hey, hier nog eens nieuwe foto's van mijn verblijf in Pretoria en een dagje in Nature's Valley. De uitleg volgt snel... nu eerst kijken en je mondje open laten vallen. XXXX
Terwijl ik me verder klaarmaak om naar pretoria te vertrekken, een klein berichtje over afgelopen week.
Deze week waren er maar drie dagen, want vandaag is een feestdag in Zuid-Afrika. Het is heritage day (erfgoeddag). Ik vertrek sebiet met de bus naar Pretoria, een busrit van 19uur
Maandag heb ik gewoon op kantoor gewerkt, aan mijn portfolio voor school. s Namiddags had ik mijn tussentijdse evaluatie. Ik was super zenuwachtig, kheb veel werkpunten gekregen, maar allemaal zaken waar ik iets mee kan dus Men beste beentje voorzetten en er helemaal voor gaan!
Dinsdag ging ik naar de school en was er een feestje in 3A. Alle kinderen hadden snoep, chips, koekjes en frisdrank meegenomen. Ik had cds en cd-speler bij voor een andere les en de juffrouw maakte er dankbaar gebruik van. Het was echt heel leuk.
Nadien kreeg ik van een meisje van de Xhosa klas een briefje. Ze is Engels aan het leren, dus het was super lief dat ze zo haar best deed om een briefje te schrijven. De tekst was net iets minder fijn om te lezen
Ze schreef eerst: I love Lotto I love vet so I love Lotto.
In de Xhosa cultuur ben je maar een echte vrouw,als je goede rondingen hebt, goed dik bent, In haar ogen gaf ze een compliment voor mij was het vooral pijnlijk.
Als de curves en het vermageren niet lukt, wordt ik gewoon een lid van de Xhosa stam ;-)
Woensdag was het maar school tot 10u. Eerst was er een speech van de directeur en een gebed. 650 leerlingen op rijen samen zien bidden, best wel imposant om te zien.
Nadien ging ik in de Xhosa klas kijken, de kinderen moesten in groepjes een liedje komen zingen van voor. Het was kei mooi!
Nadien ging ik in 2A mee de rapporten uitdelen. De kinderen moesten hun naam op de envelop schrijven, hun rapport erin steken en dicht kleven. Sommige schreven mijn naam op de enveloppe, wat wel schattig was.
Nadien werd er onder de leerkrachten afscheid genomen van elkaar. Blijkbaar geeft iedereen hier een kus op de mond
Ik was toch ff in schok om dit te zien. Ik gaf iedereen een knuffel en bood mijn wang aan en niet mijn mond.
Ik ga nog een oplossing moeten verzinnen voor mijn verjaardag. Ik wil geen kussen van de leerkrachten zenne!!!!
Voila, dit was het zo wat..
Nog even iets eten en dan vertrekken zodat ik zeker op tijd ben
Sorry allemaal dat het lang geleden is dat dit geupdate geweest is, maar de voorbije weken waren nogal hectisch. Ik heb volgende week mijn tussentijdse evaluatie en er kruipt veel tijd in de voorbereiding ervan. Donderdag begint de vakantie, dus daarvoor moet alles afgehandeld zijn.
Het weekend na eagle encounters was een chilly willy weekend. s Zaterdags heb ik wat voor school gewerkt en voor de rest op het strand gelegen, terwijl ik een boekje las. Het water komt hier ontzettend snel op want mijn voeten lagen ineens in het water.
s Avonds gingen we iets drinken in Nothando, een backpackers hier vlakbij. Alex en Thomas, 2 Nederlanders die in Nothando logeren, nodigden ons uit om naar Flashbacks te gaan. Dat is een café in de buurt, waar op zaterdagavond een dj komt draaien. Het was een super fijne avond, waar we eens goed konden dansen, was lang geleden.
De volgende dag heb ik goed uitgeslapen en in de zon in de tuin gelegen. Niemand had zin in iets actiefs. Op het einde van de zondag wilden we toch nog even naar het strand wandelen. Chance dat we dat gedaan hebben, want ik heb mijn eerste walvis gezien!
Ik was echt super gelukkig! De fotos zijn niet zo super goed gelukt, maar in mijn kopje zit een hele mooie foto.
Maandag ben ik me gaan inschrijven in Curves, een soort fitness hier in de buurt. Ik was te veel bijgekomen, tijd om in actie te treden zodat ik in oktober, november en december in mijn bikini op het strand kan gaan chillen. Terwijl jullie je winterjassen aandoen ;-)
Op woensdag gingen we met 50 vrijwilligers naar Kurland Village. Dit is de township waarin mijn school gelegen is. We trokken de straten door en stelden vragen aan de inwoners. Normaal ging je per twee op pad, maar het meisje dat bij mij was ging alleen huizen binnen dus ik bleef alleen achter. Het werd een unieke ervaring. Helemaal alleen een huisje binnen wandelen, vragen stellen in het Afrikaans, Tegen dat we klaar waren was het donker geworden, toch een beetje eng. In de straten liepen allemaal leerlingen van mij rond, wat wel een leuk gevoel was. s Avonds was er dan nog even paniek, we dachten dat een van de huisjes in brand stond, maar het bleek een vuur buiten te zijn dat wat te groot was geworden.
Ik was woensdagmiddag ook al door Kurland Village gewandeld en van overal riepen kindjes mijn naam. Ik moest voortdurend terug zwaaien. Ik voel me al helemaal thuis in Kurland Village.
Vrijdag zijn we zoals gewoonlijk naar Rocky Road geweest. Het was een gezellige avond. s Zaterdags zijn we terug naar de lagune in Natures Valley gereden. Doordat de zon scheen, was het nog mooier dan vorige keer. Echt een aanrader!
Zondag hadden we weer een chill dagje in de tuin. Charlotte, Elke, Gerlinde en ik zijn nog even naar de look-out gewandeld zodat we toch nog eens de zee gezien hadden.
Vorige week hebben we niet veel speciaal gedaan, elke dag naar school, naar de fitness,
Donderdagavond zijn we iets gaan drinken in Surf café, om Joke welkom te heten. Ze is een nieuwe vrijwilliger die tot Juni in Zuid-Afrika blijft. Het was een gezellige avond met de meiden.
Vrijdag ging we naar Rockys, vermits we in oktober elk weekend op weekend gaan met de jongeren, kunnen we niet meer naar Rockys, Het was een rustig avondje, met een beetje betere muziek dan de vorige weken J We hebben nu al invloed hihihih
Zaterdag zijn we het strand gaan opkuisen. Heel de week wordt dit georganiseerd, zodat het proper is tegen de vakantie. Het was een leuke ervaring. Allemaal hadden we onze Born In Africa T-shirt aan, 2 gele handschoenen en een vuilzak.
Nadien werden we door Arnie uitgenodigd om mee te gaan braaien op het verrassingsfeestje voor een vriendin van hem. Typisch Zuid-Afrika! Iedereen kent iedereen.
Het werd een vreemde, maar gezellige avond. We hebben leuke babbels gehad en we hebben de avond afgesloten met een karaoké.
Zondagmorgen gingen we met George en Arlette (de ouders van Isabelle) naar de mis van Adje. Het was een mis in het Engels en Xhosa. Veel gezangen, veel gedans en veel muziek. Het was echt een hele leuke ervaring.
Voila, nu zijn jullie weer wat upgedate.
Op de scholen gebeurd er niet veel spectaculairs meer. De kinderen zijn gewend aan mij en ik voel me er helemaal thuis. Het was alleen woensdag een beetje moeilijk, omdat ik geen cd-speler vond in de school. 649 leerlingen en geen cd-speler. Dat begrijp je toch niet!
Voor de rest zijn het deze weken examens, dus de kinderen worden beetje bij beetje helemaal gek!
Verder had ik deze week een nieuwe jongen in 3A. Hij is niet nieuw, maar het was de eerste keer dat ik hem zag in de school en ik kom daar toch al anderhalve maand. Blijkbaar is hij zwaar verslaafd aan drugs en komt hij dus alleen naar school als hij het fysiek en mentaal aankan. Het jongetje is 9 jaar. Dan weet je toch even niet goed hoe te reageren.
Ook wanneer een van de meisjes komt vertellen dat haar papa in de gevangenis zit omdat hij iemand heeft neergestoken, moet je even slikken. De kinderen eens goed vastnemen en een beetje naar hen omkijken, veel meer kan je jammer maar helaas niet doen.
Het zijn momenten als deze dat ik voel hoe nietig ik ben
Maar het zijn ook deze momenten die me de moed en kracht geven om door te zetten!
Volgende week hebben we 3 dagen school en dan begint de vakantie. Ik ga een weekje naar Pretoria, tante Edith en nonkel Rik bezoeken. Het zal deugd doen om eens in een andere omgeving en bij andere mensen te zijn.
Zodat ik helemaal uitgerust kan beginnen aan oktober.
Ik probeer mijn blog wat beter upgedate te houden en ik zorg zo snel mogelijk voor fotos!
Dikke zoen
Diegene die een kaartje willen krijgen: geef je adres en misschien krijg je post!
sorry dat er al lang geen nieuw bericht verschenen is.... maar ik heb zelfs amper tijd om gewoon te ademen. Ik beloof dat ik dit weekend mijn blog en de foto's update! Eerst moet mijn voorbereiding voor de tussentijdse evaluatie af zijn, en nog andere verslagen voor school... Daarna heb ik 9 dagen vakantie, waar ik volledig in kan herbonnen. Tot snel! dikke zoen
Het is een beetje een zware en hectische week geweest. Ik ben mezelf een aantal keer tegenkomen en heb ontdekt dat er nog wel wat werk aan mij is, voor ik volledig gelukkig zal wezen. Met de hulp van iedereen ga ik daar geraken. Ik ben er zeker van!
Voor de rest verliep op school alles zoals anders. Er komt echt een routine, al verloopt het soms niet altijd zoals ik zou willen. Ik begin wel meer en meer te beseffen hoe ik zelf dingen kan veranderen en hoe ik de kinderen verder kan helpen.
Vandaag was het chaos in Crags Primary school. Het was casual day. De kinderen mochten hun uniform thuis laten en vrijetijdskleren aandoen als ze 2 rand betaalden, wat zon 20 eurocent is. Wanneer de kinderen 5 rand betaalden mochten ze mee doen aan de wedstrijd Mister Spier en Miss Spring.
Toen ik s morgens aankwam op school vroeg mevrouw Louw of ik heel de dag leerkracht wou zijn voor 2A. Hun leerkracht was op bijscholing. Uiteraard zei ik ja, alleen tussen 11 en 12 moest ik life skills kunnen geven aan de multigrade klas (Xhosa klas). Zij hadden al 2 weken geen life skills meer gehad en dit was niet eerlijk. Mevrouw Louw zou dat uur mijn klas overnemen.
Toen ik in de klas aankwam, zag ik dat de juffrouw geen taken of oefeningen voorzien had. Ik moest dus snel iets verzinnen om te doen met 30 leerlingen. Het werd een beetje chaos, maar uiteindelijk liet ik ze enkele zinnen aanvullen en overschrijven. Nadien liet ik hen een lieve brief naar mij schrijven. Moehahahaha zeer goed voor het zelfbeeld ;-)
Na de pauze liet ik hen enkele rekenoefeningen oplossen. Toen ik schreef: 10181 x 10 x 0 begonnen ze te roepen: Sjo, woow ze roepen dit op een hele leuke manier wanneer ze verschieten van iets. Wanneer ik in België ben zal ik dit voordoen, waarschijnlijk gebruik ik het tegen dan al onbewust.
Om 11 uur was mevrouw Louw nergens te bespeuren. Ik stuurde elke 5 minuten een leerling naar haar klas maar om 11u20 was ze nog steeds nergens te zien. Ik nam dan heel de klas mee naar buiten en ging naar de Xhosa klas. Zij waren nog een oefening aan het afwerken, dus ik zei tegen de assistent leerkracht dat wanneer ze klaar waren ze naar het grasveld moesten komen. Zij stuurde uiteindelijk alle leerlingen naar buiten, maar kwam zelf niet mee. Daar stond ik dan op een groot grasveld met zon 80 leerlingen. Een groot deel van hen kon geen Engels en een nog groter deel kon geen Afrikaans. Paniek!
Ik heb dan toch geprobeerd om enkele spelletjes te spelen zodat ze in beweging waren. Ik was nog nooit zo blij geweest dat het 12 uur was en dat het Klokje lui ;-)
Na de pauze was het dan tijd voor de verkiezing. Jørgi en ik moesten mee in de jury zitten. Het werd een drukke bedoening, maar ik heb zo ontzettend goed gelachen. De fotos spreken boekdelen.
Na de verkiezing reden we meteen door naar Eagle Encounters. Dit is een park waar ze werken met allerlei soorten roofvogels die niet meer in de natuur kunnen leven. De kinderen van BIA die naar Wittedrif primary school gaan hadden nog geen uitstapje gedaan dit jaar en gingen dus vandaag. Eerst speelden we wat in de speeltuin en om drie uur begon de show. We kregen uitleg bij allerlei vogels en nadien liet Dennis een aantal vogels over onze hoofden vliegen, liet zien hoe de vogels jagen en er kwam zelfs een uil op onze handen zitten. Het werd een ongelooflijk fijne namiddag.
s Avonds gingen we dan iets drinken in de stamkroeg van Isabelle, Flashbacks genaamd. Nadien gingen we een burger met frietjes eten in Steers. Super lekker, super veel en heel goedkoop. 30 rand = nog geen 3 euro
Als afsluiter gingen we inkopen doen, want de supermarkten zijn hier open van 7u30 tot 20u en zelfs op woensdag. Ik ga in de problemen komen in België als ik nog rap iets nodig heb ;-)
Voor de rest zal het een rustige vrijdagavond worden want ik ben uitgeput!
Eindelijk weekend
Hopelijk geraak ik naart strand dit weekend zal deugd doen om eens uit te waaien!
Trouwens, we hebben nu een losse huistelefoon, dus als je wil bellen kan dat vanaf 17u naar dit nummer: 044 -533 6271.
Mijn eerste maand Zuid-Afrika zit er al op :-o Paniek!
Deze week is er niet veel speciaals gebeurd. Het schoolleven gaat zijn normale gangetje Beetje raar om al een maand naar school te gaan en het is nog steeds geen september ;-)
De leerkrachten zijn nog steeds ontzettend dankbaar dat ik er ben. Ze gebruiken me nu zelfs om taken voor hen te typen. Volgende week is er een schoolinspectie, dus ze zijn nog de laatste dingen in orde aan het maken. Smileys JLK typen een nieuwe ontdekking voor de leerkrachten. Maar op de fotos ga je zien, dat ze een super modern rekenaarslokaal (computerlokaal) hebben, beetje een vreemde situatie.
Deze week mocht ik genieten van een toneeltje van enkele Xhosa sprekende kinderen. Ze hadden net een verhaal gelezen en moesten uitbeelden over wat het verhaal ging. Tembi, de leerkracht deed enthousiast voor hoe ze moesten uitbeelden. Het was fantastisch om te zien. Ik verstond niets van wat ze vertelden en toch kon ik een verhaallijn bedenken.
Op vrijdag reed ik met de toeristen weer mee langs de moeders van enkele BIA kinderen. Deze vrouwen hebben zelf een klein fabriekje opgericht en maken allerlei juwelen en poppen met kralen. Allemaal handwerk, allemaal super mooi.
Deze keer hadden ze nieuwe juwelen ontworpen. Chance dat ik elke keer rechtstreeks van school kom en dus nooit veel geld op zak heb. Ik zou al lang plat zak geweest zijn!
Op vrijdagavond gingen we naar Rocky Road. Er waren 4 Hollanders, die ook stage gaan lopen in Zuid-Afrika, maar dan in Port Elizabeth. Op een afdeling kinderpsychiatrie, in een jeugdgevangenis, ook allemaal heavy dingen als ik hun verhalen hoorde. De verhalen van mijn kindjes zijn soms al gruwelijk. Op deze momenten besef je dat je het goed hebt thuis, maar besef je even goed dat er ook in België kinderen zijn die het moeilijk hebben.
In Rockys ben ik dan uiteindelijk toch in de jacuzzi geraakt Het was fantastisch!
40 graden in het water, 10 graden uit het water heerlijk zo in het donker.
Deze keer bleven we niet slapen in Rockys. We reden met de huurauto van Jo, Leen en Lieve terug naar huis. Met 6 in een klein autotje ;-)
Straatverlichting kennen ze hier niet. Wel hebben ze super goede reflectoren op de lijnen waardoor het nog steeds veilig rijden is.
Vandaag was het sportdag in Harkerville. Er waren kraampjes, muziek, ontzettend veel lekker eten en scholencompetities. De meisjes speelden netbal, wat eerder een soort korfbal was en de jongens speelden voetbal. Elke ploeg had echte kostuums, wat super mooi was. De mamas hadden heerlijke taarten en koekjes gemaakt. Je kon gekoelde dranken kopen, zoals zelfgemaakt gemberbier Er was een braai, een viskraam, en vooral veel ambiance. Er waren zelfs echte trofeeën. De kinderen hadden de tijd van hun leven. De meisjes speelden bijna heel de dag met mijn haar. Ik geniet er van en zij vinden het leuk. Win-win situatie dus!!
Op maandag heb ik normaal gezien een kantoordag. Dit houdt in dat ik niet naar de school ga, maar op kantoor kan voorbereiden, papierwerk moet doen voor BIA,
Mijn eerste kantoordag verliep al niet zoals ik verwacht had. Ik was in gesprek met Belinda toen Fiona vertrok naar een vergadering met allerlei NGOs. Isabelle dacht dat dit wel interessant was voor mij, dus ik mocht mee. Ik pakte snel wat gerief bij elkaar en reed mee naar Rocky Road. Het was best wel interessant.
Tijdens de life skills lessen moest 3A koprol doen. Ik kreeg twee tapijten, maar die waren uiteraard niet dik genoeg. (Ik heb het gevoeld de dag erna)
De kinderen zijn rond de 9 jaar en ze konden geen koprol. Ze konden radslag, kopstand, overslag, maar koprol konden ze niet. Mevrouw Louw deed actief mee, wat heel leuk was.
Jammer genoeg zag ik nadien een andere kant van Mevrouw Louw. Ze gaf twee jongens van de stok, een methode die mij niet aanstaat. Een ECHTE cultuurschok. Ik heb deze methode de volgende dag ook zien gebeuren en de dag erna nog eens zien gebeuren. De laatste keer was het niet meer gewoon met de stok op de handen slagen, maar eerder een soort aframmeling. Ik ben er nog steeds niet goed van, nu ik het zo typ.
Deze week moest ik niet meer naar de naailes. Ik mocht Katie, een Amerikaanse jonge vrouw, helpen bij haar naschoolse activiteiten. Het waren de kindjes van graad 3, toevallig die kinderen die ik al wat beter ken. Ze waren vrij rumoerig, maar luisterden wel naar wat ik zei. Nadien kwamen ze mij allemaal knuffels en kusjes geven en zeiden dat ze met mij mee naar België wilden.
Op vrijdag moest ik 2A heel de dag bezig houden. Hun leerkracht had een bijscholing en ik was dus de vervangster. Het werd een drukke en gekke dag, maar al bij al heb ik het goed overleefd. We eindigde de dag met dansjes en liedjes, wat echt leuk was om te zien. Gevoel voor ritme is iets wat ze hier allemaal wel hebben.
Op vrijdagavond gingen we zelfgemaakte pizza eten. We hadden ze helemaal klaargemaakt, de eerste zaten in de oven en hupla, de oven deed het niet. Daar stonden we met onze pizzas. We hebben naar Nothando, een backpackers hier in de buurt die BIA goed kent, gebeld om te vragen of we hun oven mochten gebruiken. We zijn dan vertrokken met elk twee pizzas in de hand. Het was een komisch zicht!
Op zaterdag gingen Charlotte en ik wat winkelen in Plet zelf. We kochten taart voor Charlotte haar verjaardag en s avonds gingen we uit eten in een Italiaans restaurant, niet zo ver hier vandaan. Nadien gingen we terug naar Nothando, om te poolen.
Zondag heb ik in de tuin, in het zonnetje, een beetje voor school gewerkt en zijn we naar Global Village gewandeld. Dit is een soort markt/winkel/ met allerlei echte Afrikaanse kleren, kunstwerken, hebbedingetjes, juwelen, Ik kocht mooie oorbellen en een mooie sjaal. Zusje, ik heb al een souveniertje zien staan voor u!!!
In teruggaan moesten we de grote berg over en toch best wel een stukje wandelen. Een auto wilde net vertrekken dus we staken onze liftduim op. De vrouw stopte en zei, stap in, naar waar moeten jullie?
We hadden dit nooit verwacht, want door de komst van Jørgi zijn we met 6 vrijwilligers, wat wil zeggen dat we met 7 mensen in de auto zaten. Zo zie je maar, liften is zeer gemakkelijk in Zuid-Afrika.
De tijd vliegt hier voorbij en ik kom amper rond met al het werk voor school
Dus tijd om aan de blog te werken zit er helemaal niet in.
Bij deze een poging om in het verkort de voorbije dagen weer te geven.
De rest van mijn eerste schoolweek verliep iets rustiger. Ik had de tijd om de life skills lessen voor te bereiden, waardoor ik de kinderen iets beter in de hand had.
Ik hou mij in de school vooral bezig met group reading, mathematiques, life skills, computer class,
Group reading bestaat er vooral uit dat de leerlingen voorlezen en ik hen vragen stel. Mathematiques houdt in dat ik hoopies van boene maak (= hoopjes van bonen ;-) )
Tijdens de computerles moet ik de programmas opstarten maar vooral kinderen helpen bij hun oefeningen. Meestal moeten ze rekenoefeningen maken en zie/hoor je ze tellen op hun vingers. Sommige kinderen staan echt ontzettend hard achter.
De life skills lessen zijn lessen die ik helemaal moet voorbereiden en helemaal alleen geef. Soms is de leerkracht er bij, maar echt actief meedoen doet alleen Mevrouw Louw van 3A, een fijne vrouw met een fantastische klas.
In mijn eerste lesweek moest ik op woensdagnamiddag de naailes mee gaan helpen. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat dit niets voor mij is. Alle chance kunnen de meisjes goed naaien en was mijn hulp niet echt nodig.
Toen ik op de taxi stond te wachten, liepen in de verte enkele kindjes van 3A en 2A rond. Ze riepen van op afstand: Lotteeeee en kwamen naar mij toegelopen. Ze zijn dan samen met mij op de taxi blijven wachten. Het zijn echt ongelooflijke schatten.
Wat nog belangrijk is om te weten: Elke ochtend om 6 uur opstaan, om 7 uur de taxi nemen om om 7u50 les te geven PIJNLIJK!
Ik ben geen ochtend mens, dus ik zie af!
Ons weekend hebben we doorgebracht in Rocky Road, nog maar eens. Het wordt ondertussen onze tweede thuis. Deze keer sliepen we in de tenten. Wat kunnen vogels s morgens lawaai maken! Niet normaal. Zaterdag gingen we naar Natures Valley, naar een lagune Een stukje strand tussen de zee en de lagune. Zo ongelooflijk mooi! Uiteraard speelden we jeux de boules, iets wat we vrijdagavond ook al gedaan hadden.
Zondag gingen we naar Monkey Land en Birds Of Eden. Twee natuurreservaten waar dieren vrij mogen rondlopen, nadat ze in gevangenschap hebben geleefd. Ze worden gerehabiliteerd om dan met andere soortgenoten samen te kunnen leven. We aten als afsluiter chocoladetaart in de Pepper Mill en reden met Freddy en zijn grave taxi naar huis.
Op tijd men bedje in, want de nieuwe werkweek stond klaar
Om 10 voor 7 vertrokken Lieve, Jo en ik naar de taxiplaats. We vroegen aan een taxichauffeur in welke richting we een taxi moesten nemen want Crags stond niet op de bordjes. Hij zei ons dat we met een man een beetje verder konden meerijden. Ze riepen wat naar elkaar en we stapten in. Als ik alleen had geweest had ik nooit meegereden men hem, maar vermits we met 3 waren durfde ik toch. We kwamen aan in Crags en hij vroeg 16 rand. Bleek dat hij helemaal niet deze richting uit moest maar speciaal voor ons naar daar was gereden. We hadden daar niet achtergevraagd en een taxi naar Crags is normaal 13 rand, dus we bleven onderhandelen en betaalden uiteindelijk 40 rand voor ons 3. Dus ongeveer 13 rand per persoon. Hij zei dat hij niet tevreden was maar heeft ons toch laten gaan.
We gingen dan naar het kantoor van de directeur. Ik stelde Lieve en Jo even voor en nadien gingen we naar de leraarskamer. Er werd voorgelezen uit de bijbel en er werden enkele mededelingen gedaan.
Hierna gingen Jo en Lieve naar de computerklas en ik ging naar klas 3A, naar mevrouw Louwe. Zij zou mij normaal een weekschema geven maar ze had nog geen tijd gehad om dit te maken. Ze stelde snel een rooster op voor die dag. De eerste twee uur zou ik klassen mee begeleiden naar de bibliotheek. Ik moest de klas gaan halen en daarna hun namen voorlezen. Dit was mijn eerste grote test. Sommige namen zijn echt onuitspreekbaar wat uiteraard met veel gelach onthaald werd. Tijdens de pauze die daarop volgde zagen we hoe een van de oudste jongens het eten afpakte van een jonger kindje en hij reageerde niet maar gaf gewoon zijn boterhammen af. Echt vreemd om te zien.
Daarna ging ik met de multigrade klas naar de computerklas. Dit zijn allemaal Koza sprekende kinderen die Afrikaans leren zodat ze na graad 3 mee kunnen met de andere kinderen. Hierna moesten Lieve, Jo en ik de kinderen van klas 3A meenemen naar het buitenveld voor hun life skills. Deze les ga ik voortaan mee begeleiden. Eigenlijk komt het overeen met LO van bij ons. De leerkracht liet ons alleen achter en in het begin was het enkel chaos. Nadien nam ik de meisjes apart en Jo en Lieve bleven bij de jongens. Met de meisjes deed ik enkele volleybaloefeningen. Het werd uiteindelijk een leuk uurtje. Bij de jongens liep het iets minder vlot omdat er af en toe gevochten werd.
Na het sporten gingen we terug naar de klas. Ze moesten hun uniform terug aandoen en mochten naar huis gaan. Enkele hadden schoenen van anderen aan, anderen wilden niet wachten op het gebedje, het was toch wel wat chaos, maar ik heb mijn eerste dag overleefd.
We namen een taxi naar huis en kwamen aan op de bureau. Samen met Jo bereidde ik de life skills klas voor morgen voor. Nu zijn we voorbereid en hopelijk hebben we ze nu beter in de hand. Maar dat zal voor morgen zijn!
Nu butternut eten, een soort pompoen die hier zeer populair is. Het is hier namelijk winter ;-)
Toch heb ik al wat kleur opgedaan. Het heeft net 3 minuten geregend, voor de rest hebben we hier alleen nog maar stralende zon gehad!
Nog meer van dat zou ik zo zeggen.
Stuur ze maar terug vanuit België. Jullie hebben zon genoeg gehad ;-)
Na ons druk weekend op Rocky Road vonden we dat we een chill dagje verdienden op het strand. We gingen even langs checkers, de plaatselijke supermarkt die alle dagen van de week open is, zelfs op zon- en feestdagen. Alleen wijn wordt er niet verkocht vanaf zaterdag 17u. Beetje grappige wet, maar iedereen houdt zich er blijkbaar wel aan.
We wandelden naar het strand dat Arnie ons had aangeduid. We vonden het niet meteen de perfecte plek dus we wandelden een stukje verder en nog een stukje verder en nog wat en nog Ondertussen waren we het echt beu maar we vonden het strand niet terug. Na een tijdje kwamen we toch terug op het strand uit waar het een fijne rustige namiddag werd. Beetje lezen, beetje schrijven, Leen en Jo waagden het zelfs om in de zee te gaan. Chapeau!
s Avonds deden we boodschappen voor een zeer uitgebreid ontbijt voor maandag. Het was nu eenmaal een feestdag. Na de boodschappen aten we eindelijk pizza. We hadden dat gekocht voor vrijdagavond maar door ons verlengd weekend wat het er nog niet van gekomen.
Maandag sliepen we een beetje uit en aten ons uitgebreid ontbijt. Spek met eieren, toast, yoghurt met vers fruit, vers geperst mandarijnensap, OVERHEERLIJK!
We planden om naar het strand te gaan dat Rocky getoond had omdat de kans op walvis spotten daar vrij groot is. Maar toen kregen we telefoon van Isabelle met een fijn idee.
Ze stelde voor om naar Robberg te gaan. Dit is een natuurreservaat dat niet zo ver is van ons huis. Ze zette ons daar af en als we geen lift terug vonden mochten we ze belden. We begonnen aan de tocht van 2 uur. Doordat er zon mooie uitkijkposten waren en we robben zagen duurde de tocht iets langer dan gepland. Het begon wat donkerder te worden dus we begonnen aan de terugweg. Toen bleek dat deze weg volledig over rotsen was langs de waterkant. Ondertussen was het hoogtij waardoor de golven nogal hoop opspatten en we dus echt snel moesten zijn. Diegene die weten hoe het met mijn hoogtevrees gesteld is weten dat dit geen pretje was voor mij. Toch heb ik doorgezet en heb ik het einde gehaald. Weeral een angst overwonnen.
Toen we op de parking aankwamen moesten we op zoek naar een lift. Plots zagen we een vrij grote auto en we stopten de chauffeur. Het bleken een Italiaanse man en een Waalse vrouw te zijn die al een aantal jaar in Italië woont. Ze hebben elkaar leren kennen tijdens haar erasmustijd en zij is meteen terug gekeerd na haar studies. We kropen met vijf op de achterbank en de auto hing vrij laag tegen de grond. Ze brachten ons naar main road, zon 1 minuut wandelen van ons huis. Daarna bleek dat zij in Robberg Island in een hotel overnachten en ons huis dus volledig uit de buurt was, echt lieve mensen dus. We hadden geen zin meer om te koken en we gingen pizza eten. Overheerlijk, met verse ananas mmmmmmm
Daarna nog even wat mailen en fotos kijken. Ais ais ais, een zeer confronterende foto van mezelf gezien. Hogen tijd dus om echt af te vallen. Zij die tips of oefeningen hebben, aarzel niet om ze door te geven.
Na de fotos kroop ik vroeg in bed want ik moest om 7 uur aan de taxi stopplaats staan voor mijn eerste stage dag
Donderdag gingen we naar de naaiwerkklas in Wittedrif, een school hier niet zo ver vandaan. De meisjes zongen voortdurend de laatste nieuwe liedjes. Ze kenden alle teksten en soms kwam er zelfs een danspasje bij. Soms waren de meisjes zo druk aan het zingen en tetteren dat ze niet opletten. Daardoor naaiden ze af en toe wat scheef of naaiden ze dingen toe die open moesten blijven. Het was echt een fijne namiddag.
s Avonds kwamen Leen, Jo en Lieve aan, drie nieuwe vrijwilligers. We gingen eerst even winkelen zodat ze ontbijt hadden voor vrijdag. Daarna gingen we naar het Surf Café. Het was daar ladys night. Jo mocht niet mee binnen voor 22u dus we gingen eerst iets eten. Daarna gingen Charlotte, Isabelle en ik al naar boven. Het werd een zeer fijne avond met vreemd entertainment. Er werden allerlei spelletjes gespeeld en pakjes uitgedeeld. Ik kreeg een gratis drankje en ging met een gratis fles wijn naar huis.
Op vrijdag gingen we mandarijnen plukken bij een vrouw thuis. Haar man is een Belg die nog steeds in België woont. Zij kon het daar niet gewoon worden en kwam terug naar Zuid-Afrika. Het was een warme dag, waardoor het best wel zwaar was. Nadien mocht ik samen met Leen de mandarijnen gaan uitdelen in Crags, mijn schooltje ;-) .
De eerste dozen namen we zelf, nadien duidde de leerkracht enkele stoere jongens aan om ons te helpen. Het werd een leuke en leerrijke ervaring. De jongens konden blijkbaar niet altijd zo goed tellen, want de ene kindjes kregen al meer mandarijnen dan de andere. En uiteraard namen ze er voor zichzelf ook een hele hoop. Hun mooie glimlachjes zien maakte de zware voormiddag helemaal goed.
Vrijdagavond waren we uitgenodigd op Rocky Road. Dit is een backpackers waar ook vaak vrijwilligers verblijven. Op vrijdagavond nodigen ze alle vrijwilligers uit de buurt uit om samen te komen, iets lekkers te eten (braai of poitjie) en een gezellige avond te beleven. Het vertrek verliep wat moeizaam maar toen we er aankwamen waren we blij van er te zijn. Het was gelegen in de mooie natuur, tussen weilanden en bergen. Er waren verschillende kamers binnen, 2 buitenbadkamers waar je kon douchen of een bad kon nemen met zicht op de natuur. De badkamers heetten elfenbadkamer en bosbadkamer. Dit zegt genoeg denk ik dan.
Er stonden ook enkele tenten opgesteld, met daarin bedden en zelfs nachtlampjes. Het was back to nature, maar toch niet helemaal back Er was ook een grote jacuzzi die op vrijdag warm gestookt wordt zodat je er s nachts in kan.
Het werd een fijne en gezellige avond waar we met allerlei vrijwilligers babbelden. Na een heerlijke nacht met veel te koude voeten en een fantastisch ontbijt in het zonnetje kregen we de uitnodiging om mee te gaan naar Salt River, een plekje aan het strand dat bijna niemand weet liggen. Het was niet zon zware tocht, maar ik was toch goed uitgeput toen ik boven aankwam. Nog maar eens een teken dat ik dringend terug aan sport moet doen. Na een tijdje op het strand gezeten te hebben begonnen we aan de rest van de wandeling. Deze wandeling liep over allerlei rotsen naast de opkomende zee. De golven kwamen dichter en dichter waardoor we vrij snel moesten wandelen. Toen we op het grote strand aankwamen speelden we nog enkele spelletjes jeux de boule. Rocky, Chris en Braiden bleken echte kampioenen in dit spel en lieten snel zien hoe het moest. Ik was jammer maar helaas niet zo schitterend in het spel. Tegen 16u reden we terug naar Rocky Road. We werden uitgenodigd om nog een nacht te blijven want die avond zouden ze rugby kijken op groot scherm. Het was Zuid-Afrika tegen Australië. Het werd een interessante avond waarin ik iets meer leerde over rugby. Na weer een gezellige avond met leuke babbels ging ik slapen en deze keer hield ik mijn sokken aan en was ik beter voorbereid op de koude. Zondagochtend reden we dan toch naar huis. Arnie gaf een lift aan Charlotte en mij en we maakten een kleine omweg om te kijken of de golven goed waren om te surfen. Arnie zijn bouwfirma heet: when the waves arent good Hiermee geeft hij aan dat hij alleen werkt wanneer hij niet kan gaan werken omdat hij gaat surfen. Volgens Chris werkt hij dus amper ;-).
Onderweg naar huis kwamen we bavianen tegen, maar dit was al niet meer nieuw, want de velden rondom Rocky Road zitten hier vol van. Maar hun kont blijft even lelijk.
Tijd om nog eens een verslagje op mijn blog te krijgen.
Ondertussen zijn we al woensdag. Morgen komen er 3 nieuwe vrijwilligers aan. Zo geraakt ons huisje iets voller i.p.v. steeds met zijn tweetjes te zijn.
Maandag hebben we een eerste gesprekje gehad met Belinda (educational worker) i.v.m. de verschillende scholen en de werking van BIA. Voor de rest kreeg ik kleine opdrachtjes zoals fotos van vrijwilligers lamineren, schminkproducten kuisen om aan de gezinnen uit te delen,
Dinsdag ochtend gingen we met Belinda naar Harkerville. Een schooltje op zon 12 kilometer van Plet. De meeste kinderen daar wonen in het bos, zonder enige vorm van elektriciteit, water of sociale controle. Hen op school houden is dus geen eenvoudige opdracht. Door te weinig overheidsmiddelen zijn er maar 3 leerkrachten voor zon 60 leerlingen. Deze verhouding valt nog mee, alleen moeten er 7 graden mee overbrugt worden. De kinderen zitten dus vaak met meerdere graden samen in een klas. De leerkracht van de hoogste graden is ook de directrice van de school. Vaak moet ze de klas verlaten om aan haar administratie te gaan werken. Charlotte gaat meehelpen in deze school en vooral in de hoogste graden.
Dinsdagnamiddag gingen we met Fiona (social worker) op bezoek in de Kranshoek school. Ik werd in een leesklasje gezet bij een mentor en Charlotte in een andere klas. Ik mocht dan enkele pakjes uitdelen van de peetouders. De kinderen waren echt heel gelukkig met hun pakjes.
We werden ook voorgesteld aan Je-andri, een nieuwe mentor. Ze woont zelf in de township, maar in een stenen huis met 2 verdiepen. Het huis zou zo in Ekeren kunnen staan. Echt vreemd hoe groot de verschillen zijn tussen de verschillende huizen. Je-andri is echt een voorbeeldfiguur voor veel van de kinderen. Ze komt uit dezelfde township, dezelfde school, Ze heeft universiteit gedaan en is zelfs in Duitsland geweest om te werken voor de universiteit.
We deden enkele voorinterviews van kinderen die graag een BIA kind willen worden. De basis vragen zoals hun naam, hun graad, waar ze wonen, wie er allemaal in hun huis woont, wie er werkt van de ouders of voogden, De punten van de kinderen worden ook gevraagd aan de leerkrachten.
Na de voorinterviews gingen we met 2 jongetjes mee naar huis om een vervolginterview te doen met de ouders. Bij het eerste jongetje was de mama niet thuis, dus hebben we een babbeltje gemaakt met de oudere zus. Ze wonen met 4 mensen in een klein houten huisje, maar wel zeer verzorgd. Er hingen fotos aan de muur en er was een radio verwerkt in de deur. Echt knap gebouwd. Het tweede huis dat we bezochten was het huis van zijn grootouders. Het was een stenen huis met meerdere vertrekken. Maar de thuissituatie was minder stabiel dan in het eerste gezin.
Vandaag gingen we dan naar Crags, de andere school, waar ik mee ga helpen.
Het is een grote school, met 2 klassen per leerjaar. Er is 1 klas waar kinderen zitten die slimmer zijn dan de anderen. Zij krijgen extra oefeningen zodat ze zich niet vervelen. Ook is er 1 Kozaklas. Dit is een taal die door een groot aantal gezinnen in de township wordt gesproken. Vermits de lessen in het Afrikaans gegeven worden moeten ook zij het Afrikaans leren. Hun lerares kan Afrikaans, Engels en Koza waardoor ze hen kan helpen.
Ik ga helpen in graad 2, 3 en de Kozaklas. Dit wordt een grote uitdaging waar ik veel voor zal moeten voorbereiden, maar ik kijk er al naar uit.
We gingen ook een kijkje nemen in een computer klas en we mochten meteen helpen. De kinderen waren zo gelukkig als ze iets goed gedaan hadden. Uiteraard genoten ze ook van de aandacht die ze kregen van ons.
Rond het middaguur was de school gedaan en moesten Charlotte en ik een klas begeleiden naar de schoolpoort. Daar aangekomen bleek dat de leerkrachten niet waren meegekomen. We wisten niet wat we met de kinderen moesten doen. We begonnen er een beetje mee te spelen en ze genoten van de aandacht. Allemaal deden ze een dansje voor, sommige kinderen leerden ons zelfs de lokale groet. Na een aantal fake weenbuien en gevechten besloten we dat het goed geweest was en we gingen door. 5 seconden later was de speelplaats leeg. Daarna gingen we met Isabelle enkele toeristen opwachten. Het was een groep uit Brussel. We gingen binnen in een hutje in de township om te laten zien hoe ze hun huizen bouwen. Daarna konden de toeristen enkele klassen bekijken, fotos kopen en de naaiklas bezichtigen. We reden naar een plaatsje iets verderop waar een aantal vrouwen hun eigen fabriekje hebben opgericht. Ze maken allerlei zaken met kralen (popjes/juwelen/teelichthouder/ ), echt knappe dingen.
Een van de vrouwen heeft vorig jaar een accident gehad met een brand en was hard verbrand in gezicht en aan de handen. Een van de toeristen is apotheker en maakt veel producten zelf. Hij beloofde aan de vrouw om zalf op te sturen voor haar brandwonden. Zo merk je nog maar eens wat de juiste persoon op de juiste plaats kan beteken voor iemand anders.
Morgen gaan we mee naar een naaiklas en vrijdag gaan we mandarijnen plukken om deze uit te delen op de scholen. Maandag is een vrije dag, want het is vrouwendag en dat is een officiële verlofdag in Zuid-Afrika.
Dinsdag begint dan mijn eerste dag op de Crags primary school.
Ben ontzettend zenuwachtig
Tot snel allemaal.
Het eerste gemis begint een beetje door te dringen, maar jullie fotos en kaartjes houden me op de been.
Vooral ook de ongelooflijk lieve gezichten van de kinderen zorgen ervoor dat ik voel dat ik de juiste beslissing heb genomen van naar Zuid-Afrika te komen. Zo besef je eens te meer hoe goed we het hebben in ons regenachtige België.
Trouwens, gisteren 28°, vandaag 22°!
Dat durven ze dan winter noemen ;-)
Maar vorige week lag er sneeuw op de bergen in Plet en gisteren was er een storm in Capetown. We genieten dus voorlopig van het mooie weer en we zien wel hoe het verder loopt.
Lieve lieve zoen
Baie dankie voor de kans lieve mamie en papie
ik probeer deze week foto's op picasa te krijgen, maar we mogen geen foto's uploaden in het huis en het internetcafé is extreem traag... sorry!
Woensdagavond was er eerst nog een afscheidsfeestje bij mij thuis, wat echt ongelooflijk gezellig was. Allemaal ontzettend hartelijk bedankt voor de vele pakjes.
Donderdagavond om 18u10 vertrok mijn vlucht naar Frankfurt. Mijn valies met 24,7 kilo werd gewoon aanvaard . Wat een geluk.
Ook mijn te zware handbagage en laptoptas mochten gewoon mee het vliegtuig op.
Na mijn vlucht naar Frankfurt stond de nachtvlucht naar Johannesburg op het programma. Op mijn stoel lag er een een zakje met een oogmaskertje, een tandenborstel, tandpasta en sokken klaar. Ook een deken, een kussen en een hoofdtelefoon hoorde bij de service. Al snel had ik door wat ik allemaal kon bekijken op mijn persoonlijk tv-scherm. Zowel series, spelletjes, films, muziek, de vluchtinformatie, De keuze was oneindig. Het Duitse vrouwtje naast mij probeerde af en toe een conversatie aan te knopen, maar had snel door dat haar Engels niet goed genoeg was voor een gesprek. is ties tie fiest tiem? = Is this the first time youre going to South-Africa.
Na een vrij lekker avondmaal probeerde ik dan toch een beetje te slapen. Met af en toe een onderbreking kwam ik de nacht door. Zelfs mijn eerste toiletbezoek op een vliegtuig heb ik meegemaakt. Om half zes werd het ontbijt geserveerd en rond half acht waren we in Johannesburg. Daar moest ik door de paspoortcontrole en moest ik mijn bagage ophalen om naar de domestic flights te gaan. Bij de paspoortcontrole deden ze een beetje moeilijk. Ik moest mijn papieren van school laten zien, ik moest tot 31 januari in Zuid-Afrika blijven en nog zo van die dingen. Uiteraard mocht ik dan toch door en mag ik 31 december terug naar huis vertrekken. Ik haalde mijn bagage en had geen idee naar waar ik moest. Ik kwam in de inkomhal en daar stonden ontzettend veel mensen. Ik moest dan blijkbaar een trap op. Nog voor ik aan de trap kwam, stond er een man in uniform voor mij om mij de weg te wijzen. Wat een vriendelijke man, dacht ik nadat we mijn bagage naar de juiste balie hadden gebracht verwachtte hij een fooi. Ik heb dan maar gezegd dat ik alleen euros op zak had en ben door gewandeld. Na 3 uur wachten vertrok mijn vlucht naar Kaapstad. Daar stond Charlotte mij op te wachten. Eindelijk een bekend gezicht. We zijn dan naar het appartement gereden van familie van haar en daar zat een hele groep mensen op ons te wachten. 4 mannen, 3 vrouwen en 2 kinderen. Een echt familiefeest dus. Ik werd meteen in de familie verwelkomd en iedereen kwam een praatje maken. Toen ze doorhadden dat ik een fototoestel bij had, waren ze helemaal verkocht. Iedereen wou met mij op de foto. Na het eten (een echte Kongolese maaltijd) kroop ik dan toch even in bed. Nadien bleek dat we in dat appartement gingen blijven slapen en de volgende dag Charlotte haar bagage gingen halen.
De volgende ochtend moesten we om 6u30 opstaan, omdat we om 9u35 onze vlucht hadden. We moesten Charlotte haar bagage nog gaan halen en dat was bij een nonkel thuis, die vrij ver woonde. Uiteindelijk kwamen we dan toch te laat aan op de luchthaven en hadden we dus onze vlucht gemist. De man aan de balie vertelde ons dat er geen vluchten meer waren naar George en we dus een taxi moesten nemen. Iets later bleek dan dat dit een grap was en dat hij ons al geboekt had voor de vlucht van 13u15. Het wachten kon dus beginnen. Om 12u45 begon het boarden en ontdekten we dat we met 26 mensen op het vliegtuig zouden zitten. Lekker veel plaats dacht ik, tot ik het vliegtuig zag staan. Het was een minivliegtuig, maximum 29 passagiers, 1 hostess en 1 piloot. Ook dit was een hele ervaring. In George aangekomen stond Isabelle ons op te wachten. We reden naar Plettenberg Bay, wat toch een uurtje rijden is. Tijdens deze tocht krijgen we al ongelooflijk veel uitleg van Isabelle en kreeg ik echt het gevoel dat de stage en het grote avontuur begonnen was.
We kwamen dan aan in ons huis, we maakten ons bed op, namen een lange warme douche en gingen op zoek naar een winkel voor avondeten. Toen we uit de winkel kwamen merkten we dat het plots heel donker geworden was, dus wandelden we toch maar een stapje sneller naar huis. Daar aten we een beetje en zaten nog even op het internet en kropen dan toch snel in bed. Toen ik goed en wel wakker was en voelde, ok, nu kan ik opstaan bleek het 12uur te zijn. We ontbeten buiten in het zonnetje en kleden ons rustig aan. De papieren van stage doorlopen, naar de winkel gaan en een beetje wennen aan het nieuwe huis Mijn dagtaken voor vandaag.
Hopelijk geraken we morgen in het Europa café zodat ik mijn eerste echt blogtekst op internet kan zetten en ineens enkele fotos er bij kan plaatsen.
Hey allemaal, hierbij een eerste testberichtje om te kijken hoe deze blog in zijn werk gaat. Vermits ik morgenvroeg eerst nog op concertreis naar Duitsland en Denemarken vertrek ben ik nog niet heel zenuwachtig voor Zuid-Afrika. Na een hele leuke babbel met George De Smul, de papa van Isabelle begint het toch meer en meer te kriebelen. Voor zij die nog niet op de hoogte zijn... Ik ga dus naar Zuid-Afrika voor 5 maanden, van 30 juli tot 1 januari. Ik verblijf in Plettenberg Bay, in een huis van de stichting Born In Africa (www.borninafrica.org). Het is ook bij deze organisatie dat ik mijn 3de jaarsstage ga lopen. Ik ga de leerkrachten ondersteunen bij het lesgeven, activiteiten uitwerken voor de jongeren en verder het hele inclusiegebeuren van dichterbij bestuderen. Uiteraard ga ik ook gewoon genieten van een nieuwe cultuur, een nieuwe taal, een nieuwe omgeving, nieuwe mensen, ... Via deze blog ga ik jullie proberen op de hoogte te houden van mijn (spannende) avonturen. Foto's komen ofwel op deze site, anders via facebook, maar dan plaats ik de links wel hier. Geniet er van! lieve zoen Lotte
ps: berichtjes in het gastenboek of mailtjes vind ik heel leuk om te krijken
Ik ben Lotte
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is studente orthopedagogie.
Ik ben geboren op 07/12/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: zingen in Cantilene, mij amuseren, bezoekjes van Mohammed krijgen.
voor post:
P/O box 1674
6600 Plettenberg Bay
South Africa
