. Overal kinderen met kralenkransen om de armen die ons toeroepen in de hoop toch iets te verkopen.
Als er een meisje ons aanklampt, zeggen we neen. Ze geeft niet op en ik begin een geprek. "Where do you live?" In perfect Engels antwoordt ze:"3 km from here, Ma'm". "you should go to school!". "gipsy girls don't go to school". Oei, en nu? Ik hou evenveel vol als het meisje, met in mijn achterhoofd het meisjesweeshuis. Die meisjes hebben ten minste een toekomst... Maar dat gipsy meisje? Ze is nu al een geslepen commercante.... JC geeft toe. We kopen een vijftal mooie kralen kettingen.
We hebben hevige dorst en toch licht hongergevoel. Het draait rond de middag en Christophe en Alain nemen ons mee naar 'Fabienne en Mojo' waar we voortreffelijk eten. Tussen de middag lopen we allemaal langs bij de schoenmaker. Alain en Christophe lopen al de hele reis met comfortabel uitziende slippers rond. Die hebben ze hier ooit laten maken. Alain is er in de wolken van en dat overhaalt ons allen om ook een paar, op de voet gepaste slippers te laten maken. De schoenmaker tekent onze voetafdruk op in zijn 'bestellingenboek'. Voet plaatsen op bladzijde in zijn bestellingenboek, balpen rondomrond, ziezo maat genomen. Wij mogen de slippers morgen komen halen....
We zijn benieuwd....
Het hotel waar we vanavond slapen heeft een enorm zwembad! Dat belooft...
Maar, first things first. We bezoeken de stad. Er is veel te zien. De tempels zijn de moeite waard om te bezichtigen. De gids die we nemen, spreekt Indian Engels..... Hij spreekt van 'fuffalo, shecret, shentery, yaaah....Hij herhaalt en blijft herhalen...
Interessant weetje: tijdens de tsunami hebben de bewoners van het dorp nog zes tempels in zee gezien toen de grote golf zich terugtrok. Die zien we nu niet... India doet ook geen moeite om die boven water te halen. Het is de wil van de goden....
Jacques is groot en met zijn bleke hoed op, trekt hij uiteraard de aandacht van een groep schooljongens. Ze dringen zich rond hem heen. Lachen alom. Wij nemen uiteraard foto's. Jacques zakt door zijn knieën, zodat hij ongeveer even groot/klein is als de jongens. Als hij dan ineens weer rechtopspringt, en meters boven de jongens uitsteekt, roept hij uit volle borst: I am Jack from Belgium! I am Jack from Belgium! De jongens kunnen hun pret niet op.
We bezoeken nog de tempel van de 5 rathas, voertuigen van de goden, allemaal uit één blok graniet gehouwen. Een mooi staaltje van beitelkunst uit de 7de E.
Het is bloedheet. Niet te geloven dat deze temperatuur nog stijgt in januari februari...onze T-shirts kunnen we uitwringen.
Een plons in het grote zwembad zorgt voor aangename afkoeling.
De chef heeft zijn best gedaan om ons vanavond te verwennen. We zitten tesamen aan één lange tafel in het gras. Op de tepaniaki gebakken, gemarineerde vis, calamares, stukjes kip, lekkere bloemkool, okra etc het smaakt ons duidelijk beter dan de puur vegetarische keuken van Mantra.
Morgen onze laatste dag India. We hoeven slechts tegen 18u.00 de kamer te verlaten. Dat heeft Christophe mooi geregeld. Eén kamer mogen we zelfs houden tot we werkelijk vertrekken.
Het bezoek aan de vroegmarkt zien we niet zitten. Vooral na de Dahl avond van gisteren, die deze nacht voor sommigen onder ons de nodige rust heeft verstoord....nog iemand imodium, malox?
De mooie tuin en het zwembad zeggen ons meer. Bijna alle mannen hebben een massage gereserveerd, anderen genieten van de zon of het zwembad. Nog anderen bloggen....
Zalige morgen.
Lichte lunch is voorzien om 13u.30.
Vegetarisch zal wel LICHT zijn......We schuiven aan tafel aan. De vriendelijke ober brengt ons water en voor elk een plateau met daarop kleine potjes met gerechtjes en curries. Niet alles even smaakvol, maar genoeg. Groot is onze verbazing als de ober voor elk van ons met nog een andere plateau vol gerechtjes komt aandraven. Dahl, dahl, dahl, een woord om nooit meer te vergeten.
Om 15u.00 vertrekken we naar Uthani, het dorp waar VANAKAM haar eerste project realiseerde. Onderweg bezoeken we nog de Shiva tempel. Zes jaar geleden was hier nog een ruïne en nu pronkt de tempel weer in al zijn glorie na ingrijpende restauratiewerken. Mooi.
In Uthani komen we tegen 16u.30 aan. De kinderen komen net van school. Het is een eind te voet naar het weeshuis. Onderweg komen kinderen ons aanspreken, hello, how are you? Odette heeft een grote plastiekzak vol ballonnen mee. Van zodra ze er een paar geeft, laten de kinderen haar niet meer los. Ze komen aangestormd: ballon! Ballon!
Chritophe verwelkomt ons aan de ingang van het weeshuis. Wat een hemelsbreed verschil met het weeshuis in Kanam! Mooie gebouwen, proper groot voorplein...Minder schokkend dan bij de jongens.
We krijgen een rondleiding en koffie in de kantine van het ziekenhuis. Father Chinnappan bezoeken we in zijn bureau. Hij is reeds op leeftijd en is de voorzitter van de Mensch Trust.
De meisjes, een 70 tal, zijn net terug van school en hebben zich wat verfrist. Op het speelplein staan er lichtblauwe plastieken stoeltjes klaar voor ons. De meisjes gaan gedisciplineerd zitten op de grond. Ze zingen voor ons, dansen voor ons, geven ons hun namen. Daarna gaan we met hen mee naar de studiezaal. Sommigen zitten op de grond, anderen op ouderwetse schoolbanken. We gaan hier en daar bij de meisjes zitten. De leerboeken zijn in Tamil, maar de oudere meisjes spreken behoorlijk Engels. Leuk om met de meisjes te kunnen babbelen. We wensen de meisjes een goede toekomst en succes in hun studies.
In het donker keren we naar het hotel terug.
In het hotel zitten muzikanten klaar voor de voorstelling... Aangename ritmische muziek.
Daarna het vegetarisch diner. Niemand die had gedacht dat vegetarisch zo de magen vult! We kunnen niet meer....
De tempel is niet makkelijk te vinden voor onze chauffeur. We gaan een stuk te voet....en we zullen nog veel stappen....
Opnieuw schoenen uit, afgeven aan de 'schoenwachter'. Diep in- en uitademen voor de 386 treden... Katrien heeft ze geteld. Bovenaan hebben we een prachtig zicht over de hele streek. De tempel werd op een 83 meter hoge rots gebouwd. Men vereert er Shiva en Ganesh.
Bravo aan Nicole om het tot de top te halen. Het zijn geen makkelijke treden, zeer oneffen en van verschillende hoogtes.
We hebben honger gekregen van de fysische inspanning en gaan lunchen in een nabijgelegen hotel.
Nog 1 tempel te gaan.
De Shiva tempel.
Zoals bij de vorige tempels is ook hier veel volk bijeen. Aan de ingang van de tempel hoopt Christophe zijn bevriende gids te vinden. Helaas is hij er niet. Een vriendelijke man komt ons tegemoet en biedt ons een gidsbeurt aan tegen 500 roepies. We stemmen in. Al vlug blijkt dat dit geen slechte keuze was. De man kan ons heel duidelijk de geschiedenis van de tempel en de betekenis van de verschillende symbolen in goed Engels uit de doeken doen. Hij neemt ons zelfs mee naar het heilige centrum van de tempel waar een ceremonie aan de gang is. Daar ligt op de grond een prachtig bloemen-en schelpentapijt. Er is muziek en er worden mantra's gelezen. Wat een geloof?
Bij het verlaten van de tempel kunnen we ons laten 'zegenen' door de tempelolifant. Nicole is proefkonijn en gaat dicht bij de olifant staan. Die raakt voorzichtig met de punt van zijn slurf haar hoofd. En Nicole is gezegend..... mits betaling van 2 roepies
Het wordt stilaan donker en we vertrekken naar het hotel.....
Maar dit blijkt geen sinecure te zijn. De weg zit vol diepe putten en het zijn smalle wegen.
Langs de weg fietsers zonder enige vorm van verlichting. Levensgevaarlijk.
Het vegetarisch hotel Mantra ligt verscholen en is dus moeilijk te vinden...we worden zo stilaan nerveus. Een plonsje in het zwembad zit er niet meer in.
Uit het pikdonker duikt plots een elektrisch wagentje van het hotel op. Iedereen uit de bus, overstappen op het elektrisch wagentje. Een open golfkar 'Extension'...
In de verte nemen we een paar silhouetten waar. Onze chauffeur geeft een lichtsignaal, drie keer lichten aan en uit......er staat iets te gebeuren, we worden aangekondigd...en ja, er wordt midden op de weg vuurwerk aangestoken. De immens grote dubbele poort schuift langzaam open... Tromgeroffel! We worden als Maharadja's ontvangen. Er gaat ons een stoet vooraf met prachtig versierde parasols, een vlag vol glinsterende ornamenten en muziek. Dit hebben we nog nooit meegmaakt.
We zijn moe van de lange warme dag. Opfrissen en een lichte maaltijd aub.
Niets is echter minder waar. We krijgen een vegetarisch avondmaal in de grote zaal. De hele keukenbrigade staat bij ons aan tafel. Dit zijn we niet gewoon. Als dan plots de lichten doven, komt een ober met een verjaardagstaart met een kaarsje de zaal binnen. Nog een taart voor Isabelle! Happy Birthday! Isabelle bedankt de brigade die roerloos blijft staan..... Worden we verwacht om die taart NU te eten??? Oh neen, gelukkig, we zullen die na de maaltijd eten. Maar we hebben echt niet veel honger. Uit beleefdheid proeven we toch alle gerechtjes. Veel te veel! In deze vegetarische keuken gebruiken ze enorm veel 'dahl' linzen...in brood,soep, gestoomd, gekookt. Bovendien wordt er veel gepaneerd en bijgevolg gefrituurd.
10/12/12 Tamil Nadu. Nirvana van de Zuid-Indische tempelcultuur
Onze wekker staat geprogrammeerd om 7u.00. We mogen de halte in Trichi niet missen!
Maar voor dit uur zijn we al wakker. Iedereen heeft behoorlijk geslapen ondanks dat je op bepaalde momenten wel hard wordt heen en weer geschud. Soms denk je dat de trein ontspoort.
Al bij al viel dat dus reuze mee.
In de wagon komt de koffieman roepend langs met een inox containertje. Coffee! coffee!
Wij zijn geen liefhebbers, alhoewel een goed kopje koffie wel zou smaken.
Christophe organiseert het team, want afstappen vergt teamwork. Dames eerst afstappen, koffers doorschuiven door Thierry, JC en Alain op het perron, koffers aannemen. Wat een coördinatie! Op het perron komen verkopers met grote plateaus, gevuld met in alu folie verpakt eten, de pas ontwaakte treinreizigers tegemoet. Wij gaan straks ontbijten in een nabijgelegen hotel.
Ah! De chauffeur en de baas van het busbedrijf wachten ons al op. Het busje is zo te zien naar de tempel geweest. Het hangt vol met rode tika's, op de wielen en ruiten, nog twee gekleurde slingers onderaan de bumper. Onze koffers worden in het busje geperst. De deuren achteraan kunnen enkel met heel hard duwen dicht. In een oogwenk springt de chauffeur blootvoets op het dak en bindt de rest van de koffers erop vast.
Wij stappen de bus op. Vooraan, op het dashbord beeldjes van Ganisha, stickers op de voorruit van Hindoe-leiders, aan de achteruitkijkspiegel blinkende rinkelende kralenkettingen, twee gele pluche kermisbeertjes etc. Die belemmeren ons zicht....en de gele gordijntjes maken het feestelijk plaatje compleet.
De rugleuning van de meeste zetels is kapot. Dit heeft Christophe nog nooit meegemaakt met die firma. Na een deftige discussie, waarin de baas een oplossing belooft, vertrekken we.
In het hotel iets verderop ontbijten we en frissen we ons wat op.
De Kaveri rivier, de Zuid-Indische Ganges, steken we over naar de Sri Ranganathaswamy tempel.
Een geheel ander India. Eerder het India dat wij ons wellicht hadden voorgesteld. Vuil, vies, armoede, stank en een massa volk .....
De eerste tempel op het programma is de grootste Vishnu tempel in India. Althans, dit is wat de gids beweert. Zelfs de op twee na grootste Hindoe- tempel in de wereld....
Buiten kan Christophe een gids op de kop tikken. We moeten onze schoenen uitdoen en geven die achteraan in het kleine winkelkraampje in bewaring.
Beter in het kraampje, dan op straat. Verkopers van kralen kettingen zwermen rondom ons, in de hoop iets te verkopen. Maar we zwichten niet! Ook bedelaars klampen zich nu en dan aan ons vast.
Wij stappen echter kordaat blootvoets door op de warme stenen.
Deze tempel bestaat uit verschillende kleurrijke, gesculpteerde torentempels met 7 omwalde secties. Overal vind je het witte V-teken, makkelijk te onthouden als Vishnu. Het vertikale witte teken op het voorhoofd van Hindu's toont hun verering van de god Vishnu aan. De witte horizontale strepen stellen de verering van de god Shiva voor.
Mannen, enkel gekleed met een doti, met een wit touwtje dat schuin over hun schouders gedragen wordt, zijn Brahmanen. Bestaat het touw uit drie draadjes, dan zijn ze ongehuwd. Zes draadjes zijn gehuwde mannen.
Gladgeschoren vrouwen, mannen en kinderen hebben hun hoofd volledig geel gepoederd. Dit om de hulp van de goden in te roepen bij de problemen die ze hebben. Ze zijn met honderden.
Iets verderop zitten een twintigtal mensen rondom een mini-tempeltje dat volhangt met cijfersloten. Ongehuwde meisjes komen er een slot ophangen. Van zodra ze een man hebben gevonden, komen ze terug om het slot te openen. We vragen ons af, of ze wel het juiste slot terugvinden in die wirwar van sloten!
Een tempel kunnen we niet vergelijken met onze afgesloten kerk. Deze Sri Rangam tempel beslaat een gebied van maar liefst 60 hectaren!
In het centrum van de tempel staat een 'afgesloten' tempel, enkel voor Hindoes toegankelijk.
Het dak van de centrale tempel is volledig met bladgoud bedekt. Schitterend...
Door de eeuwen heen werden er tempeltorens en muren rondom het centrum gebouwd.
Van de 7de tot de 17de eeuw. De hoogste toren en poort, de gopuram, vormt hierop een uitzondering. Die werd na 9 jaar in 1987 afgewerkt. De witte torentempel is duidelijk een Vishnutempel. Wit stelt 'Purity' voor.
Vanop een van de torentempels hebben we een panoramisch zicht over het tempelcomplex.
Op onze blote voeten lopen we complex door. Hier en daar over het hete zand, dan weer op de warme graniet.
De tempel van de 1000 zuilen wordt klaargestoomd voor de festiviteiten op 14/12/12. Dan verwacht men hier een miljoen pelgrims. 'De poort naar het paradijs' wordt dan gedurende 10 dagen opengesteld.
Alle komen ze Vishnu vereren. Die ligt in de centrale tempel, op zijn rechterzij. Hij wordt beschermd door de cobra met de 5 koppen. De koppen stellen de 5 elementen voor. Vuur, water, lucht, aarde en heelal. De westkant van het tempelcomplex heeft geen doorgang. Reden hiervoor: de positie van het beeld van Vishnu. Liggend op zijn rechterzij kan hij enkel oostwaarts, noordwaarts en zuidwaarts kijken. Westwaarts lukt niet......
Het is niet te geloven hoe in het Hindoeïsme alles een dieperliggende betekenis heeft. Elke kleur, elk cijfer, dier, beeld, plant, getal....het is een aaneenschakeling van lange verhalen, waarin dieren en goden worden verheerlijkt.
Met de summiere uitleg van de gids, slagen we er toch al nu en dan in een god te herkennen.
Bij de Hall van de 1000 pilaren worden we door de fotograaf van de lokale krant gefotografeerd. Hij zal een artikel schrijven rond het internationaal toerisme ......morgen allen naar de dagbladhandel om het 'Trichi' Handelsblad....
De tempel zoals we die hier zien, doet me denken aan de beschrijving in onze bijbel. Wanneer Jezus kwaad wordt omdat men in de tempel handel drijft. Welnu, rond deze tempels vind je ook allerhande kraampjes. Er worden heel wat lekker ruikende jasmijnkransen verkocht, als offer voor de goden. In de tempel zelf liggen overal op de grond mensen te slapen. Ofwel zomaar te zitten, te bidden...
Er wordt druk gepraat.... Het tegenovergestelde van de stilte en sereniteit in onze kerken.
In de open ruimtes kan je vrij rondwandelen. Voor ons is het niet altijd duidelijk wanneer je de tempel effectief binnenkomt. Pas als je je schoenen moet uitdoen, weet je dat je de tempel betreedt.
We halen onze schoenen op in het winkelkraampje en als dank kopen we wat water en landkaarten. Water water want het is snikkend heet.
