Halfnegen s avonds, ergens op de E314 op weg naar huis Een autoradio die het volledig begeven heeft, dus het enige geluid in de auto is dat van 3 kinderen op de achterbank. Ze moesten eigelijk al een uur in dromenland zijn, maar het etentje was gezellig, de kinderkes braaf en het weekend nog lang genoeg om te recupereren van één avondje te laat gaan slapen.
Mama luistert met grote grijns naar de gesprekjes tussen de 3 spookjes, die van fantasie naar realiteit naar fantasie springen. En opeens neemt de oudste het woord: mama, kijk, 2 vallende sterren, kijk dan , daar!
Hu? Vallende sterren, en dan nog wel 2 tegelijk? Ik kijk aandachtig naar de hemel (terwijl we op de autostrade rijden, dus neem dat aandachtig met grote korrel zout) en het enige wat ik zie zijn de lampen van een vliegtuig dat volgens mij net gaat landen zon 5 km verderop. Maar ach, zoontje is zo blij dat hij die 2 vallende sterren heeft gezien dat ik dan maar meega in zijn realiteit. oh, leuk lieverdje, nu mag je een wens doen, maar je mag die wens wel niet luidop uitspreken of hij komt niet uit. Ook broertje gaat erin op en even blijft het stil op de achterbank hoor ik ze tegen elkaar fezelen over wat ze gaan wensen. Zoontje wenst een nieuw poesje (het onze is nog niet zo lang geleden overreden) en broertje wenst een ijsje. Heerlijk toch, kinderwensjes die zo oprecht uit hun hartje komen?
We zingen even over miekes die zich moeten vasthouden aan takken van de bomen, praten nog even over de plannen voor de dag erna (uitslapen, cake bakken, knutselen )en opeens komt zoontje met volgende stelling mama, maar als ik jou niet vertel dat ik een poesje heb gewenst, hoe kan jij dan een poesje gaan halen voor mij?
Iedereen kent het wel... je staat in een winkel (eender wat voor winkel) en je ziet "het" item staan... Keukentoebehoren, schoenen, jurkjes, lingerie, boeken, enfin, een item dat op dat moment je onverdeelde aandacht krijgt en waarvan je wéét dat je alleen maar spijt gaat hebben als je de winkel in kwestie buitenstapt zonder het mee te nemen. Meestal sus je jezelf met de gedachte dat 50 écht niet veel is voor keukentoebehoren, schoenen, jurkje, lingerie in kwestie en hoe meer je erover nadenkt hoe meer je ervan overtuigd bent dat je zonder deze koop niet meer kan verderleven... een must have dus!
Helemaal glimmend van trots en compleet in je nopjes kom je thuis met je nieuwe schat, overtuigt van de koop van je leven..... In de tijd dat exie ex nog gewoon hubbie was dreef ik hem dikwijls tot wanhoop met mijn overtuigende argumenten waarom ik zo trots was, dat ik het item in kwestie ook gewoon elke dag ging gebruiken en dat hij dus echt geen reden had om mij met zo'n vieze blik te bekijken.
Het eerste gebruik gebeurt dan ook in volle enthousiasme, blinkend van trots, hélemaal in extase door de centjes die je zo goed gespendeert hebt... en ook al voel-weet-zie je dan al dat de koop van je leven dan toch eigelijk feitelijk een miskoop was, toegeven doen we niet... nee hoor, we blijven enthousiast... om de items in kwestie erna zorgvuldig te verstoppen waar al die items horen (de kelder) en nooit nog boven te halen.
En het lijstje van kleintje is lang... hééél lang... een korte bloemlezing:
-Een 2 in 1 pizzapan/paellapan - ik hou van paella en pizza maken, maar als bij eerste gebruik de tefallaag gewoon loskomt lijkt het mij verstandiger nooit nog die pan te gebruiken - we zijn ons leven hier nog niet beu.
-Een stomer : moést ik hebben, ik vond de babycook een debiele uitvinding wegens te klein en ging voor mijn babietjes alle groentjes en fruit stomen in de stomer... 1 keer gedaan... zoveel handiger in een kookpot! De stomer wordt nog wel gebruikt, zij het eens per maand om vis te stomen, maar voor zon groot ding is dat eigelijk wat weinig.
-De electrische wok : ik wok graag, exie ex luste dat niet, dus als je voor 1 persoon een megagrote wok moet bovenhalen, neen, dan maar in de diepe pan J
-Stijltang 1 & 2 :kleintje heeft krullen, véél krullen en verbergt die door haar stijltang zeer gediciplineerd te gebruiken. Stijltang 1 & 2 waren geen succes wegens tduurde allemaal te lang maar bij stijlang 3 had ik eindelijk gevonden wat ik moest hebben. Nu ja, miskopen zijn het niet, moest stijltang 3 het begeven heb ik nog een back-upje liggen natuurlijk J
-Mijn zwarte stilettos : PIJN dat die deden, van de bandjes die over de voet gespannen worden, van de punt aan de voorkant, van het leer aan de achterkant. De meeste schoenen die ik koop (heum mja, ik ben een vrouw dus ik hou van schoenen, laarsjes, laarzen, en alles wat met mijn voeten te maken heeft) geef ik meer kansen, maar dat paar staat na 1 keer dragen nog steeds te glimmen in mijn schoenenkast heel soms denk ik nog eens aan hen, maar ze dragen denk ik niet dat ik ze zal doen!
-Dat fantastische lingeriesetje van La Fille DO: knap knap knap op de paspop dan toch, wegens tijdsgebrek, maar toch totally inlove with it op goed gevoel gekocht (dateert van de tijd dat mijn maten stabiel waren en ik niet bij elk merk moest gaan zoeken welke cup ik nu weer zou hebben) In real life deed dat setje gewoon pijn echt pijn, de kanten g-string heeft ervoor gezorgd dat ik mijn liezen heb opengereten en de brettelekes vielen veel te groot uit op zn kleinst ik zal mij een paspop in huis moeten nemen om het nog eens te bewonderen J
-De eerste keer dat ik een wintermantel kocht : kleintje is absoluut niet voor jassen, mantels of al wat ook maar met winter te maken heeft en had al jaren geen wintermantel meer gekocht. Maar in de koude winter van 2005 vond ik in Maasmechelen Village de mantel van mijn dromen, zwart, lang, mooi gecentreerd en kijk, hij was van 650 naar 350 gegaan, die laat je toch niet liggen? Wel ik doe hem wel aan hoor, maar hij is me té gekleed, leuk om een avondje op resto te gaan, een gallerijtje te gaan bezoeken, maar voor het gewone zaken wil ik een winterjas die classy is, niet zo lang en zalig draagt, dus we gaan dit jaar eens een poging doen om de perfecte jas te vinden! J
-Mijn skipak : sinds ik dat pak heb ben ik 2 keer gaan skien 2 keer, maar het moest toen wel dat witte pak zijn van Hilfiger, want het was zo mooi denk dat de skivakanties samen minder gekost hebben dan mijn pak, en ik heb bij het uitmesten van mijn kleerkast gezien dat het maatje (L --- heum, een S zou me nu beter gaan) totaal niet meer zou passen
-Mijn MP3 speler : pas gescheiden, en dringend op zoek naar iets om je gedachten af te leiden, kleintje ging mountenbiken goed plan, maar dat wou ik niet doen zonder MP3 speler Leuven onveilig gemaakt, spelerke gekocht, thuisgekomen, beseft dat de mountenbike bij mijn vader stond en hem nooit gaan halen, en fietsen op een fiets is ook maar gewoon fietsen op een fiets hé J maar ik ben overtuigd dat die nog wel eens van pas zal komen!
-Buggys koetsen : toen kiddie 1 geboren werd waren we het erover eens dat we geen té duren buggy gingen kopen, zon 3 in 1 model zou wel goed zijn, wie geeft er nu fortuinen uit aan een buggy?? Bij kiddy 2 waren we heter toch wel over eens dat buggy 1 niet zo handig was en wou vooral kleintje er eentje met slaapbak. Toen kiddie 2 te groot was voor de slaapbak bleek ook dat onderstel allesbehalve handig om tot koets om te vormen dus vouwmodel 1 gekocht. Bij de geboorte van kiddie 3 heeft buggy 2 nog een tijdje dienst gedaan met slaapbak maar kwamen we erna tot de conclusie dat de vouwbuggy dan weer niet zo goed was . Zucht, de kelder staat hier vol met buggys in alle maten en gewichten, net als speelmatten (mooi, maar kids hebben kleur en geluid nodig, die kijken niet naar mooi!), eetstoelen (blad kapot), tafelhangertje was handiger, of toch niet, model om op de stoel te zetten is superhandig maar dan moeten ze wel eerst een jaar en half zijn
-DVD spelers /videos/oude pcs/oude printers : exie ex was een klein beetje een freak als het op technologie aankwam dat in combinatie met kinderen die dvd spelers helemaal in frut doen door de dvd erin te rammen op een onbewaakt moment en ja hoor, nog wat brol bij in de kelder ik zag zelfs dat we nog een van de eerste matrixprinters hebben staan en volgens mij werkt die zelfs nog weggooien?
Moraal van het verhaal : als kleintje vol enthousiasme komt vertellen over de nieuwste aankoop die ze echt niet kon laten liggen, frons maar eens hard je wenkbrouwen, en ga een paar weken later maar eens kijken in de kelder , 9/10 vind je die daar wel terug
De koorts is gaan liggen, de kliertjes zijn weer teruggedrongen tot een 'normale' grootte, mijn bed voelde deze nacht eens niet aan als een zwembad en kleintje heeft weer alle moed van de wereld.
Het helpt ook wel dat de dag begonnen is met een stomende vrijpartij... het type dat volgens mij bij beide partijen nog een ganse dag blijft nazinderen! Me like :) Mijn hoofdje blijft vandaag mooi in die zevende hemel zweven, en o wee als er iemand mij probeert van af te halen!
Kleintje is gelukkig en geeft voor een keertje volledig toe aan vlindertjes en kriebeltjes, het mag na 3 ellendige dagen!
Enkel en alleen als het absoluut niet uitkomt word ik ziek... altijd al zo geweest, een spannend uitje op het programma, een feest in het vooruitzicht...je mag er donders op zeggen dat kleintje net die dag 'nie goe' is...
maar deze keer bloedt mijn hart, nu had ik de kans om 2 volledige weken te genieten van de kindjes, en jawel hoor... doodziek.... 40 graden koorts, klieren zo groot als tennisballen, geen fut, zweten, koud, soit het hele pakket...De 2de dag op antibiotica, en nog niets beter, de koorts is amper onder controle te houden (en mijn god, met zoveel koorts doet echt alles pijn), eten en drinken lukken niet, en ik mis de kindjes!!!
Komt bij dat ik niet op veel hulp mag rekenen, mama mag door haar chemokuur echt niet in contact komen met zieke mensen, mijn ex schoonmoeder mag ik al dankbaar genoeg zijn dat ze de kindjes wil bijhouden... een mens voelt zich alleen op die manier... al moet ik toegeven dat er 1 persoon is die mij in superpositieve zin heeft verrast, die mijn koortskoppie is komen bekijken en zelfs nog voorstelde om mijn medicijntjes te halen... totaal niet verwacht, maar het deed me wel iets! Dank je wel, X , als ik ooit iets kan terugdoen?!
En nu, zetelke in, proberen nog wat te slapen, en hopen dat we ons morgen al een beetje beter voelen en tenminste iets kunnen eten !
Sinds de kindjes terugzijn klinken ze alledrie een beetje als kleine hondjes met rokerslong.. Hoesten, hees en een heerlijk 'zwoel' stemgeluid. De zomer is vertrokken en dat zullen we geweten hebben. De 'banale verkoudheden' waar ze zich zo ellendig door kunnen voelen zijn terug, in alle hevigheid.
De jongens hebben er niet zoveel last van, snotneusjes maken ze zelf proper en 's morgens gaan de mondjes gretig open voor de lekkere hoestsiroop.Mijn meisje is een andere zaak. Het is geloof ik de eerste keer sinds ze geboren is dat mieke muizeke een 'peetje ziek' is, en mijn god, dat zullen we geweten hebben. Haar hese krakelstemgeluid gebruikt ze enkel nog om kressend de dag door te komen, slapen vindt ze niet nodig, eten doet ze slechts als ze daar zin in heeft (en als dat betekent dat ze om 3h 's nachts een hongertje voelt opkomen is dat maar dikke pech voor la mama beredeneert ze).
Nu is er een ongeschreven wet in casa kleintje dat de kindjes enkel en alleen een plaatsje mogen opeisen in het mamabed als ze vroeg wakker worden in het weekend én als ze ziek zijn. En zo lag mijn jongste deze nacht naast mij, te 'wiebelkonten'. Met een eenjarige in je bed zie je elk minuutje van de nacht passeren. Het leek wel of mijn dochter een of andere rituele dans aan het uitvoeren was, geen seconde lag ze stil. Van naast mij, naar op mij, naar het voeteinde van het bed, naar gevaarlijk dicht bij de rand. Gek genoeg bleef ze er stil bij... tot een uur of 2, toen vond de kleine meid het nodig om nog even te demonstreren dat ze een stemgeluid heeft dat moeilijk te overtreffen is...
heum... het risico op 3 uitgeputte kinderen vond kleintje net iets te gevaarlijk, dus daar gingen moeder en dochter, in het midden van de nacht, richting beneden. Nog even een nieuw pampertje (oh ja, dochter weet wat ze wil 'pammmmm' weerklonk het toen we de badkamer passeerden) en de zetel in. Tv op (hopla) en de papfles dan toch maar klaargemaakt (paaaaaaap was haar 2e woordje die nacht).
Beide meiden onder het fleece dekentje in het midden van de nacht, het schept een band. Na een uur of 2 te staren naar het witte konijn vond mama het stilaan goed geweest, beide onze ogen waren ondertussen zo zwaar geworden dat we wel zouden slapen... Dochter haar eigen bed in (oef, deze keer enkel het geluid van stilte) en mama nog even haar bedje in (voor een uurtje, want toen begon de dag voor 2 jongens die verwacht werden in de 1ste en 3e kleuterklas).... Het plan was de jongens naar school brengen en terug mijn bed in... maar de dochter was klaar voor een nieuwe ronde hopla... *zucht*
Suffend manic monday in, aftellend naar het moment dat het kleine meisje haar oorlog tegen de vermoeidheid stopzet en een paar uur wil slapen,...mama is uitgeput...
