Hallo allemaal,

Na lang wachten en zenuwachtig in de auto te stappen, kwamen we aan in Zaventem rond half acht. We waren veel te vroeg maar dit zorgde ervoor dat we rustig en ontspannen onze gate konden zoeken. De vrouw aan de incheck balie vertelde ons dat we om tien uur ten laatste het vliegtuig moesten betreden. Om tien uur zaten we nog steeds rustig aan gate 47 te wachten totdat Wendy opeens merkte dat er iets niet pluis was. Ze ging eens op de borden kijken en daar zag ze dat de gate nog één minuut open zou zijn. Blijkbaar was de gate op het laatste moment veranderd van 47 naar 52 zonder dat we het wisten. We hadden het echt niet gehoord dat dit was afgeroepen. Als vier zotten liepen we naar de gate en daar stond de vrouw juist aan het poortje. We mochten nog naar binnen gaan en na ons kwamen er ook nog heel wat mensen het vliegtuig binnen die de wisseling niet gehoord hadden.

De vlucht was een echte hel. Ik heb al een aantal keren gevlogen maar deze overtrof alles. Zo’n twintig minuten voor landing kregen we turbulentie. We hoopten dat deze snel zou overgaan maar deze turbulentie heeft echt twintig minuten geduurd. Het vliegtuig ging steeds met sprongetjes naar boven en naar beneden waardoor het leek alsof we in een attractie in Bobbejaanland zitten. De mensen die mij kennen weten dat ik niet te vinden ben voor zo’n attracties en dat mijn maag hier helemaal niet tegen kan. Ook Emelina naast mij kreeg het aan haar maag en zij begon het bekende ‘zakske’ al te zoeken. Toen ik dit hoorde, begon het bij mij ook. Als twee debielen zaten we daar met ons ‘zakske’ op onze schoot. Ik heb het gelukkig niet moeten gebruiken maar het scheelde echt niet veel. Eenmaal geland zag ik lijkbleek en was ik heel futloos. Als ik toen onmiddellijk zou hebben opgestaan, zou ik flauw gevallen zijn. Ik hoop dus echt dat de landing in België volgende week wat vlotter verloopt!

 In de luchthaven van Kopenhagen vonden we al snel de trein die we moesten nemen. Na een overstap in Kopenhagen centrum, een val van Wendy en een uurtje in de trein over het water, kwamen we aan in Nykobing. Wat ons als eerste opviel was dat Denemarken toch niet zoveel verschilt van België op vlak van uitzicht. Het verkeer is hier wel een pak minder en er zijn ook helemaal niet zoveel mensen op straat als bv. in Hasselt. Natuurlijk waren we vergeten te kijken waar ons hostel was waardoor we heel wat tijd verloren hadden. Ik dacht dat ik met de oplossing zou komen want ik had een plannetje van Nykobing in mijn handbagage zitten. Voordat ik naar Denemarken vertrok had ik een blitse handbagage gekocht met cijferslot. Toen ik mijn plannetje uit deze handbagage wou  nemen, merkte ik dat mijn code niet meer werkte met als gevolg dat ik ook niet meer in mijn handbagage geraakte. Voor de mensen die me kennen weten dat Lize en onvoorziene omstandigheden niet samen horen waardoor er paniek ontstond. Het gevoel van paniek mocht ik niet laten doorkomen aangezien we al een half uur met onze valiezen stonden rond te draaien. Toen zijn we in de Mc Donalds gaan vragen waar ons hostel was en de man daar stuurde ons in de goede richting maar ons hostel was in de verste verte niet te zien. Na meer dan een half uur stappen, twintig keer te zijn gestopt en een hand vol blaren kwamen we eindelijk aan in het hostel. We verkende de kamer en het gebouw wat (en merkte al heel snel dat het niet zo proper was als op de foto’s!) en gingen hierna de omgeving wat verkennen. We zijn wat inkopen gaan doen zodat we dinsdagmorgen konden eten en hierna zijn we gaan eten in de Mc Donalds. Dit heeft ons toch gesmaakt maar ik wil hier geen gewoonte van maken! Ik wil niet dat ze me na twee weken uit het vliegtuig kunnen rollen J. In de Mc Donalds ontmoetten we Lise, de verantwoordelijke persoon hier in Nykobing die onze stage heeft geregeld. Hier hebben we wat afspraken gemaakt over het verloop van de week. Al snel merkte ik dat mijn Engels toch niet zo slecht was als ik zelf dacht en eigenlijk mocht het ook niet want anders zou ik met al mijn vragen blijven zitten. Na een uurtje te praten ging Lise naar huis en wij besloten om nog even te blijven zitten. We babbelden nog wat, maakten gebruik van het gratis internet en aten een ijsje. Ik vrees dat deze traditie de volgende twee weken in ere wordt gehouden! (een ijsje eten per dag mag zeker want we wandelen hier heel veel!) Eenmaal aangekomen in het hostel praatten we nog wat op de kamer en hierna viel ik al snel in slaap.

Mij viel het in het begin niet onmiddellijk op dat we daadwerkelijk in Denemarken zaten. Bomma vertelde me dat je Denemarken wat kan vergelijken met Nederland en hierin geef ik haar volledig gelijk. Het uitzicht van Denemarken is plat (ondanks die berg die ik met twee valiezen heb moeten opzeulen en die er echt te veel aan was!, net zoals dat in Nederland. Ook de natuur kan je vergelijken met Nederland: er zijn hier veel open velden en hier kan je nog meters ver kijken wat je in België niet kan doen. Denemarken is dubbel zo groot als België en toch leven hier maar vijf miljoen mensen wat wil zeggen dat het niet zo’n overbevolkt land is en dat je nog veel natuur hebt. Hoewel wij in een stad als Nykobing zitten, hebben we toch nog heel wat natuur. Achter onze jeugdherberg hebben we een natuurpark en wanneer je twee minuten uit het centrum wandelt, zou je zeggen dat je in Paal terecht bent gekomen. Ook het verkeer hier in Denemarken is veel rustiger. Je kan hier makkelijk op straat wandelen en de auto’s op twee handen tellen. Ook heb ik de indruk dat de mensen hier veel rustiger leven, dit merk ik voornamelijk in het verkeer en in de winkelstraten: alles gaat hier op het 'gemakske'.

Groetjes,

Lize 

18-03-2014 om 21:16 geschreven door Lize

25-02-2014 om 16:37 geschreven door Lize