Espana – italia   4 – 0  ALEGRIA con muchos cervezas San Miguel y Mahou vieren de Europese titel mee.

9u3O verlaten we Villa Roja en het weer zit mee vandaag. Jacob is ons gezind en geeft een duwtje in de rug, de wind blaast in de goede richting. Gracias  Jacobeo! xml:namespace prefix = o />

We passeren een Francaise die een praatje slaat met Pierewiet. Als we verder rijden roept ze ineens:”Arrète mon mari, j’ai une problème.” Pierewiet zet een spurt in want de Fransman is al een kilometer verder. Oef, hij arresteert de man, enfin, hij arrêteert hem en zegt dat zijn madame achterop is met fietspech. Hij kijkt verwonderd en zegt:”Pourtant elle sait bien faire du cyclisme. Hij doet toch een détour en wij verder. Om ne keer te zeggen als ne vent op zijne vélo zit dat hij aan niets anders denkt.

Het is een nette streek in Asturia,  er zijn veel bebloemde dorpjes en de groendienst is hier altijd aan het werk met snoeien, sproeien en bermen maaien. Die mensen hebben nog werk, de jongeren spreken anders, ze willen naar het buitenland, werk zoeken, gelijk waar.

Halféén en ons maagske begint te knorren, alhoewel er al 1 platano y 1 madalena in zit. We gaan “el café d’Espagne” binnen en bestellen onze broodjes terwijl el batteria ook oplaadt. We kunnen onze ogen niet geloven: de senôra komt rond met mini tapas en versnaperingen voor iedereen aan de bar en ook aan ons tafeltje. We kijken wat verbaasd en ze legt zelf op een servetje nog een mini kippenstukjes voor ons. Iedereen die iets drinkt krijgt er meerdere malen iets bij. We bestellen nog een koffie en weer komt ze af met een sneetje brood con jamon. Ze zijn zeer vriendelijk en dat is hier blijkbaar de gewoonte, een beetje meer dan een chipske of wat borrelnootjes die steeds weerkeren zoals bij ons.

Content rijden we verder en Leentje ziet de eerste richtingsaanwijzer SANTIAGO op een andere weg dan gepland. We besluiten die te nemen omdat hij vermoedelijk korter is, wel meer op de grote baan maar minder kronkels in de lieflijke dorpjes en bossen die de weg langer maken. Leentje krijgt vleugels en duwt ongenadig op de pedalen.

Ons pa zaliger zou gezegd hebben: we zijn nog verre van ‘tdurp, ‘tdurp, ’tdurp, we zijn nog verre van ‘tdurp. Dat was een airke  dat ze met de harmonie speelden als het einde in zicht was maar de rondgang of de stoet nog niet gedaan was.

Hoop doet leven en we hebben gas gegeven. Op de alto Vilalba zijgen we neer op een terras van het enige café met 8 huizen errond. Onzen asem was op en dorst, dorst, dorst. Het zonnetje scheen lekker maar droogt ons ook uit. Een biertje hebben we wel verdiend.

Nog een 12 tal km af te malen zoals die 2 Bruggelingen met de moto zeiden op een ander terras :”We hebben junder gezien en ‘twas kaffiemeuln voor jundere hé en wieder op us gemak op de moto.” Ze deden een toer in de bergen, niet naar Compostella, maar gewoon op vacantie en graag zigzaggen  en ulder leggen in de bochten. Allé, een goeje vojoize nog en stelt da wel tot ginter hé. Je moet maar goeste hèn op de vélo zo verre. Merci madam, en we hebben ulder uuk een goeie reize gewenst.

Mondonedo is in zicht en we nemen het eerste hotel dat we zien want we hebben ons kilometers en mogen stoppen vinden we allebei.

Weer is het avondmaal maar om 21 uur, maar we kunnen onze tijd goed opvullen met onze dagelijks werk.

De rit: 105 km, gemiddelde 16,8 km/h, 920 hoogtemeters

Logies: Hotel  Montero

Spreuk van de dag; Als je rot(s)kust verlaat, denk dan niet dat het steeds bergaf gaat.