Woensdagavond was er eerst nog een afscheidsfeestje bij mij thuis, wat echt ongelooflijk gezellig was. Allemaal ontzettend hartelijk bedankt voor de vele pakjes.
Donderdagavond om 18u10 vertrok mijn vlucht naar Frankfurt. Mijn valies met 24,7 kilo werd gewoon aanvaard . Wat een geluk.
Ook mijn te zware handbagage en laptoptas mochten gewoon mee het vliegtuig op.
Na mijn vlucht naar Frankfurt stond de nachtvlucht naar Johannesburg op het programma. Op mijn stoel lag er een een zakje met een oogmaskertje, een tandenborstel, tandpasta en sokken klaar. Ook een deken, een kussen en een hoofdtelefoon hoorde bij de service. Al snel had ik door wat ik allemaal kon bekijken op mijn persoonlijk tv-scherm. Zowel series, spelletjes, films, muziek, de vluchtinformatie, De keuze was oneindig. Het Duitse vrouwtje naast mij probeerde af en toe een conversatie aan te knopen, maar had snel door dat haar Engels niet goed genoeg was voor een gesprek. is ties tie fiest tiem? = Is this the first time youre going to South-Africa.
Na een vrij lekker avondmaal probeerde ik dan toch een beetje te slapen. Met af en toe een onderbreking kwam ik de nacht door. Zelfs mijn eerste toiletbezoek op een vliegtuig heb ik meegemaakt. Om half zes werd het ontbijt geserveerd en rond half acht waren we in Johannesburg. Daar moest ik door de paspoortcontrole en moest ik mijn bagage ophalen om naar de domestic flights te gaan. Bij de paspoortcontrole deden ze een beetje moeilijk. Ik moest mijn papieren van school laten zien, ik moest tot 31 januari in Zuid-Afrika blijven en nog zo van die dingen. Uiteraard mocht ik dan toch door en mag ik 31 december terug naar huis vertrekken. Ik haalde mijn bagage en had geen idee naar waar ik moest. Ik kwam in de inkomhal en daar stonden ontzettend veel mensen. Ik moest dan blijkbaar een trap op. Nog voor ik aan de trap kwam, stond er een man in uniform voor mij om mij de weg te wijzen. Wat een vriendelijke man, dacht ik nadat we mijn bagage naar de juiste balie hadden gebracht verwachtte hij een fooi. Ik heb dan maar gezegd dat ik alleen euros op zak had en ben door gewandeld. Na 3 uur wachten vertrok mijn vlucht naar Kaapstad. Daar stond Charlotte mij op te wachten. Eindelijk een bekend gezicht. We zijn dan naar het appartement gereden van familie van haar en daar zat een hele groep mensen op ons te wachten. 4 mannen, 3 vrouwen en 2 kinderen. Een echt familiefeest dus. Ik werd meteen in de familie verwelkomd en iedereen kwam een praatje maken. Toen ze doorhadden dat ik een fototoestel bij had, waren ze helemaal verkocht. Iedereen wou met mij op de foto. Na het eten (een echte Kongolese maaltijd) kroop ik dan toch even in bed. Nadien bleek dat we in dat appartement gingen blijven slapen en de volgende dag Charlotte haar bagage gingen halen.
De volgende ochtend moesten we om 6u30 opstaan, omdat we om 9u35 onze vlucht hadden. We moesten Charlotte haar bagage nog gaan halen en dat was bij een nonkel thuis, die vrij ver woonde. Uiteindelijk kwamen we dan toch te laat aan op de luchthaven en hadden we dus onze vlucht gemist. De man aan de balie vertelde ons dat er geen vluchten meer waren naar George en we dus een taxi moesten nemen. Iets later bleek dan dat dit een grap was en dat hij ons al geboekt had voor de vlucht van 13u15. Het wachten kon dus beginnen. Om 12u45 begon het boarden en ontdekten we dat we met 26 mensen op het vliegtuig zouden zitten. Lekker veel plaats dacht ik, tot ik het vliegtuig zag staan. Het was een minivliegtuig, maximum 29 passagiers, 1 hostess en 1 piloot. Ook dit was een hele ervaring. In George aangekomen stond Isabelle ons op te wachten. We reden naar Plettenberg Bay, wat toch een uurtje rijden is. Tijdens deze tocht krijgen we al ongelooflijk veel uitleg van Isabelle en kreeg ik echt het gevoel dat de stage en het grote avontuur begonnen was.
We kwamen dan aan in ons huis, we maakten ons bed op, namen een lange warme douche en gingen op zoek naar een winkel voor avondeten. Toen we uit de winkel kwamen merkten we dat het plots heel donker geworden was, dus wandelden we toch maar een stapje sneller naar huis. Daar aten we een beetje en zaten nog even op het internet en kropen dan toch snel in bed. Toen ik goed en wel wakker was en voelde, ok, nu kan ik opstaan bleek het 12uur te zijn. We ontbeten buiten in het zonnetje en kleden ons rustig aan. De papieren van stage doorlopen, naar de winkel gaan en een beetje wennen aan het nieuwe huis Mijn dagtaken voor vandaag.
Hopelijk geraken we morgen in het Europa café zodat ik mijn eerste echt blogtekst op internet kan zetten en ineens enkele fotos er bij kan plaatsen.
Hey allemaal, hierbij een eerste testberichtje om te kijken hoe deze blog in zijn werk gaat. Vermits ik morgenvroeg eerst nog op concertreis naar Duitsland en Denemarken vertrek ben ik nog niet heel zenuwachtig voor Zuid-Afrika. Na een hele leuke babbel met George De Smul, de papa van Isabelle begint het toch meer en meer te kriebelen. Voor zij die nog niet op de hoogte zijn... Ik ga dus naar Zuid-Afrika voor 5 maanden, van 30 juli tot 1 januari. Ik verblijf in Plettenberg Bay, in een huis van de stichting Born In Africa (www.borninafrica.org). Het is ook bij deze organisatie dat ik mijn 3de jaarsstage ga lopen. Ik ga de leerkrachten ondersteunen bij het lesgeven, activiteiten uitwerken voor de jongeren en verder het hele inclusiegebeuren van dichterbij bestuderen. Uiteraard ga ik ook gewoon genieten van een nieuwe cultuur, een nieuwe taal, een nieuwe omgeving, nieuwe mensen, ... Via deze blog ga ik jullie proberen op de hoogte te houden van mijn (spannende) avonturen. Foto's komen ofwel op deze site, anders via facebook, maar dan plaats ik de links wel hier. Geniet er van! lieve zoen Lotte
ps: berichtjes in het gastenboek of mailtjes vind ik heel leuk om te krijken
Ik ben Lotte
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is studente orthopedagogie.
Ik ben geboren op 07/12/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: zingen in Cantilene, mij amuseren, bezoekjes van Mohammed krijgen.
voor post:
P/O box 1674
6600 Plettenberg Bay
South Africa
