Toen we vandaag een top drie lieten maken door de leerlingen stond de avonturenloop met death-ride op nummer twee. Het was dan ook een fantastische namiddag.De zon was ook van de partij dus dat aspect kon al niet meer stuk.Eerst een lastige klim naar de spoorwegbrug en dan met zn allen over de brug om vervolgens de eerste indianenbrug te overwinnen.De fotos van de leerlingen houden we voor een latere datum, nu alvast een voorsmaakje met de fotos van de meester en de stagiaire.
Op de groepsfotomerk je vast wel dat iedereen dolgelukkig is met zijn of haar geleverde prestatie. Er zijn er hier die best trots op zichzelf mogen zijn omdat ze de kloof via de bruggen hebben overwonnen.
Dan een leuke tocht door het everzwijnenbos, .sst, wie hoort er hier een tak kraken, wie ziet er hier een struik bewegen, een groep everzwijn !?Vlug de andere kant op.
Zo kom je na een spannende tocht toch bij de death-ride en hier was het pas echt genieten.AlléWillem ( monitor) nog een tweede keer ?En jaook die tweede beurt was dolle pret.
Na nog een korte tussenstop op het hindernissenparcours via de tweede indianenbrug terug naar LPM.Hier stonden de kommen spaghetti ons al op te wachten.En smaken dat het deed.
Toen het donker was deden we nog een reflectorentocht.Dan iedereen onder de douche en u zijn de meesten weer in dromenland om na te genieten van deze dag en om te dromen van weer een toffe dag in Durbuy.
Deze morgen stond er een nieuw tocht op het programma: cross-country.
Met een kompas , een stafkaart en een wegbeschrijving met azimut moest er in verschillende groepen van checkpunt tot checkpunt gewandeld worden.
Door de goede samenwerking met alle groepsleden hebben alle groepen de perfecte weg afgelegd en dat binnen de vooropgestelde tijd.
Kompasgebruik heeft nu voor niemand nog geheimen.
Na de wandeling was er nog even tijd voor wat sportieve ontspanning.
Ons middagmaal was weer om duimen en vingers van af te likken: lekkere everzwijnballetjes met appelmoes en aardappelen.
Iedereen atzn buik rond om daarnaeven te genieten van wat platte rust zo kunnen we er straks weer avontuurlijk tegenaan. Want avontuur is er wat er deze namiddag op het programma staat. Joepie!!!!!!
Op dit eigenste moment zit iedereen in de eetzaal voor het eerste ontbijt op Waalse bodem.
Op het menu cornflakes met een chocoladesmaak, gesuikerde cornflakes, brood, een heerlijke tas melk. Door ze hier even te observeren merk ik dat iedereen best hongerig is na de verkwikkende nachtrust.
Voor de ene liep die al een beetje sneller ten einde dan voor de andere. Maar ik zie dat iedereen er klaar voor is om hier weer een toffe dag door te brengen.
Eén ding zit zeker al mee. Een helblauwe lucht en de zon beloven een schitterende lentedag Vanmiddag mogen jullie een verslag verwachten van onze morgenactiviteit.
Om 22.00 eindelijk verbinding met internet. dan een blogje getikt, wil je dat on-line plaatsen met de nodige foto's weer een probleem met de verbinding en dus alle tekst foetsie en dus nu opnieuw proberen . Wel met dit verschil dat we het nu in stukjes doen en eerst een deel online plaatsen en dan straks een wijziging doorsturen kwestie van jullie ouders een beetje gerust te stellen en op de hoogte te houden van onze activiteiten. Want we weten uit het verleden dat er ouders zijn die echt wachten met naar bed gaan tot er nieuws van zoon of dochterlief op de blog te lezen is.
Dit was wat ik daarnetzo ongeveer tikte maar nu in de gewijzigde versie verschijnt.
Deze middag zoals reeds eerder gezegd stondde geschiedeniswandeling op het programma.
We trokken door de straten van Durbuy in het gezelschap van Jean de Bohème, zijn dame en ondeugende zoon want zoenenen verliefd worden op een boerendochter is echt van het goede teveel.In het gezelschap van deze personages leerden we ook veel bij over de lenen, de leenmannen, de heksen, depest, de koeienoorlog, .
Eigenlijk kunnen we spreken van een geslaagde namiddag en dat bewijzen hopelijk ook onze fotos.
Deze avondhebben we ons gewapend met een zaklamp en een broek die best vuil mag worden om als volleerde speleologen af te dalen in de hel.Na een verhaal overde herder van onze graaf en de schrik om in de hel terecht te komen trok de ene al bibberend , de andere zeer stoer in de richting van de grot.Toch was iedereen die de grot betrad apetrots op zichzelf toen ze terugkeerden uit de hel want vuur was er daar niet te bespeuren enkel een beetje nattigheid.
Fotosvan deze activiteit zijn er niet want t was een beetje donker.
Ondertussen liggen al ons leerlingen al meer dan een uurtje te slapen en genieten wijvan de fotos van deze dag en laten we jullie ook een beetje meegenieten.
Straks ook wij naar bed om er morgen weer fris tegenaan te kunnen. Tot later
De eerste maal bloggen vanuit een zonnig Durbuy doet weer heel goed.
Door de problemen met het spoor ( Thalys die blijkbaar met een defect tussen Brugge en Oostende stond) zijn we hier met een uurtje vertraging gearriveerd.
In de trein tussen Luik en Barvaux was het daardoor extra druk maar zo maakten we ook reeds kennis met een andere school die ook naar LPM trok.
In LPM mogen we in de nieuwe eetzaal eten en dat het ons smaakte mag je van me aannemen. Nu ik hier zit te bloggen, verkennen onze leerlingen de slaapzalen en maken ze zich klaar voor onze eerste activiteit: 'De geschiedeniswandeling'. Vanavond hierover uitgebreid verslag op deze blog.
Nu het project op school ten einde is voegen wij de daad bij het woord en hebben vandaag netjes ingepak en morgen zullen we ' wegwezen'.
Dat het sleuren wordt met een extra zware valies staat nu al als een paal boven water. Maar ja, een juf moet ook zoveel meenemen want op bosklas moeten we kunnen bloggen, knutselen, speuren en zoeken, sporten, wandelen, kaartlezen met kompas, foto's zoeken, maar vooral veel foto's nemen en dan mocht ook het materiaal voor de quiz niet vergeten worden.
Gelukkig vond ik een grote valies om ook nog dat beetje kledij, een slaapzak en de noodzakelijke spullen voor een verblijf in LPM erbij te proppen. Het enige waar we nu nog op hopen is een mooie lenteweek en dan wordt het vast weer een week om nooit te vergeten. Alvast tot morgenmiddag voor de eerste blog vanuit Durbuy.
Voor de vijfde maal trekken we dit jaar naar de o zo fantastisch bosklassen in het o zo leuke pittoreske stadje Durbuy en het o zo toffe , gezellige verblijf Lpm met de o zo toffe , sportieve, 'knappe' monitoren.
Alles wat ik hier schreef ( dat zweer ik op mijn eerste-communie-zieltje) is echt waar want jullie blogster van dienst mag al voor de vijfde maal mee en ze doet dat met nog steeds evenveel plezier en enthousiasme als de eerste keer. Ik ben er namelijk van overtuigd dat het dit jaar weer onvergetelijk wordt. Ik kijk er alvast naar uit en ik hoop jullie, 29 zesdeklassers en juf en meesters, ook.
Hoe ver het gesteld is met het pakken van mijn valies laat ik jullie de volgende dagen nog wel even weten!
Na een treinreis van enkele uurtjes zijn we allen veilig en wel weer thuis gearriveerd. We mochten spreken van een geslaagde bosklas. Wellicht staan de eerste wasmachientjes al te draaien maar hopelijk heeft ook het mondje van je bosklassers al goed gedraaid en weten jullie ondertussen heel veel over ons verblijf in Durbuy.
Toch wil ik jullie als dessertje nog enkele foto's laten zien van onze foto-zoektocht. Later ontvangen jullie nog allemaal een CD met alle foto's ( gemaakt door de leerkrachten) . Zo kunnen jullie deze toffe week nog lang koesteren en hopêlijk nooit vergeten.
Als slot in naam van alle leerkrachten nog een welverdiend 'dank je wel' aan alle zesdeklassers die zorgden voor de onvergetelijk bosklassen van 2011.
Een goede morgen vanuit een zonnig Durbuy. We zitten net aan het ontbijt en de zware arbeid ( valeizen maken en ze naar beneden brengen via 2 trappen) zit er ook al op. Straks nog even via foto's afscheid nemen van Durbuy, om dan na de maaltijd naar richting station te trekken en daar de trein richting West-Vlaanderen te nemen. Voor alle mama's heb ik heel goed nieuws: de vuile kledij die u in de valiezen zult aantreffen is veel minder modderig dan vorige jaren en de zal heel wat werk besparen. Met deze laatste blog vanuit Durbuy wil ik nog eens iedereen bedanken die reageerde op de blog. De laatste blog van deze bosklas kan je dan vanavond verwachten.
Een laatavond blog om jullie op te hoogte te brengen van onze laatste activiteiten van dag 4 in Durbuy. Deze namiddag stond een wandeling met het kompas op het programma. Dit lukte niet in elke groep even goed maar zoals het echte avonturiers betaamt je moet je eigen boontjes doppen, ... verdere uitleg vanaf vrijdagavond via rechtstreekse interviews. De avond sloten we af met een dansje , een hap, een heuse quiz en dan nog even de beentjes in de lucht op de muziek van huisdj- Natacha. en dan het bed in voor een welverdiende rust.
!!!! ouders van Zerkegem: boodschap van juf Natacha. Afspraak aan de achterzijde van het station te Brugge. (dit geldt natuurlijk ook voor de ouders van Snellegem.)
Echte avonturiers zijn voor geen kleintje vervaard
Deze morgen zijn wij allemaal geslaagd in de grote test: Hoe word ik een ware avonturier? Klimmen, rappel en apenbruggen hebben nu voor ons geen geheimen weer. Eigenlijk was deze avontuurlijke voormiddag voor herhaling vatbaar. Natuurlijk krijg je honger van grote avonturen dus na een versterkende maaltijd even rusten om er straks weer met volle moed tegenaan te kunnen gaan.
We weten dat jullie graag op de hoogte gehouden worden van ons reilen en zeilen en daarom vlug deze mini-blog om jullie te vertellen dat wij, de leerkrachten, zeer verheugd zijn. Dat heeft meerdere redenen: we zijn hier eigenlijk op stap met een voorbeeldige groep leerlingen. Die zonder morren tijdig naar bed gaan, vlug hun ogen sluiten . 's Morgens behoren ze niet tot de allereerste piepende vogels die andere mensen op onmogelijke tijden wakker maken. We vinden dat ze een pluim verdienen. De andere reden van onze tevredenheid is, wij vinden het supertof dat jullie massaal op onze blog reageren. Hiervoor willen we jullie, ouders, familie en collega's van harte danken. We zijn klaar voor weer een leuke dag in Durbuy. Verslaggeving volgt. A bientôt.
Deze middag stond de avonturenloop op het programma. Wat moeten niet-avonturiers zich daarbij voorstellen? Twee supergrote kloven moeten op spectaculaire wijze overgestoken worden. Voor de echte avonturiers is dat een fluitje van een cent , iedereen bereikte dan ook de overkant. om dat te bewijzen vindt u twee foto's van net na de overtocht. Een opdracht voor jullie geïnteresseerde lezers: zoek het verschil. Maar ons avontuur was nog niet ten einde. Nu moest het beste nog komen. Voor onze volgende opdracht is de eerste stap de belangrijkste. Wat dan volgt is de volledige ontlading. Daarvan vindt u het bewijs op onze laatste foto.
Na een korte busrit werden we rond tien uur in Barvaux gedropt. Een boswandeling leidde ons via schittende landschappen naar het museum. Hier ontdekten we de dieren die in deze streek hun territorium hebben. Onze ogen moesten we goed de kost geven om alle opdrachten tot een goed einde te brengen. Na het bezoek keerden we terug naar LPM om daar nog even enkele dieren tebespreken. Tijdens een echt Belgische maaltijd werden we lid van een zeer elite club: de lpm-club. Meer info vind je op de lpm-website. Verdere berichtgeving over onze avonturen volgt.
Vanmorgen hoefden we niet zo vlug het bed uit want we eten vandaag in de tweede beurt. Dus konden we iets langer genieten van ons warme bedje. Na een verfrissende douche, een sportief opwarmertje en dan ontbijt. Straks vertrekken we voor een wandeling en een museumbezoek naar Hotemme. Ook de zon is hier weer van de partij dus het belooft weer een mooie dag te worden. Straks de bewijzen met een beetje foto's.
een bewogen einde van een prachtige dag...? Het gevolg van de namiddag
Deze middag verkenden we de dolmen en menhirs van Wéris. Zo leerden we wat deze steenformaties precies zijn en vernamen we dat de witte menhir van Wéris er ééntje is met een duistere geschiedenis. Hier speelt de duivel wel een zeer belangrijke rol. Waarom het vanavond voor een groep tijdens de dropping behoorlijk fout ging, dat vernemen jullie nu. Diezelfde duivel heeft ook in de nabijheid van een witte menhir een bed, ' lit du diable' . Jammergenoeg gingen een aantal leerlingen even rustig op het bed liggen zonder stil te staan bij de gevolgen. Want nu blijkt dat wie op het bed ligt de volgende uren, dagen ,.. kan afrekenen met een portie ongeluk.Toen de groepen voor de dropping werden samengesteld bleek de groep van juf Geertrui vooral te bestaan uit leerlingen die op het bed hadden gelegen. Door één of andere toevalligheid werden we een eindje verder gedropt dan oorspronkelijk voorzien en zo was de aangeduide weg op de kaart ook niet helemaal correct. Gelukkig kon de groep de weg wel situeren op de kaart en moesten we noodgedwongen een veel langere weg afleggen. Alle groepen zijn veilig terug gekeerd op Lpm. De ene deed er natuurlijk wel iets langer over dan de andere.
Alle leerlingen liggen dan nu onder de wol = in de slaapzak en vertoeven reeds in dromenland om morgen weer een toffe dag vol avontuur te kunnen beleven.
De lpm-bus bracht ons na een zeer sportief opwarmertje, alle leerlingen en de juffen speelden enkele loop- en balspelen, naar de grotten van Hotton.
Onze gids stond ons reeds op te wachten en via een flink aantal trappen, de ene al wat steiler dan de andere, kwamen we in verschillende gallerijen en op een bepaald moment bevonden we ons zelfs 65 m onder de grond. De prachtige druipstenen in allerlei vormen deden ons af en toe versteld staan.
Eénmaal terug in Durbuy konden we weer genieten van een heerlijke maaltijd: everzwijnballetjes met aardappelen en appelmoes. Terwijl ik hier zit te bloggen rusten de leerlingen uit om straks de streek rond Wéris te verkennen.
Na een aantal computerproblemen kunnen we jullie nu vanop de vaste computer van LPM updaten. De nacht is vrij goed verlopen, iedereen lag tijdig in zijn bed en ze waren ook relatief snel rustig. Na een toch iets kortere nacht, want de vroege vogels zijn hier wel heel vroeg en dat heeft wellicht te maken met het nieuwe nest, is nu bijna iedereen gewassen en opgeblonken en kunnen we starten met het ontbijt. Na het ontbijt kruipen we dan onder de grond. Maar daarover later meer en dat hopelijk vanop de eigen computer zodat we ook foto's kunnen meesturen.
Onze avond eindigde in schoonheid. We hebben met het maken van een vriendschapsbandje onszelf even opgesmukt. Eigenlijk een best leuke activiteit. Juf Natacha heeft zich echt ontpopt tot een ware Dj. Zelfs haar bruiloftshitparade heeft de revue gepasseerd. Een foto van het nieuwe idool zal later volgen de Papperazzi waren nu nog niet ter plaatse ( Durbuy ligt blijkbaar niet direct op hun kaart).
Om 22.00 eindelijk verbinding met internet. dan een blogje getikt, wil je dat on-line plaatsen met de nodige foto's weer een probleem met de verbinding en dus alle tekst foetsie en dus nu opnieuw proberen . Wel met dit verschil dat we het nu in stukjes doen en eerst een deel online plaatsen en dan straks een wijziging doorsturen kwestie van jullie ouders een beetje gerust te stellen en op de hoogte te houden van onze activiteiten. Want we weten uit het verleden dat er ouders zijn die echt wachten met naar bed gaan tot er nieuws van zoon of dochterlief op de blog te lezen is.
