Na de zware trip gisteren was er een pelgrim in ons hotel uit Sevilla die wist te vertellen dat het nog niet gedaan was. Hij deed het voor de 2é keer en verwittigde ons dat er zeker nog 2 zware bulten en nog heel wat bobbels waren op de laatste 50km.

We vertrekken 8u45 in een miezerig weer en de eerste 35km lopen toch vlot ondanks de kwellingen op de hellingen en bovenop wat tegenwind en een bijze regen op onze kop. Merci Jacob, het mag niet TE goed gaan hé.xml:namespace prefix = o />

Op een rondpunt moeten we van de baan af. We zien hele drummen stappers aan de overkant van de weg die aan een omheining hun symbolische last neerleggen of hangen.10tallen takkenkruisjes, foto’s, sjaaltjes, zakjes, brieven hangen er in een kleurig lint aan de draad. Wij laten ook iets achter.

We zitten in de sfeer en nemen een foto aan het Jacobsbeeld en Leentje wil de voetgangers volgen ipv het naastliggend fietspad. Amaai , geen Eduardo in de buurt, iedereen is belast en beladen en einde krachten zo te zien. De weg is steil en bezaaid met keien en Leentje wordt gestraft, niet te doen en met de fiets aan de hand hijgend naar boven tot we weer de fietsweg op kunnen. GPS en Pierewiet kregen gelijk deze keer.

Nog wat gevaarlijke wegen op en af en dan de stad binnenrijden in alweer een fikse regenbui.

Het geeft een raar gevoel de laatste 2km naar boven rijden: iets zoals weemoed omdat het gedaan is, onwezenlijk en ongelooflijk dat we het gepresteerd hebben zonder tegenslag en tegelijkertijd iets van heimwee naar huis omdat we het met zo velen willen delen.

Aankomen op het plein is magisch, iedereen wenst mekaar proficiat in alle talen en nemen foto’s. Japanners, Nederlanders, Britten, Duitsers, Portugezen, Brazilianen, Fransen en wij Belgen daartussen doen ook ons babbelke .

Geloof het of niet, maar een cameraploeg van Santiago TV  interviewt Pierewiet. ‘s Avonds gekeken, niets gezien maar toch echt gebeurd.

We gaan onze CAPITULUM ophalen, in t Vlaams: onze diplome in het pelgrimshuis.

In ons hotel komen we gelijktijdig toe met de Nederlander  die het fietstransport doet. Als we snel zijn kan onze fiets en bagage ook mee opgeladen worden in zijn grote camionette. Er staan al een dertigtal fietsen en inpakdozen klaar en terwijl hij inlaadt maken wij ook snel onze pak. We halen snel wat stadskledij en toiletzak uit de fietszakken want anders konden we niet meer deftig terugkeren. ’t Kon eigenlijk niet beter passen die zorg was dan ook al uit de voeten.

Nu vrije tijd in Santiago en we gaan dat hier op een waardige manier afsluiten.

De rit: 52 km, gemiddelde 15,4 km/h, 455 hoogtemeters

Logies: Hotel Mèxico

Spreuk van de dag; Wie een fietscamino maakt naar Santiago, komt terug met een herboren imago.