Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Lieneland
Geen reactie op de hond!
Een uurtje geleden zijn we thuisgekomen van een dagje Den Haag, en ik kan met grote vreugde melden dat zoontje niét allergisch is voor een Labradoodle met een wool vachtje!
We zijn ontzettend gelukkig. De baasjes van onze 'testhond' bleken ook nog eens schatten van mensen te zijn, dus dat was ook nog eens mooi meegenomen.
Nu wordt het dus aftellen naar 6 of 8 juli. Dan arriveert ons hondje! Welk hondje het wordt, gaat beslist worden in samenspraak met Heidi, de fokster. Zij heeft het beste zicht op de karakters van de pups, en welke het beste bij ons gezinnetje past.
Je leest dus een postje geschreven door een zeer gelukkige Lien!
In mijn kindertijd, van mijn geboorte tot rond de leeftijd van drie jaar, woonden we in een klein rijhuisje in het centrum. Er hing daar een speciale sfeer, die ik kan linken aan geuren (koffie en Sunlight zeep), kleuren (bruin 'velour'), beelden (de LP-hoes van Nirvana's Nevermind) én aan Kate Bush.
Mijn ouders, vooral mijn papa, zijn grote muziekliefhebbers. Mama was gek van Kate Bush, en haar muziek stond dan ook heel vaak op. Aah, dat heerlijke jaren '80-'90 gevoel! Kind zijn, geen zorgen hebben, knus bij mama en papa in de zetel kruipen, wat een heerlijke tijd was dat! Als ik nu een nummer van Bush hoor, dan krijg ik altijd, al is het maar voor heel eventjes, dat zorgeloze gevoel.
Het nummer dat je hoort bij het openen van mijn blog is dan ook Wuthering Heights van Kate Bush. Wat mij betreft een van de mooiste nummers ooit geschreven, gebaseerd op een van de meest memorabele boeken die ik ooit heb gelezen.
Hopelijk genieten jullie evenveel van de prachtige stem van Kate, en van het mooie filmpje dat het verhaal van het boek prachtig weergeeft!
Morgen belooft het een spannende dag te worden. Is zoontje al dan niet allergisch voor een Labradoodle? We zullen er snel achterkomen!
Via onze lieve fokster in Amerika zijn we in contact gekomen met een van haar vorige klanten, die ons uitgenodigd heeft om te komen knuffelen met haar hondje. Op die manier kunnen we een allergische reactie van zoontje volledig uitsluiten en staan we niet voor verrassingen.
Omdat we hiervoor naar Nederland moeten gaan, en we pas om 16u bij verwacht worden, gaan we eerst naar Zeeland. Ondertussen kennen we Goes, Zierikzee en de andere pareltjes van de Nederlandse kust op ons duimpje, maar het blijft heerlijk om er een paar uurtjes uit te waaien en de drukte van de week van je af te laten glijden.
gericht aan de lieve Mia (Snoopy50 hier op bloggen)!! Zij heeft mijn blog onder handen genomen en ik ben zo zo zo blij met het resultaat! Echt helemaal zoals ik het wilde, zelfs nog beter!
Ik heb vandaag met open mond zitten kijken wat zij allemaal kan.Ik zou het haar echt niet kunnen nadoen!
Vermits ik zo ongelooflijk dom ben geweest om mijn dieet op pauze te zetten om een boterhammetje met kaas te kunnen eten, moet ik dus van voorafaan opnieuw beginnen. En dat gaan we maandag doen!
Ik heb mezelf een stok tussen de deur gegeven. Ik heb heel wat kratjes proteïnedrankjes besteld, die natuurlijk niet meteen gratis zijn. Dus, wil ik dat geld niet de vuilbak inkieperen, doe ik maar beter mijn best!
Dit van oorsprong Aziatische product heeft voor mij een heuse verandering op til gebracht wat mijn make up betreft. Voorheen gebruikte ik foundation, concealer en poeder voor een egale gezichtshuid te verkrijgen, tegenwoordig enkel de BB cream, met zelfs betere resultaten!
Wat is een BB cream nu net? Wel, een soort van 'alles-in-een' product voor je gezicht. Het is oorspronkelijk ontwikkeld voor dames die plastische chirurgie hebben ondergaan, en die hun littekens willen verzorgen én verbergen. Wat ook belangrijk is tijdens het helen van wondjes, is dat deze beschermd zijn tegen de zon. Een BB cream verzorgt dus je huid, gedraagt zich als een foundation die oneffenheden verbergt, heeft een whitening eigenschap die sproetjes en pigmentvlekjes doet vervagen, én heeft een hoge SPF factor die je beschermt tegen de zon!
Verschillende merken brengen BB creams op de markt. Ik heb er twee van Missha, en ik ben er heel erg tevreden over!
Zoals jullie weten, ben ik mijn haar aan het laten groeien, met een extra duwtje in de rug door het voedingssupplement Priorin. Het is al zo'n 1,5jaar niet meer geknipt, ook de pony niet. Tijd dus om er een klein beetje vorm in te laten brengen, en het voor de zomer wat lichter te laten maken.
Op dit moment valt mijn haar tot een stuk over mijn schouders, zitten er nog een beetje laagjes in van mijn laatste kapbeurt en is de froe eigenlijk die term niet meer waardig. De kleur is donderblond met wat subtiele lichtere plukjes in, voor een groot stuk door de zon. Ik heb een natuurlijke grove krul in mijn haar, die ik er tegenwoordig gewoon inlaat. Vroeger was ik altijd in de weer met haardrogers en stijltangen, nu laat ik het aan de lucht drogen en valt het eigenlijk best oké.
Het internet staat bol van geweldige kapsels, en ik heb er een paar gevonden die ik erg mooi vind.
Foto 1: Isobel Campbell. Haar snit zou me niet staan, maar ik vind haar kleur prachtig!
Foto 2: Kate Hudson.Weer een verschrikkelijk mooi meisje. Met een geweldige haarkleur!
Foto 3: Wederom Kate. Hier vind ik haar pony én kleur mooi! Deze wordt het denk ik!
Gisterenavond had ik het moeilijk om mijn dieet vol te houden, zoals ik hier al heb verteld.
En opeens... hield ik het niet meer. Ik moést en zou iets eten. Jammer! Ik had er al onmiddellijk spijt van, maar 'gegeten boterhammetjes nemen geen keer'. Dus zit er niets anders op dan vandaag met frisse moed opnieuw beginnen!
Vandaag was het een drukke dag, en een handige bijwerking daarvan is dat je niet echt stilstaat bij eten. Op zo'n moment is het dan ook niet moeilijk om vol te houden, want je bent met een hele hoop andere dingen bezig die je afleiden. Ik heb zelfs verse pizza gemaakt en er niet van gegeten (veiligheidshalve heb ik wel vlees in de saus gedraaid, zodat ik er zèker van af zou blijven)
Maar... eens je je na zo'n drukke dag eindelijk in de zetel zet, klaar om aan een gezellige avond te beginnen, besef je het opeens. Ik-Wil-Iets-Eten! Honger! Zin in iets lekkers!
Dit zijn de momenten dat je je echt bewust moet zijn van wat je wil bereiken. Wil ik nu iets lekker eten en het dieet na drie dagen zwoegen opgeven? Of wil ik afvallen, gezond zijn en me goed in mijn vel voelen? Natuurlijk dat laatste!
Zo nu en dan kan ik echt intens genieten van een moment. Dat hoeft niet veel te zijn. Een spontane dikke knuffel van zoontje, langs een struik lopen die in bloei staat en overvallen worden door de heerlijke geur, moe zijn maar terugdenken aan al het werk dat je die dag verzet hebt,... De lijst is lang, ik ben makkelijk blij te maken.
Vandaag had ik ook weer heel wat redenen om gelukkig te zijn.
Het begon vanmorgen al. Ik werd wakker gemaakt door niemand minder dan een 'kusjestijger' (uitgevonden en uitgevoerd door zoontje). Ik keek buiten en zag dat het zonnetje scheen! Dan kwam mama even langs, waardoor ik rustig een badje kon nemen. Toen stond er een vriendin voor de deur, om iets lekker te gaan eten in de stad. Toen ik terugkwam, werd ik weer verwelkomd door een plaatselijke knuffelbui, deze keer door de eveneens door zoontje verzonnen 'knuffelkoala'. Kusjestijgers, knuffelkoala's; heerlijk toch, zo'n dierentuin van liefde, verpakt in een klein mannetje!
En nu, nu zitten we heerlijk in de zetel, zoontje en ik. Ieder ons eigen ding aan het doen, hij kijkt even tv'tje en ik schrijf dit postje, maar wel lekker knus naast elkaar. Meer heeft deze mama niet nodig!
Het is al lang geleden dat ik twee dagen lang niet gezwicht ben voor iets lekkers. Ik heb vandaag een (toegelaten) drankje meer genomen, veel (toegelaten) soep gedronken, omdat ik toch best wel last had van een knagende honger. Normaal is het op zo'n moment dat ik zwicht voor een boterham met choco, maar niet deze keer!
Meer zelfs! Ik heb gebakken patatjes gemaakt voor vriendlief, en ik heb er geen énkel in mijn mond gestoken! Normaal zou ik de halve pan al hebben leeggegeten voor hij thuis was, maar niet vandaag!
Voor iemand als ik, met de wilskracht van een natte dweil, is dit best wel een overwinning. Ik wil het duidelijk écht deze keer, en ga me niet zo snel van mijn stuk laten brengen.
Morgen sta ik voor een nieuwe beproeving. Naar de stad met een vriendin, waarmee ik de gewoonte heb ontwikkeld om altijd als we elkaar zien frietjes van Pierre te gaan eten. Het zal morgen een slaatje van Chez Lien zijn!
Jaren geleden vond ik dat mijn tanden wel wat witter mochten. Ik heb toen bij de tandarts een soort van 'mal' op maat laten maken, waarin ik een speciale gel kon aanbrengen die ervoor zou zorgen dat mijn tanden enkele tinten lichter zouden worden. Werkte het? En of het werkte! Ik heb tijdenlang met parelwitte tandjes rondgelopen, maar nu zijn ze helaas terug een beetje aan het verkleuren.
Hoog tijd dus voor een tweede ronde tanden witten! Ik moet eerlijk zijn: ik kijk er een beetje tegenop... de smaak is niet ongelooflijk, en mijn tanden zijn er vrij gevoelig voor. Dat wil dus zeggen: pijn de dag erna!! Het soort pijn dat zeurend aanwezig is de hele dag door. Maar, ik hoop dat als ik de tijd halveer (een half uur ipv een uur per dag) dat dat euvel van de baan is.
Binnenkort plaats ik hier een voor-en na foto, zodat jullie het verschil kunnen zien!
Een postje ter ere van de 100e verjaardag van de alom bekende, blauwe wonderpot van Nivea, én de vrouw die me het heeft leren kennen!
Enkele jaren geleden vroeg ik aan Mia, hier op bloggen.be ook bekend als Snoopy50, hoe het kwam dat zij zo'n prachtige huid heeft. Ze verklapte mij haar geheim: de blauwe pot van Nivea!
Meer nog, ik heb toen van haar een pot kado gekregen! En sinds die dag, heb ik nooit nog zonder gezeten. Ik heb al tientallen potjes opgebruikt. Wat een heerlijk spul is dat!
Ik smeer het overal. Droog vlekje? Nivea! Ruwe ellebogen? Nivea! Kapotte nagelriemen? Nivea! Ik heb altijd een mini exemplaar in mijn handtas zitten, voor droge-handen-noodgevallen onderweg.
Op naar de volgende honderd jaar van wereldwijde zachte huidjes!
Bevallen doet veel met je. Je ontdekt een soort pure liefde waarvan je niet wist dat ze bestond. Gevoelens van verantwoordelijkheid, bezorgdheid en intense trots nemen het over. Al 3 jaar word ik elke ochtend wakker, zo blij met dat gevoel van 'mama zijn'.
Niet alleen op emotioneel vlak, maar ook op lichamelijk vlak verandert een zwangerschap heel wat. Striemen duiken op, de zwaartekracht werd een handje geholpen door de borstvoeding, je huid en haren veranderen,... Ik heb het er graag bijgenomen. Het is een kleine prijs om te betalen voor zo'n heerlijk schepseltje.
Maar, soms moet je de natuur een handje helpen. Ik heb altijd lange haren gehad, en ik heb ook nooit iets anders gewild. Trendy kapsels waren niet aan mij besteed. Echter, na de zwangerschap vielen mijn haren met bosjes uit. Pluk na pluk, en na een tijdje zat er niets anders op dat mijn haren een flinke knipbeurt te geven. Opeens had ik haar op schouder lengte, in geen 10 jaar was het nog zo kort geweest! Even heb ik een tussenoplossing gezocht, extensions laten plaatsen, maar nu wordt het tijd om de natuur terug haar werk te laten doen, en het gewoon te laten groeien.
Sinds vorige week maandag (16/5) neem ik Priorin, een voedingssupplement dat de haargroei zou bevorderen, en ook haaruitval voorkomt. Mijn resultaten hou ik hier bij.
Vandaag heb ik mijn haar gemeten. Ik heb het zelf gedaan, twee keer, en ik kwam de ene keer uit op 63,5cm en de andere keer op 63cm. Het zal dus ongeveer het midden houden tussen de twee.
Ik ben heel erg benieuwd naar de uitkomst van deze 3 maanden durende kuur!
De eerste kilo is er al af! Als dat geen reden is om door te bijten!
Gisteren heb ik voor het eerst in lange tijd geen 'slippertje' gemaakt op eet vlak, en ik ben van plan het zo te houden voor de komende 59 dagen en langer. Ik ik heb het gevoel dat ik weer helemaal on track zit, en de motivatie gevonden heb om door te bijten!
In mijn vorige postje kan je al lezen dat we plannen hebben om, als zoontje zèker niet allergisch is, een Labradoodle in huis te halen. De test zal doorslaggevend zijn!
Een kleine twee weken geleden, op 10 mei, is de mooie Oh-My bevallen van een nestje van 6 pups. En wie weet, wordt een van de 3 jongetjes ons hondje...
Hier thuis zijn we allemaal gek van dieren. Honden, katten, konijnen, en voor zoontje is zelfs een mier leuk genoeg om te willen aaien. De appel valt niet ver van de boom, dat deed ik zelf vroeger namelijk ook! Insecten zoeken, bestempelen als 'nieuw huisdier' en mee naar huis nemen.
Ikzelf ben de insectenliefde sterk ontgroeid, en hou meer van iets meer aaibare exemplaren. Ongeveer een jaar geleden hebben we dan ook besloten om een hondje in huis te halen, Milo. Milo is een Cavalier, die we bij een fantastische fokster in Nederland zijn gaan halen, na 8 spannende weken wachten. We waren allemaal door het dolle heen. Maar... zoontje bleek zwaar allergisch te zijn, dus moesten we een andere oplossing zoeken voor onze lieve Milo.
Gelukkig boden mijn ouders onmiddellijk aan om hem in huis te nemen. Daar woont hij dus nu, is hij gelukkig én kunnen we hem gaan halen voor wandelingen. In de open lucht heeft zoontje namelijk geen last van de allergenen.
Maar het gemis blijft. Vooral zoontje heeft veel baat bij een hond. Zoals ik eerder al vermeldde, hebben we een ontzettend lief, maar druk baasje. Uit studies blijkt dat honden een enorm effect hebben op kinderen met ADHD, en dat merken we als ouders enorm als we op stap zijn met Milo. Zoontje is rustiger, beheerster, de hond effent als het ware 'het pad' voor hem, leidt hem naar de juiste plaatsen en houdt zijn concentratie vast.
Er werd ons dan ook aangeraden om voor een hond te gaan. Maar, met zijn allergie heb ik dit lang voor onmogelijk gehouden. Zelfs voor de sphinx kat, waar ik eerder van sprak, is hij allergisch (en sterker nog: ik ook!). Maar, nu kwam ik een tijd geleden de Labradoodle tegen.
Wat is een Labradoodle? In de jaren '70, was er een blinde vrouw die nood had aan een geleidehond, maar allergisch was voor de Labradors die hier normaal gezien voor ingezet werden. Er werd nagedacht over een oplossing voor deze vrouw, en de eerste Labradoodle was geboren. Dit is een kruising tussen een Labrador (intelligent, volgzaam, intuïtief) en een poedel (verhaart niet en is geschikt voor de meeste mensen met allergie). Hierna is men met deze honden beginnen fokken, andere honden in de lijnen inbrengen, om uiteindelijk tot het perfecte, allergievriendelijke ras te komen, dat geschikt is voor geleide-en therapie werk.
Volgende week zaterdag gaan naar Den Haag, om te gaan testen of zoontje al dan niet allergisch is voor dit ras!
23 jaar ben ik dit weekend geworden. In die 23 jaar heb ik al heel wat 'maten en vormen' gehad, van erg slank, tot slank, tot ronduit veel te zwaar. Ik ben dus wat je noemt een echte jojo, en ik heb besloten dat dit het jaar is waarin ik voor eens en voor altijd de overtollige kilo's kwijtspeel. 25 kg om precies te zijn, dan zou ik een tevreden meisje (of is het ondertussen vrouw?) zijn!
Hoe ga ik dat doen? Wel, met mijn oude, vertrouwde proteïne dieet! Vier keer per dag een proteïne supplement, twee maal per dag een portie toegelaten groenten. Duidelijk, simpel en succes verzekerd, dat heb ik in het verleden al kunnen vaststellen. Alleen... ik ben het zo beu als koude pap! Maar, wat zijn drie, vier maandjes op een mensenleven? Ik moet en ik zal doorbijten, en het deze keer opnieuw tot een goed einde brengen!
Belangrijk is het voor mij om gemotiveerd te blijven. Mijn motivaties zijn verschillend, elk van hen is op een andere manier en niveau belangrijk. Ten eerste wil ik een gezonde mama zijn voor mijn zoontje. Ik wil achter hem aan kunnen rennen, spelen, kortom, mee actief zijn met mijn zéér bewegelijke kleine man. Dit kan ik nu natuurlijk, ik ben nog jong, maar als er elk jaar enkele kilootjes blijven aansluipen, komt er een dag dat dit niet meer lukt, en dat wil ik vermijden. Mijn tweede reden is een stuk oppervlakkiger: ik wil tegen november helemaal 'klaar' zijn. Mijn beste vriend trouwt, en ik wil iets kunnen aantrekken waar ik me goed in voel! Nog oppervlakkiger: ik wil kleren in de Mango en Zara kunnen kopen, en als het even kan niet in de grootste maat!
Ik heb het gevoel dat ik vandaag een nieuwe start neem. 23 en gezond, daar streven we naar!
Deze blog is een tijdje inactief geweest. Mijn liefste zoontje wilde 'puzzelen' met de toetsjes van mijn laptop, en heeft er zo een hele hoop lettertjes uitgetrokken. Het was niet onmogelijk, maar het duurde uuuuren voordat ik een postje getypt had. Dus heb ik het maar even gelaten, en gewacht tot ik een nieuwe laptop kon kopen.
En voilà... zaterdag was het mijn verjaardag, en heb ik mezelf een gloednieuwe laptop kado gedaan! Ik kan dus weer naar hartelust posten!
Een uurtje geleden zijn we thuisgekomen van een dagje Den Haag, en ik kan met grote vreugde melden dat zoontje niét allergisch is voor een Labradoodle met een wool vachtje!
Gisterenavond had ik het moeilijk om mijn dieet vol te houden, zoals ik hier al heb verteld.
Ondanks mijn uitschuiver van gisteren is er toch nog een kilootje af. Op vier dagen dus nu exact twee kilo, en daar ben ik best tevreden mee!
