Het leven als een opeenvolging van grappige belevenissen
22-10-2011
Pecannoten!! of toch maar iets anders?..
Stilstaan bij wat je doet. Niet enkel uit gewoonte leven. Jezelf afvragen wat je nu écht wilt.
Klinkt allemaal logisch. Wijs ook wel. En juist.
Maar waar ligt de grens?
Stond ik vanmorgen in mijn lievelingsbakker Savarin, en ging ik mezelf trakteren op iets lekkers, want na zo'n zware week had ik het wel verdiend! Wou uit gewoonte een pecannotenkoek bestellen omdat dat in mijn hoofd mijn lekkerste koffiekoek is. Maar was dat wel hetgeen ik wou op dat moment? Waar had ik écht zin in? Moeilijk... Kiezen uit gewoonte of toch uit je gewoonteconfortzone treden? "Ja Mevrouw, wat zal het zijn?" Shit, inwendig dilemma. Damn! "Euh, geef mij maar zo één alsjeblieft" zei ik terwijl ik willekeurig, zonder te kijken naar de koffiekoekenafdeling wees. Goed gedaan Ange!!! Verleg die grenzen!! Hahaha, saai leven, zo gemakkelijk laat ik me niet vangen hoor!! In your face!!
... al had zo'n peccannotenkoek nu wel goed gesmaakt. Beter misschien eigenlijk toch wel dan de lange rozijn in mijn sjakosh...
Ik mis mezelf. Zoals dat je een vriendin kan missen die je al een tijdje niet meer gesproken hebt, waar je je van afvraagt hoe het met haar gaat.
Zoals dat je zin hebt om weer samen leuke dingen te doen, zoals vroeger. De goeie ouwe tijd:
De tijd waarin ik nog tijd had.
Het is te zeggen: de tijd waarin mijn 24u op een andere manier indeelde zodat ik ruim tijd had om met mezelf door te brengen. Tijd om stil te staan bij hoe ik me voel, tijd om te genieten van de momenten waarbij ik alleen was, alleen met mezelf.
Toen had ik tijd, toen had ik de kans om te leven volgens mijn ritme: eten wanneer je honger hebt, opstaan wanneer je wakker wordt, naar toilet gaan wanneer je lichaam aangeeft dat het nodig is, je even neerleggen als je voelt dat het nodig is, sporten op de moment dat je er zin in hebt.
Met een strakker tijdschema heb je die vrijheid niet meer, dan moet je natuurlijk lichaamsritme tijd maken (??) voor het ritme van de fulltime drukdruk mens:
Wakker worden van de wekker, je natuurlijk uur negerend. Naar toilet gaan ná het ontbijt en snelsnel vóór het vertrek naar het werk.s Morgens de tussendoortjes meenemen naar het werk in de hoop dat je om 10u15 zin hebt in een mangoyoghurtje. Je broodje s middags eten om 12u45 en hopen dat je nog steeds zin had in het broodje dat je die ochtend besteld hebt. Sporten moet op dié en dié dag, om dàt uur want dan gaat de les door. Slapen kan bij het thuiskomen s avonds laat, of je nu moe bent of niet, je moet wel gaan slapen want binnen 7uur en 45 minuten loopt je wekker terug af.
Plannen is zo tegen de natuur in! Neem nu plannen wanneer je een bad gaat nemen. Hoe groot is de kans dat je nét DAN zin gaat hebben in een badje? Misschien ben je dan wel juist actief en zou je beter gaan sporten? Of ben je in een sociale bui en wil je toch liever op cafe gaan? Maarja, wanneer ga je het anders doen?
Het is zo al moeilijk genoeg om naar jezelf te luisteren, en plannen is hier niet echt bevorderlijk voor. Daarom plan ik binnenkort een weekje weg. Lekker alleen, om eens te horen hoe het met me gaat, om eens te voelen hoe ik me voel, om mezelf de kans te geven, los van alles en iedereen, wat IK wil doen. Om mijn lichaam de kans te geven te leven en functioneren op het ritme dat helemaal bij me past.
Met de wegenkaart op de schoot, met de ondergaande zon in onze achteruitkijkspiegel, met heel wat groene bergen voor ons, rijden we richting een meertje dat ergens, tussen al het groen, verborgen zou moeten zijn volgens de kaart.
Na een race tegen de tijd om er vóór zonsondergang te geraken, verloren te hebben, belanden we aan een prachtig meer, in een dorpje met hooguit een twintigtal huizen. Nadat de dorpshonden gestopt zijn te blaffen naar wat ze niet kennen, nl. ons, 2verliefde belgen op zoek naar een slaapplaats met een hoog herinneringsgehalte, genieten we van het geluid dat je enkel in de natuur hoort: stilte. Tenminste totdat je écht luistert zodat je hersenen het moeilijk krijgen om al die verschillende geluiden te kunnen vatten en totdat je hersenen al die geluiden omschrijven als natuurstilte- niet nodig nader te verklaren. We genieten van het maanlicht dat weerkaatst in het nagenoeg stilstaande water dat af en toe versierd wordt door kringen, gemaakt door actieve nachtvissen. We zien maar liefst 5 vallende sterren, een 12-tal vliegtuigen en een satelliet. Wist je dat eind juli/begin augustus HET moment is om vallende sterren bij de vleet te zien? Wist je dat je satellieten kon zien met het blote oog? (ik niet!) Hebben wensen meer kans om uit te komen naarmate ze vaker gewenst worden (op één avond)?
Ochtend, gras wordt afgedaan, de melkboer passeert, de honden zijn terug wakker. Het meertje vraaaagt erom om bezwommen te worden. En wel door mij! De natuur is hier zo magisch; alles staat er, stevig, robuust en toch zo zacht en kwetsbaar. Ik kan niet anders dan me met nederigheid te laten opnemen door dit prachtig tafereel: zwemmen, zonder het wateroppervlak te beroeren, ademen, maar zo stil om niet te storen, rondkijken en genieten van de verschillende tinten groen in de bergen,
voelen hoe het water zich langs mijn lichaam sluit.
Ik wil dit gevoel helemaal in me opnemen, met al mijn zintuigen, te beginnen met mijn gehoor; ik ga een twintigtal seconden met mijn ogen gesloten zwemmen. Het is zo stil, alle geluiden die je hoort lijken wel van een andere wereld te komen, ze komen als het ware één voor één tot bij mij. De voorbijvliegende hommel lijkt wel een helikopter, mijn adem lijkt wel het geluid van een wervelwind, mijn arm die net iets te hoog komt en weer terug in het water verdwijnt, klinkt in mijn oren als een granaatinslag. Alles is een kwestie van perceptie.
Ik ben maar zon ontzettend klein deel in dit grote geheel, dat al miljoenen jaren doet wat het moet doen: er zijn. Op zon moment voel ik hoe vergankelijk een mensenleven is, een fractie van een seconde in het geheel dat het heelal is. En op dàt eigenste moment, besef ik dat ALLES draait om die fractie van een seconde zo goed mogelijk in te vullen. Is het mijn taak om zo veel mogelijk goeds bij te dragen tot de levens van de mensen die mijn pad kruisen. Is het mijn taak om mijn tijd op deze prachtige planeet zo positief mogelijk in te vullen. Is het mijn taak om mijn ecologische voetafdruk* zo klein mogelijk te houden.
Aanvaarden wat is. Aanvaarden wat komt. Opgaan in het geheel.
*Ecologische voetafdruk Bossen, de zee, rivieren, landbouwland, enz. produceren natuurlijke rijkdommen. Dit noemen we de biocapaciteit van de aarde. De biocapaciteit drukken we uit in hectaren van het aardoppervlak. Onherbergzame gebieden die te warm, te koud, te droog of te nat zijn produceren weinig of zijn moeilijk toegankelijk voor exploitatie. De mensheid moet de bestaande wereldwijde biocapaciteit, ofwel 13,4 miljard hectare, samen delen. Elk mens beschikt dus over 2,1 hectare van het aardoppervlak om zich te voeden en te kleden, om te wonen en zich te verwarmen.
We leven boven onze stand De gemiddelde ecologische voetafdruk bedraagt 2,7 hectare aardoppervlak per persoon! Ons land heeft de 17de grootste ecologische voetafdruk ter wereld, met een gemiddelde van 5,1 hectare per Belg. Wij verbruiken samen meer dan 4 keer het equivalent van de natuurlijke rijkdommen die we in eigen land kunnen produceren. Als iedereen dezelfde levensstijl zou hebben als de Belgen, zouden we meer dan 3 planeten nodig hebben. De ecologische voetafdruk van een inwoner uit Afrika is slechts 1,4 ha.
Een uitdaging voor de toekomst Het is duidelijk dat het natuurlijke kapitaal zo uitgeput raakt. Wij verbruiken de natuurlijke rijkdommen sneller dan zij zich kunnen herstellen. Vooral onze kinderen en kleinkinderen zullen dit op pijnlijke wijze ervaren. Willen we voor onze erfgenamen toch een aarde achterlaten die nog genoeg kan produceren om aan hun behoeften te voldoen zullen we op een andere manier moeten gaan leven: efficiënter omgaan met water, energie en grondstoffen en voldoende open ruimte sparen waar nog plaats is voor natuur, recreatie en ontspanning.
Grappig en merkwaardig toch hoe mensen altijd willen wat ze niet hebben.Vertrouwdheid willen en passie hebben.
At ease willen zijn en vol zenuwen zitten.
Zekerheid willen en onzeker zijn.
Dit komt zo wel in de buurt bij mijn gevoelens: Passie, zenuwen, onzeker.
Ja hoor, ik ben verliefd!! Tot over mijn oren, tot onder mijn voetzolen, tot in het afgescheurde stukje nagel van mijn pinkje, tot in mijn nog te epileren wenkbrauwhaartjes. ZALIG!! Echt!! En toch
Die vlinders dóen iets met je: Ze laten je zweven, ze brengen je naar hemel n°7, op een roze wolk en dit alles met een vleugje irrealistische onzekerheid, twijfels, tweestrijd.
Je helemaal geven, vliegen en de kans om hard te vallen maar voor lief nemen?
Aan jezelf twijfelen, hunkeren naar bevestiging van zijn kant; ligt het aan mij dat het zo goed aanvoelt? Voelt hij dat ook? Kan bijna niet anders, toch? Of wel? Wat als ik gewoon een tussendoortje ben voor hem, terwijl ik met serviette op mijn schoot klaar zit om aan het hoofdgerecht te beginnen, met vééééél desserts? Nee, zo is die niet. Of wel? Hoe goed ken ik hem eigenlijk?
STOP! Heeft. Geen. Zin.
VLIEGZWEEEEFFLEEF
Genieten van het nog niet durven plassen als de deur openstaat. Het niet erg vinden om je net iets vaker dan normaal (understatement!!) te epileren, enkel en alleen voor hem. Houden van de spanning.Uitkijken naar die hartkloppingen als je hebt afgesproken. Omarmen dat die verliefdheid mij omtovert tot een keukenprinses (in wording). Vanzelfsprekend vinden dat nog niets vanzelfsprekend is.
Dat is verliefd zijn. Dat doet verliefdheid met je. Met mij. Geheimpje? I do love it!!!
Vluchten, vliegen, dromen. In & tussen de bomen/wolken
Leven op de grond is een optie. Liever kiest hij om met zijn hoofd in de wolken te leven en slechts als het moet, maakt hij contact met de grond. Hoog in de bomen, met zicht op alles en iedereen, zonder dat iemand zich bewust is van zijn aanwezigheid. Slechts als je zelf de moeite doet om geen moeite te doen, maar gewoon 'te zijn' en hem tijd te geven door zelf de tijd te nemen, kun je genieten van zijn vlucht door de lucht. Slechts wanneer je stopt met horen en begint te luisteren, bereikt zijn dennenappelgeknabbel je geest. Loslaten. En je krijgt iets prachtigs in ruil. Afstand nemen. En het komt jouw kant uit.
Wat een eekhoorn je niet bijbrengen kan...
En niet enkel eekhoorns: Net zoals je een heel verborgen wereld ziet wanneer je in het gras ligt met je neus, terwijl daarnet, toen je óp de gazon stond, je zou zweren dat je alleen was. Ergens boven staan maakt je vaak blind...
Moet je je niet afvragen (of juist wel!) hoeveel er nog is waar we ons niet van bewust zijn!
Enkele jaren geleden, op de gezegende leeftijd van 27jaar, had ik mijn eerste homeparty, waar ik het molletje als geschenk gekregen heb. Rustig op onderzoek uitgaan, zien of dat groene ding effectief zo super is als wat al mijn vriendinnen beweren. En ja hoor!
Wat begon met af en toe wat experimenteren, groeide uit tot het fenomeen 'de groene avond':
Een avondje voor jezelf, waarbij gsm uit staat, de deurbel af is en niemand je kan storen. Liefst lekker in mijn kingsize bed, rustig muziekje op, sexy nachthemdje aan, en de groene attributen bij de hand, zijnde het groene Molletje, een beetje groen kruid gerold tot een lekker jointje en een verse groene thee met wat honing in. Ideaal!!
Ondertussen is 'de groene avond' al helemaal ingeburgerd in mijn vriendinnen-kring en weten ze dat het geen zin heeft om iemand te bereiken als deze een groene avond gepland heeft!
Mijn nieuwste aanwinst is een Rode Spring Minivibe: schattig bloemendingetje, met een wauw wauw magneetoplader!!! nooit meer batterijen kopen!!! en zeg nog maar eens dat ik niet aan het milieu denk! bijna elke dag!! ;-). Misschien eens nadenken wat er perfect hierbij zou passen, zodat ook de Rode Avond geïntroduceerd kan worden... Ideeën zijn steeds welkom!
Back in the land of rain, luxury, hypocrisy and money!! Hm hm, Belgium, indeed!
Kleine reflectie wegens één jaar terug in Belgie, na een half-nomadenbestaan tussen steeds lachende Thai, Hello-mate-Aussies en vredelievende HindoeBalinezen.
Gek eigenlijk hoe de tijd met de jaren sneller lijkt te lopen! Vooral gek omdat de wiskundige kant in mij (zijnde mijn linkerhersenhelft) wéét dat dit niet mogelijk is, maar ook ergens wel logisch, volgens mijn rechterhersenhelft, omdat alles relatief is... Vooral nu het terug kouder wordt, dwalen mijn gedachten al iets frequenter af naar het warme Azie, maar dat zal een algemeen verschijnsel zijn op dit moment, in dit deel van de wereld volgens mij.
Een jaar terug in Belgie, een jaar waar heel wat in gebeurd is. Van een drukke zakenvrouw (hm hm, vooral theoretisch dan) ben ik er toch in geslaagd om een leven op te bouwen in Belgie, waarbij het mogelijk is om volgens je gevoel te leven, om te genieten van de kleine dingen ipv steeds toe te werken/uit te kijken naar 'later', wanneer ik iets leuks ga doen. Want als ik één ding geleerd heb tijdens het reizen, is het wel dat 'dat later' eigenlijk gewoon NU is! Dus niet vanavond na het werk of dit weekend of tijdens de volgend vakantie je ontspannen of leuke dingen doen of ... maar NU! Op dit eigenste moment!! Maak een lekker tasje thee waar je genietend van kan slurpen, ga aan een open raam staan en adem de herfstgeur eens diep in, vertel een grapje tegen je buurvrouw,... ja, NU!!
Genieten, want het leven is veel te kort om het niet te doen! Ja, inderdaad, zo simpel is het!
ZON zon zon!!! Mensen achter elkaar in een rij, perfect passend in de schaduw van een grote populier. Vierkantjes mensen die passen in de schaduw van een grote vlag.
Camping, tentjes dicht op elkaar, verschillende nationaliteiten door elkaar, duitsers naast ons. Leuk leuk leuk! moesten ze geen verschrikkelijk stom toverstokje hebben dat bij elke beweging een superirritant gsm-geluid maakt. Vooral om 4u snachts en 7u smorgens redelijk irritant onuitstaanbaar-kom hier en ik breek uw stokje in duizend stukken.
Verdraagzaamheid ideaal om te practiseren op festivals
16-jarige jongen half KO op de grond met peuk tussen zijn vuile vingers, liggend op de grond, tussen resten friet, platgetrapte bekers en ondefinieerbare voorwerpen.
Volledig bezweet wakker worden in je slaapzak met de zon vollenbak op uw tent, beetje bij beetje meer beseffend dat je je kleren nog aan hebt, dat je belachelijk hard stinkt uit je bek, dat je de avond ervoor weer al je bonnetjes ongepland hebt uitgegeven,
Wachten tot je écht dringend moet kakken: daar te lang zitten persen is
1)Verschrikkelijk door de penetrante geur van 987 porties stront vlak onder je kont
2)Dodelijk doordat zon hokje met de minuut enkele graden in temperatuur toeneemt, zodat je bezweet het hokje uit strompelt
Genieten van een 75cent-ontbijt (aldi sandwich met zwan worstjes) alsof het een deluxe brunch met champagne was
Net te kleine slaapzak-zak
als je in je slaapzak gekropen bent snachts, net genoeg water drinken ter preventie van een kater, en net niet teveel zodat je niet in je onderbroek nog snachts naar dixie-kotje hoeft te strompelen.
Opgenomen worden in de mensenzee
Wachten aan wc-kotje en hopen dat er geen man uit komt (=99% kans dat hij er niet was voor een plasje en bijgevolg dus een warme bril met een bruin hoopje onder u ). Advies: denk niet na, zet je verstand op nul, zet u neer, doe uw ding en maak dat ge snel terug buiten bent!
Onderga het vuil, vuiler, vuilst worden! Let it go!!!!
Zomer in het land, belachelijk hoge temperaturen, hormonen die evenredig stijgen met de temperaturen, smiling faces alom, iedereen happy!
Vrouwen in korte rokjes, fleurige jurkjes, sierlijk gelakte teentjes, kleurige topjes. Hier een daar komt een stukje bikini piepen, hier en daar verschijnen er pretoogjes van achter wel heel modieuze zonnebrillen.
Werkmannen, liefst nog in ontbloot, gespierd bruin bovenlijf, hun wenkbrauwen goedkeurend optrekkend, al dan niet met bijpassend gefluit om hun goedkeuring nog net iets duidelijker te maken.
Everybody happy: de mannen worden met elk voorbijlopend rokje steeds een graadje beter gezind, vrouwen hun glimlach wordt bij elk beetje aandacht een stukje groter, zeker als dit in combinatie gebeurt met knappe half ontblote bouwvakkers.
Everybody happy!!
Behalve natuurlijk als er onder deze zwierige rokjes iets te witte, iets te volslanke en iets te oude met spatader bedekte benen schuilgaan, die duidelijk niet schuil genoeg gaan
Behalve uiteraard wanneer veel te oude bouwvakkers zich gedragen als hitsige pubers en achter je aan komen, hun houding duidelijk overlopend van teveel zelfvertrouwen
Behalve wanneer je fietst achter iemand van wie het stukje zichtbare bilspleet met elke fietstrap een halve centimeter groter wordt en er om de 20seconden enkele zweetpuistjes meer zichtbaar worden
Tja, alle voordelen hebben duidelijk ook hun nadelen
Maar laat dat de pret vooral niet bederven!!
Geniet (selectief) van het moois dat de natuur te bieden heeft!
Geniet van het zonnetje op je huid,
Van de wind in je haren
Van de geur van de bloesems En van de bewonderende blikken van het ander geslacht!
Ik heb een auto gekocht! En niet zo maar eentje. Een Skoda break, bouwjaar 92, met superweinig kms (zoveel doe ik er op 10maanden. Jaja, zo weinig dus!) en dit voor een prijsje.
Klinkt verdacht?? Misschien wel. Maar misschien ook net niet. Zelfs héél misschien heb ik dit koopje gevonden omdat ik net niét achterdochtig was (weinig kms, lage prijs) en ik dat ietsiepietsie vertrouwen had, dat anderen blijkbaar niet hadden. Net daardoor was ik de eerste die informeerde en nu dus met een zàààlig autoke kan rondsjeezen. Euh of eerder opt gemakske cruizen (tis niet echt ne sjeezbak, maar hij leert snel, daar ben ik van overtuigd!).
Zoals honden op hun baasje lijken, zo lijken autos ..;-)
Authentieke auto.
Alle stukken nog origineel.
Trouw aan zijn eerste eigenaar.
Zo zijn er geen 2.
Eigen karaktertje, Eigen zinnetje
Maar bovenal: betrouwbaar en in for good times!!!
Surfplankske achterin, raampje open draaien, bloemetje in de haartjes, haartjes in de wind, smiling face en ready to go!!!!!
soms wordt wel eens gezegd dat honden op hun baasjes lijken. en omgekeerd. zouden mensen ook op hun auto lijken? dat antwoorde de garagist in ieder geval toen ik zei dat mijn auto meestal wel normaal en betrouwbaar is, maar dat hij soms zijn dagske niet heeft en dat hij dan gewoon de meest eigenwijze, luidruchtigste auto is die je je kan voorstellen. tja....zet je wel even aan het denken natuurlijk...
als je deze theorie dan doortrekt naar wat een autoverkoper daarvoor zei over mijn peugeot 205, begin je jezelf pas écht vragen te stellen: "jaja, goei auto'ke, beetje simpel, maar goe om mee te leren rijden!" ????? euh yeah right!!!!!!
andere verkoper had dan weer zijn gedacht erover: "zo maken ze ze toch niet meer ze, dat was nog eens kwaliteit, maarja, zo jong is het ondertussen ook ni meer he!" ??? ???
zien jullie ook meteen een link tussen jullie auto en jezelf?!? let me know!!
een vriend van me schreef het volgende: "Nu besef ik pas waarom de bergen heilig voor me zijn.. Waarom ik in een bos wil gaan wonen waar alleen de vogels en de wind hoorbaar zijn... Nu besef ik pas dat ik meer dier dan mens ben... op vlucht voor de mens... voor het afschuwelijke wat hij de natuur aandoet... Ik weet nu hoe een Hamadryad zich voelt."
Bij het lezen van deze woorden krijgen mijn eigen gevoelens een betere plaats in het geheel. Ik begrijp hem volledig! Niet zozeer het meer dier dan mens voelen, maar wél de afkeer van hoe superieur mensen zich voelen tegenover de rest van de natuur, terwijl wij maar gewoon een klein deel zijn van het geheel. zelfs als mensen zeggen dat de mens deze prachtige planeet zal vernietigen, zitten we in het denken van 'superieure wezens'. denk je nu echt dat Moeder Aarde zal toelaten dat zoiets prachtigs vernietigd zal worden, gewoon door de mens? ik ben overtuigd van niet! dan zal de natuur eerder ingrijpen door de mens te terug te brengen tot iets ongevaarlijks... maar ik dwaal af... het ging over mijn gevoel ten opzichte van dieren versus dat ten opzichte van mensen:
iedereen vindt het maar vreemd dat ik me niet goed kan inleven als er gebabbeld wordt over lieve schattige baby's. dan beeld ik me in hoe ik me zou voelen als het over onze Saya, de kat gaat, en dan lukt het me al pakken beter. uiteraard supererg van de kindjes in cambodja die in armoede leven. maar toch vóel ik dit niet zo, niet met mijn hart, eerder met mijn verstand. zelfs niet toen ik er middenin woonde. de eerste moment dat ik met mijn gevoel écht helemaal bij het armoedige bestaan was daar in dat dorpje, was toen hun geadopteerde superlieve straathond een paar kippen had doodgebeten waardoor de mensen van wie de kippen waren, eisten dat zij dan de hond kregen om dood te doen. ik werd helemaal koud, kon niets meer zeggen, de adem stokte in mijn mond, ik voelde de tranen prikken achter mijn ogen, ik kreeg een krop in mijn keel en moest mezelf dwingen niet te denken aan die ochtend, toen ik wakker gemaakt werd door die lieve hond, toen hij een stuk brood uit mijn bord gepikt had, toen ik de teken uit zijn vacht haalde... hoe komt het toch dat ik me vaak beter kan inleven in dieren dan in mensen?
soms wordt het idd pas later duidelijk en toch heeft het altijd in mij gezeten: zo ging ik in de kleuterklas al gewonde mieren en bijen verzamelen in mijn brooddoos waar bloemetjes en gras inlagen om ze later thuis te verzorgen/begraven. mijn boterhammen en mijn honger deden er niet toe. zo heb ik in het eerste leerjaar een stamp in mijn maag gekregen van mijn klasgenoot geofrey, toen ik de pieren ging redden die hij in stukjes wou kappen. zo heb ik in de loop der jaren konijnen, hamsters, schildpadden, katten en kanaries meegenomen naar huis zodat ze toch maar een mooi en vooral langer leven zouden hebben...
met het ouder worden kan ik het steeds beter relativeren, maar wíl ik dat wel? het is zeker makkelijker, maar is het ook béter? niet stilstaan bij het konijntje dat je net overreden hebt, of bij de omkapping van het bos hier achter de hoek bij de aanleg van een nieuw treinspoor, niet denken aan al die konijntjes, mollen, vogels, ... die plotseling, van de ene dag op de andere, geen huis meer hebben, maar leven in een wereld van beton? een dóde wereld? niet stilstaan bij de massale slachting van dolfijnen in denemarken? nee, dat wil ik niet! ik wil er wél bij blijven stilstaan, ook al voel ik me er slecht bij, ook al ben ik er niet goed van. maar dat is niet genoeg, want mijn slechtvoelen, helpt niemand van al deze dieren ook maar iets!
Seksspeeltjes kunnen je leven veranderen. Dat staat als een paal boven water. Minder bekend is echter dat ze je ook goed uit de shit kunnen helpen!
Ik was weer in a hurry, te laat as usual, opgefokt as hell, Nog even rustig in- en uitademen voor ik in mijn auto stap(dank hiervoor aan de yoga) om dan rustig te vertrekken. Moest mijn auto willen starten. Hoe oud en vervallen hij ook mag zijn (hij stamt uit de tijd dat milc inc hot was ) hij beschikt wél over een vernuftig anti-start systeem dat je moet uitschakelen met een afstandsbediening, alvorens je kan starten. Vernuftig inderdaad, àls de batterijen niet plotseling plat als een dode muis moesten zijn :s
Shit shit SHIT!!
Gelukkig is er een garage een 100-meter verder. Helaas is het een Mercedes garage. Voorspelbaar kijkt de receptionist met een scheef oog/opgetrokken wenkbrauw naar mijn bolide en zegt: jammer juffrouw, maar ik heb het zooo druk dat ik daar on-mo-ge-lijk tijd voor kan vrijmaken. Dat begrijpt u waarschijnlijk wel?!?
Een eufinisme voor: jij denkt toch niet dat een hoogaangeschreven garage als de onze zich bezig gaat houden van de voorspelbare problemen van een niet-in-wording klant zoals jij?
Begripvol als ik ben, schenk ik hem nog een mooie, doch scheve glimlach met een zeer hoog opgetrokken rechterwenkbrauw (zééér hoog, want deze wenkbrauw staat vanzelf al omhoog. Aha!) en overloop de andere mogelijkheden te voet naar huis? Liftend? Mijn triestige date van vorige week toch nog opbellen? Of wacht eens even. Snel kijk ik in mijn handtas en jawel, daar ligt ie braaf blinkend op zijn plaats: mijn kogelvibratortje!!
En jawel! Is het toch wel niet nét dezelfde batterij als in mijn anti-startafstandsbediening zeker?! Breed grijnzend rijd ik voor de mercedes garage, lekker fier op mijn zelfstandigheid én op mijn klein lief peugeotje
Laat anderen maar beweren dat vibrators nergens goed voor zijn. Ik weet wel beter!!!
ps: metalen kogelvibrator te verkrijgen in de lovewareshop in mechelen, voor slechts 15euro!
Soms staat een gevoel bij iets totàààl niet in verhouding
met de woorden ervoor. Soms zijn de woorden zo straf en is het eigenlijke doén
ervan,slappe kak.
Soms maken woorden alles zoveel mooier/grootser dan the real
thing.
Maar soms zijn woorden bijna ongevoelig grof als je de
beelden die ze oproepen zou vergelijken met het eigenlijke gevoel erbij.
Soms lijkt het alsof de woorden te weinig inlevingsvermogen
hebben om het gevoel beter uit te drukken.
En toch ga ik het hier met woorden moeten doen: weergeven
hoé zalig het precies was op de Waddeneilanden.
ik ga een paar dagen naar de Waddeneilanden met
vriendinnen.
Klinkt niet écht om jaloers op te zijn, zélfs voor mij niet,
terwijl ik toch al wéét hoe prachtig fantastisch het er is, anders had ik ook niet
de moeite gedaan om vriendinnen dit gevoel ook mee te laten maken. Maar ik moet
bekennen dat het wauw-superzalig-gevoel pas kwam toen ik met de auto van de
overzet boot afkwam, en het eiland op reed, meteen tussen de weidse velden met
honderden schapen, dubbel zo veel piepkleine witte lammetjes en nog tientallen
keren zoveel narcissen.
Het is plotseling prachtig weer, helderblauwe lucht met af
en toe een klein oud vliegtuigje dat zich klaarmaakt om wat verder te landen,
tussen de duinen, de broedende vogels en de schaapjes. Met een piepkleinbeetje
verbeelding leef je vroeg in de twintigste eeuw, waar het nog zeldzaam was om
een vliegtuigje te zien overvliegen, waarje alleen maar kon dromen om ooit eens mee te mogen vliegen en de wereld
vanuit de wolken te zien.
Je ademt diep in en voelt de gezonde, jodiumrijke zeelucht
door je lichaam gaan, je longen vullen en kriebelen in je neus.
Mensen spreken wel eens van een eiland-gevoel en dan denk je
praktisch automatisch aan een eiland ergens ver ver weg, met parelwitte
stranden, wuivende palmbomen en exotische mensen. Maar Texel bewijst dat het
eilandgevoel niet iets ver weg hoeft te zijn. 3uurtjes rijden en je hébt het
eilandgevoel, zonder jetlag, zonder al je spaarcenten te moeten opgebruiken,
zonder dat je lichaam in een vreemd klimaat zich moet aanpassen. Het voelt
vreemd anders, vertrouwd dichtbij.
Zon eiland vrààgt erom om het op een gezonde manier te gaan
verkennen, om er meer van te zien, om mee in het rustige, landelijke gevoel te
stappen.
Al fietsend komen we door een surrealistisch landschap,
tussen de velden en de duinen, waar de vogels van maart tot september de koning
ter rijk zijn en waar de mens geduld moet hebben en plaats moet maken, zodat ze
rustig op hun troon onverstoord kunnen broeden.
Als enige fietsers tussen al die dierenpracht (de kleine
lammetjes, de overvliegende ganzen, broedende vogels, ), doet je je maar een
mens voelen, onbenullig klein deel van het grote geheel. Kleiner en minder
machtig dan wanneer je de eendjes zou gaan voeren in het park. Daar is het
duidelijk: de mens is de koning, die regeert, die beslist dat er een park
aangelegd wordt, dat de eendjes er mogen blijven en die zorgt ervoor dat de
arme beestjes te eten krijgen.
Hier is het de omgekeerde wereld, terwijl deze toch
juister aanvoelt ipv omgekeerder, ook al is dit niet wat we gewend zijn in deze
tijd.In deze omgekeerde juistere wereld
valt het op hoe goed en natuurlijk alles werkt, hoe de natuur in evenwicht is,
hoe iedereen (meeuwen, konijnen, ganzen, buffels, ) voor zichzelf zorgt, zijn
ding doet en dit allemaal perfect past in het geheel. Je eigen leven leiden
zonder schade te berokkenen aan anderen (op groot vlak).
Ik voel me alsof ik het lot gewonnen heb, doordat ik dit mag
zien. En voelen. Ruiken en horen: beleven!
Dit gevoel, dat een deel van je zijn uitmaakt, dat door je
lichaam stroomt, vermengt wordt met je bloed, valt amper te beschrijven, dat
wordt me bij elke zin duidelijker
ik ga een paar dagen naar de Waddeneilanden met
vriendinnen.
Een gróót understatement, gevoelsmatig
Waarom voelt de omgekeerde wereld juister aan dan de
normale wereld??
Waarom is het steeds moeilijker om terug aan te passen om
thuis te komen dan om je de 1e dag ergens aan te passen in een
volledig nieuwe omgeving?
Prachtige lentezaterdag!! lekker aan het cruizen na anderhalfuur mindfullyoga. En hoe full mijn mind dan ook mag zijn, mijn maag voelt betrekkelijk leeg aan. geen probleem, picknick bij, dus gewoon nog leuk parkje vinden en zowel lichaam als geest zijn tevreden! wandelt er op het duizendste gemak een oud mevrouwtje langs de weg, alsof ze alle tijd van de wereld heeft, even stoppen, vragen aan het madammeke of er een park in de buurt is. Ondertussen komt het zonnetje er nog door... whoehoe, sebiet lekker in het park geniet van tzonnetje, met mijn superfenomenale boek en lekkere hapjes! wat kan het leven mooi zijn! kvoel ineens een endorfineboost door mijn lijf gaan, voel hoe ik met stomme gelukzalige grijs naar het madammeke kijk,... tijdens mijn gemijmer heeft het mevrouwtje in haar grijze hersenmassa ontdekt waar er in de buurt ook alweer een park is. niet té ver gelukkig. ben ik daar aan het rondrijden, aanwijzingen braaf gevolgd, maar nergens een park te bespeuren... of ja, toch wel, maar alleen niet zoals ik verwacht had (wat zeggen ze ook alweer van verwachtingen en teleurstellingen?): recht voor me ligt het park: een containerpark!!!
Time is Money, Time vs Money, Time without Money or Money without Time?
TIME IS MONEY IS TIME IS MONEY IS TIME IS MONEY IS TIME IS MONEY IS TIME IS MONEY IS
Eigenlijk toch gek: mensen gaan hard en lang werken om veel centjes te hebben, zodat ze een groot huis kunnen kopen. Hoe groter het huis, hoe meer (verwarmings)kosten, hoe meer onderhoud (kuisvrouw, tuinman) , dus hoe meer centjes er nodig zijn, dus hoe meer ze gaan werken en dus minder tijd hebben in hun mooie grote huis Klopt iets niet, toch?
OF
Hard werken, overstressed geraken, weg moeten op vakantie, maar niet veel tijd hebben om op vakantie te gaan wegens het werk, dus 2 weken vakantie (in hoogseizoen) waar je alles uit wilt halen want je kan maar 1x per jaar op vakantie dus dan kan je toch moeilijk gaan besparen op accommodatie, restaurants, massages, ?!? Zon dure vakantie neemt toch wel een hap uit het budget, dus de weken (maanden?) ervooreven extra hard/lang werken en dus geen tijd om de vakantie goed uit te pluizen, een goed formule te vinden, goedkopere, specialere, niet-mainstream verblijven te zoeken, Geen tijd voor, dus makkelijkst is boeken bij reisburo en ja, dan betalen we maar iets meer, daar komt het ook niet echt op aan, toch?
OF
....
Ik heb duidelijk gekozen voor het concept Time without Money. Niet omdat het leuker is zonder Money, maar omdat de keuze Time-Money voor mij persoonlijk snel gemaakt is! En als daar iets meer 'Money' bijkomt, geen probleem uiteraard! Zolang er maar niet ven mijn 'Time' momenten gesnoept wordt! Zalig is het om tijd te spenderen in je huisje! Nog meer zalig is het om écht tijd te hebben (maken?) om een land te leren kennen, om uit te pluizen wat de meest voordelige/leuke manier is van reizen. En het geld dat je hierbij uitspaart, is de tijd die je minder moet werken om het te verdienen en die je dus extra hebt om ter plaatste te gebruiken! AHA!!
Interessant wordt het als je nadenkt over goedkopere en toch nog leuke alternatieven in het algemeen: waarom naar de cinema gaan als je evengoed een dvd kunt lenen (beetje moeite doen om rond te horen) of film kunt zien op tv (beetje tijd insteken om er af en toe eentje op te nemen met digi tv) of nog beter om GRATIS boeiende boeken te huren in de bib!! Waarom veel geld spenderen aan een duur fitnessabonnement als je GRATIS uuuuren kunt rondfietsen, waarbij je op een gezondere manier beweegt en je je zintuigen verwent? Of als je voor 2euro kunt gaan zwemmen waarbij je je spieren amper belast, maar waarbij je wel je hele lichaam traint. Waarom belachelijk veel geld spenderen aan een etentje, terwijl het leuk is om samen te kokerellenbij iemand thuis en 5x minder geld opdoen? Of een picknick in het park waarbij iedereen iets lekkers maakt en meebrengt? Hét excuus: geen tijd!
Zo weinig tijd zelfs dat ik laatst een vriendin hoorde zeggen, dat ze leuke dingen zoals een concert, liever niet op voorhand plant, want als het dan zo ver is, weet ze dat ze op dat moment waarschijnlijk weer in tijdsnood zit, waardoor ze het concert gaat zien als een verplichting. maw: beter niets leuks plannen (en hoogstwaarschijnlijk dus gewoon niet doen, wegens permanent tijdgebrek), dan het wél te plannen omdat het dan meer een verplichting wordt, en daar hebben we er al genoeg van.. Jammer dat we er niet meer vanzelf toe komen om leuke dingen te doen
Misschien zou de 24uren werkweek wél een oplossing zijn: meer mensen aan het werk en meer mensen die extra tijd hebben...
Iedereen superblij dat het ein-de-lijk lente is; er worden lenteliederen op de radio gespeeld; mensen komen meer buiten; zijn beter gezind, En terecht: eindelijk zichtbare tekenen van de lente!! De dagen zijn aan het lengen, de merels zingen nog bij het invallen van de avond, wakker worden met het zonnetje op je gezicht, de eerste sproetjes, HALELUJA!!
MAAAR waar niemand het over heeft, is dat het eigenlijk, theoretisch pas binnen een dikke 2weken officieel lente wordt Die theorie klopte volgens mij sowiso al niet. Als je naar de natuur kijkt, zijn de data waarop onze seizoenen beginnen, absoluut onlogisch! Neem nu 21 juni, de dag waarop de zomer begint. Ook de dag waar de zon op zijn hoogste punt staat, de langste dag van het jaar. Dit impliceert dat de dagen daarna weer beginnen te korten, dus men zou kunnen stellen dat 21juni het hoogtepunt of het middelpunt van de zomer is. Niet voor niets noemen ze het in het noorden, in Scandinavie, Midsömmer. Het midden van de zomer. Klinkt logisch, toch? Wel, dit zou dus zeggen dat onze seizoenen zo ongeveer anderhalve maand achterlopen. Want wij beginnen pas met de zomer, terwijl deze al in de helft is en dus al 1,5 maand bezig is. Als we dit dan linken aan de lente, klopt dit ook als een bus: We hebben allemaal het lentegevoel zonder dat het al lente is, wat op zich een goed teken is: de mens luistert blijkbaar toch nog steeds naar zijn lichaam!!! En daar kan onze westerse (zuiderse?) theoretische kennis niet veel aan veranderen.
Dit zouden we beter wat vaker doen: Toch niet logisch dat we in de wintermaanden hetzelfde moeten presteren (op het werk) als in de zomermaanden, terwijl ons lichaam sméékt om het wat rustiger aan te doen. Waarom is het dan zo moeilijk om dit ook effectief te doen? Want eerlijk is eerlijk: mensen blijven maar doorgaan, terwijl hun lichaam alle mogelijke signalen geeft om wat gas terug te nemen, met alle gevolgen van dien. Denk maar aan allerlei kwaaltjes die de kop opsteken, onverklaarbare (???) moeheid alom, weerstand die verzwakt is, een verkoudheid die maar niet overgaat, en vooral: te weinig energie!! En dan zijn er velen ziek, waardoor collegas extra hard moeten werken om dit gemis op te vangen, waardoor er nog minder energie is, waardoor Hetzelfde bij maandstonden: het zijn net dié dagen dat je lichaam zich aan het reinigen is, dat dààr veel energie naartoe gaat en dat vrouwen het wat kalmer aan zouden moeten doen. Wat meer tijd nemen voor zichzelf, hun bewust zijn van wat er precies met/in hun lichaam gebeurt en het bekijken als iets positiefs: ons lichaam dat zichzelf reinigt! Mooi toch? Mannen moeten dit zelf doen of anders gebeurt het gewoon niet. Het ironische hieraan is, dat vrouwen net dàn beschouwd worden als onrein, terwijl mannen zogezegd stééds onrein zijn!!
Weer iets om over na te denken, mijmerend in het lente(?!)zonnetje, terwijl er steeds meer sproetjes op je gezicht komen, terwijl je lichaam vitamine D opslaat en terwijl jij geniet van de warmte!
Dromen, Durven, DOEN Wat wil ik met mijn leven? Welke richting wil ik uit? Wat wil ik later als ik groot ben (oeps, nu dus?!) worden (=zijn)?
Even alles op een rijtje zetten: een paar maanden geleden ben ik terug gekomen van een lange, verre, vermoeiende maar bovenal verrijkende reis.Terug in het leven hier en klaar om zo goed als van nul te beginnen. Net zoals het met paardrijden gaat (of dat hebben ze me toch ooit wijsgemaakt), is het soms makkelijker vanaf nul te beginnen, dan vanuit een verkeerd patroon om dit dan recht te trekken. Geen job, geen vriend, geen verplichtingen, geen huis, geen kinderen. Alleen vrienden, wat spaarcentjes, een thuis en vééél dromen.Ziet er dus niet zo slecht uit, al bij al.
Wat vind ik belangrijk? Wat doe ik graag? Waar ben ik goed in? enkele vragen die ik me gesteld heb om van start te gaan met mijn nieuwe leven, het leven dat ik wil leiden in functie van hoe ik ben en wat ik wil doen.
Achteraf gezien lijkt het bijna logisch, maar zo zag ik het zeker niet, enige tijd terug. Toen had ik eerder het gevoel dat ik maar hier en daar wat bij elkaar raapte, zonder er structuur in te zien. Cursusje shiatsu hier, herboristje daar, yogalesje hier, tai chi en chi quong daar en als je al die dingen, de dingen die eerder randactiviteiten doorheen de jaren waren, optelt, kom je tot bij mijn interesse en meer nog, mijn passies! Alternatieve therapieën,kruiden, natuur en gezondheid. Het enige van wat me nog gelukkig maakt, dat hier (momenteel) niet bij staat, is reizen en dieren. maar ik ben nog jong (alles is relatief) en beetje bij beetje, stap voor stap, komt het wel. Eerst de ideeën en dan, eens het zaadje gepland is, is het een kwestie van er mijn energie in te steken in het nieuwe project. Als je erin gelooft, lukt het je ook. Dat gevoel heb ik momenteel sterker dan ooit! Zoals Carl, een goede vriend van me (understatement voor iemand die ik meer zou omschrijven als mijn soulmate) een paar jaar geleden met een niets-tegen-in-te-brengen-stem zei: het is helemaal niet moeilijk! als je gewoon doet wat je graag doet, komt het vanzelf goed. Je trekt de mensen aan die je verder kunnen helpen, die je als het ware de weg wijzen. Je gaat meer en meer bijleren en het uiteindelijke doel wordt steeds duidelijker.En zoals vaak, had hij ook deze keer gelijk!
Ik ga niet zeggen dat het altijd even makkelijk is, maar dat maakt het misschien net dat tikkeltje bevredigender!
Zalig toch, dagske in uw jogging met ruime pull met kap en haar in makkelijke knot, favoriete comfy onderbroek aan, dikke kousen en belachelijk leuke sloefkes?!? Of zou ik me toch maar eens niet inzetten om wat vrouwelijker te zijn?Hakjes, haartjes mooi gekamd en los, misschien zelfs gebrushed? lingerie setjes in plaats van onderbroeken, leuk nachthemdje in plaats van die eeuwige oude pyjama, benen steeds keurig onthaard en propere, lavendelfrisse lakens in een opgeruimde slaapkamer. Klinkt mooi. Klinkt ook alsof er werk aan de winkel is Alles begint met de juiste attitude, vandaar laat ik me op sommige momenten van de dag , inspireren door het toppunt van vrouwelijkheid: marilyn monroe! zo ook enkele dagen geleden, avondje alleen thuis en in de mood voor vrouwelijk avondje. Lag ik daar sensueel in een marilyn pose, brenglangzaam een jointje naar mijn mond, steek het aan met sexy ING-aansteker (kan nog aan gewerkt worden, I know!). WAUW, Sexy Stoer en Speels!
NOT!S,s&s beeld verdwijnt in minder dan 1 seconde: - asse in bed op mijn lavendellakens -rook in mijn oog, waardoor ze nog kleiner, roder en betraander worden -half gestikt en helemaal aan het hoesten door de rook in mijn keel
Niet echt S,S&S, wel Grappig, Speels en (vooral) Mezelf. Doe mij maar een G,S &M ipv een S,S &S
Waarom kunnen we nooit helemaal tevreden zijn met hoe het NU is? Héél simpel: als de mens al die eeuwen steeds tevreden was geweest met wat hij had, dan waren we nu nog vruchten aan het verzamelen om de winter door te komen, terwijl onze man op bizonjacht is met de rest van de stam. Oke, het is dus niet echt slecht om het steeds beter te willen hebben. Maar toch ik ben deze week heeeeel vaak met mijn gedachten geweest bij een vriendin van me: ze heeft alles op rolletjes lopen: mooi huis waar ze heel wat in verbouwd hebben, lieve vriend die haar begrijpt, respecteert en niet te jaloers is,zwanger van hun eerste kindje, job waarbij ze veel kan bijleren en genoeg vrijheid heeft en vooral: zekerheid. want dat is duidelijk het punt dat bij mij knaagt. Ik heb wel van alles een beetje: verschillende leuke jobs (zonder zekerheid), leuk huurhuisje met vriendinnen (hoe zit dit op lange termijn?), leuke halve vriend waar het misschien iets mee wordt op lange termijn, maar misschien ook helemaal niets, leuke hobby waar ik mee kan bijverdienen, maar waarbij het nog niet helemaal geregeld is en vooral VEEEEL papier- en denkwerk. wat vooral grappig is, is dat mijn vriendin-op-rolletjes deze week vaak aan mij heeft moeten denken: ik hang nergens aan vast, kan doen wat ik graag doe, heb nog relatief veel vrije tijd en kan nog alle kanten uit. Tja, t is maar hoe je het bekijkt!! en inderdaad, nu ik het van haar kant bekijk, heb ik het verre van slecht!!! Lang leve de vrijheid!!! en hoogstwaarschijnlijk (en hopelijk) bekijkt zij het ook zo maar omgekeerd: lang leve rustig geregeld leventje!!! niet slecht dus om het soms even vanuit ander standpunt te bekijken!! alles is kwestie van perceptie!
