Zaterdag 4 februari: ‘Site Memorial Genocide’

Gisterenavond was tof! We zijn met de autotaxi naar Myiramirambo geweest en daar uitgegaan in een dancingclub. Je zag allemaal witte lichtjes op de heuvels van de huizen, het was net een sterrenhemel, zo mooi! In de dancing zijn we toevallig studenten van Gent tegengekomen die voor geneeskunde studeren. We hebben veel gedanst en proberen de Afrikaanse dansstijl te imiteren:p. Natuurlijk heb je hier niet zoveel drankkeuze als in België dus heb ik primus met Fanta gemixt, zo was het toch nog te drinken… Het was toch wel oppassen want het zijn hier ferme plakkers en dus negeren was af en toe wel de boodschap.

Rond 2u30 zijn we dan terug naar Kimihurura, naar huis, gegaan met de mototaxI.

Was toch wel effe bang op de mototaxi, want ik reed als laatst en ik weet de weg nog niet goed naar Manu en Rita. Mijn chauffeur ging zo traag, ik dacht dat hij ging stilvallen dat de benzine op was. Al bij al toch goed thuisgekomen voor maar 1000 rwandese frank, iets van 1€50.

Vanmorgen stond Valerie vol uitslag, over heel haar lichaam. Ze heeft dan de bijnaam ‘pukkelke’ gekregen van Manu:p. Ze zijn dan naar de dokter geweest en heeft medicatie gekregen.

Valerie voelde zich niet zo goed en wou niet meegaan naar Myiamata. Silvie en ik zijn dan vertrokken met de mototaxi tot in Kiccukiru en van daar moesten we een busje nemen richting Myiamata om naar ‘site memorial genocide’ te gaan. Het was nog een hele lange wandeling tot deze Site. Zo’n 3km denk ik en het was zkr 36 graden ofzo. Alle kinderen dat we tegen kwamen riepen Muzungu en zwaaiden of ze volgden ons. Alles was met paarse en witte linten rond de kerk en  het schooltje versierd als herdenking. Paars is de kleur van begrafenissen.  Ze doen dit elk jaar als herdenking.  Op deze Site werden zo’n 50.000 mensen vermoord. Kindjes werden tegen een muur doodgeslagen. Vrouwen werden tijdens hun slaap op een matras buiten in brand gestoken. In de kerk lagen schedels en botten en een hele hoop kleren, ook de materialen die ze gebruikten om te doden.

Toen we terug wilden keren hebben we zeker een uur moeten wachten voor een busje. Gelukkig was er toch iets om te drinken want anders had ik het niet gehaald:p zo warm!

Vanavond hebben we frietjes met hamburger gegeten mmm! Daarna heb ik Christ zijn zus ontmoet en haar man (Claude). Het was super! Echt een heel lief, schattig, sympathiek koppel! Jammer dat ze niet langer konden blijven maar ze hebben nog een jong dochtertje dus dat is wel te verstaan…

En nu is het tijd om naar bed te gaan. Murabehooo!

Zondag 5 februari

Vandaag hebben we onze boodschappen gedaan en weest gaan zwemmen in Kimihurura, het heet ‘Mambo’, er is daar ook een volleyballveld en bowlingbaan dus kunnen we ook gaan bowlen;). Rond vier uur zijn we vertrokken vanuit Kigali naar Kayonza met een minibusje: amai mijn poep en knieën! Die busjes zijn echt niet gemaakt voor mensen met lange benen. Na een lange rit op het minibusje deed de mototaxi toch deugd tot in Gahini.

Eens in Gahini had ik het een beetje moeilijk, begon iedereen te missen… hopelijk zal ik wat kunnen slapen vannacht…

Maandag 6 februari

Om 7u opstaan, eeeeiiik een rode rups in mijn muskietennet hoe kan die daarin gekropen zijn, ik heb alle hoekjes en kantjes onder mijn matras gestoken, zeer zeer vreemd!

Om 8 uur vertrokken naar stage. We hebben met de oudere kindjes eerst gekleurd in de voormiddag en wat ruimtelijk inzicht geoefend met een paar kinderen. Annette overloopt de datum met alle kinderen. We hebben haar laten weten dat het goed zou zijn om dit iedere dag te doen, zodat ze weten welke dag het is en om een beetje structuur te geven aan de kinderen.

Silvie en ik hebben een touw gehangen met mamboebladeren aan om zo de datum aan vast te kunnen prikken in het engels en in het kinyarwanda.

Silvie en ik hebben daarna een weekplanning gemaakt en dat dan overlegt met Annette.

In de namiddag hebben we sjoelbakken gespeeld…

Er is vandaag ook een nieuwe student toegekomen voor fysiotherapie. Amaai, zo’n dikke nek. Hij kwam hem een beetje moeien in ons lokaal en rustig een praatje slaan, hij telefoneerde zelf tijdens de stage (tis nen rwandees). Hij had ook veel persoonlijke vragen, gelukkig hebben Silvie en ik een vriend dus veel last gaan we er niet meer van hebben:p. Hopelijk Valerie ook niet lool.

In de namiddag waren er niet veel kinderen aanwezig waarschijnlijk omdat het veel te warm was in het lokaal.

Na de stagedag hebben silvie en ik nog een wandeling gemaakt naar Muhazi lake om wat foto’s te gaan trekken voor Silvie haar kunstwerk dat ze gemaakt heeft voor haar vriend. Zo schattig dat die is voor haar vriend:D.

Voila dat is het zo’n beetje.. Tot morgen!

Dinsdag 7 februari

Vanmorgen was het een hectische bedoeling op de stage. We hebben met de oudere kinderen eerst gekleurd en voor sommige rekenoefeningen of schrijfoefeningen gegeven. Daarna hebben we de dag overlopen samen met Annette. Vervolgens wou iedereen naar de fysio de kinderen zeiden dat het vandaag anders was, dat de fysio om 9 uur begon, terwijl dit niet klopte achteraf gezien. Dus de structuur is hier niet alles. Normaal hebben de kinderen een vast uur fysio elke voormiddag en namiddag op een bepaalde tijdstip en de rest van de uren moeten ze bij de ergotherapie aanwezig zijn. Maar dit is soms het geval niet! Om 9 uur kwamen de baby’s dan af en waren we bezig met werken op de sensomotoriek, herkenning doen  van water. Met de handjes in het water spatten, met potjes en blokjes in het water.

Terwijl kwamen de oudere kinderen al terug en hadden we dus handen tekort. Uiteindelijk zijn Silvie en ik dan toch uiteindelijk gestart met het maken van ‘petanque’ uit papier-macher.  Daarvoor moesten we eerst lijm maken aan de hand van casava bloem en water (koud en warm). Dit lukte goed, we moesten enkel de ballekes een beetje ronder maken. In de namiddag hebben we met de oudere kinderen gebowld, de bowling bestond uit conserveblikken… en we hebben een aantal balspelletjes gespeeld.

Na de stage zijn Silvie en ik naar de zangles gaan luisteren, en we zijn uitgenodigd om volgende week mee te zingen en om hen een engels liedje aan te leren:D. Spannend hopelijk zullen we niet te vals zingen lool:p.

Vandaag nog altijd geen stromend water, dus nog altijd een kattewaske moeten doen in een basin en dan dat water gebruiken om wc door te spoelen:p.

Zo dat was het weer tot morgen!

Woensdag 8 februari

Vandaag is er niets speciaals gebeurd op de stageplaats, had deze namiddag maar 1 cliënt tot 3u30 en dan hebben ik een beetje overlegd met Annette, want ik was de enige aanwezig van namiddag op stageplaats.

Vanmorgen heeft het voor de eerste keer geregend! Amai het was zo een vlaagske van 15 minuten en dan was gedaan. Heb vanmorgen ook met de datum overlopen met de oudere kinderen, was wel wat moeilijk wegens de taalbarrière. Maar het lukte toch;).

Annette wist mij te vertellen dat in Rwanda je in de man in de gevangenis kan belanden als hij trouwt met een meisje jonger dan 21 jaar, ze wist mij ook te vertellen dat het niet meer gebeurd dat oudere nog denken dat hun kind met een beperking behekst is of een boze geest inzit, maar ik denk dat dit niet helemaal klopt want sommige kindjes hebben brandplekken om die boze geest eruit te krijgen, zo is er bijvoorbeeld een kindje met 3 brandstrepen op zijn voorhoofd om de hoofdpijn eruit te branden, ze gebruikten hiervoor een klein scherp mesje en staken die in het vuur en daarna aan het voorhoofd brengen.

Het is onwaarschijnlijk welke ontwikkelingsachterstand sommige kinderen met CP hebben, zo is er een meisje ze ziet eruit als baby van 1j6m, maar ze is 4jaar.

Heb vandaag ook wat uitleg gegeven aan wat Valerie kan doen met haar volgcliënt die een CVA heeft. Zij had nog nooit bij fysieke gestaan en er is hier weinig materiaal aanwezig dus vond heb ik haar wat uitleg gegeven wat ik gezien heb. Het is toch moeilijk om hier stage te doen als je nog nooit in de fysieke of bij kinderen gestaan hebt, want het zijn wij die moeten zorgen voor een kwalitatieve ergotherapie en de therapiesessies moeten kiezen, uitvoeren en verbeteren,….

Vanavond hadden we geen elektriciteit voor iets langer dan 2 uur, dus hebben we gezellig gekaart onder ons drie met de koplamp op:p.

Donderdag 9 februari

Vanmorgen hebben we met de oudere kinderen de petanqueballekes die we gemaakt hebben geverfd, zodat we morgen voor het eerst kunnen petanquen met de kinderen.

Verder hebben ik nog bimanuele oefeningen gegeven en greepoefeningen aan een paar cliënten  en verder nog gewerkt op ruimtelijk inzicht en objectconstante. Het is zo grappig ze zeggen vaak Nederlandse dingen na, die wij zeggen:p. maar ook in het Engels of Frans. Ook al spreek ik maar een paar woordjes kinyarwanda, ze luisteren en verstaan mij vaak goed aan de hand van gebaren en mimiek. Ik denk dat ik ondertussen al 20tal woorden kan;).

Verder hebben we met de minder kleine kinderen sherborne gedaan om elkaar te leren vertrouwen en om lichaamsbesef op te doen, nieuwe bewegingen aan te leren,…

In de namiddag was het zeer zeer warm! We hadden dus niet veel volk over de vloer in de namiddag. We hebben gezelschapspelletjes gespeeld zoals 4 op een rij, was moeilijk ze begrepen het niet goed. En hebben we met klei gewerkt om greepfunctie oefenen en om aandacht te trekken op het plegische lidmaat, bimanuele oefeningen.

Er staan zoveel spelletjes in de bergruimte, maar allemaal veel te moeilijk voor deze kinderen dus die zitten allemaal bestoft in de berging, zo heb onder andere de klei gevonden heel bestoft in de bergruimte die toch wel handig was.

Na de stage hebben Silvie en ik een serieuze wandeling gemaakt, waar we vanalles zijn tegengekomen:p. Kinderen bleven ons maar volgend tot dat we echt de broese ingingen haha.  We hebben daar huisjes gezien die van uitwerpselen zijn gemaakt, waar mensen werkelijk in wonen met hun gezin en waarbij de koeien recht over hun voordeur slapen. We komen uit op een meer, we weten niet of dit ook het Muhazi lake was, maar het was ook zeer mooi! Op de terugweg zaten de koeien achter ons, dat was wel grappig:p. We zijn ook een paar mensen tegengekomen die het niet moeten hebben van ‘muzungu’s’ (blanken) van de ene mocht ik geen foto trekken van zijn koe?!! En de ander riep f*** you naar ons…

Maar over het algemeen  zijn de mensen altijd vriendelijk tegen ons en zeggen ze altijd goeie dag. Ik kijk al uit naar morgen want dan komen mamie en papie:D.

Vrijdag 10 Februari

Vandaag hebben we niet veel gedaan, want er was bijna geen volk op therapie en zijn ’s middags vertrokken naar Kigali. Vanavond komen de oudjes, blijkt nu dat zij geen kamer voor mij geboekt hebben in hun hotel! Tof ze ik dacht van wel! En nu zitten we met problemen want ik ken mijn weg nog niet in Kigali om terug naar Rita en Manu te gaan.

Waarom dat zij naar Oeganda gaan weet ik nog altijd niet, want er is hier ook alles om te bezoeken…

Het is vandaag verschrikkelijk warm 34graden!!

10-02-2012 om 16:47 geschreven door Maaike