Als iemand zich geroepen voelt om mij iets te sturen, een brief of iets anders: Er is maar 1 adres: Liesbeth Van Vynckt - Résidence Rabot - Chartreuse 253 11, Rue Maurice Gignoux 38000 Grenoble Cedex
Ik ben dus aangekomen in het heel heel heel erg mooie Grenoble. Na een rit van een uur of 9 reden we de stad binnen en liet de gps het even afweten. Richtingsveranderingen waar hij niets van wist zorgden voor de nodige frustratie en omwegen. Toen we eindelijk het kleine poortje in een rij huizen vonden waar we in moesten rijden om mijn residentie te bereiken. Een heel steile haarspeldbochtenweg voerde ons naar wat leek op een soort burcht op een berg. Na wat zoekwerk kreeg ik dan de sleutel van mijn kamer te pakken, in een gebouw nog een stuk hoger op de berg.
Met het comfort dat ik van thuis gewend ben was de kamer natuurlijk een serieuze tegenvaller. Enorm klein, kaal, ongezellig en 'vuil'. Ze staat natuurlijk al van vorig schooljaar leeg en is sindsdien niet meer schoongemaakt of verlucht. Na een kwartier het raam opengezet te hebben en mijn spullen binnengebracht te hebben begon het wat gezelliger te worden.
Dan trokken we weer de berg af, de rivier over en Grenoble centrum binnen om een hotel voor mijn ouders te zoeken. Eenmaal daar geïnstalleerd konden we gaan eten, in hetzelfde gezellige en lekkere restaurantje waar ik deze zomer met Kristof was. Mijn ouders zetten mij terug boven op de berg af en dag 1 zat erop.
Eenmaal alleen in mijn bedje viel het stil en had ik tijd om alles te beseffen en dus om even een beetje minder enthousiast te zijn ;-) Er was een welkomstfeestje van onze residentie aan de gang maar daar had ik helemaal geen zin in. Nadat ik een uur of 2 het vreselijke lawaai ondergaan had, de gebouwen zijn dan ook NIET geïsoleerd en zelfs een hoestje kan je heel ver horen, viel ik toch in slaap.
Dag 2
Na een veel te korte nacht was er snel weer werk aan de winkel. Ontbijt zat er niet in want mijn melk die ik al de vorige dag snel gekocht had, had ik natuurlijk in het restaurant laten staan, typisch typisch!
Nu ik nog het plezier van een auto had, maakten we er meteen gebruik van om een voorraad voeding en andere benodigdheden in te slaan zodat ik voorlopig niet steeds hoef te sleuren met spullen de berg op, want het busje dat de berg op en neer rijdt naar het centrum rijdt uiteraard niet op zaterdag, de ideale winkeldag. Snel even douchen in het hotel van mijn ouders, lekker privé en zo, nu het nog kan, en dan was het tijd om voor het eerst naar de campus te trekken voor een welkomst- en informatievergadering.
Daar kwam ik de andere studenten van mijn school tegen, een moment waar ik nog niet echt naar uitkeek, aangezien dat het onbekende avontuur nog wat definitiever maakte, maar we hadden al meteen vanalles te vertellen en vergelijken. De vergadering zelf was verschrikkelijk. Denk: 700 slides met informatie over lessen, verzekeringen, uitstappen, organisaties, formaliteiten, in 1 uur. Veel te snel dus. Bovendien werden we nog eens onderbroken voor een brandalarm, waardoor de elektriciteit uit moest en we daarna helemaal niet meer konden volgen. Het was zowat : noteer wat je kan en zoek het vanaf morgen zelf uit.
Mijn ouders kwamen me weer oppikken en dan kon het richting terrasjes en stadje gaan. Al snel begon de honger weer de kop op te steken en kozen we voor de italiaanse straat, vlak langs het water en direkt aan de ingang van de berg. Na alweer een zeer overvloedige maaltijd met een heerlijke tiramisu (ik was er al naar aan het uitkijken van bij het aperitief) moest ik voor het eerst te voet de berg op, mijn ouders gingen te voet de andere kant uit, naar hun hotel. Gezellig was het uitzicht, de smalle straatjes in combinatie met de duisternis deden mij toch wat sneller stappen waardoor ik (mede door de onderschatte afstand) compleet dood boven aankwam. Dagelijkse fitness: check!
Depressief uurtje met foto's kijken en tekstjes lezen en Kristof bellen: check! Oordopjes na het winkelen: check! Slapen na 2 minuten: check!
Dag 3
Vandaag weer vroeg moeten opstaan voor school. Informatievergaderingen van beide talen, algemene vakken, receptie voor buitenlandse studenten (enorm leuk eigenlijk, want er waren zeer veel taartjes =) mmmmmmmmmmm ) , studentenkaart laten maken, ... Enfin, de papierwinkel is er bijna door. Maandag en dinsdag moet ik nog mijn Duitse en Franse vakken in orde brengen, maar voor de rest lijkt het allemaal wel in orde te komen. De donkere wolken in mijn hoofd beginnen wat uit te klaren en ik begin alles wat rooskleuriger te zien. (Wat niet wegneemt dat ik enorm uitkijk naar januari, pfffffffffffffffrt)
