DAG 35 - 39: Canal du Rhone à Sète - Etang de Thau (St Gilles - Bouzigues)
De Camargues uitgestrekte zoutwatermeren waar wilde paarden en roze flamingos de plak zwaaien... aldus onze reisgids.
Echt up to date blijkt hij niet meer. We zoeken ons suf naar een plekje zonder vakantiehuisjes, caravans, boemboembootjes (huurboten) of vissers.
Paarden welgeteld 6 hebben we er gezien. Rest de vraag of ze wild zijn? Fondant stieren daarentegen met de vleet. En die pseudo stipjes heel in de verte kunnen inderdaad flamingos zijn of roze olifanten
Na een kort bezoek aan Aigues Mortes, hét middeleeuws stadje voor zoetekauwen en lekkerbekken - binnen de muren vinden we enkel restaurants en snoepkraampjes - belanden we via het kanaal in een bijzonder ondiep Thaumeer net boven Sète. Signalisatie op zijn Frans: massas groene en rode boeien op de zeekaart, maar geen enkele in het water.
Dan onze maag maar automatische piloot laten spelen. We zigzaggen tussen de oesterbanken en mosselplaten naar een restaurantje in het pittoreske Bouzigues.
Om 2 uur s nachts krijgen we een voorsmaakje van wat ons in september weer wacht: enkele jongeren inviteren zichzelf op onze brug om hun jointje te rollen en hun biertje te drinken, terwijl ze luidkeels filosoferen over het leven. Mais enfin mec, tu nous déranges krijgt Jacques naar zijn hoofd geslingerd wanneer hij ze met slaapoogjes verjaagt.
De volgende ochtend schittert de zon in al haar glorie. We gooien het anker uit in de crique de langle, werken hard aan onze kleur en genieten.
14-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
16-08-2006
16-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
16-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
16-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
16-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
16-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
16-08-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
DAG 40 - 42 : Middellandse Zee (Bouzigues â Sète â Grau du Roi â Gros de lâOrgon)
Aan alles komt een eind. Ook wij moeten stilaan terugkeren naar de winterhaven van onze boot, Condrieu. Maar hoe bereiken we de Rhone?
Dezelfde weg terug via het kanaal met zijn onzichtbare flamingos, pseudo wilde paarden, massas toeristen en beweegbare bruggen die maar 4 keer per dag openen omdat ze anders te snel verslijten ?
Liever niet.
Na een kleine week drukte kiezen we resoluut voor de open zee.
Probleem: de mistral blijft aanhouden én de radar ligt nog in Brussel, waardoor enkel op zicht varen verantwoord is! Veiligheid voor alles!
Gelukkig zwiept een zeer zwaar onweer de lucht schoon. In het haventje van Sète sjorren we alles vast wat enigszins wiebelt en sluiten we alle vensters hermetisch. Na een laatste grondige blik op de check list verlaten we het vasteland richting ruime sop. Een sop dat de boot niet alleen van voor naar achter maar ook van links naar rechts doet rollen de stukjes tomaat in onze maag rollen lustig mee
De weidsheid en de zilte zeebries maken veel goed. We beseffen nu meer dan ooit eens komt het er van van onze tocht om de wereld!
