Mijn lieve kleine Luna is in de crèche. Ik ben op het werk.
En wat mis ik haar zo ontzettend hard...
Lunaatje vindt het fijn in de crèche. Gelukkig maar! Ze ziet haar crèche mevrouwen graag en zij zien haar graag. Iedereen vrolijk als kleine meid 's morgens wordt gebracht en iedereen vrolijk als kleine meid 's avonds wordt opgehaald. Ze wordt er prima verzorgd, nog geen enkele keer kreeg ik Lunaatje met een vuile pamper mee naar huis, ze krijgt dagelijks gezonde en gevarieerde voeding, ze kan er naar hartelust spelen, er wordt voorgelezen, er wordt geknutseld, mijn meisje krijgt er knuffels en veel liefde,... Als er al eens iets minder loopt (een koortsig Lunaatje bijvoorbeeld), dan wordt de mama daar onmiddellijk van verwittigd! En als de mama niet bereikbaar is op haar GSM, dan probeert men de mama te bereiken via de telefoon op 't werk.
Kortom: Mama blij met de crèche. Luna blij met de crèche. En hopelijk de crèche ook blij met ons...
In het oude huis werd tijdens de zwangerschap van grote meid heel wat tijd, energie en centjes gespendeerd om het kamertje van kleine Luna zo mooi mogelijk te maken. Er waren toen nog geen plannen voor de aankoop van een eigen huisje, dus werden er geen kosten of moeite gespaard. Maar zoals u weet wonen wij intussen in ons eigen huisje. En hier is er wel nog wat werk aan de slaapkamer van kleine meid! Ze heeft de grootste van de drie slaapkamers. De kleinste slaapkamer wordt dressing en grote meid slaapt in de overgebleven kamer. Die grote slaapkamer is ook effectief erg groot. Maar dat zal in de toekomst wellicht ook nodig zijn. Nu is het nog een slaapkamer, maar als kleine meid groeit zal daar ook gespeeld worden, huiswerk worden gemaakt, vriendinnetjes (en vriendjes?) worden ontvangen, gestudeerd worden,... Zo'n Luna-slaapkamer moet dus een beetje multi-functioneel worden. Zodat ze later de mogelijkheid heeft om er wat gezellige hoekjes te installeren en zo...
Maar goed. Er is dus nog wat werk aan. Er moet een nieuw plafond in, er moet geschilderd worden, er komt andere verlichting in,... En als al die werken achter de rug zijn, dan pas kan grote meid aan de inrichting van de Luna-kamer starten! Momenteel slaapt mijn lieve schat dus in een erg 'basic' kamer: haar bedje staat er (met haar vertrouwde muziekmobile, haar knuffels, haar bedomranding,...) en haar verzorgingstafel staat er. Verder staat er een grote Ikea-expedit kast die door de vorige eigenaars werd achter gelaten (en die nu al vol ligt met een zeer beperkt deel uit Lunaatjes kleren-collectie) en er hangen hier en daar spiegels, ook door de vorige bewoners achtergelaten... Die spiegels zijn wel handig. De ene spiegel hangt achter de deur, maar als de deur dicht is ziet Luna zichzelf mooi weerspiegelt als ze recht staat in haar bedje. En dat is interessant. Telkens kleine meid wakker wordt begint ze een gesprekje met zichzelf. Zo schattig...
In ieder geval: er is dus wel nog behoorlijk wat werk aan de slaapkamer van mijn lieve schat. We wonen hier nog geen twee weken, dus grote meid mag niet klagen over de vooruitgang van de werken. Maar toch... Ik wil zo graag dat mijn kleine meisje in een mooi afgewerkte kamer kan slapen... Dat ze écht haar eigen stekje heeft. Haar eigen kamertje. Een Luna-kamer...
Onze klusjesman (die écht al héél veel werk verzet heeft in ons huisje) zou deze week de Luna-kamer aanpakken. Maar nu kreeg grote meid een telefoontje dat het 'zeker niet deze week' zou worden. Hmmm... Toch een beetje ontgoocheling... Hopelijk is dit geen voorbode voor eindeloos uitstel.
Ze observeert, kijkt, onthoudt... En probeert vervolgens zelf uit!
Gisteren werd hier opnieuw flink geklust. Met de hulp van oma, opa en de boormachine werden prikborden, magneetborden, kalenders, klokken e.d. mooi waterpas opgehangen. Luna hield alles nauwlettend in het oog. Van op een afstandje. Zelf was ze liever tussen de boormachine en opa gaan in staan, maar dat mocht niet van grote meid. Dus werd het observatie van op afstand.
Vandaag inspecteerde kleine Luna de televisie-kast. Daarin zitten voorlopig nog wat ongebruikte kabels en een stekkerdoos. Na rijp beraad nam Lunaatje de stekkerdoos in beslag en wandelde ze er resoluut mee naar de andere kant van het huis. Waar ze zonder aarzelen de stekker van de radio uit het stopcontact trok en haar stekkerdoos erin wou stoppen. Onnodig te vermelden dat dit het stopcontact is waar opa gisteren de boormachine in bevestigde.
Grote meid greep net op tijd in. Er werd een poging gedaan om aan dat kleine meisje uit te leggen dat stopcontacten gevaarlijk zijn voor 18-maanden oude peuters. En dat de mama liever zelf de stekkerdozen aansluit, als dat nodig zou zijn. Er werden ook pogingen gedaan om Lunaatje af te leiden met speelgoed, knuffels en koekjes. Maar er volgde toch een hysterische boze huilbui-met-dramatisch-op-de-grond-liggen-schreeuwen.
Wij hebben nu een veranda. Dat hadden we vroeger niet en ook bij oma en opa valt geen veranda te bespeuren. Dit is voor ons dus een hele belevenis! De veranda werd door grote meid opgesplitst in speelhoekje voor Luna, tafel om te ontbijten/koffie-klets te houden/te lezen/te werken/... en ten slotte ook een bureau voor de mama.
We brengen dus heel wat van onze tijd door in onze veranda. Het is één van de vele leuke plekjes in ons nieuwe huisje. En Luna ontdekte nu ook de specifieke geluidjes die zo'n veranda met zich meebrengt. De regen die spettert op het veranda-dak bijvoorbeeld. Lunaatje vindt dat fantastisch! De mama had er niet eens bij stilgestaan, maar dankzij zo'n klein meisje in huis ontdek je toch opnieuw de eenvoudige, mooie dingen van het leven, de natuur, het alledaagse,...
Lunaatje vindt het geluid van de regen op het veranda-dak zo ontzettend fascinerend dat ze er haar spel of maaltijd voor onderbreekt. En ze verwacht dat ook van de andere mensen in haar omgeving. Enthousiast komt ze aan iedereen melden: 'Ssssht! Ssssht!', waarna ze haar vingertje op haar oor legt en we allemaal samen met haar in stilte moeten luisteren naar de regen op het dak.
Zo ontzettend veel te vertellen, maar het ontbreekt aan energie om het hier allemaal neer te typen... Misschien doe ik dat ooit nog wel eens. Maar voorlopig houden we het hier op: We zijn dus verhuisd! En wonen, leven, genieten... nu al exact 1 weekje in ons eigen huisje!
De dozen zijn nog lang niet allemaal geleegd, de kasten zijn nog niet gevuld, het is nog vaak zoeken naar de nodige spulletjes, maar het is vooral heel hard genieten. We zijn deze week nog alletwee in verlof, kleine meid en grote meid. En deze week doen we niet mee aan het verhuis-circus. Vorige week hebben we nog keihard, bijna letterlijk dag en nacht, gewerkt. Er werd met dozen gesleurd, er werden spulletjes bijgekocht en in elkaar getimmerd, er werd geklust, er werd gekuist,...
We zijn er nog niet hoor! Er is nog ontzettend veel werk voor de boeg. Maar niet voor deze week. Deze week is voor ons. Voor kleine meid en grote meid. Wij gaan deze week genieten van ons huisje, ons eigen stekje en vooral van elkaars gezelschap!
Grote meid is niet de enige die de verhuis-stress en bijhorende vermoeidheid voelt doorwegen. Ook mijn kleine meisje begint er last van te krijgen... Al begrijpt ze misschien nog niet helemaal wat er aan de hand is, ze merkt wel de bedrijvigheid, de drukte en het zenuwachtig gedoe.. En belangrijker: ze merkt dat er dingen verdwijnen uit haar vertrouwde huisje! Ze heeft nog steeds niet verwerkt dat de kerstboom plotseling weg was en daar herinnert ze de mama dagelijks aan. 'Boom weg, mama? Dèdè boom. Mooie boom. Boom weg.' Grote meid wordt er zelf al wat verdrietig bij, als ze haar kleine meisje zo treurig ziet kijken naar de lege plek waar ooit de kerstboom stond.
En het stopt natuurlijk niet bij die kerstboom. Gisteren werd er al één van Lunaatjes slaapkamer kastjes leeggemaakt. Alle spulletjes werden door grote meid in een doos opgeborgen. En door Lunaatje weer even snel terug uit diezelfde doos gehaald. Waarna mijn kleine meisje zélf in de lege doos kroop. Misschien heeft ze schrik dat ik haar straks vergeet in het oude huisje? God! Het idee alleen al! Mijn lief klein meisje vergeten... Ik vergeet nog eerder mijn eigen lijf en leden dan dat ik haar zou kunnen vergeten...
Maar goed. Lunaatje voelt dus ook de verhuis-spanning. En gisteren was dat duidelijk merkbaar. De gordijntjes werden uit haar kamer gehaald om nog eens mooi te wassen voor de nieuwe bewoners. Dat gaf haar slaapkamertje toch ineens een andere aanblik. En het waaide nogal hard, waardoor de rolluiken wel héél veel lawaai maakten. Dat was voor Lunaatje de druppel. Ook al was ze doodmoe, mijn kleine meisje kon de slaap maar niet vatten. Dus werd mijn lieve meisje uit haar bedje en kamertje gehaald en in het grote bed bij mama gelegd. Ze viel meteen in slaap. Met haar armpjes stevig rond mij. Wat er meteen ook voor zorgde dat grote meid verplicht vroeg in bed zat en niet meer verder kon doen met het hele verhuis-schema. Ze sliep nog steeds niet écht heel vast, dat kleine meisje van me, maar het hielp wel om zo dicht bij mama te liggen...
Nog een paar dagjes... Dan kunnen we ons settelen in ons eigen nieuwe huisje!
Meestal is mijn lief klein Lunaatje ook écht een lief klein Lunaatje. Maar soms is ze een kleine furie. Zoals gisteren in de crèche...
Eén van de grote jongens, Achiel (2.5 jaar en 2 koppen groter dan Luna), die heeft een boontje voor mijn meisje. Verstandige jongen, die Achiel. Heel logische keuze natuurlijk, om net voor Lunaatje een boontje te hebben. Goed. Achiel wou Luna een dikke knuffel en stevige zoen geven. Maar... Luna had het daar blijkbaar niet zo op begrepen. Haar reactie op zijn lieve tekens van affectie? Achiel kreeg een klap in zijn gezicht (letterlijk!) en een krabbel op zijn wang om haar argument kracht bij te zetten.
De mama trof dus bij aankomst in de crèche twee huilende kindjes aan. Achiel huilde van de pijn en de schrik. En Luna huilde uit boosheid omdat ze in de hoek moest staan.
Ik heb zo'n vermoeden dat ik daar nog iets zal mee meemaken, met dat kleine Lunaatje van mij!
Dat omschrijft het hier zo'n beetje. Nog even doorbijten, want volgende week dinsdag komt de verhuiswagen en dan verhuizen onze spulletjes definitief allemaal naar het nieuwe huis. Het nieuwe huis waar opa nu hard aan het schilderen, plakken, werken,... is! Nog even doorbijten dus. En na dinsdag ook nog even doorbijten, want dan moeten al die ontelbare dozen nog op de juiste plaats geleegd worden, kasten gevuld worden, enz...
Het zijn allemaal leuke vooruitzichten, dat wel! En we kijken er zo hard naar uit, naar die nieuwe start!! Maar op dit eigenste moment is het wel wat vermoeiend...
De dag-indeling ziet er momenteel als volgt uit: - Vroeg opstaan, nog wat dozen vullen, spullen opruimen, Lunaatjes melk opwarmen, ontbijt klaarmaken (indien tijd: nog vlug zelf ontbijten), wassen, aankleden, vuilniszakken vullen, oud papier verzamelen, kleine meid wakker maken, kleine meid wassen en aankleden, kleine meid laten ontbijten en hup... op weg naar werk en crèche. - Kleine meid naar crèche, grote meid naar het werk - Grote meid moet deze week nog even hard en veel werken, want straks twee weekjes verlof. Dus: zorgen dat alles voorbereid is wat voorbereid moet worden en afgewerkt is wat afgewerkt moet worden. Het zijn lange dagen... - Na een lange werkdag net op tijd naar de crèche om kleine meid op te halen, terug naar huis, onderweg eventueel nog naar enkele winkels (indien ze nog open zijn). Let wel: geen winkels-met-leuke-kleren-en-schoenen-in-solden-prijsjes, maar wel de doe-het-zelf zaken! Jaja, die verhuis, dat nemen we hier wel ernstig! - Nog even stoppen bij oma en opa voor een update over de werken in het nieuwe huis en een stand-van-zaken over de klusjesman/schilder/plakker/electriciën/... - Véél te laat met een klein meisje thuiskomen dat al veel vroeger in haar bedje had moeten zitten - Lief klein Lunaatje nog even laten spelen terwijl grote meid de Luna-kamer in slaap-toestand brengt (rolluiken dicht, eventueel verse lakentjes en dekentjes op het bedje, speeltjes opruimen,...) - Mama en Luna in pyama - Nog vlug iets eten en/of drinken - Luna nog even bij mama knuffelen en boekje lezen - Nog 1 aflevering van Bumba op youtube - Kleine meid naar bedje - En nu kan de mama aan haar tweede dagtaak beginnen: hoezen van de zetels wassen, overtrekken van de rieten mandjes wassen, strijken, dozen vullen, speelgoed opruimen, nog dozen vullen, kuisen wat al kan gekuisd worden, wassen wat al kan gewassen worden,... Kortom: nog even op de tanden bijten en zoveel mogelijk bergen werk verzetten... - In de vroege uurtjes zoekt de mama nog eventjes haar bedje op om na een kort nachtje terug aan de volgende dag te beginnen...
Maar goed. Nog even dus. Na vandaag nog twee dagjes werken. Daarna enkele dagen voltijds verhuizen. En hopelijk volgen dan nog héél veel dagen volop genieten van ons nieuwe huisje, onze nieuwe start, ons nieuwe leventje...
Nog steeds weinig tijd en veel nieuws te melden...
Ooit volgen er wel eens wat meer uitgebreide blog-vertelseltjes over onze drukke verhuis-opkuis-opknap-werken. Maar voorlopig zult u het hiermee moeten doen.
In het nieuwe huisje wordt: - gekuist - geschrobt - gezweet - geschuurd - afgeschuurd - geplamuurd - geschilderd - ... Kortom: heel hard gewerkt! Met dank aan de papa/opa die al héél veel uurtjes in ons nieuwe huisje heeft doorgebracht. En dat allemaal terwijl hij eigenlijk ziek is en in een warm bed zou moeten uitzieken...
In het oude huisje wordt: - opgeruimd - verzameld - dozen gevuld - kasten leeggemaakt - nog meer dozen gevuld
Lieve kleine Luna ondergaat het allemaal een beetje. Ze kijkt soms wat verward naar alle bedrijvigheid, maar begrijpt niet goed wat er allemaal aan de hand is. - ze gaat niet naar de crèche (wegens crèche in verlof) - er worden heel wat babysits ingeschakeld (vooral tijdens de dutjes, maar toch ook soms tijdens speel momenten) - ze mag overal mee naar toe met oma - gelukkig waren er deze week een lieve tante en een lieve oma die voor lieve Luna wilden zorgen - de kleine meid leek héél tevreden met haar babysits - en er werd voor lieve Luna én haar mama gekookt door de lieve tante en de lieve oma!
Ze zijn onbetaalbaar en onvervangbaar, die lieve familie van ons! Waar ze maar kunnen worden pogingen gedaan om het Lunaatje en de mama zo makkelijk mogelijk te maken. En dat waarderen we écht heel erg...
Op de planning voor deze week staat nog: - kleuradvies van Colora inwinnen - kleuren kiezen en verf aankopen voor badkamer en gang - nog héél veel poets, schrob en kuiswerk in het nieuwe huis (maar qua timing zijn we wat afhankelijk van de vorige bewoners, die nog niet helemaal verhuisd zijn...) - zoveel mogelijk spulletjes van het oude huis naar het nieuwe huis brengen (maar opnieuw: de vorige bewoners moeten nog héél veel gerief komen halen, waardoor we nog geen plaats hebben om ons materiaal ergens te zetten... nog even geduld dus) - beslissen welke verlichting er moet komen in de living en salon (grote meid kan maar niet kiezen!)
En daarnaast staat ook nog 'quality time' met de kleine meid op de agenda. Want een weekje verlof, daarin moeten we toch ook tijd kunnen vinden voor zoveel mogelijk Luna-mama momentjes! En niet vergeten: vrijdagavond hebben we bezoek, dus moet het hier in het oude huis ook nog wat leefbaar gemaakt worden. En o ja: zaterdag is oudejaar en dan hebben we vanzelfsprekend ook bezoek! Dus moet grote meid op zaterdag ook wat tijd reserveren om boodschappen te doen en zich zelf wat toonbaarder te maken dan deze week het geval is...
Het is van ons! Vandaag de bewuste handtekening gezet bij de notaris, dus vanaf nu is het huisje écht van ons!
Normaalgezien mogen we pas op 9 januari in ons huisje trekken, maar de lieve verkopers hebben ons nu reeds de sleutel gegeven. We houden er natuurlijk rekening mee dat zij nog wat spulletjes moeten verhuizen, maar we kunnen nu wel al binnen in ons huisje! Ons huisje! Goh... het voelt precies nog niet helemaal écht...
En we krijgen er zomaar een poes bij zeg! De mooie roste kattin woont al 14 jaar bij het huisje en haar mee verhuizen was geen optie voor de verkopers. Dus na overleg werd besloten dat de poes mag blijven. En dat was duidelijk een goeie beslissing: Lunaatje is nu al hélemaal gek op 'Frosty'! Of de liefde wederzijds is zal nog moeten blijken, maar Luna vindt die poes alvast super...
Grote meid dacht dat de stress volledig weg zou zijn van zodra ze haar handtekening zou plaatsen, maar dat was toch wel even te naïef gedacht. Nu begint het natuurlijk pas écht. Het idee was om meteen in de woning te trekken, maar nu blijkt toch dat er best eerst wat schilderwerken uitgevoerd worden. Dus: op zoek naar een schilder die zo goed als meteen aan de slag kan en wil. De huidige kleuren mogen blijven, maar de muren verdienen écht wel een fris laagje verf... Beetje jammer misschien: met een zelfde kleur overschilderen. Maar het is nu éénmaal ons eigen huisje. Geen huurhuisje. En dat willen we hélemaal naar onze eigen zin... Geen oneffenheden of nageltjes en vijsjes waar we die liever niet zien. Geen krasjes of plekjes of beschadigingen... Fingers crossed dat de schilder ons nog volgende week of de week er op in zijn planning kan plaatsen. En fingers crossed dat zijn factuur nog meevalt. Want die schilderwerken waren niet meteen meegenomen in de 'begroting'. Zelf schilderen is ook een optie, maar de rest van het huis zal ook nog een likje verf nodig hebben, dus werk genoeg.
Maar nu eerst even nagenieten. Het is van ons. Het huisje is van ons. Ons eigen huisje...
Het was ook wel nodig. Toen ze nog een échte baby was - dat lijkt wel een eeuwigheid geleden! - had ze twee paar slofjes: een paar bobux en een paar boumex. We waren hier even tevreden over beide merken hoor, en door twee verschillende paren slofjes konden we dat mooi afstemmen op de outfit van de dag. Groot voordeel van die slofjes: kleine meid kon haar sokjes niet meer afschoppen en had dus nooit meer koude voetjes.
Maar kleine meid groeide en kon na een tijdje stappen. Dus werden er échte schoentjes gekocht. En de slofjes belandden in de kast.
In de crèche moeten de schoentjes 's morgens echter uitgedaan worden, bij de jas en muts in de persoonlijke opbergbak gelegd worden en pas 's avonds bij het naar huis gaan mogen die schoentjes terug aan. Overdag dragen de kindjes slofjes. Dus werd hier opnieuw een paar bobux slofjes besteld. Een maatje groter dan dat hele kleine baby maatje.
Thuis had Lunaatje echter geen bobux slofjes meer in een maatje die haar paste. Dus gleed ze zeer regelmatig eens uit op de gladde parket. Dat is natuurlijk geen manier van doen. En het baby maatje paste écht niet meer. Dus kocht de mama dit weekend nieuwe bobux-slofjes. Bruine met een roze poes. En Lunaatje is fan!! Ze raakte er maar niet over uitgepraat: 'Mooi! Mama, mooi! Mooi!'.
Ze was zo onder de indruk van haar nieuwe slofjes dat ze er voortdurend naar wou kijken. Terwijl ze de slojes aan had. En terwijl ze aan het wandelen was. Gevolg: Lunaatje kantelde ettelijke keren om en liep één keer pardoes tegen de stoel omdat ze met de blik op haar slofjes gericht geen oog meer had voor eventuele hindernissen op haar wandel-weg.
We hebben hier dus een lief, dankbaar meisje in huis met mooie pantoffeltjes en een kleine buil.
Inpakken met een klein meisje in huis, dat lukt dus écht niet goed. Ze probeert zich nochtans erg nuttig te maken en ze glundert van trots als ze mama mag en kan helpen. Aan gebrek aan goeie bedoelingen ligt het dus zeker niet. Maar een grote hulp is Lunaatje helaas ook niet echt. Ze komt van alles en nog wat aanbrengen. Helaas niet de dingen die grote meid op dat moment nodig heeft. En mijn lieve meisje wil graag al beginnen uitpakken. Maar daar zijn we nog even niet aan toe.
Dus kan de mama pas met inpakken beginnen als Lunaatje in haar bedje ligt. En zo gebeurt het al eens dat de mama om 2u 's nachts nog druk in de weer is met kasten leegmaken, dozen vullen, gerief sorteren...
Het worden hier nog vermoeiende weken. Maar gelukkig met leuke vooruitzichten!
Lunaatje hoort graag liedjes. Ze vindt het fijn als iemand zingt. En ze zingt zelf ook ontzettend graag.
Deze nacht om 3.30u zette ze opeens een zangstonde in. Een uur aan een stuk lag mijn lieve kleine meisje in haar bedje braaf en mooi te zingen. Zomaar. Volgende liedjes staan momenteel op haar repertoire: - Hihihi: met andere woorden: ''k Zag twee beren' - K(w)ak k(w)ak: met andere woorden: 'De kikkertjes' (eigenlijk zijn haar 'kakjes' haar eendjes, maar in het liedje 'alle eendjes zwemmen in het water', komt de zin 'kwakkwakkwak' niet voor. In het liedje 'de kikkertjes' wel. Dus Lunaatje zingt over 'de kikkertjes') - Daaag: met andere woorden: 'In een klein stationnetje' - Hop: met andere woorden: 'Hop hop hop, we ruimen alles op' - Boem: met andere woorden: 'Papegaai is ziek'
Het klonk heel leuk en prettig allemaal! En ze had er duidelijk plezier in...
Dinsdag worden we bij de notaris verwacht voor de officiële ondertekening van de akte. Dag op dag exact drie maanden na onze aanvraag voor een lening bij het Vlaams Woningfonds. Alles verliep dus bijzonder vlot. Wij zijn tevreden klanten... We moeten daarna wel nog een kleine drie weekjes wachten tot we ook effectief in ons huisje kunnen. Dat is zo afgesproken met de huidige eigenaars en staat ook zo beschreven in de compromis. Nog heel eventjes geduld hebben dus... Pfff...
De voorbereidingen raken hier intussen wel stilletjesaan op kruissnelheid: - De huur werd enkele maanden geleden al opgezegd - De papieren voor vrijgave huurwaarborg liggen klaar - Jaarlijkse reiniging verwarmingsketel nog vlug geregeld - Verlof aangevraagd op het werk - Verhuisdozen in overvloed (voorlopig wel nog steeds meer lege dan gevulde) - Telenet verwittigd en afspraken gemaakt voor de aansluitingen van kabel, internet en vaste telefoon in de nieuwe woning - Electrabel verwittigd - Watermaatschappij verwittigd - Bank verwittigd - Kind en Gezin verwittigd (we waren toevallig op consultatie, dus twee vliegen in één klap) - Crèche verwittigd - Bibliotheek verwittigd - Verzekeringen verwittigd - Mutualiteit verwittigd - Brandverzekering geregeld - Verhuisfirma gecontacteerd en afspraken gemaakt - Afspraak vastgelegd met de winkel van de gordijnen om te komen opmeten - Oma zal morgen met politie en/of gemeente afspraken maken om 'parkeer-verbod-borden' te plaatsen op de twee dagen dat we verhuizen - Kerstkaartjes mét melding van nieuw adres zijn verstuurd
Er staan ons nog 101 dingen te doen. Om er enkele te noemen: - Meterstanden doorgeven aan Electrabel en VMW - De Post verwittigen en zo'n 'do-my-move'-ding aanvragen - Personeelsdienst van het werk verwittigen - Huisarts, tandarts, e.d. verwittigen - Officiële adreswijziging aan gemeente laten weten - Polsen in de vriendenkring of er iemand bereid is om op maandag 9 en/of dinsdag 10 januari een handje toe te steken - Verhuisdozen vullen - Nog verhuisdozen vullen - En nog verhuisdozen vullen
Ongetwijfeld vergeet ik een aantal zaken... Mocht u nog tips, aanvullingen, waarschuwingen,... hebben: laat maar weten hoor! Alle hulp is meer dan welkom
Lunaatje heeft het concept 'schaduw' ontdekt. Eerst vond ze het vooral verwarrend, maar nu vindt ze het hilarisch!!
Het gebeurt meestal als grote meid haar kleine meid op het verzorgingskussen legt om een pamper-wissel uit te voeren. Opeens ontdekte Lunaatje dat mama's hoofd in schaduw-vorm op de muur stond. Maar vooral: als mama beweegt, dan beweegt de schaduw ook! Of omgekeerd. Maakt niet uit! Ze vindt het schitterend! En nu gaat ze al op zoek naar mama's schaduw van zodra ze op het verzorgingskussen ligt.
En de pamper-wissels verlopen tegenwoordig veel vlotter...
Lunaatje heeft ontzettend veel speelgoed. We zullen dat toch dringend eens wat moeten beperken. Niet alleen omdat al het speelgoed zo stilletjesaan het hele huis begint in te palmen, maar het is wellicht ook 'gezonder' voor de kleine meid zelf als ze zich moet concentreren op enkele speeltjes in plaats van te verdrinken in de huidige berg speelgoed...
Het is wel leuk om te zien hoe ze nu al op een compleet andere manier omgaat en speelt met haar speelgoed, dan pakweg enkele maanden geleden. Ze is al zoveel gegroeid in haar ontwikkeling en haar motorische mogelijkheden. Het is echt boeiend om te zien!
- De blokjes: dienden vroeger enkel om weg te gooien, later om rustig uit de doos te halen en dan terug in de doos te leggen, maar nu maakt ze al heuse torens met haar blokjes! - De 'activiteiten-kubus': diende vroeger enkel om mee te 'rammelen', later ontdekte ze het spiegeltje op de zijkant van de kubus, maar nu test ze alle activiteiten van de kubus uit! - Het 'activiteiten-bord-in-de-box': diende vroeger enkel als afleiding, later ontdekte ze de lichtjes, maar nu weet ze wat ieder knopje of 'spelletje' doet, hoe ze het hondje moet doen blaffen, waar het knopje zit om muziek te maken,... - Het park: diende vroeger enkel om de kleine meid even neer te leggen en haar naar de muziekmobiele te laten kijken en luisteren, later kroop ze rond in het park en inspecteerde ze wat er allemaal in lag, maar nu vraagt ze af en toe zelf om in haar park te zitten en speelt ze effectief heel flink met al het materiaal dat er in ligt. Als ze, bijvoorbeeld, haar 'piepemuis' uit het hoekje van het park neemt, dan speelt ze er even mee en dan plaatst ze die 'piepemuis' braaf en flink terug op exact de plaats waar ze die had gevonden.
Dat laatste puntje in het bijzonder kan bij de mama op erg veel bijval rekenen. Grote meid geeft toe dat ze in het 'pre-Luna-tijdperk' nogal neurotisch kon zijn. Alles had zijn plaats en alles moest ook écht op die plaats blijven staan of op zijn minst teruggeplaatst worden. Een plant, kaars, fotokader die ook maar één milimeter werd verplaatst: grote meid zou het zeker en vast zien! Maar met een klein meisje in huis is dat niet haalbaar. Lunaatje moet in alle vrijheid kunnen spelen en het heeft geen enkele zin om tijdens haar spel al aan opruimen te denken. Maar gelukkig voor grote meid ruimt kleine Luna wel graag op. Ze begrijpt wat er gevraagd wordt en weet verdraaid goed waar alles hoort. En ze ruimt dus flink op!
Een dochter van haar moeder hé, dat kleine Lunaatje van me!
Ieder moment van iedere dag is ze zo aanwezig in alles wat ik denk en doe en voel... Ik wist wel dat het mama-zijn een ingrijpende verandering zou zijn, maar ik had nooit kunnen inschatten hoe intens die moederliefde voor mijn lieve kleine meisje wel zou aanvoelen.
Ik krijg het bovendien onmogelijk op papier gezet. Hoe ik ook zoek naar woorden, ik blijf in de cliché zinnen hangen. En die kunnen nooit of te nimmer bevatten of beschrijven hoe graag ik mijn kindje zie. Hoe ze in iedere vezel van mijn lijf zit.
Ik zeg het haar dagelijks, hoe graag ik haar zie. Al begrijpt ze misschien nog niet helemaal wat dat wil zeggen. Of misschien ook wel... We knuffelen elkaar iedere dag. Zoveel we kunnen! Het is zo fijn dat Lunaatje zelf ook een 'knuffel-meisje' is... Zelfs als ze al in mijn armen ligt te 'snoezelen' neemt ze me regelmatig nog nét iets steviger vast dan de 'snoezel-knuffel' al was. Die eenvoudige momenten zijn mij meer waard dan om het even wat. Niemand kan mij zo'n puur gevoel van geluk bezorgen. Niet mijn vrienden, niet mijn familie, geen enkele man kan mij met een knuffel zo gelukkig maken als mijn Lunaatje dat kan...
Ze is mijn wereld. Ze is mijn leven. Ze is mijn alles.
Net als vorig jaar wilden we graag een kerstkaartje maken met Lunaatjes foto op. Maar... dat ging niet zonder slag of stoot!
Vorig jaar: - werd Lunaatje in een 'my-first-x-mas-pyamaatje' gehesen - werd Lunaatje op een kussen gelegd - werd het kussen mét Lunaatje onder de kerstboom gelegd - werd de foto genomen En dat was het. Mooie foto. Mooi kerstkaartje.
Dit jaar: - was het een heel gedoe om Lunaatje in haar 'kerst-vrouw-kleedje' te krijgen - trok de kleine meid voortdurend haar kerstmuts af - wou ze in eerste instantie niet in de buurt van de kerstboom komen - wou ze vervolgens niet meer uit haar ballenbad - kregen we haar uiteindelijk wel richting boom, maar bleef ze zelfs geen fractie van een seconde stil staan - hadden we dus wel 100 foto's met telkens een 'schim' van Luna: wazige beelden van een bewegend kerstmeisje - scheurde kleine meid vervolgens de naad van haar kerstkleedje open - waren we meermaals op zoek naar de verdwenen kerstmuts - lieten we Lunaatje zitten naast de kerstboom, maar toen draaide ze telkens haar rugje naar de fotograaf-van-dienst - moest Luna voortdurend aangepord worden om bij de boom te blijven - moest Luna voortdurend aangemaand worden om met haar handjes van de kerstballen te blijven - hadden we een klein Lunaatje in huis die helemaal niet begreep wat de bedoeling was - moest opa voor héél veel afleiding zorgen om Lunaatje blij en vrolijk te houden Uiteindelijk is de fotograaf-van-dienst (dank u lieve oma!!) er toch in geslaagd om voor het tweede jaar op rij voor een mooie foto en mooi kerstkaartje te zorgen.
De foto die de uiteindelijke selectie heeft gehaald, daar moet u nog eventjes op wachten... Maar als 'voorproefje' mijn vrolijk lachend kerst-Lunaatje in de linkerbovenhoek van dit blog-stukje .
Lunaatje heeft het concept 'schaduw' ontdekt. Eerst vond ze het vooral verwarrend, maar nu vindt ze het hilarisch!!
