Het is gelukt om veilig en wel in het Noord eiland aan te komen na een 3u durende tocht met de Ferry van Picton naar hoofdstad Wellington. Veel tijd om de hoofdstad te bezichtigen was er niet en ik ben dan ook niet veel verder geraakt dan het knappe 'Te Papa' museum. "Whakapapa" was de volgende bestemming en ligt te midden van de vulkanen. Het was in dit afgelegen dorpje zonder bar waar we oudjaar gevierd hebben. Om ons toch wat feestelijk te amuseren hebben we onze outfit uit plastic zakken gemaakt om zo aan de feesttafel te zitten. Het avondeten was zo als steeds overheerlijk. Na het aftellen, het knallen van de poppers en het toeteren, verzenden van nieuwjaarsberichten naar de andere kant van de wereld waar het net middag geworden was, zijn we redelijk vroeg gaan slapen (rond 2u). Op nieuwjaarsdag stond ons namelijk een stevige wandeling te wachten. de " Tongariri crossing" behoort tot de top 10 dagwandelingen ter wereld. Het was inderdaad de schoonste wandeling die ik gedaan heb. De variatie van uitzichten en prachtigen natuurelementen geven de 18.5km lange trektocht een uniek karakter. De vulkaankraters, de 'mars'achtige vlakten, de rode vulkanische rotsformaties, de stinkende gele zwavelmeren, het blauwe meer vlak aan de zwarte lava-uitlopers, de opstijgende dampen met prachtige achtergronden, het is onbeschrijflijk en zelfs niet op foto weer te geven.
Na de calamiteiten die we in het Zuid-eiland moesten trotseren zijn de weer-goden ons na de oversteek naar het noord eiland ons beter gezind. Elke dag stralend mooi weer en temperaturen tussen de 25 en de 30C. Veel te warm om in Taupo in de warmwatervallen te liggen, aan de monding van het riviertje was de watertemperatuur al wat aangenamer. Het liefst van al had ik een uur voordien in het azuurblauwe water willen springen met een rekker aan mijn voeten van de 47m hoge rotsen maar je moest op voorhand inschrijven en dan had ik nog niet gezien hoe prachtig het daar was. Later die dag zijn we het geothermisch gebied 'Te Puia' in "Rotorua" gaan bezoeken. De tot 20m hoge opspuitende geyser heb ik niet zien exploderen. Jammer maar het gebied was zeker een bezoek waard. Alleen al om echte kiwi-vogels te kunnen zien (weliswaar achter glas) of de opborrelde modderpoelen te aanschouwen. "Rotorua" moet zowat het ongezondste gebied van NZ zijn want overal zijn er opstijgende naar rotte eieren stinkende gassen en modderpoelen aan te treffen. De 'mooiere' eigenschappen van het dorpje zijn het prachtige museum en de Maori-cultuur die in een cuturele avond voorstelling verteld wordt door enkele Maori's. Ze serveren zelfs een op traditionele maaltijd om je duimen en vingers van af te likken.
Niet veel verder in "Waitomo" zijn grotten met bijhorende glimwormen te bezichtigen. Via een black water rafting zijn de grotten en de glimwormen het best te ontdekken. Hoewel de nightabseil in een 50m diepe grot nog spectaculairder is om de glimwormen te aanschouwen. Je wordt volledig omgeven door de glimwormen. Zo mag mijn bureau op mijn volgende job ingericht worden ;-)
De volgende bestemming was "Piahia" aan de 'Bay of Islands'. Het was wel lang rijden, een 8-tal uur vooraleer we deze bestemming bereikt hadden, gelukkig werd er regelmatig een sanitaire stop ingelast. De publieke toiletten in Kawakawa moeten de schoonste toiletten ter wereld zijn, denk ik en menig fototoestel wordt hier dan ook geactiveerd.
De Bay of Island hebben we verkend vanop 'The Rock', een authentieke boot met een zeer familiale sfeer. De bemanning kent iedereen vrijwel onmiddelijk bij naam en is niet verlegen om een babbeltje te slaan en meer uitleg over de bay te geven. Tijdens de 24u op deze stabiele boot viel er ook altijd wat te beleven: Snorkelen, met paintball-geweer op een plastic eend schieten, poolen (mits de ballen af en toe van plaats wijzigde), vissen, dineren, nachtkayak of nachtzwemmen.Tijdens het nachtzwemmen of nachtkayaken kan je de melkweg zien aan de hemel en de fluoriscerende algen in het water geven deze activiteiten nog een extra speciale dimensie. Tijdens een uitstapje naar 1 van de 144 eilanden hadden we een prachtig uitzicht op gans de bay op de top van het eiland en konden we na de beklimming en de afdaling nog even relaxen op het strand.
Helaas was ons avontuur op "The Rock" onze laaste groep-activiteit want nadat we roze schapen konden aangapen op de terug weg naar Auckland was het tijd om afscheid te nemen. Met diegene die nog enkele dagen in de voormalige hoofdstad verblijven zijn we op vrijdag nog gaan Canyoningen. De laatste dagen heb ik dan gebruikt om de stad wat te ontdekken. De skyline van Auckland vanop de vulkanische krater 'Mt Eden' is knap maar nog beter zijn de views vanop het uitzichtdeck van het zuidelijk halfronds grootste bouwwerk, Aucklands Skytower.
Zo, de mooije tijd in Nieuw Zeeland zit er bijna op. Maandagmorgen 6u vliegen we terug naar Australie voor een volgend avontuur. Tot dan.
P.S. de fotos van het Noordeiland staan ook online.
De eerste indrukken in Nieuw Zeeland konden me gelijk bekoren. Eerst met het uitzicht vanuit het vliegtuig. Later met het gezel pleintje in Christchurch, dat ik met behulp van de 'Lonely planet' heb kunnen vinden. De met zongedroogde tomaten opgevulde kippenborst was een voltreffer in de leuke huisbrouwerij. Ik voelde me gelijk een beetje in Belgie in deze sterk engels geinspireerde stad. Enkel dan Rugby op de TV ipv voetbal.
De 3 dagen dat ik in Christchurch was heb ik echt de toerist uitgehangen ('punting' op de Avon zoals in venetie, ritje met de oude stadstram en met de skilift naar het uitzichtpunt over Christchurch en de haven Lyttleton. Moet je zeker eens via google earth bekijken dan kan je zien hoe deze plaatsen via 2 grote vulkanen ontstaan zijn.)
En vermits het stadje niet zo groot is heb ik het zo goed als alles gezien, de Art Gallerij, botanische tuinen en het museum inclusief.
Vrijdag de 17e december is de georganiseerde trip begonnen. De internationale groep bestaat uit 13 waarvan, ongelooflijk maar waar 3 ander belgen. Het is een leuke groep, we hebben al veel gelachen.
Zo ook bij onze eerste nacht waar de jongens zichzelf hadden buitengesloten in hun kamer door de sleutels er achter te laten en de deur dicht te doen.
De concierge was niet meer te bereiken en zo konden we na de bar onze nacht op de zetel doorbrengen. Hopelijk gaat dit geen gewoonte worden ;-)
Het weer in NZ is het eerste deel van de trip al heel wisselvallig geweest. De ene dag ( meestal de dag dat we rondtoeren met de bus
) is het stralend mooiweer en de andere dag regent het gans de dag pijpenstelen. Niet voor niets dat ze deze streek dan ook de 'Wet coast' noemen ipv de 'West Coast'.
De gletsjerwandeling op de 'Frans Joseph glacier' en de boottocht op de fjord bij 'Milfort Sound' hadden zoveel kunnen zijn (en ook de fotos) bij een heldere hemel. Het voordeel is wel dat door de overvloedige regen er duizenden kleine en imposant grote watervallen te bewonderen zijn. Op weg naar 'Milfort Sound' was er op een bepaalde plaats voor 270graden rondom alleen maar stijle rotsen te zien waar de ene waterval naast de andere naar beneden vallen.
De natuur hier is prachtig; de bomen hebben een enorme varieteit aan korstmossen en er zijn veel bloemen in de wlide natuur. De verscheidenheid van landschappen is ook indrukwekkend. Ik vroeg me al af waar frodo of king kong bleven maar voorlopig blijven ze goed verstopt. Ik blijf zoeken ;-)
Queenstown is de stad op deze planeet gemaakt voor outdoor activiteiten. In de stad kan je het ene boekingskantoor naast het andere kan vinden. Je kan het zo gek niet bedenken of je kan het hier wel ergens doen. Natuurlijk zijn ze weersafhankelijk en daardoor is de canyoning niet kunnen doorgaan. Voor de Sky dive hadden we echter veel meer geluk want tijdens de 3 dagen dat we in Queenstown waren is de Skydive maar 1 voormiddag kunnen doorgaan.
Geweldige ervaring en het uitzicht vanaf 12000ft is magnifiek boven Queenstown.
Na Queenstown stond op Kerstmisdag een bezoek aan Mont Cook op het programma. Mt cook is de hoogste (3754m) berg van het land. Onze lunchplaats aan lake Wanaka met uitzicht op Mt Cook kon niet lang genoeg duren. Het antal fotos dat genomen zijn kunnen dit verraden. Na de lunch zijn we verder richting de hoogste berg gereden om ten slotte te voet naar het gletsjermeer te wandelen. Wederom veel fotos genomen. Deze keer was het niet enkel omwille van Mt Cook maar ook door de knappe steeds veranderende bizarre wolken- en lucht achtergronden.
's Avonds zijn onze Kerstcadeautjes van eigenaar verwisseld. Het is ne keer iets anders een pluche kiwi krijgen voor Kerstmis en ik weet nog eens niet wie ik er voor moet bedanken. "Secret Santa" dan maar zeker.
Op 2e Kerstdag gin de tocht terug richting Christchurch. Hoewel we op de middag nog niet zeker waren of we op onze slaapplaats konden geraken omwille van de aardbeving (4.9 volgens Richter) van die ochtend. Later bleek dit wel het geval te zijn maar heel veel straten van het centrum bleken afgesloten te zijn omwille van gesneuvelde ramen en brokstukken van gebouwen.
De zoektocht naar een degelijke eetgelegenheid was dan ook niet evident. Het was na 22u voor het eten geserveerd werd in het Bangladesh restaurant. Bij ons danske dat we plasseerden waren we iets te enthousiast want een nieuwe aardbeving (4.4) was het gevolg.
Blijkbaar zijn ze in Christchurch en omgeving wel wat gewoon want in 2010 zijn er bijna 4000 bevingen en naschokken geweest. In september zelfs 1 van 7.3 maar diegene van 4.9 heeft wel de meeste schade berokkend.
In Kaikoura botst de koude zuidelijke zeestroom tegen de warmere continentale wateren waardoor een voedingrijke plaatsen een paradijs vormen voor de zeebeesten. Hier kan je bijna met 100% garantie walviswatch en dolfijn-zwem excursies beleven. Het zeehond zwemmen dat ik gedaan heb was een ongelooflijke wildlife ervaring. Doordat de zeehonden nieuwsgierig van nature zijn kan je tot vlak aan hun broedkolonies zwemmen en al snorkelend samen met hen door het water klieven. De baby zeehondjes (die nog niet kunnen zwemmen) zien er vanop 4m afstand nog schattiger uit dan van veraf.
Ja het is wat met het natuurgeweld in NZ. We konden al wel genieten van de prachtige landschappen en fauna en flora . Bij het weer en de natuurrampen hadden we minder geluk; Eerst was er de weg naar Milfort Sound die door een aardverschuiving versperd was. Gelukkig was deze tijdig terug open. De sneeuwlawine van een gletsjer aan Mont Cook was gelukkig ver genoeg weg van waar we stonden. Dan hadden we de bevingen die uiteindelijk niet zo veel van onze planning in de war gooide.
Erger was het wanneer we na Christchurch onze weg verder zette naar Nelson. Door overvloedige regenval was de weg overstroomd en delen, vooral bruggen waren beschadigd.
Genoodzaakt moest er een tussenstop in Picton genomen worden.
Vermits onze zeil en kayaktocht, in het kleinste maar meest bezochte "Tasman" Nationale park, vastgelegd was zijn we om 6u vertrokken richting Nelson. Op de zeilboot konden we dan rustig chillen onder een stralende zon met een frisse wind in de haren (of hetgeen er nog van overblijft ;-) )
Als er geen vulkanen of bosbranden roet in onze planning strooit dan nemen we morgen (30/12) de ferry naar hoofdstad Wellington op het Noord-eiland om daar het nieuwe jaar in te zetten.
Gaat het daar ook zo wisselvallig en spannend worden zoals op Noord?
Na een kleine 2 weken is het tijd geworden om het verre Europa in te lichten over mijn down under ervaringen:
Het kon niet beter beginnen: Bij mijn aankomst in Zaventem bleek mijn eerste vlucht naar Londen gecancelled. Gelukkig hebben ze me op een andere vlucht kunnen zetten en was ik ongeveer een uur later dan eerst voorzien in Heathrow. Zo moest er maar 4 ipv 5 gewacht worden tot de volgende vlieger.
De lange vlucht naar Melbourne via Hong Kong viel eigenlijk wel mee. Vooral het 2e deel (na Hong Kong) heb ik wat kunnen slapen. ook de 'jet lag' nadien viel dus goed mee. Nu ik de grootstad 'Beerse' niet meer onveilig kan maken met de blauwe fiets doe ik dat hier. Zo heb ik de eerste 2 dagen Melbourne gaan ontdekken mbv de blauwe uitleenfietsen die je hier op verschillende plaatsen kan terug vinden. Zo kan je op korte tijd redelijk veel zien van de stad en kon ik wat gewoon worden aan het links rijden.
Opvallend is dat in het centrum bij de 'Yarra-rivier' de lage oude gebouwen tussen de moderne wolkenkrabbers staan. Wat me ook is bij gebleven zijn de de grote prachtige parken en de gigantische sportcomplexen (waaronder Melbourne park van de "Australian open") in het centrm van de stad. Verder is het Melbourne Museum de moeite waard en het gigantische "Crown Casino" (24u open) met0 speeltafels en 2500 gokmachines een paradijs voor gokverslaafden. Een 3D film over de Hubble-telescoop op het 3e grootste scherm ter wereld was ook wel indrukwekkend. Ook noemenswaardig is het groot aantal aziatische mensen dat er rondloopt. Niet te verwonderen dat er hier ook een chinatown terug te vinden is.
Wist je dat in Australia niet elk restaurant een vergunning heeft om alcoholische dranken te schenken? In de 'Brunswick-straat' zijn er een groot aantal van verschillende culturen terug te vinden. Het is wel toegelaten om om eigen drank mee te brengen dat ze dan voor jouw serveren. Het is op de deur van het restaurant gemarkeerd met BYO (Bring Your Own)!
De dagen daarop ben ik met mijn gehuurde Toyota Corolla "The Great Ocean Road " gaan afcruisenom er tussen de regenbuien door de imposante en prachtige "Twelve Apostels" te aanschouwen. Langs deze route heb ik de tijd genomen om mijn eerste surfervaringen op te doen, niet zo evident met een nogal wilde zee. De vermoeienende pogingen zijn het echt waard wanneer je een golf goed neemt en dan als het ware gelanceerd wordt. Het is me zo een paar keer gelukt, alleen rechtstaanop zo'n plank lukt me nog niet maar wordt zeker vervolgd ...
Op weg naar het National Park " The Grampians" heb ik bewust " Hamilton" links laten liggen. Sommigen begrijpen wel waarom ;-) en heb ik een tussenstop in "Port Fairy" genomen. bij zonsondergang komem hier duizenden dunbekpijlstormvogels hun jongen voeden. Een indrukkendwekkend schouwspel waarbij ik zelf voedsel werd van de duizenden muggen die er rondvlogen. " The Grampians" zelf zijn ook spectaculair. De ruige rotsformaties, gevormd nadat zandsteen massas zich plooide tot een bijzondere 'cuest-formatie', hebben enerzijds een steile bergwand aan de oostzijde en licht glooiende hellingen aan de westzijde en zijn een plezier om in te wandelen met mooie watervallen en uitzichtplaatsen.
Wat verder mijn indrukken van Australie tot dusver zijn: -) Altijd uitkijken voor dieren langs de kant van de weg. Heb meermaals moeten remmen voor walibies en 1 keer heb ik zelfs heel veel chanche gehad want een schaap sprong op een paar tientallen meters voor de wagen. Gelukkig had ik het tijdig zien staan langs de kant van de weg en kon ik tijdig afremmen.
-) Na de aziaten in Melbourne zijn er buiten Melbourne vooral opvallend ook meer europeanen terug te vinden. Voornamelijk van de belgische buurlanden.
-) Buiten de eerste 3 dagen doet het weer me meer denken aan Belgie dan aan de tropen.
-) Voor de geintresseerden lijkt het erop dat het water tegenwijzerszin uit het bad loopt. Statistische bewijzen heb ik hier nog niet van dus verder onderzoek is aangewezen.
Momenteel ben ik terug naar Melbourne terug gekeerd om morgen de vlieger naar New Zealand te nemen.
