Zaterdag 25 februari

‘smorgens lekkere pannenkoeken gegeten die Rita en Manu gebakken hebben mmmm! Daarna naar het stad geweest al wat souvenirkes gekocht, want de ouders van Silvie en Valerie zijn vertrokken vanavond.

Na het shoppen hebben we aan het zwembad gezeten van hun hotel ‘la palise’ mooi zwembad en goede muziek lol. Maar jammer genoeg geen zon meer gehad en toch lichte regen…. Dus heb ik niet gezwommen want twas te koud lol.

Daarna hen aan de luchthaven afgezet en afscheidt genomen..

En vanavond eten we konijn met pruimen lol:D

Zondag 26 februari

 Zondagmorgen ben ik naar Amy geweest, ze was zo lief heeft speciaal voor mij gekookt, natuurlijk was het ossetong en ik mag dat niet, heb dan toch maar 2 stukske genomen uit beleefdheid hehe. We hebben gebabbeld en naar oude foto’s gekeken van de familie, was wel grappig :p. de tijd vloog voorbij dat we die uit het oog verloren waren, dus ik was al te laat om naar Manu en Rita te gaan om het busje te nemen naar Kayonza, dus was Amy zo lief om mij rechtstreeks te vervoeren naar die bushalte en was Silvie zo lief om mijn spullen van bij Manu mee te brengen! Gelukkige heb ik ze gevonden want ze zaten al in de bus. Natuurlijk hadden we ons voor niks gehaast want zoals altijd vertrekken de Afrikanen met op z’n minst een halfuur vertraging!

Dan heb ik Alexandra ontmoet, een ergotherapeute van Engeland, een heel typische engelse lol:p. ze verblijft met ons in Gahini voor drie dagen en gaat dan terug werken in Kigali.

We hebben dan nog veel gebabbeld en Silvie haar schoonmoeder was zo lief geweest om ‘the voice’ op DVD te zetten, dus hebben we naar de eerste lifeshow kunnen kijken:D. kvond zelf tof om nog eens een stuk van het weerbericht te horen:p.

Dan was het tijd om naar bedlegem te gaan;).

Maandag 27 februari

Vandaag was het een beetje hectisch er waren veel nieuwe cliënten in het centrum aangekomen. Dus was het een beetje zoeken welke activiteiten we konden doen met heel de groep cliënten, want ze hebben niet allemaal dezelfde problematiek.

Van de week heb ik veel te doen voor school, dus een beetje paniek:p. moet een observatieverslag schrijven, nog stuk reflexieverslag, mijn vlirbeurs verbeteren, enz…

Vandaag op stage hebben we balspelen gedaan en petanque. We hebben met de kinderen ook gewerkt rond lichaamsbesef, we hebben namelijk het liedje hoofd, schouders knie en teen aangeleerd  zowel in het engels als in het kinyarwanda, het klonk enkel een beetje anders lol:p. We hebben ook Annette moeten helpen met karton op elkaar te lijmen om positioneringsstoelen te maken, mar natuurlijk had die zich niet op alles voorzien, geen genoeg karton en niet genoeg stenen om bovenop het karton te plaatsen, zodanig dat de lucht eruit gaat en het plat wordt. Ahja de meeste mensen hier zien nooit op iets vooruit en lossen de problemen op wanneer die zich voordoen. Het is beginnen regenen spijtig genoeg en hebben we dus geen wandeling kunnen maken vandaag. Alexandra heeft dan een versteende Gecko gevonden in haar kamer gaplakt op de muur:p ze kan hem meenemen als souvenir hahaha. Verder heb ik nog een mooie kaart gekocht voor mijn vriend, dus nu nog een schone tekst improviseren ook:p.

Dat was het zo voor vandaag;)

Dinsdag 28 februari

Ik heb vannacht bijna geen oog dichtgedaan! De beestjes waren terug bezig achter mijn hoofdkussen, door de muur aan krassen. Ik steek het licht dus aan, bleek dat het mieren waren, ze liepen al over mijn muskietennet!!! Heb dan een mierendoosje onder mijn bed gezet en al de mieren geplet met mijn slipper! Er kwamen er al tientallen uit dat gaatje dat ze gemaakt hebben in de muur! Probeer dan nog maar eens te slapen!

’s Morgens hebben we op stage gepuzzeld en ruimtelijke begrippen gedaan, en leren tellen in het engels aan de hand van baloefeningen. Sommige baloefeningen waren niet zo praktisch omdat de meisjes hier lange rokken dragen en de bal niet graag onder hun benen doorsteken :p, maar ze hebben altijd een extra doek mee om hun private delen af te dekken als de bal onder een been ofzo moet gaan:p.

’s middags heb ik wat aan me verslagen gewerkt, maar ben tijdens het typen in slaap gedommeld:p. ’s namiddags hebben Silvie en ik van Annette geleerd hoe je kettingen maakt in papier. Echt heel leuk, maar amai dat is een goede oefening voor de fijne motoriek, kvoelde het aan mijn vingertopkes:p.

Dan hebben we nog met de kinderen oefeningen op de grove motoriek gedaan.

Na stage hebben een wandeling gemaakt naar Lake Muhazi, en er iets gedronken en een fruitsalade gegeten. Er zwom een slang op het water, nu ga ik toch niet in dat meer gaan zwemmen ze!:p.

Toen ik wou betalen voor mijn drank en eten, was het een heel rekenwerk voor die mevrouw. Veel mensen zijn hier niet goed in rekenen heb ik al ondervonden!

Eens terug heb ik kaartjes gekocht die ze in het centrum maken, om ze daarna te schrijven onder kaarslicht want er was geen elektriciteit, lekker romantisch:p.

Alexandra heeft ons dan een nieuwe truck geleerd om de muziek via de ipod met kleine oortjes luider te maken, je doet elk oortje gewoon in een tas en de muziek is luider, echt grappig:D.

Na het schrijven was het tijd om aan verslagen te werken en daarna een filmke bekijken en in slaap vallen;).

Woensdag 29 Februari

Vanmorgen goed ontbeten met lekkere nutellachoco, de pot is al halfleeg, maar gelukkig had Silvie haar mama ook nutellachoco mee:D.

Vanmorgen hebben we met de kinderen ringwerpen gedaan dat ik mee had vanuit België. En SIlvie had ook vogelepiek mee, de kinderen vonden dit heel leuk. Het was Alexandra haar laatste ochtend in Gahini dus was er een hele fotosessie vanmorgen:p. Iedereen wou natuurlijk een foto met iedereen:p.

Zal een paar foto’s laten uitprinten om aan de moeders te geven en om er een paar op te hangen in het ergolokaal;).

Verder hebben we nog een obstakelparcours gedaan met de kinderen. Was wel tof!

In de namiddag hebben we Sherborne gedaan, Ik vroeg aan Annette of ze hier nog iets van wist en ze zei dat ze er nog nooit van gehoord had, terwijl er vorig jaar een eindwerk rong gedaan is hier in centrum, toch wel raar. Maar toen we verschillende oefeningen van Sherborne voortoonden herinnerde ze zich toch dat ze dat al gezien had, maar ze deed er niet mee verder omdat ze het niet verstond vorig jaar. Dus heb ik met haar nog eens duidelijk uitgelegd was Sherborne is en welke doelstellingen het heeft.

Ik vroeg of ze dat interessant vond en of ze hier mee verder wil werken en of het binnen de cultuur past. Ze vond het heel interessant om mee verder te doen en vindt geen problemen waarom het niet zou passen binnen de cultuur.

Ik heb toch mijn twijfels of Annette echt geïnteresseerd is in methodieken, want anders weet je dat toch nog…??

Maar enfin, daarna heb ik nog wat oefeningen gedaan met een ballon met een paar kinderen. Maar het was echt hectisch vandaag! Zoveel volk op een gegeven moment zaten we met 18 kinderen in het ergolokaal, zowel grote en kleine kinderen!

Na de stage hebben Silvie en ik onze moed tezamen gestoken om te gaan lopen :p. we zijn de berg op en afgelopen van gahini:p, met af en toe een pauzeke tussen:p. maar tegen het einde van de stage kunnen we het zonder een pauzeke:p.

Dan hebben we nog wat buikspieroefeningen gedaan en een kattewaske gedaan.

En zo was de dag en de eerste maand in rwanda voorbij;).

Donderdag 01 Maart: nog maar een maandje!

Vanmorgen was iedereen in het centrum zich aan het opmaken, de straat aan het kuisen, alles op orde aan het leggen, want de dokter komt lang om operatieafspraken te maken, amai wat een bedoeling, precies of de president komt langs:p. Hier is dat voor deze mensen een heel hoge functie een arts zijn, daarom dat ze wss zoveel respect willen tonen aan deze man:D.

We hebben met de kinderen met de duploblokken gespeeld. Zij moesten het patroontje dat wij maakten na proberen te maken. Bij sommige ging dit, bij sommige helemaal niet…

Maar het was een goede oefening, vind ik toch! Verder hebben we nog de cijfers  en het alfabet overlopen in het kinyarwanda en in het engels. Veel kinderen kunnen nog niet rekenen in het centrum, of kennen de cijfers zelfs nog niet.

In de namiddag hadden we ook niet zoveel volk, de meeste waren aan het wachten op de dokter, we hebben met de kinderen die er waren geschilderd en wat puzzeloefeningen gedaan. Oefeningen voor de handmotoriek.

Na stage hebben Silvie en ik nog een wandeling gemaakt, niet gelopen vandaag:p, want we zijn allebei wat verkouden.

Daarna ben ik aan de voorbereiding begonnen om morgen wat kleren rond te delen. Ik heb ze wat gesorteerd volgend grote en een beetje verdeeld al voor de cliënten. Ben benieuwd hoe de stormloop morgen zal zijn:p.

Vrijdag 2 maart

Vanmorgen was het een zeer hectische morgen!! We waren nog maar net in het ergolokaal of de moeders stonden daar al allemaal met hun kinderen! Maar gelukkige wist Annette wie er al veel kleren gekregen heeft en wie niet, zodanig dat iedereen gelijk behandeld werd. Toch heb ik meer gegeven aan de mensen waarmee ik meer contact heb en die je iedere dag ziet in het centrum. Want vanmorgen heb ik een hele hoop mensen gezien die ik nog nooit gezien heb in het ergolokaal, die ook geen goede dag zeggen of dankjewel zeggen als ze iets krijgen, vond ik wel iets minder. Bij sommige was het precies pakken en wegwezen…

Daarna is er niet veel meer van therapie in huis gekomen, wij hadden koppijn van al het lawaai! Bedankt alle mensen die kleren meegegeven hebben, ze waren er allemaal blij mee! De zwempakjes die mama gekocht had, worden hier gebruikt als ondergoed is wel grappig:D een kindje had het direct aangetrokken:p. Jammer genoeg heb ik er nog geen foto’s van, ik was te druk bezig met uit te delen:p.

Maar als ze de kleren Maandag aanhebben, trek ik zkr een foto ervan;).

Later hebben we het minibusje naar Kayonza genomen, dat doe ik nooit meer! Goed voor de ervaring, maar amai mijn benen, kmoest ze bijna in mijne nek leggen! En dan was dat nog zo heet ook die plaat waar je je benen op kwijt moest! Daarna een ‘grote’ bus genomen naar Kigali, het was snikheet in de bus, de zon scheen goed, tot we aankwamen in Kigali. Dus hebben Silvie en ik besloten om dan maar een pedicuresessie te gaan doen! Amai wat een verluchting aan uw voetjes! Zo zalig, met een massageke en scrub en alles, jaja en frensh nails, maar dan met nagellak, maar heel goed verzorgd! Hopelijk blijven ze nu ietske langer proper lol:p.

Vanavond gaan we uit, want 2 meisjes van Brussel vertrekken morgen naar huis en geven een afscheidsfeestje;).

03-03-2012 om 09:07 geschreven door Maaike  

Zaterdag 18 februari

Mijn zusje haar verjaardag! Gelukkige verjaardag Siri!! We zijn gisteren toch niet gaan bowlen omdat mijn voet helemaal ontstoken was en meer en meer opzwol! Vanmorgen naar dokter geweest heeft het dode vlees weggesneden en extreem grote pillen voorgeschreven L. Het heeft ook heel de morgen geregend…

Deze namiddag prachtig weer had terug en naar de winkeltjes eens gaan kijken voor souvenirs zodat ik al een beetje kan inschatten wat ik wil meebrengen naar belgië. Het wordt een moeilijke keuze, want er zijn zoveel mooie souvenirs!!

Daarna hebben silvie en ik in de zon gezeten om een schoon laagske te krijgen. Want wij lijken zo wit naast zwarten:p. vanavond komen Silvie en Valerie hun ouders aan en verblijven die hier een weekje. Zij hebben vakantie dus ik zal een weekje alleen in Gahini verblijven.

Toch wel spannend hopelijk zal de elektriciteit niet teveel uitvallen want dan zit ik alleen in het donker:p.

Zondag 19 februari

Vandaag was het een lui dagje, gerust met mijn voet en naar de winkel geweest. In de namiddag zijn de ouders van Valerie en Silvie hier geweest om iets te drinken, met nog een paar andere vrienden van manu en rita. T’was een toffe gezellige avond, maar ik mocht natuurlijk niks drinken met mijn antibiotica L.

Vandaag heb ik eens deftig met mijn schattie kunnen skypen jaja en met videobeeld.

Na twee weken mijn schat nog eens zien deed toch deugd.

Dus mijn dag was direct compleet.

Maandag 20 februari + Dinsdag 21 februari

Vandaag alles klaarmaken om naar Akagera te gaan, rond 14u vertrokken richting Akagera park. Bikini mee, kodak, ondergoed, tandenborstel .. check! Rond 17u zijn wij aangekomen en heb ik direct een toerke gezwommen in het zwembad à zalig!!

Nog eens het luxe gevoel in het hotel, zo’n mooie kamer en een lekkere warme zalige douche kan zo deugd doen!!

Na de maaltijd hebben silvie en ik nog uren liggen tetteren, maar moesten om 6u opstaan, dus dat was met de wallekes opstaan:p.

Na het lekkere ontbijt jaja met croissantjes:D, zijn we vertrokken met onze gids in het park akagera. We zijn van zuid vertrokken naar noord langs alle meertjes, omdat de beesten het meest daar zitten. Maar helaas geen olifanten en giraffen gezien en buffels vanop een verre verre afstand! Dus ik zal nog eens moeten terugkomen om deze te zien. Maar we hebben wel veel andere dieren gezien zul je wel zien op de foto’s…

Eerst waren we allemaal heel bestoft van de rode aarde, daarna regende het en was het dus overal slipperig en slijkig waardoor de auto er dus heel proper uitzag lol:p

Rita en Manu hebben gezorgd voor de picknick, alles erop en eraan maar geen zon, was wel spijtig:p, wel met op de achtergrond de nijlpaarden in het water.

Na Akagera hebben manu en rita mij gedropt in gahini, nu zit ik hier voor 3 daagjes alleen in het kabouterhuisje:p.

Het is ffkes wennen om alleen hier te verblijven het is er zo stil!!!

Woensdag 22 februari

Heb vannacht niet goed geslapen, heb gedroomd dat de olifanten achter mij zaten te lopen en daarna rond 5u ’s morgens hoorde ik lawaai in de muur achter mijn hoofdkussen, dus ik met mijn pillamp kijken wat dat is, maar er is niks te zien enkel geluid zonder beeld. Dat was echt wel creepy, twas precies of er waren beestjes een weg aan graven om door de muur te geraken. Ik weet nu niet of ik dat gehallucineerd heb met de malariapil of niet… aan de ene kant hoop ik toch van wel:p.

’s morgens heb ik met de kinderen gekleurd en wat oefeningen gedaan met mijn volgcliënt, daarna lekker gegeten en in de namiddag hebben Annette en ik balspelletjes gedaan met de kinderen.

De kinderen waren een hele dag aanwezig dus de tijd ging rap voorbij:D. En oja nog iets als ik aankwam vanmorgen ging de datum er nog van de dag voordien, dus moet zijn dat Annette toch haar werk doet als de studenten ook niet aanwezig zijn, amai kwas zo fier!!:D

Als ik terug in het kabouterhuisje aankwam was het toch maar stillekes, ik heb zelfs geen katten gehoord, echt raar, hoop dat ze ze niet vergiftigd hebben anders zitten we straks nog met andere beestjes en dan heb ik toch liever het lawaai van de katten ze!!

Morgen ga ik mee met CBR-project!!

Donderdag 23 februari

Natuurlijk heb ik moeten wachten, zo’n 30tal minuten, vanmorgen op mijn team om te vertrekken naar Gikoma een zeer arm ruraal dorpje in het oosten van rwanda.

Eens vertrokken amai, jonges zo’n wrak van een wagen!! Goed dat ik niks gegeten had vanmorgen want mijn hoofd schudde nogal en hij reed maar 40km/h!

Hoe verder we gingen, hoe smaller de wegen, eigenlijk denk ik dat het zelf geen weg meer was, twas zo groot of het fietspad van bij ons, maar dan in aarde:p.

Eindelijk gearriveerd, er stonden al een heleboel mensen te wachten aan een kerk. Het hele gebeuren ging dus door in een kerk. Het team bestond uit een dokter, verpleegster en fysiotherapeut. Er was aan die kerk nog een klein kamertje waar de cliënten één voor één binnengingen om hun diagnose vast te stellen, adviezen te geven, hulpmiddelen gratis te geven of om hen doorverwijzingen voor te legen, dit gebeurde door de fysiotherapeut! Waarvan ik denk dat er toch af en toe de misse diagnose wordt gesteld! Op een gegeven moment bekeken ze RX foto’s en wist ze niet hoe ze die moest houden:s.

Het was natuurlijk ook de hele tijd aan het regenen waardoor ik niet veel verstond van wat er gezegd werd in het engels, want hun engels is al zo moeilijk te verstaan en met die luide regen dan nog eens, verstond ik het helemaal niet!:p.

De dokter schreef dan medicatie voor mensen die er nood aan hadden en de verpleegster rekende die af met de mensen. Toch wel grappig want die zaten vooraan in de kerk op het altaar lol:p. alleja voor zover dat je het een altaar kan noemen:p, want het kerkje stelde niet veel voor hoor.

Ik moest bij de fysiotherapeut mee volgen en de namen van de cliënten noteren en de diagnose enzo maar amai zo’n namen probeer dat maar eens goed te ontcijferen:p. maar al bij al had ik niet zoveel fouten zei de fysiotherapeut:p.

Na het overlopen van de cliënten, was het wachten tot de dokter gedaan had met zijn cliënten. Intussen heb ik wat gebabbeld met de fysiotherapeut en de stagiair van de fysio.

Waarna er natuurlijk allemaal kindjes naast mij wouden zitten en mij wouden begroeten. Er was één meisje die mij niet los wou laten, ze bleef maar naast mij zitten en bleef naar mij staren. Ze wou ook telkens mijn haar aanraken lol. Het was wel grappig ze zei dat ze bij mij ging blijven, tot we vertrokken naar Gahini, de chauffeur wou haar in de auto zetten en toen was ze toch wel weggegaan, maar is nog een eindje naast de auto blijven lopen en zwaaide. Was toch wel knoddig! Kdenk dat dat mijn eerste echte superfan was lol.

In de namiddag terug aangekomen in Gahini, in mijn bed gekropen want ik was zeer moe!

Vrijdag 24 februari

’s morgens was iedereen al aanwezig in het ergolokaal, en ik was zelf te vroeg, ik verschoot er nogal van!! Dus we zijn direct kunnen starten met het overlopen van de datum, ik had vandaag twixkes bij dus als de kinderen de datum juist konden zeggen, kregen ze een twix van mij. Het was wel grappig want ze deden het beter dan anders, wat een simpel snoepje toch kan doen lol. Ik heb het wel moeten doen vandaag, gelukkig begrijp ik elke week meer en meer kinyarwanda dus ging dat nog vlotjes.

Daarna hebben we met z’n allen geprikt en de uitgeprikte blaadjes ingekleurd. Daarna was het beetje hectisch want Annette haar tante lag in het ziekenhuis voor controle ofzoiets en moest ze dus af en toe naar daar gaan en stond ik er alleen voor met een bende van 10 cliënten, alle niet allemaal cliënten want soms komen er zomaar kinderen binnen, zussen of broers van de cliënten die mee therapie volgen. Je ziet dan zo een zus van een cliënt die mee therapie volgt en die ook constant moet zorgen voor haar jongere zus die nog een baby is. Dus overal sleurt die die baby mee op haar rug, soms zonder onderbroek of iets aan., met het gevolg dat ze op de therapiemat plast of op de grond, en dan kuisen ze dat op met dezelfde vot waarmee ik de tafels enzo mee kuis. Echt proper en hygiënisch is dit niet!

En er is geen andere vot aanwezig in het lokaal, alhoewel ik denk om er een paar te gaan kopen! Want amai telkens ik die vot nu moet aanraken doe ik wel drie keer na elkaar ontsmettingsgel aan:p.

Gisteren is mijn eerste cliënt vertrokken waar ik toch goed contact mee had en hem vooral begeleide , hij liep nog altijd in schaarstand en kon nog niet grijpen met zijn ene hand, alhoewel ik al verbetering zag, hij gebruikte zijn aangedane hand meer en meer… wel spijtig dat hij al moeten vertrekken is terwijl hij nog niet optimaal was, maarja zo is dat nu eenmaal…

In de middag was de elektriciteit blijkbaar op (hier noemen ze dat cashpower). Je moet hier elektriciteit kopen, zoals je je gsmkaart herlaad. Dus was het eventjes paniek omdat ik het briefje niet vond met de code en alles begon al te ontdooien vanuit de vriezer en frigo stond al blijkbaar van vanmorgen niet meer aan, dus gezond is dat niet echt! Maar gelukkig heb ik dan dat blad met Berta gevonden en hadden we terug elektriciteit…

Dan ben ik alleen moeten terugkeren naar Kigali, toch wel spannend, maar alles is vlot verlopen. Toch wel grappig als ze een blanke zien dan zien ze geld en opeens ben je dan ‘sister’. Dan ist van ‘hey sister, can i bring u somewhere…’

Toch wel raar om dat te horen lol:p.

Daarna zijn Manu en ik bij een vriend een ceremonie van iemand dat afgestudeerd geweest. Amai wa was da voor een bedoeling! Twas precies een trouwfeest! Zij zat vanvoor met een paar familieleden en dan werd er gespeecht en gespeecht jonges jonges in het kinyarwanda amai ze en daarna werden er pakskes uitgedeeld en gedronken en gegeten. En dan werd er twee keer gebeden. Ik heb er dan toch bij gestaan voor spek en bonen:p.

’s avonds zijn we dan gaan eten in ‘new cactus’ een lekkere pizza gegeten ooh jonges da smaakte na alle dagen tomatensaus met ajuin en paprika!!!

We hebben goe gelachen en veel getetterd, want na die paar dagen alleen in gahini had ik natuurlijk veel te vertellen:p.

Zaterdag 24 februari

‘smorgens lekkere pannenkoeken gegeten die Rita en Manu gebakken hebben mmmm! Daarna naar het stad geweest al wat souvenirkes gekocht, want de ouders van Silvie en Valerie zijn vertrokken vanavond.

Na het shoppen hebben we aan het zwembad gezeten van hun hotel ‘la palise’ mooi zwembad en goede muziek lol. Maar jammer genoeg geen zon meer gehad en toch lichte regen…. Dus heb ik niet gezwommen want twas te koud lol.

Daarna hen aan de luchthaven afgezet en afscheidt genomen..

En vanavond eten we konijn met pruimen lol:D

25-02-2012 om 20:39 geschreven door Maaike  

Zaterdag 11 Februari

Mama en papa hun kamer in Inside Afrika hotel was blijkbaar bezet, nochtans stond er op de website inchecken at any time… we hebben dus met ons drieën dan in Hotel Gorillas gelogeerd. Zaterdag morgen een lekker ontbijtje gekregen en dan zijn we naar Gahini gegaan en heb ik een rondleiding gegeven, we zijn ook naar Lake muhazi geweest en daar iets gegeten en gedronken en dan teruggekeerd naar Kigali. In kigali hebben we dan Memorial center bezocht en in de namiddag Christ zijn papa gaan bezoeken. Het was een zeer gezellige avond. Lekker gegeten daar en dan vroeg in bed want morgenvroeg naar de gorilla’s.

Zondag 12 Februari

We zijn vertrokken om 4u vanuit Kigali om naar het Vulcano Park te gaan om naar de gorilla’s te gaan. We waren daar als eerste aangekomen, we hadden natuurlijk geen trui bij en het was toch wel koud zo vroeg. Om 7u  begon iedereen aan te komen en begonnen ze te trommelen en traditioneel te dansen. Daarna werden we in groepen gedeeld en vertrokken we richting het woud. We hebben ongeveer 2 uur moeten klimmen naar boven ongeveer 2900m hoog zaten we en daar bevonden zich de gorilla’s. Echt prachtig! We waren ongeveer 1m van de gorilla’s. we hebben een zilverrug gezien en een  paar vrouwtjes en kleintjes.  We waren ongeveer terug rond een uur of 2.  Het uurtje bij de gorilla’s ging zo snel voorbij!!

Na de gorilla’s zijn we teruggekeerd naar Kigali en hebben we nog iets gedronken bij Manu en Rtia en daarna moest ik afscheidt nemen van mama en papa, want zij vertrekken morgen om 8 u naar Oeganda.

Maandag 13 februari

Alleen vertrekken naar gahini ohlala. Maar het is vlot gegaan!! Ik heb nu toch wat heimwee waarschijnlijk doordat mijn ouders vertrokken zijn. Nu heb niet echt iets meer om naar uit te kijken…

Vandaag de zakken eens bekeken wat mama allemaal mee heeft gegeven voor Gahini, merci voor de nutella choco hé mama!! In de namiddag was het dan stage en hebben we wat met de blokken gespeeld en met de parachute allerlei dingen gedaan. ’s Avonds hebben silvie en ik nog een wandeling gemaakt. Vandaag is mijn muskietennet ook uit plafond geschoten, heb het nu er terug ingestoken, hopelijk blijft het zitten, want ik ben doodop en zou toch graag nog eens een nachtje goed slapen!

Dinsdag 14 februari

Met het geld van de benefiet heb ik wat materialen aangekocht. En vanmorgen heb ik de prikboekjes gebruikt. Dit was goed om de pengreep te oefenen, kracht leren doseren, fijne motoriek, oog-hand coördinatie,… Daarna hebben we de kleinere kinderen gemobiliseerd en gepositioneerd terwijl basale stimulatie doen en hoofdcontrole, rompcontrole,…

’s middag was het een lekker om te eten nl, purree met worst en worteltjes en prinsessen boontjes;). Op therapie heb ik mijn aangekochte softballekes uitgetest, daarmee deden we oefeningen in zit en in lig. Vooral bimanuele oefeningen en ruimtelijke begrippen aanleren.Dan hebben we het liedje van hoofd, schouder, knie en teen, knie en teen in het engels aangeleerd en in kinyarwanda. Was wel grappig. Dit is vooral om tot lichaamsbesef te komen.Met de kleinere kinderen was het dan basale stimulatie en bellen blazen, dit vinden ze echt plezant:D, zelf hun ouders lol. ’s Avonds naar de zangles geweest , maar t’was nogal katholiek vandaag:p dus zijn we rap teruggekeerd:p.Dan eens bellen naar mijn schatteke want het is Valentijn hé;)! Mis hem zo hard nog 46dagen en ik zie hem terug!!

 Donderdag 16 februari

Vandaag een lange stagedag achter de rug, ’s morgens hebben we met de kinderen onze zelfgemaakte petanque gespeeld, dit vonden ze heel leuk, bij de petanque was de doelstelling om recht te staan en evenwicht te bewaren in stand. Iedereen was dan ook aanwezig van de kinderen. Daarna heb ik cijfers in kinyarwanda overlopen en het alfabet in het engels overlopen met één cliënt.

’s Middags hadden Silvie en Valerie evaluatie en ben ik dus in het ergolokaal gebleven en een beetje gebabbeld met de stagaires van de fysio. Had maar een halfuurtje pauze deze middag:p. ’s middags heb ik de yenga dan meegebracht om bimanuele oefeningen te doen en strategische vaardigheden/ oplossingsvaardigheden aan te leren, fijne motoriek enz…Ik had ook nog velcropalletjes mee met plakballetje om het gebruik van aangedane arm te stimuleren en evenwichtsoefeningen in zit of in stand. Dit vonden ze heel leuk;). Nadien zijn Silvie en ik nog iets gaan drinken aan het muhazi lake helaas geen alcohol aanwezig hehe dan maar een Fanta hé:p.

Vrijdag 17 februari
Mijn voet doet sinds vandaag heel veel zeer, kan bijna mijn enkel niet meer bewegen. Had een wondje van mijn wandelschoenen en nu is het geïnfecteerd… tof zenne!Vandaag was het maar een half dagje stage, we hebben baloefeningen gedaan met verschillende soorten materialen en ofwel bimanueel ofwel met de aangedane hand. En daarna het lokaal wat opgeruimd… We zijn vertrokken met regen vanuit Gahini en toegekomen in Kigali met zon;). Nu lekkere verse tomatensoep met ballekes gegeten en vanavond gaan bowlen:D.

Zaterdag 18 februari

Mijn zusje haar verjaardag! Gelukkige verjaardag Siri!! We zijn gisteren toch niet gaan bowlen omdat mijn voet helemaal ontstoken was en meer en meer opzwol! Vanmorgen naar dokter geweest heeft het dode vlees weggesneden en extreem grote pillen voorgeschreven L. Het heeft ook heel de morgen geregend…Deze namiddag prachtig weer had terug en naar de winkeltjes eens gaan kijken voor souvenirs zodat ik al een beetje kan inschatten wat ik wil meebrengen naar belgië. Het wordt een moeilijke keuze, want er zijn zoveel mooie souvenirs!! Daarna hebben silvie en ik in de zon gezeten om een schoon laagske te krijgen. Want wij lijken zo wit naast zwarten:p. vanavond komen Silvie en Valerie hun ouders aan en verblijven die hier een weekje. Zij hebben vakantie dus ik zal een weekje alleen in Gahini verblijven.Toch wel spannend hopelijk zal de elektriciteit niet teveel uitvallen want dan zit ik alleen in het donker:p.

19-02-2012 om 08:16 geschreven door Maaike  

Zaterdag 4 februari: ‘Site Memorial Genocide’

Gisterenavond was tof! We zijn met de autotaxi naar Myiramirambo geweest en daar uitgegaan in een dancingclub. Je zag allemaal witte lichtjes op de heuvels van de huizen, het was net een sterrenhemel, zo mooi! In de dancing zijn we toevallig studenten van Gent tegengekomen die voor geneeskunde studeren. We hebben veel gedanst en proberen de Afrikaanse dansstijl te imiteren:p. Natuurlijk heb je hier niet zoveel drankkeuze als in België dus heb ik primus met Fanta gemixt, zo was het toch nog te drinken… Het was toch wel oppassen want het zijn hier ferme plakkers en dus negeren was af en toe wel de boodschap.

Rond 2u30 zijn we dan terug naar Kimihurura, naar huis, gegaan met de mototaxI.

Was toch wel effe bang op de mototaxi, want ik reed als laatst en ik weet de weg nog niet goed naar Manu en Rita. Mijn chauffeur ging zo traag, ik dacht dat hij ging stilvallen dat de benzine op was. Al bij al toch goed thuisgekomen voor maar 1000 rwandese frank, iets van 1€50.

Vanmorgen stond Valerie vol uitslag, over heel haar lichaam. Ze heeft dan de bijnaam ‘pukkelke’ gekregen van Manu:p. Ze zijn dan naar de dokter geweest en heeft medicatie gekregen.

Valerie voelde zich niet zo goed en wou niet meegaan naar Myiamata. Silvie en ik zijn dan vertrokken met de mototaxi tot in Kiccukiru en van daar moesten we een busje nemen richting Myiamata om naar ‘site memorial genocide’ te gaan. Het was nog een hele lange wandeling tot deze Site. Zo’n 3km denk ik en het was zkr 36 graden ofzo. Alle kinderen dat we tegen kwamen riepen Muzungu en zwaaiden of ze volgden ons. Alles was met paarse en witte linten rond de kerk en  het schooltje versierd als herdenking. Paars is de kleur van begrafenissen.  Ze doen dit elk jaar als herdenking.  Op deze Site werden zo’n 50.000 mensen vermoord. Kindjes werden tegen een muur doodgeslagen. Vrouwen werden tijdens hun slaap op een matras buiten in brand gestoken. In de kerk lagen schedels en botten en een hele hoop kleren, ook de materialen die ze gebruikten om te doden.

Toen we terug wilden keren hebben we zeker een uur moeten wachten voor een busje. Gelukkig was er toch iets om te drinken want anders had ik het niet gehaald:p zo warm!

Vanavond hebben we frietjes met hamburger gegeten mmm! Daarna heb ik Christ zijn zus ontmoet en haar man (Claude). Het was super! Echt een heel lief, schattig, sympathiek koppel! Jammer dat ze niet langer konden blijven maar ze hebben nog een jong dochtertje dus dat is wel te verstaan…

En nu is het tijd om naar bed te gaan. Murabehooo!

Zondag 5 februari

Vandaag hebben we onze boodschappen gedaan en weest gaan zwemmen in Kimihurura, het heet ‘Mambo’, er is daar ook een volleyballveld en bowlingbaan dus kunnen we ook gaan bowlen;). Rond vier uur zijn we vertrokken vanuit Kigali naar Kayonza met een minibusje: amai mijn poep en knieën! Die busjes zijn echt niet gemaakt voor mensen met lange benen. Na een lange rit op het minibusje deed de mototaxi toch deugd tot in Gahini.

Eens in Gahini had ik het een beetje moeilijk, begon iedereen te missen… hopelijk zal ik wat kunnen slapen vannacht…

Maandag 6 februari

Om 7u opstaan, eeeeiiik een rode rups in mijn muskietennet hoe kan die daarin gekropen zijn, ik heb alle hoekjes en kantjes onder mijn matras gestoken, zeer zeer vreemd!

Om 8 uur vertrokken naar stage. We hebben met de oudere kindjes eerst gekleurd in de voormiddag en wat ruimtelijk inzicht geoefend met een paar kinderen. Annette overloopt de datum met alle kinderen. We hebben haar laten weten dat het goed zou zijn om dit iedere dag te doen, zodat ze weten welke dag het is en om een beetje structuur te geven aan de kinderen.

Silvie en ik hebben een touw gehangen met mamboebladeren aan om zo de datum aan vast te kunnen prikken in het engels en in het kinyarwanda.

Silvie en ik hebben daarna een weekplanning gemaakt en dat dan overlegt met Annette.

In de namiddag hebben we sjoelbakken gespeeld…

Er is vandaag ook een nieuwe student toegekomen voor fysiotherapie. Amaai, zo’n dikke nek. Hij kwam hem een beetje moeien in ons lokaal en rustig een praatje slaan, hij telefoneerde zelf tijdens de stage (tis nen rwandees). Hij had ook veel persoonlijke vragen, gelukkig hebben Silvie en ik een vriend dus veel last gaan we er niet meer van hebben:p. Hopelijk Valerie ook niet lool.

In de namiddag waren er niet veel kinderen aanwezig waarschijnlijk omdat het veel te warm was in het lokaal.

Na de stagedag hebben silvie en ik nog een wandeling gemaakt naar Muhazi lake om wat foto’s te gaan trekken voor Silvie haar kunstwerk dat ze gemaakt heeft voor haar vriend. Zo schattig dat die is voor haar vriend:D.

Voila dat is het zo’n beetje.. Tot morgen!

Dinsdag 7 februari

Vanmorgen was het een hectische bedoeling op de stage. We hebben met de oudere kinderen eerst gekleurd en voor sommige rekenoefeningen of schrijfoefeningen gegeven. Daarna hebben we de dag overlopen samen met Annette. Vervolgens wou iedereen naar de fysio de kinderen zeiden dat het vandaag anders was, dat de fysio om 9 uur begon, terwijl dit niet klopte achteraf gezien. Dus de structuur is hier niet alles. Normaal hebben de kinderen een vast uur fysio elke voormiddag en namiddag op een bepaalde tijdstip en de rest van de uren moeten ze bij de ergotherapie aanwezig zijn. Maar dit is soms het geval niet! Om 9 uur kwamen de baby’s dan af en waren we bezig met werken op de sensomotoriek, herkenning doen  van water. Met de handjes in het water spatten, met potjes en blokjes in het water.

Terwijl kwamen de oudere kinderen al terug en hadden we dus handen tekort. Uiteindelijk zijn Silvie en ik dan toch uiteindelijk gestart met het maken van ‘petanque’ uit papier-macher.  Daarvoor moesten we eerst lijm maken aan de hand van casava bloem en water (koud en warm). Dit lukte goed, we moesten enkel de ballekes een beetje ronder maken. In de namiddag hebben we met de oudere kinderen gebowld, de bowling bestond uit conserveblikken… en we hebben een aantal balspelletjes gespeeld.

Na de stage zijn Silvie en ik naar de zangles gaan luisteren, en we zijn uitgenodigd om volgende week mee te zingen en om hen een engels liedje aan te leren:D. Spannend hopelijk zullen we niet te vals zingen lool:p.

Vandaag nog altijd geen stromend water, dus nog altijd een kattewaske moeten doen in een basin en dan dat water gebruiken om wc door te spoelen:p.

Zo dat was het weer tot morgen!

Woensdag 8 februari

Vandaag is er niets speciaals gebeurd op de stageplaats, had deze namiddag maar 1 cliënt tot 3u30 en dan hebben ik een beetje overlegd met Annette, want ik was de enige aanwezig van namiddag op stageplaats.

Vanmorgen heeft het voor de eerste keer geregend! Amai het was zo een vlaagske van 15 minuten en dan was gedaan. Heb vanmorgen ook met de datum overlopen met de oudere kinderen, was wel wat moeilijk wegens de taalbarrière. Maar het lukte toch;).

Annette wist mij te vertellen dat in Rwanda je in de man in de gevangenis kan belanden als hij trouwt met een meisje jonger dan 21 jaar, ze wist mij ook te vertellen dat het niet meer gebeurd dat oudere nog denken dat hun kind met een beperking behekst is of een boze geest inzit, maar ik denk dat dit niet helemaal klopt want sommige kindjes hebben brandplekken om die boze geest eruit te krijgen, zo is er bijvoorbeeld een kindje met 3 brandstrepen op zijn voorhoofd om de hoofdpijn eruit te branden, ze gebruikten hiervoor een klein scherp mesje en staken die in het vuur en daarna aan het voorhoofd brengen.

Het is onwaarschijnlijk welke ontwikkelingsachterstand sommige kinderen met CP hebben, zo is er een meisje ze ziet eruit als baby van 1j6m, maar ze is 4jaar.

Heb vandaag ook wat uitleg gegeven aan wat Valerie kan doen met haar volgcliënt die een CVA heeft. Zij had nog nooit bij fysieke gestaan en er is hier weinig materiaal aanwezig dus vond heb ik haar wat uitleg gegeven wat ik gezien heb. Het is toch moeilijk om hier stage te doen als je nog nooit in de fysieke of bij kinderen gestaan hebt, want het zijn wij die moeten zorgen voor een kwalitatieve ergotherapie en de therapiesessies moeten kiezen, uitvoeren en verbeteren,….

Vanavond hadden we geen elektriciteit voor iets langer dan 2 uur, dus hebben we gezellig gekaart onder ons drie met de koplamp op:p.

Donderdag 9 februari

Vanmorgen hebben we met de oudere kinderen de petanqueballekes die we gemaakt hebben geverfd, zodat we morgen voor het eerst kunnen petanquen met de kinderen.

Verder hebben ik nog bimanuele oefeningen gegeven en greepoefeningen aan een paar cliënten  en verder nog gewerkt op ruimtelijk inzicht en objectconstante. Het is zo grappig ze zeggen vaak Nederlandse dingen na, die wij zeggen:p. maar ook in het Engels of Frans. Ook al spreek ik maar een paar woordjes kinyarwanda, ze luisteren en verstaan mij vaak goed aan de hand van gebaren en mimiek. Ik denk dat ik ondertussen al 20tal woorden kan;).

Verder hebben we met de minder kleine kinderen sherborne gedaan om elkaar te leren vertrouwen en om lichaamsbesef op te doen, nieuwe bewegingen aan te leren,…

In de namiddag was het zeer zeer warm! We hadden dus niet veel volk over de vloer in de namiddag. We hebben gezelschapspelletjes gespeeld zoals 4 op een rij, was moeilijk ze begrepen het niet goed. En hebben we met klei gewerkt om greepfunctie oefenen en om aandacht te trekken op het plegische lidmaat, bimanuele oefeningen.

Er staan zoveel spelletjes in de bergruimte, maar allemaal veel te moeilijk voor deze kinderen dus die zitten allemaal bestoft in de berging, zo heb onder andere de klei gevonden heel bestoft in de bergruimte die toch wel handig was.

Na de stage hebben Silvie en ik een serieuze wandeling gemaakt, waar we vanalles zijn tegengekomen:p. Kinderen bleven ons maar volgend tot dat we echt de broese ingingen haha.  We hebben daar huisjes gezien die van uitwerpselen zijn gemaakt, waar mensen werkelijk in wonen met hun gezin en waarbij de koeien recht over hun voordeur slapen. We komen uit op een meer, we weten niet of dit ook het Muhazi lake was, maar het was ook zeer mooi! Op de terugweg zaten de koeien achter ons, dat was wel grappig:p. We zijn ook een paar mensen tegengekomen die het niet moeten hebben van ‘muzungu’s’ (blanken) van de ene mocht ik geen foto trekken van zijn koe?!! En de ander riep f*** you naar ons…

Maar over het algemeen  zijn de mensen altijd vriendelijk tegen ons en zeggen ze altijd goeie dag. Ik kijk al uit naar morgen want dan komen mamie en papie:D.

Vrijdag 10 Februari

Vandaag hebben we niet veel gedaan, want er was bijna geen volk op therapie en zijn ’s middags vertrokken naar Kigali. Vanavond komen de oudjes, blijkt nu dat zij geen kamer voor mij geboekt hebben in hun hotel! Tof ze ik dacht van wel! En nu zitten we met problemen want ik ken mijn weg nog niet in Kigali om terug naar Rita en Manu te gaan.

Waarom dat zij naar Oeganda gaan weet ik nog altijd niet, want er is hier ook alles om te bezoeken…

Het is vandaag verschrikkelijk warm 34graden!!

10-02-2012 om 16:47 geschreven door Maaike  

Vrijdag 3 februari

Om 7u een koude douche genomen en ontbeten daarna om 8uur van start gegaan op stageplaats. Op de stageplaats is er niet echt een structuur, de kinderen, komen met of zonder mama’s, wanneer ze willen.We proberen dus de kinderen zoveel mogelijk te stimuleren met spelmateriaal zodat ze meer komen naar de therapie. Er is geen groot aanbod meer van spelmateriaal of materiaal, dit ook omdat kinderen vanalles meepakken naar huis (stelen dus eigenlijk).

We hebben dan de looprekjes uit de storthoop gehaald en opgeblonken. Wat ze daar allemaal op een hoop smijten: rolstoelen, looprekjes, driepikkels, stukken prothese en gebruikte orthesen (die ze mss terug gebruiken) met als gevolg dat er zelf een wespennest zat tussen de looprekjes, gelukkig had Valerie dit direct gezien. We waren zo vuil dat groot was!!

 ’s Namiddag zijn we dan teruggekeerd naar Kigali. Eerst hebben we daarvoor de taxi moeten nemen naar Kayonza, was heel leuk! En dan hebben we de bus moeten nemen naar kigali: alles in totaal duurde dit ongeveer 2uur de totale route. In deze busjes zijn er ook klapbare stoeltjes in het gangpad dus de bus zit altijd vol:p.

Bij Manu en Rita hebben we dan ’s avonds Kikkerbilletjes als voorgerecht gegeten en paella als hoofdgerecht samen met nog een ander koppel. Vanavond gaan we uit met nog twee studenten van Brussel. Ze heten alletwee Maité dat is wel grappig:p. En morgen vertel ik hoe het was;).

04-02-2012 om 11:26 geschreven door Maaike  

Dag 1: Aankomst Dinsdag 31/1

Om 8u30 vertrokken richting Zaventem, inchecken en een laatste koffietje drinken daarna afscheid nemen, dit was toch een beetje zwaar…

Om 11u is het zover we vertrekken richting Kigali ongeveer 6400km en 8 uur vliegen (rechtsreeks). We vertrokken met een temperatuur van -1 graden en ik ben geland in Kigali met zo’n 25 graden!! Het acht uur vliegen ging heel traag voorbij, heb wat woordzoekertjes gedaan, films bekeken, muziek beluisterd en foto’s bekeken…In het vliegtuig moest je ook een kaart invullen dat je moet afgeven bij de paspoortcontrole in Kigali. Ik had natuurlijk zo’n 120 stylo’s in mijn grote valies zitten en was vergeten 1 in mijn handbagage te steken, typisch ik :p. Maar enfin als’t da maar is dat ik vergeten ben hé;).

Manu, Valerie en Silvie stonden buiten op mij te wachten. Voor zover ik Kigali in het donker heb kunnen zien is het er zeer proper, de tuintjes mooi verzorgt en de wegen! Een zeer grote stad! Ik ben heel goed ontvangen bij Rita en Manu, lekker gegeten iets Grieks: Pasticio ofzoiets:p, een soort van lasagne zonder hesp:p, en we hebben al veel verteld en gelachen deze avond. Ja, na acht uur stil zijn, was het toch aangenaam om een klapke te doen hoor:p. Ik heb een zeer mooie kamer gekregen bij Manu en Rita, er was zelf bezoek op mijn kamer, een dikke kakkerlak, die heeft Rita snel bespoten met een insectenspray :p. Ik heb vannacht niet goed geslapen, er blijken hier veel ’Jirkaatjes’(mijn hond die ook veel blaft) te zijn:p, de honden huilen en blaffen tot een uur of 2,3 en om zes uur zijn de zingende vogeltjes daar… Hopelijk slaap ik er morgen doorheen…

Dag 2: Woensdag 1februari

Vandaag is het een feestdag in Rwanda voor de helden dus een dagje congé ;). Ik ben vanmorgen opgestaan en heb een heerlijke douche genomen. Daarna in het zonneke een beetje gezeten en naar het mooie uitzicht kijken. We hebben een lekker ontbijt gekregen pistoletjes en rozijnenkoeken… mmm.

Kort voor de middag hebben we gekeken om de papieren in orde te brengen voor visumverlenging, moest hiervoor ook een cv opstellen, veel kon ik daar niet opzetten:p.  In de namiddag zijn we naar de stad getrokken om geld te laten wisselen en een sim-kaart te kopen en nog wat shopping te doen voorin Gahini. Ben dan voor het eerst teruggekeerd met een mototaxi, echt leuk, maar die helm is weer te groot voor mijn klein hoofdje :p, maar was wel heel leuk. Gelukkig wisten Silvie en Valerie de weg want ik heb dus echt geen oriëntatievermogen…

’s avonds heeft manu weer lekker gekookt nl.: konijn met pattatjes, savooi en/of wortelkes of péékes zoals ze dat hier int antwerps heten:p.

Morgenvroeg gaan we naar Gahini. Mijn eerste ontmoeting met Gahini en het huisje waar ik de volgende weken/maanden zal in logeren en natuurlijk ook met de stageplaats! Heel spannend!

Dag 3: Donderdag 2/2: Gahini

 Deze nacht heb ik beter geslapen, maar toch wakker om 6uur… We hebben ontbeten en daarna vertrokken naar Gahini.

Tijdens de route/toonde Manu de verschillende stadjes en wat er aan het veranderen is in Rwanda. Rwanda is bijvoorbeeld bezig met visvijvers temaken (zijn er al een aantal), om meer vissen op de markt te krijgen, want vlees en vis gaan hier achteruit, wel heel veel melkkoeien. Boven deze visvijvers zijn er konijnenkoten gebouwd zodanig dat de vissen gevoederd worden door de konijnen hun keutels:p, verse mest:p. Deze visvijvers hebben ook het voordeel dat malaria zich verder uitbreid want malariamuggen leggen eitjes in het water en de vissen eten graag die larven op waardoor deze malariamuggen dus niet uitkomen… Verder zijn ze nog van plan om de arme mensen gratis twee geitjes (mannetje en vrouwtje) te geven, niet voor de melk, maar voor het vlees, zodanig dat het vlees wat meer op de markt komt. Dan kunnen ze kweken en geven ze dat lammetje verder door aan de arme mensen enz… Ze zijn ook de oude mijnen gaan bekijken om die opnieuw te starten, bleek dat die vol lagen met lijken van tijdens de Genocide.Er worden meer en meer huizen (villa’s) gebouwd op meer rurale gebieden, omdat er meer en meer elektriciteitmogelijkheden zijn, waardoor het ook daar veiliger is.

Tijdens de weg naar Gahini werd het steeds maar meer groener en groener vergeleken in Kigali. In kigali zie je heuvels vol huisjes tegen elkaar geplakt in de verte. De weg naar Gahini bestond uit een grote lange baan zonder ook maar één bubbeltje, veel controles door de agenten voor snelheid, zij gebruiken daar voor een speedgun.De afgelegen wegentjes bestaan uit rode grondstoffen of zijwegentjes.

Aangekomen in Gahini, was ons huisvrouwtje er al Adisa, een heel lief vrouwtje. Het huisje is heel iets anders dan wat je ziet in Kigali. Het is gebouwd in 1911, waardoor het dus al redelijk oud is. Maar is toch al stromend water sinds kort. De elektriciteit valt wel af en toe uit.

Manu heeft een project om in Gahini appartementsblokken zetten, voor de werknemers (dokters, …), waarbij er ook 4 studio’s zijn voor stagairs die komen. Hij wil ook een zwembad zetten, zodanig dat het aantrekkelijker is voor dokters om in Gahini te leven. Er zijn 2 scholen in Gahini en als er dan nog een zwembad komt en mooi appartement met stromend water dan is het al veel aantrekkelijker voor dokters om met gezin daar te gaan wonen. Want nu blijven de afgestudeerde dokters liever in Kigali, omdat er in Gahini niets is.

Daarna heb ik een rondleiding gekregen van Manu en Silvie in het revalidatiecentrum van Gahini. Heel vriendelijke mensen! Er is in dit revalidatiecentrum ook een Ierse vrouw, een heel sympathieke vrouw. We veronderstelden dat er veel weggesmeten looprekjes waren en die lagen te roesten! Terwijl er eigenlijk toch nog redelijke goede waren. Dus morgenvroeg gaan we aan de slag en gaan we de goede looprekjes eruit halen en kuisen. De stukken die we tekort komen zoals bijvoorbeeld de anti-slip doppen zal Manu bijbestellen.

In de namiddag ging de therapie dan van start, we hebben met de kindjes gekleurd, grijpoefeningen gegeven,… De taalbarrière is toch wel moeilijk heb ik ondervonden, ik wou telkens iets zeggen in Frans of engels, sommige kindjes kunnen een paar woordjes engels.. Ze hebben hier liever dat je Engels praat, omdat er ook in de scholen Engels gesproken wordt. Annette spreekt wel vloeiend engels, zij werkt als ergotherapeut in het revalidatiecentrum. In het centrum is er ook nog fysiotherapie en orthopedie (en een kippenkwekerij). De mamma’s blijven ook slapen in het centrum met hun kinderen.

Tijdens de therapie vond ik dat er toch wel ouders veel aandacht aan hun kind besteden en enthousiast waren. De moeders maken niet direct oogcontact met het kind, maar praten tegen het kind als interactie. Als de moeders tegen elkaar aan het praten zijn dan is het precies of ze ruzie aan het maken zijn, ze roepen eigenlijk tegen elkaar om hun verhaal te doe, waarna ze dan lachen.

Daarna hebben Silvie en ik een wandelingetje gemaakt tot het Muhazi lake. Heel mooi! Mooi uitzicht! Tijdens onze wandeling waren er kindjes die riepen Muzungu Muzungu goodmorning :p. De mensen zeggen hier allemaal goeiedag en byebye, dit verschil merk je toch met Kigali. Eens aan het muhazi lake, kwamen er een heleboel venten af om foto’s voor ons te trekken, dat was wel grappig:p kvoelde me precies een ster lool:p. Het water voelde warm en goed aan dus volgende week eens een plonske in doen! En dan gaan we ook met een bootje naar de overkant gaan van het meer.

Zo dat was het zo een beetje! Slaapwel!