Vandaag was eindelijk de grote dag: we zouden eindelijk naar onze stageplaats gaan: de Kindergarten Sofiehuset. Gelukkig had Lise ons gisteren al verteld waar de kindergarten precies was zodat we hem snel vonden. Om half negen stipt arriveerden we en we werden onmiddellijk heel vriendelijk onthaald door Greta, de verantwoordelijk van de kindergarten. Zij gaf ons een korte rondleiding doorheen de kindergarten en hierna was het ‘teatime!’ We werden naar de personeelskamer geleid en hier mochten we kiezen uit koffie, chocomelk of thee. We praatten wat met elkaar en hierna was het tijd om te beslissen welke leeftijd we zouden nemen.

De kindergarten is opgesplitst in twee grote delen: enerzijds heb je de jongste kinderen (van een half jaar tot drie jaar) en daarnaast heb je de kindergarten. (kinderen van drie tot zes jaar). De kindergarten hier in Denemarken is eigenlijk een soort van opvang met dat tikkeltje meer. Je mag het niet vergelijken met ons onderwijs want het is iets helemaal anders. In de kindergarten worden de kinderen eigenlijk voorbereid op de primary school (die loopt vanaf zes jaar), vanaf dan kan je spreken van echt onderwijs. Hier in Denemarken lopen de schooljaren ook anders. Het schooljaar begint hier niet in september, maar in augustus. De oudste kinderen in de kindergarten kunnen dus in principe vanaf 1 augustus naar de primary school gaan. In Denemarken hebben ze hier nog een leuk alternatief op gevonden. De oudste kinderen mogen vanaf 1 april naar de opvang gaan in de primary school. Hier worden de kinderen (en de ouders!) voorbereid op het schoolgaan in de primary school. Op deze manier komen de kinderen al eens in contact met de school, de klassen, de leerkrachten en de leerlingen en leren de ouders dat de kinderen op tijd moeten komen in de school en wat er van hen verwacht wordt.

De kindergarten kan je dus vergelijken met een opvang. De ouders kiezen dan ook zelf wanneer ze de kinderen brengen: sommige kinderen zijn al aanwezig vanaf kwart na zes, andere worden pas om tien uur gebracht. Wanneer de ouders de kinderen brengen, moeten ze hen ‘inchecken’ zodat het personeel weet welke kinderen aanwezig zijn. Wanneer ze de klas binnenkomen, duiden ze op een bord aan rond hoe laat ze het kind komen halen zodat de leerkrachten hierop voorbereid zijn. Nuja, leerkrachten mag ik eigenlijk niet zeggen. In de kindergarten werken pedagogen, helpers en studenten. Wij in België studeren voor kleuterjuffrouw, in Denemarken studeren ze voor pedagoog. Naast de pedagogen heb je ook de helpers (kan je vergelijken met zorgjuf) en studenten van ‘psychical education’ die studeren voor pedagoog. De klassen met de jongste kinderen (0-3jaar) zitten ongeveer met vijftien kinderen en hebben vier tot vijf begeleiders. De klassen met de oudste kinderen (de kindergarten) bestaan uit 21 kinderen met elk drie begeleiders: één pedagoog, één helper en één student. Hier kan het onderwijs in Vlaanderen nog wat van leren!

Ik koos ervoor om deze week bij de jongste kinderen te staan. Enerzijds omdat ik hier naar benieuwd was maar anderzijds ook omdat ik aanvoel dat ik nog te weinig met de jongste kleuters in België heb gestaan. Het kan zijn dat ik volgend jaar wordt ondergedompeld in een klas met 2.5 jarigen en daarom wou ik wat meer ervaring hierin opdoen. Toen ik mijn klasje binnen wandelde, kreeg ik onmiddellijk een thuisgevoel: Neel en Lars zouden zo kunnen voorbij trippelen. Ik had de kinderen van 1,5 tot drie jaar. Toch mag je hier in Denemarken niet spreken over jaren, hier spreken ze over maanden. Een kind is geen tweejarige maar een twee jarige en tien maanden. Op deze manier houden ze rekening met elk kind, met zijn/ haar leeftijd en vooral met zijn/haar niveau! De kinderen worden hier heel individueel bekeken en begeleid en er wordt dus niet verwacht dat ze allemaal hetzelfde kunnen.

Om tien uur begonnen de mensen de kinderen te verversen: dit gebeurd niet op een manier zoals in België: de kinderen worden proper verzorgd, hun poep wordt gewassen en de tafel en de handjes van de kinderen wordt ontsmet. Op deze manier willen ze enerzijds ziektes vermijden maar ook de kinderen bewust maken van hygiëne.

Om elf uur arriveerden de kar met eten. In de kindergarten is er een vrouw die elke dag middag maakt voor 130 kinderen! Ook wij kregen eten en ik had lekker donker brood met paté, tonijnsalada, salami en wat rauwkost. Het eetmoment hier verloopt ook heel wat anders dan in België. Aan elke tafel zitten ongeveer zes kinderen en één begeleider. De begeleider gaat regelmatig rond met het bord met vlees en groenten en de kinderen (anderhalf jaar!) beslissen zelf wat ze willen eten. De regel is dat alles wat ze nemen, ze ook moeten opeten. Hoewel de kinderen zelf beslissen wat ze eten, eten ze niet weinig! Hier kan Chiel nog wat van leren J. Ze eten ook volledig zelfstandig en vragen bij wanneer ze nog honger hebben. Als het kind genoeg heeft, heeft het genoeg. Het wordt nooit ‘gepushed’, in niks. De kinderen hebben allemaal een groot slabbetje aan waarop zij hun eten leggen. (vandaag kon dit want het was rauwkost en brood).Ik zat naast een jongetje dat nog geen twee jaar was en hij bleef maar eten. Nadat zijn handje weer leeg was, zat hij weer in mijn bord op zoek naar iets dat hij ook lekker vond. Na het eten mochten de kleuters nog even spelen en hierna was het opruimtijd. De kinderen waren 1.5- 3 jaar en ze ruimden alles zelfstandig op! De begeleider moest niets helpen: ik wist niet wat ik zag! Vijftien kleine kinderen die de klas volledig alleen opruimen! De kinderen lieten mij zelfs niet helpen: ze wilden het volledig alleen doen.

Na het opruimmoment gingen de kinderen van mijn klas slapen. De jongste kleuter ging buiten in zijn/haar kinderwagen slapen. Deze kinderwagens zijn van de kindergarten zelf, elk kind heeft een eigen kinderwagen en een eigen dekentje. De oudere kinderen van mijn klas (twee jaar) gingen in de slaapzaal slapen. Dit is echt geweldig om te zien: elk kind neemt zijn/haar tut en knuffelbeer en kruipt in zijn eigen bedje. Hier blijven twee begeleiders even zitten tot iedereen slaapt, hierna blijft één begeleider in de zaal om erop toe te zien dat de kinderen elkaar niet wakker maken of dat er geen gevaarlijke dingen gebeuren (kinderen die gaan rechtstaan in het bedje). Wanneer de kinderen wakker worden, worden ze door de begeleider uit de slaapzaal gehaald en opnieuw naar de klas gebracht. Elk kind slaapt op zijn of haar tempo. Terwijl deze kinderen slapen, gaan de kinderen uit de kindergarten buiten spelen. In mijn kindergarten hebben ze helaas geen dieren (dat was mijn droombeeld) maar ze hebben wel enorm veel materiaal buiten. Wij zijn ook een half uur naar buiten gegaan: al de kinderen en begeleiders hadden een skipak aan en al snel wisten we waarom.. De wind hier in Nykobing snijdt enorm fel. Het is hier ongeveer een acht graden maar de gevoelstemperatuur is toch een pak lager. Mijn begeleider kwam me na een tijdje vragen of ik al break had genomen. Ik vertelde haar dat dit niet nodig was waarop ze zei: ‘Je moet break nemen, anders wordt je moe!’ Hier is de sfeer ook zo los en de begeleiders zijn allemaal super vriendelijk. Ik voelde me al meteen opgenomen in de groep en vond het geweldig om te zien dat deze begeleiders ALLEMAAL het beste willen voor de kinderen. Rond kwart voor twee ging ik naar binnen met mijn begeleider Liene. Zij ging rustig de kinderen wakker maken (dit gebeurd echt rustig, wanneer een kind echt nog moe is, mag het op zijn/haar tempo wakker worden. Zelfs wanneer ze ‘vervelend’ doen omdat ze nog moe zijn, wordt het kind even bij een begeleider genomen zodat het nog de warmte voelt vanuit zijn/haar bedje) Hierna vroeg Aline me of ik pampers wou verversen. Ik heb dit al wel enkele keren gedaan bij Neel en Lars maar hier in Denemarken doen ze het helemaal anders dan in België bij kinderen ouder dan twee jaar. Omdat deze kinderen te groot zijn om op de tafel te gaan liggen, vervangen ze hun pampers al staand. En jawel, ook Lize heeft pampers ververst van kinderen die rechtstaan! Deze kindjes moeten hebben wel gewoon geplast en moeten hierna nog naar toilet gaan. Hierna stonden ze op een rijtje te wachten tot ik hen ververste en hun kleren aan deed. Hierna gingen ze hun handjes wassen en zo gingen ze terug de klas in. Hierna kregen ze allemaal nog een stukje fruit (peer, meloen of appelsien) op mama haar manier: allemaal in kleine reepjes gesneden en de kindjes nemen het in hun handjes (zoals Lars en Neel dit doen). Opnieuw kozen de kindjes zelf wat ze wilden eten en wat niet op voorwaarde dat ze alles opaten wat ze hadden genomen.

Zo was het al snel drie uur en was het tijd op terug naar de hostel te gaan. Daar wachtte Wendy ons op want zij was haar les aan het voorbereiden voor morgen. Morgen gaan we met z’n allen naar the University College van Nykobing. Hier geeft Wendy ons les over de psychomotoriek (in het Engels!)

Jullie horen het: ‘my English with hair on’ zal hopelijk een beetje verdwijnen want hoewel ik absoluut niet zeker ben over mijn taalgebruik, moet ik me hier wel redden met het Engels dat ik beheers. Ik heb er bewust voor gekozen om alleen in een klas te staan zodat ik m’n mannetje moet staan en zodat ik zelf Engels moet spreken. Donderdag ga ik nog met dit klasje op uitstap. Elke week heeft elke klas een vaste dag waarop ze op uitstap gaan: naar het bos, het busstation, het strand,… Ik ben echt eens benieuwd! Volgende week maandag ga ik in de kindergarten zelf staan zodat ik activiteiten kan doen met de kleuters met dezelfde leeftijd als de kleuters van mijn stageklas in België. Toch vind ik het een hele mooie kans om met zo’n jonge kinderen te staan in de opvang aangezien ik zie dat zelfs zij zo zelfstandig en zelfredzaam zijn. Daar kunnen wij in Vlaanderen nog heel wat van leren!

Tot de volgende!

Groetjes,

Lize 

(Jullie zien het goed, ik heb alles vlak na elkaar gepost. We hebben namelijk geen internet in onze jeugdherberg waardoor we in de Mc Donalds gaan zitten met z'n allen omdat we hier wel wifi hebben! Natuurlijk hoort daar een Mc Flurry bij!)