Er wordt slecht weer geanonceerd op TV , ’s morgens regenbuien en ’s middags onweders maar we gaan niet zó ver vandaag. 60 km naar Biscarosse plage ttz dat was ons gedacht.

Pletsende regen als we opstaan en Pierewiet houdt zich nog wat bezig met de Wifi die geen ontvangst heeft op de kamer en dan maar zoeken op het terras en bij het ontbijt in het restaurant lukt het wel. Nog even e-mail gecheckt en de horaire voor de overtocht per boot van Cap ferret nar Arcachon geraadpleegd. We moeten de boot halen om 11h30 want de volgende is pas om 14h30 en dat is vrij laat.xml:namespace prefix = o />

Het is 9h38 als we vertrekken en striemende regen voor 37 km naar Cap Ferret maar toch doen we nog een rondje in Lacaneau om dan alles uit de kast te halen op weg naar de veerboot. Na de kustwegen zijn de Landes minder mild, in het begin mooie rechte stukken maar nu steeds hoger/lager (we denken aan Walter Capiau met zijn capriolen vandaag in de krant) We rijden langs zandige stukken magere grond met droge omgevallen bomen en takken als kadavers of versteende skeletten. Art moderne “au naturelle” van de pins des Landes, die boomschors leent zich perfect om het onkruid in onze tuintjes tegen te houden.

We geven GAS, TEGENGAS en BUZZE en halen 24 km/h gemiddeld over de smalle paadjes met boomwortels, dennenappels en putten worden goed vermeden.

11h28 arrivée Cap Ferret en we zagen de loopplank optrekken en de boot wegvaren alvorens we een opmerking konden maken aan de billetterie  “ Te Vroeg Weg!!”  We hadden nog zo ons best gedaan en voelden ons onheus behandeld en ietwat ontgoocheld. Op tijd binnen en toch geen prijs gereden.

Even overleggen; rijden we de baai rond of wachten we 3 h. Leentje gunt de plaatselijke middenstand giene frank meer, stel u voor nog 3 h cafetaria. We laten de boot voor wat hij is en doen ons goesting ttz rond de baai d’Arcachon.

Dat hebben we duidelijk onderschat, het is 65 km “en plus” maar het houdt wel op van regenen. We pic-nicken en drogen onze zwart geel rode jasjes op de fiets. Vive la Belgique!

De batterij van de e-bike heeft al goed gepresteerd en Leentje eveneens. We zoeken een oplaadpunt om bij te tanken maar niet zo simpel. Een bord “crêperie ouvert” trekt  onze aandacht maar de patronne veut fermer sa baraque, desolé.

Nog 20 km eer we een bureau de tabac open vinden met een zéér behulpzame cafebaas die de elektriek graag levert samen met de drankjes om ons te versterken voor de nog resterende 35 km.

De weg volgt weer de kust maar van vlak fietsen is geen sprake. De hoogste duin van Frankrijk “la dune de Pyla” moeten we over en er volgen nog klimmetjes waardoor de batterij zienderogen slinkt.

Stilzwijgend maar nog niet ontmoedigd zetten we onze tocht verder en Leentje heeft nu nog enkel beenkracht. Als het nu nog 15 km of 50 km is, het kan ons niet meer deren maar we zijn toch blij als we om 19 h ons hotel bereiken.

De rit: 128 km, gemiddelde 18,1 km/h, 359 hoogtemeters

Logies: Hotel La Forestiére

Spreuk van de dag; Als je te laat komt voor de boot, wordt de afstand met 65 km vergroot