Eens bij de gate aangekomen bleek dat de vlieger 15 minuten vertraging had zodat ik rustig kon inchecken.

Eens in Cairns aangekomen bleek de omvang van de overstromingen in provincie Queensland rampzalige proporties aangenomen te hebben. Doordat het getroffen gebied zo groot is als Frankrijk en Duitsland tesamen is het niet mogelijk om Sydney te bereiken met een huurwagen zoals ik gepland had. De plannen moesten gewijzigd worden maar om niet steeds het hoofd boven water te houden heb ik eerst een duikcursus "PADI" gevolgd. Ik mag nu overal ter wereld tot 30 m diep duiken.

De eerste 2 dagen waren theorie en wat vaardigheden oefenen in een zwembad om vervolgens 3 dagen op een boot door te brengen in het wereldbekende "Grote Barriere rif".

Tijdens de 3 dagen hebben we een 8-tal duiken gedaan en een aantal keer gesnorkeld op 3 verschillende riffen. De kleurrijke vissen en koralen zijn een streling voor het oog en jammer dat de tijd van elke duik beperkt is want je zou er anders uren in kunnen vertoeven. Tijdens de nachtzwem zaten we letterlijk tussen de haaien die redelijk dichtbij kwamen (3-4 meter, ik denk dat ze hongerig waren  ) Jammer dat we tijdens de duiken ook enkele vaardigheden moesten oefenen en dat je geconcentreerd bent met het duiken zodat ik de zeeschildpadden en nemo gemist heb. Ik heb wel andere anemoonvissen, blauwe zeesterren, trompetvissen, koraalduivel, haaien, en nog zoveel meer kunnen bewonderen.

Na het uitpluizen hoe de situatie van de wateroverlast in elkaar zat heb ik toch maar besloten om een wagen te huren en naar Brisbane te rijden. Vandaar uit zou ik dan een vlieger naar Sydney nemen omdat het nog niet zeker was dat dit met de wagen bereikbaar was. Omdat de weg naar het zuiden nog niet lang genoeg is (1700km) ben ik eerst naar het Noorden getrokken om er de rust terug te vinden in Cape Tribulation waar de werelden van het reef en het regenwoud elkaar ontmoeten. Cassowaries ben ik er jammer genoeg niet tegen gekomen maar muggen hebben ze er genoeg en tijdens een boottocht op de' Daintree' river hebben we een vrouwtjes krokodil van een jaar of 20-25 met een lengte van 2.5-3m gezien (Sorry voor de details).
 
De tocht naar het zuiden was toch langer dan ik dacht en verliep niet zoals het zou moeten. Bij een tussenstop aan de boulders in 'Babinda' was ik net 10 te laat om ze droog te kunnen aanschouwen en fotograveren. Tijdens de 600m lange wandeltocht van en naar de boulders ben ik doorweekt door een hevig onweer. Tja kan gebeuren tijdens het regenseizoen in het regenwoud.
Ook de verdere tocht met de wagen verliep in de regen en omdat ik geen hostel vond en Townsville wou bereiken moest ik in de donker en met regen rijden. Niet de beste omstandigheden en dat zal dan ook wel de verklaring zijn geweest dat ik de afslag naar Townsville gemist heb. Na een half uur rijden, wanneer de borden, wegmarkeringen minderden en de straat te vernauwen begon ik me af te vragen of ik wel juist zat. Wanneer de weg veranderde in grind en ik op de rem moest gaan staan voor die koe in het midden van de weg wist ik het zeker dat er iets niet klopte. Omdat ik geen idee had waar ik was en waar het fout gegaan was en aangezien het niet aangenaam rijden was wegens de regen en de donker heb ik de nacht in de wagen doorgebracht ergens in een boerengat in een vrij groot verlaten college-school waar veel licht brandde. 

De volgende dagen verliepen vlotter en de landschappen veranderden van de groene natte rietvelden tot de drogere maar nog wel groene vlakten met afwisselend veel en weinig bomen. Het weer werd net zoals het landschap droger en warmer.
Het was steeds opletten geblazen voor de politiecontroles en 1 keer moest ik weer op de rem gaan staan omdat Skippy de boskangeroe de straat wou oversteken. Veel dangeroos in australie ;-)

In Airley Beach mocht de wagen even aan de kant voor een boottocht naar de Whitsunday Island. De duik daar was echt niet te vergelijken met diegene ik in Cairns heb gedaan. Ondanks een zichtbaarheid van 4 meter heb ik toch heel wat vissen gezien. Verder weet ik ook wat ze bedoelen met het verbleken van het koraalrif . Na het duiken hebben we even kunnen relaxen op de parelwitte stranden. En met parelwitte stranden bedoel ik dat het zand er bestaat uit een zuiverheid van 98.5% silica. Op het uitzichtpunt waar je de rivier in de zee kunt zien uitmonden geeft dit door het kristalheldere water eindeloze kleurschakeringen afhankelijk van de diepte van het water.
In een nabijgelegen baai komen de zeeschildpadden gemiddeld om de 14 minuten naar lucht happen. Vroeg of laat kun je er wel 1 spotten en dit is me dan ook meermaals gelukt.
In Bundaberg, bekend voor zijn uitstekende rum, komen de zeeschildpadden zelf op het strand om hun eieren er te leggen. Jammer genoeg heb ik dit later vernomen en heb ik dat dus gemist. Misschien was ik te veel gefocust op de rum ;-)  

Van de wateroverlast in Queensland heb ik eigenlijk niet veel gemerkt. Misschien wel dat het overal opvallend rustig is voor het piekseizoen en dat me het voordeel geeft dat ik nergens iets moet vastleggen. In Rockhampton lagen de zandzakjes op sommige plaatsen nog wel voor de deuren en was duidelijk zichtbaar dat het water enkele meters hoog heeft gestaan. Veel meer was er in dit stadje niet te zien. Het was zaterdag en zoals ze in Belgie dan naar de voetbal gaan zien heb ik daar een rugbymatchke meegepikt.

Fraser Eiland is de grootste zandbank ter wereld en is enkel geschikt voor 4X4 wagens met veel fauna en gevarierde flora(bedankt voor de tip Liesbeth).Het is er echt een paradijs afgezien van de masaal aanwezige irritante gigantische paardenvliegen. Maar als je 10 dagen na ons het eiland bezocht waren deze beestjes verdwenen en was je in het land van eden beland.
Beeld je even in hoe de stranden er op Whitsunday eiland eruit zien en vervang al het zoute water door zoet water. Het is wat je aan het McKenzie meer tegenkomt. Ik moet er geen tekeningke bij maken (Anders moet je maar de fotos op Picassa bezien), Het is gewoon prachtig!!   
Sommige zoetwatermeren worden wel bedreigt door de oprukkende duinen, wat een spectakulair beeld geeft, langs de ene kant van het meer regenwoud en langs de andere kant een stijle zandduin die naast de vissen in het meer duikt.
We hebben er ons 3 dagen kunnen uitleven om er rond te racen met de jeep. Op de laatste dag richting lake Mc Kenzie voor een laatste plons, heb ik blijkbaar volgens onze gids "Syd" een recordtijd neergezet, lekker racen.

Na de ongerepte natuur was het tijd voor 'Noosa Heads'. De plaats wordt wel eens het 'Cannes' van Australie genoemd. Het is er mooi, werelds en duur. Voor surfers blijkbaar een geliefkoosde plaats door de bijna perfect cilindrische golven. Ik heb er mijn surfskills nog wat bijgeschaafd maar moet bekennen dat er nog werk aan de winkel is.

De laatste week van mijn uitgebreidde vakantie ga ik in Brisbane en Sydney doorbrengen. Ik laat de komende week nog wel iets weten hoe mijn avontuur eindigt en hoe deze steden zijn.