Nieuwjaarsdag aan de waterval van en de night market
Hemelsblauwe watervallen in de jungle - niet spectaculair hoog, maar spectaculair mooi en veel - moet ge gezien hebben. De kleur van het water was zo blauw als de zwembaden bij ons, maar hier is het puur natuur.
We hadden een thongsew (soort overdekte pickup truck met zitbanken) gecharterd om er naartoe te rijden. Onderweg kleine dorpjes gepasseerd. Bij een gestopt, zogezegd om het leven van de Mongh-people, een van de vele etnische groepen die hier wonen, te zien. Eigenlijk was het meer een marktje om hun waren en handwerken te verkopen, dan een kennismaking met hun manier van leven. " buy from me! One for one dollar" was een van de weinige zinnetjes die de kinderen aangeleerd hadden gekregen. Wat mij vooral tegenstak is dat de kinderen hiervoor ge(mis)bruikt werden. Een keer maar geen twee, dachten we.
Een bergachtige kronkelweg, met soms verraderlijke gaten, bracht ons steeds verder en dieper de natuur in. Een korte wandelin door het tropisch woud bracht ons via een bear rescue project bij de waterval. Een klein natuurwonder is dit! Het wandelpad volgende werden we steeds weer verrast met mooiere en grotere watervallen. Liefhebbers konden hier zwemmen of zich Tarzan wanende, met een slingerkoord de natuurlijk gevormde vijvers induiken. Overal bij het water ook picknicktafels waar Aziatische families en groepjes jongeren van hun meegebrachte rijst- en noedelgerechten genoten (Sommigen hadden een hele bak bier meegebracht). Wij hebben het bij een lekkere noedelsoep in het enige restaurant boven een van de watervallen gehouden 🍲. Echt een mooi voorbeeld hoe een toeristische attractie op een ecologisch verantwoorde manier toegankelijk kan worden voor toeristen. En dan maar hopen dat het niet plat gelopen wordt!.
S Avonds was het een must om naar de dagelijkse avondmarkt te gaan. Zeker een kilometer kraampjes op 4 parallelle rijen met alleen maar lokaal gemaakte handwerken: vooral sjaaltjes en sjaaltjes en kleurrijke tassen en nog meer van hetzelfde. Mooi om te zien, heel kleurrijk, maar ons verzadigingspunt was snel bereikt.
Na enig zoeken vonden we een goed restaurant met Laotiaanse keuken voor oudejaarsavond. Niet evident. Vele waren volgeboekt door westerse toeristen. De mensen van hier vieren dat niet zoals wij.
Zij roepen wel al 3 dagen op voorhand "Happy New Year!" naar iedereen. En op 1 en 2 januari zagen we overal etende en dansende families en groepjes die voor hun huis langs de weg en op pleintjes een feestje bouwden. We gaan er van uit dat ze Nieuwjaar vierden. Maar het echte nieuwjaarsfeest in deze landen is later, met het Chinese nieuwjaar, dan hebben zij hun "waterfeesten".
We vonden nog een tafeltje in de Tamarind, bekend ook om de kooklessen die ze aanbieden. We namen de "set menu", een proeverij van allerhande Laotiaanse gerechten. Het smaakte overheerlijk 🍜 .Jos was vooral zot van het nagerecht: een soort donkerrode rijstepap met Tamarind (eetbare bloem) met een pruimensausje. De keuken is hier ook minder pikant dan in Thailand. En eten is hier eten, niet tafelen zoals bij ons. Alles wordt op tafel gezet in volgorde dat het klaar is. Als je gedaan hebt stap je op. Jaarwisseling was dus op onze kamer, skypen met de thuisbasis, wensen uitwisselen....
Om middernacht was er overal vuurwerk, we hoorden karaoke, en plotseling was de hemel vol met ontelbaar vele wensballonnen, een papieren zak met een brandertje onder. Dit was een feeëriek spektakel!
Luang Prabang - fijn om te zijn, en liefst nog wat langer
Zelden deden we een "toeristische" bestemming aan die de rust en de vredigheid van Luang Prabang kon evenaren. En dit ondanks een overvloed aan backpackers en andere toeristen uit alle delen van de wereld. Hier hadden we gerust nog enkele dagen willen blijven.
Het is mooi gelegen in de natuur aan de samenvloeiing van de Mekong en de Nam Khan. Het is een aangename en boeiende stad. Er is veel te zien, te doen, te beleven, te eten, te drinken, te terrassen, te kopen. Dit ook mee dankzij het toerisme dat veel leven en welvaart gebracht heeft in deze tot voor enkele decennia vergeten koninklijke stad.
We hebben hier geen wats (tempels) meer bezocht, behalve de Wat Phosy, (op een heuvel 300 trappen 😓).van waar we een schitterend uitzicht over Luang Prabang en omgeving kregen.
Onze guesthouse lag aan de rand, even buiten het centrum. De eerste dag hebben we de stad per fiets verkend, lekker geluncht op een terrasje aan de rivier (soort vispate gestoomd in bananenbladeren), en plannen gemaakt voor de 2 volgende dagen.
Foto
Het enige minpunt was de temperatuur, vooral s morgens en 's avonds was het er koud. Soms beneden 10 °C denken we. Dat hadden ze hier in geen 20 jaar meegemaakt volgens Michael, onze hotelbaas.. En niets was daar voorzien op koude. De mensen leven buiten, hebben geen dichte schoenen en amper warme kleren. De huizen hebben geen verwarming. Overal zagen we mensen zich verwarmen rond een vuurpot of een kampvuurtje op het trottoir 🔥. De receptie van ons guesthouse bv. was buiten. Alle restaurants waren buiten op terrasjes.
S namiddags werd het meestal een aangenamere 20 °C.
Het warme bed waar ook wij 's avonds naar snakten improviseerden we met behulp van...onze haardroger.😴
Luang Prabang, de vroegere hoofdstad van Laos (nu is dat Vientiane!), is uitgeroepen tot werelderfgoed. Waarom dat zo is hopen we de volgende dagen te ontdekken. Eerste indrukken: mooi gelegen, aan de Mekong, nog een andere,veel minder ontwikkelde wereld, ziet er intiem en gezellig uit, veel backpackers, en heel goedkoop. Vanavond hebben we barbecue op zn Laotiaans gedaan, in een gezellig lokaal restaurantje. Dat betekent vlees bakken en tegelijkertijd soep koken op een vuurpot die in een gat in de tafel gezet wordt. Daarbij ieder een pintje. Kostprijs: 50000 kip (=lokale munt) = 5 alles samen. En t was lekker.
Hier hebben we 2x gelogeerd en 3x van kamer veranderd. Niet zo leuk, maar de laatste kamer met reuzejacuzzi heeft veel goed gemaakt. Iedereen is ongelooflijk vriendelijk en hartelijk in het noorden van Thailand. We kennen al 1 woord Thai: "kopunkaaaa" = dankuwel, zeg ik (vrouw) - een man zegt "kopunkraaab". En of we dat al vaak gezegd hebben! De reactie is altijd 🙏, met de gevouwen handen voor het gezicht, en een 😊 als toemaatje.
Laatste avond Chiang Mai - lekker eten en jamsessie bij Dash
Tof restaurant waar vele Westerlingen elkaar vinden, en lekker eten. Iedere dag life muziek (mag nooit ontbreken op onze reizen). Voorbijgangers wippen spontaan binnen om mee te spelen of te zingen. Dit was een mooie afsluiter.
Onze reis is halfweg. 5 dagen Chiang Mai was de laatste etappe in Noord Thailand. Morgen vliegen we naar Luang Prabang in Laos. Het was niet de bedoeling hier zo lang te blijven, maar door de drukte ivm Nieuwjaar is onze tweedaagse uitstap naar Chiang Rai in het water gevallen. Reizen is soms ook een beetje stress. We wisten dat het hoogseizoen was, maar dat alle 500 op booking sites aangeboden hotels in Chiang Mai tot de laatste kamer volgeboekt zouden zijn hadden we echt niet kunnen denken. Om wat flexibiliteit te hebben hadden we maar 2 van de 5 overnachtingen vastgelegd . De rest zouden we ter plaatse regelen. Uiteindelijk Zijn we 4 keer van hotel veranderd, en van de Trip naar Chiang Rai is niets in huis gekomen want ook daar was alles volgeboekt. Gelukkig hebben we toch slapens gevonden. Gisteren in een afgeleefd vochtig "resort" buiten Chiang Mai. Vandaag in een mooie kamer met jacuzzi (goed van geprofiteerd!).
Al met al hebben we wel wat tijd verloren dus, maar door ons langer verblijf hadden we ook de kans om deze drukke toeristenstad wat beter te leren kennen. Echt aantrekkelijk vinden we ze niet, maar het is er wel "bruusend". In de oude stad veel mooie tempels (het tempel-verzadigingspunt nadert!), en vooral straten vol markten, eetkramen en -stalletjes, bars, massa's toeristen (wel 90% aziaten), kalende dikbuikige westerlingen van middelbare leeftijd met frele aziatische liefjes, overal massagesalons op straat en in huizen, en overal ambiance.
We hebben de streek ten noorden van Chiang Mai en het leven buiten de stad per fiets verkend onder begeleiding van een prive gids. Was echt wel leuk. En gisteren zijn we het spektakel aan de beroemde Doi Suthep tempel , gelegen op een berg, gaan bekijken (leek wel Lourdes!). Voor de rest in de stad rondgefietst en gewandeld, en van de lekkere Thaise keuken genoten. Nu hebben we het hier wel gehad. We kijken uit naar de volgende etappe: 4 dagen Laos. Als we morgen aan vliegtickets geraken dan lassen we ook 4 dagen Singapore in.
Mae Hong Son, een juweeltje ver in de bergen, aan de grens van Myanmar
Dit is een absolute aanrader voor ieder die NoordThailand bezoekt. Een klein idyllisch dorp in de bergen, enkel te bereiken per vliegtuig (35 ), of langs de weg als je er niet tegenop ziet in ongeveer 6 u 1864 bochten te doorstaan. Wij kozen dus voor het vliegtuig. Mae Hong Son (betekent: olifantenkwekerij-in vallei aan rivier). Toeristische aantrekkingspunten zijn de bezoeken aan de volksstammen, boottochten, trekkings in de natuur, de olifantenkwekerij, en het charmante dorp. Gelegen rond een mooi meertje met indrukwekkende Chan tempels.
We logeerden dit keer in een nature resort, 7km buiten het dorp. Heel mooi, in het nationale park, maar vochtig en koud. Het personeel warm aangekleed, met pelsen muts, winterjas, en teensletsen. Alles voelde vochtig aan. De haardroger kwam goed van pas om ons bed op te warmen.
De bezoeken aan de longneckdorpen waren aan ons niet besteed omdat het blijkbaar meer uitbuiting en menselijke zoo met inkomgeld geworden is dan authenticiteit. Deze stam is gevlucht uit Birma, en kreeg een woonplaats aangeboden door een rijke man uit Bangkok, op voorwaarde dat ze Zichzelf en hun tradities openstelden voor het toerisme. Waar het geld naartoe gaat kan je zo al raden!
We lieten ons vergezellen door een prive gids om te doen wat wij wilden, en het werd een superdag! Een "mini"trekking van 5 u in de wildernis (was "maxi" voor ons), een longtail boottocht op de rivier tot aan de grens van Birma, en de mooie Chan tempels op de heuvels. Die gaven een heel mooi uitzicht over de vallei,de bergen, en Mae Hong Son.
De laatste halve dag hebben we genoten van de voorbereidingen van Childs Day, een kleurrijk marktje waar alle scholen van omliggende etnische gemeenschappen hun creaties te koop aanboden. Kerstavond zou iedere groep ook zang en dansvoorstellingen geven, maar dat
