Het leven als een opeenvolging van grappige belevenissen
17-01-2010
Radio Modern
feestje met als thema: back to the fifties!!
vanavond is het eens anders dan anders. vanavond vallen we op mannen met bretellen, te korte broeken, witte kousen en bompapetten. vanavond voelen oude mannen zich weer in hun element en genieten volop van 'de goeien oude dag' met muziek uit 'de goeie ouden tijd'. goede combinatie blijkt, want ze palmen zowaar, zonder enige moeite, de mooiste dames in. ze gaan de concurrentie met hun 40jaar jongere rivalen aan met een zelfzekerheid waar je je bompapet voor zou afnemen. vanavond zijn ze niet de lastige vieze oude mannen die wel eens een jong blaadje lusten, maar zijn zij diegene die óns, de groene blaadjes, nog veel kunnen bijbrengen. want hoe tof de muziek ook is, hoe mooi we ook opgekleed zijn en hoe hard we ook ons best doen... als het op dansen aankomt, bakken we er niet veel van... we vervallen hopeloos in onze moderne dansmoves of maken onszelf ronduit belachelijk door ons uit te sloven, waarbij onze onbehendigheid van kilometers te bespeuren valt. maar de avond is zeer geslaagd, als we na 4uur dansen, om middernacht naar huis kunnen gaan, hand in hand met een lieve jongen. Een jongen waarbij minstens 10% van zijn gewicht bestaat uit brilcreme in zijn haar. een jongen met broekspijpen die steve urkel jaloers zouden maken. een jongen die, terwijl hij zijn dikke brilglazen wat verder op zijn neus duwt, mij zegt dat we toch beter eens danslessen zouden nemen... en gelijk heeft hij!!
verantwoordelijkheid een woord waar ik kippevel van krijg het woord dat ik liefst niet wil zien in een vacature een woord dat niet bij me past ... nochtans is het een positief woord. of het tegengestelde is in ieder geval niet positief. als je zegt dat je niet verantwoordelijk bent of niet houdt van verantwoordelijkheid, komt dit niet echt positief over. en toch...
bij mij roept 'verantwoordelijkheid' vooral andere zaken op: 'moeten', verplichtingen, volwassen worden, dingen laten,... en die zijn dan weer eerder negatief, toch?
en nét omdat ik niet altijd rekening wil houden, wil plannen, vasthangen aan verplichtingen,... ga ik gewoon zaken met verantwoordelijkheid uit de weg. ergens logisch toch? job met veel verantwoordelijkheid --> stress etentjes, avondjes, ... organiseren --> stress en drukke agenda huis kopen --> veel papperassen, veel consequenties (je kan je het niet permiteren je job kwijt te spelen (dus moeilijk om van job te veranderen), geen lange reizen meer, je zit vast aan bepaalde locatie,...) --> minder vrijheid (job, reizen, ...) kinderen --> niet omschrijfbare vorm van verantwoordelijkheid
aangezien plannen op lange termijn al zééér moeilijk is voor mij, aangezien ik absoluut nog geen idee heb hoe mijn leven eruit zal zien, aangezien ik ervan hou om keuzes op de moment te maken en aangezien ik graag af en toe lekker egoistisch ben, ga ik verantwoordelijkheid nog even uit de weg!
levensfilosofie: ik kies ervoor volwassen te zijn en toch te doen wat IK wil en hierbij zo weinig mogelijk mensen te kwetsen!!
Ik ga het niet hebben over seks, of toch niet met als doel om meer lezers te trekken. Want het staat als een paal boven water: seks verkoopt! En ik kan het weten, want sinds kort werk ik in een winkeltje waar ik seksspeeltjes verkoop en verkopen doet het! We zijn in een tijdperk gekomen waarin er openlijk gesproken wordt over zo ongeveer alles en dus ook over wat er zich afspeelt in de woon (en slaap-!) kamer. Gelukkig maar! Enerzijds is seks iets heel natuurlijks, zo niet het méést natuurlijke dat er bestaat en ten tweede maakt het mijn werk een heel pak interessanter en aangenamer. Vooral aangenamer... Eens klanten voorbij de genante-3minuten-fase zijn, kom je wel t één en t ander te weten.
Zo was er laatst een vrouw die op advies van haar kinesist kwam. Ik dacht meteen aan soort muisarm fenomeen: de bunny arm of de molletjes elleboog, maar dat was het niet. Ze was al enkele jaren seksloos en het ging niet meer, dus moest ze terug wat beginnen oefenen, en daar zocht ze wat attributen voor, die hier natuurlijk te vinden zijn: van glazen dildo tot dolfijnvibrator, van eetbare massageolie tot glijmiddel. Wat me weer bij een andere anekdote brengt: Tijdens de kerstperiode was er een jongeheer die bedenkelijk stond te kijken met een flesje glijmiddel in zijn handen. Toen ik vroeg of ik hem ergens mee kon helpen, vroeg hij aarzelend of het ook ingepakt kan worden. Waarop ik dan weer bedenkelijk ging kijken en zei "euh, dan kan je beter een glijmiddel op waterbasis nemen, we hebben aardbeiensmaak, framboos,..." Met een glimlach en een blos onderbrak hij me "... als kadootje...". Met een rood gezicht heb ik het flesje hééél erg mooi ingepakt en dan met mijn vriendelijkste stem hem prettige feestdagen gewenst...
Winter, periode waarin ideeen ontkiemen, zoals zaden in de natuur
Winter, periode van veel binnen zijn en vooral te weinig buitenkomen. Aangezien hier niet veel aan te veranderen valt (of de zin/kracht/energie ontbreken me hiervoor in te spannen), is het eerder een kwestie van deze tijd zo nuttig (en leuk!) mogelijk proberen in te vullen. Vandaar dat ik besloten heb om een blog te beginnen, met leuke anekdotes, grappige voorvallen en stof tot nadenken.
Alles draait om perceptie, het gaat erom hoé je iets bekijkt. En ik heb besloten om mijn tijd op aarde te bekijken als een tijd waarin je zélf kiest wat er gebeurt, of toch voor een groot deel. Open staan voor nieuwe dingen, je laten leiden door je gevoel en soms gewoon in het diepe springen. Dit brengt met zich mee dat ik nogal vrij regelmatig in grappige, meestal ook genante situaties beland. Toegegeven, op de moment zelf, meestal niet echt leuk, maar door in het achterhoofd te houden dat je er nadien meestal om kunt lachen, lukt het zeer goed ze te relativeren!
Zo, nu weten jullie iets meer over mijn motivatie! Ik zou zeggen: Live, Love and Laugh!
