DAG 25 - 29 : Saone (St Jean de Losne - Ecluse de Gigny â Anse Colombier - Lyon - Condrieux )
Jacques heeft de zonnegoden geprezen. Ik heb de regengoden trachten afzweren. Niets baat. Het regent pijpenstelen, er waait een stevige noordoostenwind, we wanen ons putje herfst. We hebben onze lange broek moeten opduiken.
Zelfs Dounia wordt er weemoedig van
In het zuiden zou het veel beter zijn. De keuze is bijgevolg snel gemaakt. We laten de Saone voor wat ze is ( we hebben de rivier 2 jaar geleden al grondig verkend) en besluiten 4 dagen stevig door te stomen om zo snel mogelijk de zon terug te vinden.
Doorstomen betekent 6 tot 8 uur per dag varen aan een serieuze snelheid, met enkel de noodzakelijke sanitaire stops voor Dounia, die overal wel een vriendje of vriendinnetje vindt om even mee te stoeien!
Dankzij de stroming op de Rhone is doorstomen geen probleem. Vanaf Lyon komen zelfs terug enkele zonnestraaltjes piepen;maar ook de wind is steeds heftiger aanwezig gelukkig vanuit het noorden (dus in de rug)!
Zaterdagavond 18.00 uur worden we Condrieux letterlijk binnen geblazen.
Het vertrouwde haventje, met een breed wuivende havenkapitein op de ponton, is afgezien van enkele laagjes verf en gratis hondenpoepzakjes (!!!) niets veranderd.
Het voelt een beetje als thuiskomen! Morgen platte rust.
Na een welverdiende (zonnige!) dag rust in Condrieu - zonnen, lezen, slapen, luieren - steken we terug van wal richting Middellandse Zee. Doel: de Camargues.
Dankzij de mistral wordt ons tweemotorig jacht een super turbo speed race boot! Met de motoren op hun normale toerenaantal (1400 toeren per minuut), de wind in de rug én de sterke stroming halen we een gemiddelde van wel 15 knopen!
De sluizen op de Rhone zijn gigantisch. Wat een verschil met die op onze kleine kanaaltjes, of met die op de Saone! Sommigen zorgen voor een hoogteverschil tot 23 meter!
Ook het landschap verandert weer. De zonnebloemen verdwijnen. Tussen grillige, hoge rotspartijen en stekelige struiken liggen uitgestrekte wijngaarden.
Valence wordt de eerste halte: een superdure en zeer weinig sympathieke jachthaven (met een havenkapitein die het spel bestuurt vanuit zijn luie zetel parce que sil doit sortir de son bureau pour chaque bateau qui décide de passé ).
De volgende dag worden de golven steeds hoger, steeds schuimiger, steeds witter. Het navigeren wordt steeds lastiger. We moéten aanmeren.
Het charmante haventje van Viviers gelegen aan de voet van een 13de eeuws stadje wordt onze verplichte volgende stop. Maar eerst een addertje onder het gras, of liever een enorme zandbank onder het wateroppervlak net voor de ingang van de haven. Knap stukje navigatie van de kapitein van dienst! Alles wordt geknoopt, dubbel geknoopt en driedubbel gecontroleerd!
Avignon is onze laatste bestemming op de Rhone. s Nachts schitterend verlicht, romantisch, met lekkere ijsjes en inspirerende jazz voor het Palais des Papes. Heerlijk.
08-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
11-08-2006
11-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
11-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
11-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
11-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
11-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
DAG 34 : Rhone - Petit Rhone - Canal du Rhone à Sète (Avignon â St Gilles)
Rond middernacht horen we gescharrel tegen de romp van onze boot. Jacques vliegt in volle glorie op dek Het blijken onze nieuwe Berlijnse buren te zijn die vrij ongecontroleerd aan komen drijven letterlijk op hun eigenhandig ineen getimmerd vlot met de motor van een grasmachine! Eindbestemming Marseilles. Bewonderenswaardig. Raar maar waar, ze vinden het vreemd dat ze regelmatig water maken in hun kiel Jacques heeft hen onze oude handpomp geschonken.
Het is bloedheet. Onze geïmproviseerde douche - lees emmer - is populair! Met de mistral in de rug zijn we in geen tijd in Tarascon met zijn indrukwekkend middeleeuws kasteel. Boven Arles verlaten we de brede Rhone autostrade om op de Petit Rhone te belanden, die ons richting Camargues moet brengen. Dounia vindt de kleine groene klei strandjes te verleidelijk om zomaar voorbij te varen en springt spontaan in de hangende kano. Hondjes wil is wet dus Majari voor anker en peddelen maar.
Om half 6 hebben we in St Gilles een afspraak bij de zeer charmante lokale dierenarts die aan de telefoon wijselijk niet vertelt dat ze 40 minuten te voet van het haventje vandaan woont
Ondanks haar tomeloze energie blijkt onze vierpoot koorts te hebben door een ontstoken melkklier ten gevolge van haar schijnzwangerschap. Dat wordt antibiotica. Dounia laat het niet aan hart haar hartje komen: hoe meer extra stukjes kip om die pillen in te verstoppen, hoe liever.
s Avonds spijzen we de kassa van de lokale Franse Thai Chinees (???). Lekker lekker!
