Zoals ik al min of meer aankondigde en zoals bleek uit de foto, ging ons reisje dit weekend door.
Donderdag waren Charlotte en ik een beetje depressief omdat iedereen op reis of naar huis vertrok voor de vakantie (hier is het voor de universiteiten ook herfstvakantie jeej!), waarop Matteo mij vroeg: waarom ga je niet gewoon mee met Miguel en mij naar huis en naar Turijn? Na even overleggen met Charlotte en Elise besloot ik op het (geweldige als je erover nadenkt) aanbod in te gaan. Charlotte ging mee en Elise besloot thuis te blijven omdat ze dacht dat de reis haar te veel zou vermoeien en ze nog te veel schoolwerk had. Matteo en Miguel vertrokken vrijdagavond al met de auto met Cecile (haar vriendje woont namelijk in Turijn en zij ging hem bezoeken) en Charlotte en ik stonden flink op zaterdagochtend om 5u op om te vertrekken voor een lange reisdag. We hadden namelijk de prijs van de reis opgezocht met de TGV en konden met zevenhonderd overstappen onze reiskost meer dan halveren. We hebben een week vakantie en dus alle tijd om er wat langer over te doen. De reis verliep als volgt: * 06u45-07u30: de trein van Grenoble naar Montmelian: alles verloopt vlot. In Montmelian is het 'station' eigenlijk een wachtkamer, een beetje te vergelijken met het station van Beervelde, niets te beleven dus =P Gewoon drie kwartier op een stoeltje naar de klok kijken, een lastig begin als je om 5u opgestaan bent! Bovendien was het echt een bar koude dag en zaten we een beetje te bevriezen. * 08u15-09u30: de trein van Montmelian naar Modane: de treirit op zich was weer geen probleem tot we aankwamen in Modane. We schoven aan voor ons ticket voor de bus naar Bardonecchia (een busje om de grens over te steken) en kregen daar te horen dat onze bus om 13u20 was, en niet om 12u30 zoals we dachten. Ja, 4u vast in Modane dus. Gelukkig ontdekten we daar weer eens hoe klein de wereld wel niet is. Opeens hoorden we achter ons: 'Salut!' Ik draai me om en zie een vaag bekend gezicht. Ik zeg dus: 'Ik ken je van ergens maar weet helaas niet meer van waar...' Blijkt dat we de Braziliaanse jongen voor ons, Marcel, al ontmoet hadden op een avond voor internationale studenten in Grenoble. Hij was ook de weg Grenoble - Turijn aan het afleggen en kon dus samen met ons 4u wachten. We besloten een warme chocomelk te gaan drinken in een gezellige bar aan het station. De bar had een spel dat we niet zo goed snapten: een Afrikaans spel met een houten plank met kommetjes in waar nootjes in liggen die je dan moet verleggen enzo. Wie het snapt en zich geroepen voelt, mag het mij altijd eens komen uitleggen! Na 3 pogingen, 4 kruiswoordraadsels en een sudoku later was het tijd om ons te verplaatsen naar de pizzeria naast de bar. Daar werkten we een lekker pizza en een brownie naar binnen en na nog een half uurtje wachten konden we bijna de bus op. Dat was dan zonder onze nieuwe Kosovaarse vriend gerekend. Hij klampte ons aan in het station, aangezien we ook echt de enige waren die daar zaten, en begon ons in het Italiaans vanalles te vragen over hoe hij naar Parijs moest geraken. Na 5 telefoontjes met zijn vriendin die wel 'Frans' sprak hebben we hem moeten achterlaten om in ons busje te springen. * 13u20-13u50: Bus van Modane naar Bardonecchia: een half uurtje mooie bergen later moesten we in Bardonecchia ons identiteitskaart laten zien (grenscontrole in Europa bestaat blijkbaar toch wel nog) en konden we onze volgende trein zoeken. * 14u05 - 15u45: Trein van Bardonecchia naar Torino: alles vlot verlopen, we namen afscheid van onze Braziliaanse vriend die in Turijn bleef om dan door te reizen naar Londen. * 16u05 - 16u41: Trein van Torino naar Asti, de woonplaats van Matteo waar deze ons met de auto zou komen ophalen. Helaas bleef de trein, met ons erin, gewoon op z'n plaats staan, overal circuleerde politie, we moesten van rijtuig veranderen (dat snapten we nog net =P) en dan riepen ze iets om in het Italiaans wat de woorden 'politie', 'bagage' en 'controle' bevatte maar we weten nog steeds niet waarom de trein pas een uur later vertrok en we dus pas om 18u in Asti aankwamen. Jawel hoor 12u reis en twee uitgeputte ladies kwamen aan in het huis van Matteo, een mooie villa in een wijk buiten het centrum, spiksplinternieuw! We voelden ons meteen thuis dankzij de overvriendelijke mama en papa en broers die hun uiterste best deden om zich verstaanbaar te maken! Wat Italiaans en Frans door elkaar en we kwamen er wel =)
We vertrokken naar het centrum van Asti om ons te installeren in het kot van Matteo. Daar is geen verwarming aanwezig en dus staken ze de houtstoof aan, echt gezellig! Dan reisden we verder naar Turijn voor het avondeten in 'Regina Margherita', wat blijkbaar een zeer bekende en goede pizzeria in verschillende Italiaanse steden is. 's Avonds aperitief aan de oevers van de Po, waar de bruggen lijken op die in Rome, ze weerspiegelen en lijken zo rond te zijn. Alle monumenten aan de oevers waren ook mooi verlicht, heel gezellig! Dan gingen Matteo en Miguel voor shotjes in de Absinth-bar van Turijn, waar echt ALLE drankjes met Absinth verkrijgbaar zijn, een enorm aanbod. Ze trokken naar mijn mening maar bizarre gezichten dus ik denk dat je het voor de smaak niet moet doen ;-) De avond werd afgesloten door een tocht langs de 'Mura' van Turijn, een rij van allemaal bars langs het water, de ene naast de andere waar alle muzieksoorten en dus ook alle soorten mensen vertegenwoordigd waren. Na een feestje in 1 bar waar ik de muziek echt heel goed vond, een drum&bass-bar en een wandeling naar een kasteel dat Matteo ineens in z'n hoofd kreeg vertrokken we naar huis. We verwarmden ons aan ons stoofje en kropen eindelijk in bed. 's Middags kwamen de jongens ons 'ontbijt' brengen, een Italiaanse specialiteit, een soort mini-taartjes. Mmmmmmmmmmm zeer lekker en meteen wakker voor de rest van de dag. De zon scheen ongelooflijk hard en we beseften maar al te goed dat we in Italië waren. We maakten een tour door de stad en brachten de rest van de middag al zonnend door op het terras van de mama =) 's Avonds besloten we het rustig aan te doen en gingen we in een bar in Asti aperitieven. Een hele nieuwe wereld ging voor mij open: de Italiaanse 'aperitivo'. Wie bij aperitief denkt aan een drankje heeft nog niet de helft van de waarheid mee. De bar wordt volgezet met schalen met Italiaanse specialiteiten zoals Focaccio, pizza, Mozarella, risotto, pasta,... We betaalden 5 euro voor onze witte wijn en konden voor de rest van de tijd lekkernijen proeven! Wat een geweldig concept! En om de avond compleet te maken gingen we eten bij Matteo thuis, de mama had tagliatelle met pesto en appeltaart voor ons gemaakt. We werden volgepropt met vanalles en nog wat (het cliché dat de Italianen veel eten is wel degelijk correct) en we mochten de kamer met de 'Stufa' (het stoveken ) betrekken voor de volgende twee nachten, een hele verbetering tegenover het koude kamertje. Wat een gastvrijheid!
Volledig ondergedompeld in de familiesfeer maakte de papa ontbijt voor ons de volgende morgen, geweldig! Hij had zelfs een toren van koekjes gebouwd voor ons! Matteo vertelde een beetje verongelijkt dat hij dat nog nooit voor hem en zijn broers gedaan had, tsjah...... We vertrokken naar Turijn, gingen even langs de universiteit van Matteo om wat internationale paperassen in orde te brengen en terwijl hij enkele meetings voor een groepswerk deed, trokken Miguel, Charlotte en ik de stad in. We verkenden het volledige centrum, dat echt wel groot is en zagen zowat alle hoogtepunten die er te zien zijn. Turijn blijkt echt een prachtige stad te zijn, ze heeft veel weg van Lissabon maar met de vele marktjes en kraampjes ook wat van Barcelona,... zo kan ik nog enkele wereldsteden in het plaatje betrekken maar ik denk dat het duidelijk is dat Turijn een goede mix is van alle nodige ingrediënten en zodoende voor elk wat wils biedt. Matteo kwam ons vergezellen en we gingen nog de 'Mole' bezoeken, die nu het cinematografische museum van Turijn huisvest. Een heel mooi gebouw met spitse toren (zie foto in vorige blogpost) waar een wiskundige inscriptie opstaat. Uiteindelijk vergezelden we Cecile in een bar om te aperitieven en kijk eens aan, het Aperitivo was hier nog veel grootser, ik kan het echt niet beschrijven hoeveel verschillende dingen er te eten waren (heb er helaas geen foto van gemaakt). Elk half uur kwam er nieuwe warme pasta bij, de dessertjes met Nutella werden aangevuld, een lekker wijntje erbij en we hadden voor het aperitief van 10 euro heel erg veel en heel erg lekker gegeten. We vertrokken naar huis en ontdekten daar helaas dat we de trein zouden moeten nemen om 05u40 in plaats van om 10u36, even een domper op het humeur, aangezien het al middernacht was en we dus nog 4u konden slapen =P Gelukkig verliep de terugreis echt wel vlot en vele dutjes later kwamen we terug aan in het station in Grenoble. Onze valiezen de berg opslepen konden we niet meer aan en dus namen we een taxi naar het Rabot. Moe maar voldaan warmden we een microgolfmaaltijd op en kropen in ons bedje na een geweldig lang weekend!
Op woensdag, gisteren dus, werd er vooral geslapen en dan was het mijn beurt om voor de aanwezige leden van de vriendengroep te koken. Rösti, broccoli en vis voor 8 personen, en dat heb ik perfect afgehandeld, lekker sausje en iedereen was zeer tevreden met mijn kookkunsten. Zelfs Matteo was nu wel verplicht om mij te bedanken en niet de medekok, aangezien die er niet was en ik het wel ongeveer alleen gedaan heb. Jeej =) ik ben tevreden met mijn prestatie! We maakten warme chocomelk voor iedereen, lachten ons nog een uur te pletter met youtube filmpjes (hint: evil eye baby, pac man in class en charlie the unicorn) en kropen weer ons bed in.
Zo, binnen een dik uur kan ik mijn onderwerp voor mijn bachelorproef kiezen dus ik begin een beetje stress te krijgen, allemaal duimen voor mij!
) betrekken voor de volgende twee nachten, een hele verbetering tegenover het koude kamertje. Wat een gastvrijheid!
