Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Lieneland
Blauwe wonderpot van Nivea!
Een postje ter ere van de 100e verjaardag van de alom bekende, blauwe wonderpot van Nivea, én de vrouw die me het heeft leren kennen!
Enkele jaren geleden vroeg ik aan Mia, hier op bloggen.be ook bekend als Snoopy50, hoe het kwam dat zij zo'n prachtige huid heeft. Ze verklapte mij haar geheim: de blauwe pot van Nivea!
Meer nog, ik heb toen van haar een pot kado gekregen! En sinds die dag, heb ik nooit nog zonder gezeten. Ik heb al tientallen potjes opgebruikt. Wat een heerlijk spul is dat!
Ik smeer het overal. Droog vlekje? Nivea! Ruwe ellebogen? Nivea! Kapotte nagelriemen? Nivea! Ik heb altijd een mini exemplaar in mijn handtas zitten, voor droge-handen-noodgevallen onderweg.
Op naar de volgende honderd jaar van wereldwijde zachte huidjes!
Bevallen doet veel met je. Je ontdekt een soort pure liefde waarvan je niet wist dat ze bestond. Gevoelens van verantwoordelijkheid, bezorgdheid en intense trots nemen het over. Al 3 jaar word ik elke ochtend wakker, zo blij met dat gevoel van 'mama zijn'.
Niet alleen op emotioneel vlak, maar ook op lichamelijk vlak verandert een zwangerschap heel wat. Striemen duiken op, de zwaartekracht werd een handje geholpen door de borstvoeding, je huid en haren veranderen,... Ik heb het er graag bijgenomen. Het is een kleine prijs om te betalen voor zo'n heerlijk schepseltje.
Maar, soms moet je de natuur een handje helpen. Ik heb altijd lange haren gehad, en ik heb ook nooit iets anders gewild. Trendy kapsels waren niet aan mij besteed. Echter, na de zwangerschap vielen mijn haren met bosjes uit. Pluk na pluk, en na een tijdje zat er niets anders op dat mijn haren een flinke knipbeurt te geven. Opeens had ik haar op schouder lengte, in geen 10 jaar was het nog zo kort geweest! Even heb ik een tussenoplossing gezocht, extensions laten plaatsen, maar nu wordt het tijd om de natuur terug haar werk te laten doen, en het gewoon te laten groeien.
Sinds vorige week maandag (16/5) neem ik Priorin, een voedingssupplement dat de haargroei zou bevorderen, en ook haaruitval voorkomt. Mijn resultaten hou ik hier bij.
Vandaag heb ik mijn haar gemeten. Ik heb het zelf gedaan, twee keer, en ik kwam de ene keer uit op 63,5cm en de andere keer op 63cm. Het zal dus ongeveer het midden houden tussen de twee.
Ik ben heel erg benieuwd naar de uitkomst van deze 3 maanden durende kuur!
De eerste kilo is er al af! Als dat geen reden is om door te bijten!
Gisteren heb ik voor het eerst in lange tijd geen 'slippertje' gemaakt op eet vlak, en ik ben van plan het zo te houden voor de komende 59 dagen en langer. Ik ik heb het gevoel dat ik weer helemaal on track zit, en de motivatie gevonden heb om door te bijten!
In mijn vorige postje kan je al lezen dat we plannen hebben om, als zoontje zèker niet allergisch is, een Labradoodle in huis te halen. De test zal doorslaggevend zijn!
Een kleine twee weken geleden, op 10 mei, is de mooie Oh-My bevallen van een nestje van 6 pups. En wie weet, wordt een van de 3 jongetjes ons hondje...
Hier thuis zijn we allemaal gek van dieren. Honden, katten, konijnen, en voor zoontje is zelfs een mier leuk genoeg om te willen aaien. De appel valt niet ver van de boom, dat deed ik zelf vroeger namelijk ook! Insecten zoeken, bestempelen als 'nieuw huisdier' en mee naar huis nemen.
Ikzelf ben de insectenliefde sterk ontgroeid, en hou meer van iets meer aaibare exemplaren. Ongeveer een jaar geleden hebben we dan ook besloten om een hondje in huis te halen, Milo. Milo is een Cavalier, die we bij een fantastische fokster in Nederland zijn gaan halen, na 8 spannende weken wachten. We waren allemaal door het dolle heen. Maar... zoontje bleek zwaar allergisch te zijn, dus moesten we een andere oplossing zoeken voor onze lieve Milo.
Gelukkig boden mijn ouders onmiddellijk aan om hem in huis te nemen. Daar woont hij dus nu, is hij gelukkig én kunnen we hem gaan halen voor wandelingen. In de open lucht heeft zoontje namelijk geen last van de allergenen.
Maar het gemis blijft. Vooral zoontje heeft veel baat bij een hond. Zoals ik eerder al vermeldde, hebben we een ontzettend lief, maar druk baasje. Uit studies blijkt dat honden een enorm effect hebben op kinderen met ADHD, en dat merken we als ouders enorm als we op stap zijn met Milo. Zoontje is rustiger, beheerster, de hond effent als het ware 'het pad' voor hem, leidt hem naar de juiste plaatsen en houdt zijn concentratie vast.
Er werd ons dan ook aangeraden om voor een hond te gaan. Maar, met zijn allergie heb ik dit lang voor onmogelijk gehouden. Zelfs voor de sphinx kat, waar ik eerder van sprak, is hij allergisch (en sterker nog: ik ook!). Maar, nu kwam ik een tijd geleden de Labradoodle tegen.
Wat is een Labradoodle? In de jaren '70, was er een blinde vrouw die nood had aan een geleidehond, maar allergisch was voor de Labradors die hier normaal gezien voor ingezet werden. Er werd nagedacht over een oplossing voor deze vrouw, en de eerste Labradoodle was geboren. Dit is een kruising tussen een Labrador (intelligent, volgzaam, intuïtief) en een poedel (verhaart niet en is geschikt voor de meeste mensen met allergie). Hierna is men met deze honden beginnen fokken, andere honden in de lijnen inbrengen, om uiteindelijk tot het perfecte, allergievriendelijke ras te komen, dat geschikt is voor geleide-en therapie werk.
Volgende week zaterdag gaan naar Den Haag, om te gaan testen of zoontje al dan niet allergisch is voor dit ras!
23 jaar ben ik dit weekend geworden. In die 23 jaar heb ik al heel wat 'maten en vormen' gehad, van erg slank, tot slank, tot ronduit veel te zwaar. Ik ben dus wat je noemt een echte jojo, en ik heb besloten dat dit het jaar is waarin ik voor eens en voor altijd de overtollige kilo's kwijtspeel. 25 kg om precies te zijn, dan zou ik een tevreden meisje (of is het ondertussen vrouw?) zijn!
Hoe ga ik dat doen? Wel, met mijn oude, vertrouwde proteïne dieet! Vier keer per dag een proteïne supplement, twee maal per dag een portie toegelaten groenten. Duidelijk, simpel en succes verzekerd, dat heb ik in het verleden al kunnen vaststellen. Alleen... ik ben het zo beu als koude pap! Maar, wat zijn drie, vier maandjes op een mensenleven? Ik moet en ik zal doorbijten, en het deze keer opnieuw tot een goed einde brengen!
Belangrijk is het voor mij om gemotiveerd te blijven. Mijn motivaties zijn verschillend, elk van hen is op een andere manier en niveau belangrijk. Ten eerste wil ik een gezonde mama zijn voor mijn zoontje. Ik wil achter hem aan kunnen rennen, spelen, kortom, mee actief zijn met mijn zéér bewegelijke kleine man. Dit kan ik nu natuurlijk, ik ben nog jong, maar als er elk jaar enkele kilootjes blijven aansluipen, komt er een dag dat dit niet meer lukt, en dat wil ik vermijden. Mijn tweede reden is een stuk oppervlakkiger: ik wil tegen november helemaal 'klaar' zijn. Mijn beste vriend trouwt, en ik wil iets kunnen aantrekken waar ik me goed in voel! Nog oppervlakkiger: ik wil kleren in de Mango en Zara kunnen kopen, en als het even kan niet in de grootste maat!
Ik heb het gevoel dat ik vandaag een nieuwe start neem. 23 en gezond, daar streven we naar!
Deze blog is een tijdje inactief geweest. Mijn liefste zoontje wilde 'puzzelen' met de toetsjes van mijn laptop, en heeft er zo een hele hoop lettertjes uitgetrokken. Het was niet onmogelijk, maar het duurde uuuuren voordat ik een postje getypt had. Dus heb ik het maar even gelaten, en gewacht tot ik een nieuwe laptop kon kopen.
En voilà... zaterdag was het mijn verjaardag, en heb ik mezelf een gloednieuwe laptop kado gedaan! Ik kan dus weer naar hartelust posten!
Ik ben een enorme dierenvriend. Hond, kat, muis, konijn: ik wil ze knuffelen, en liefst nog meenemen naar huis ook! En dat zit in de genen, zoontje is namelijk ook helemaal gék van alles op vier (of zes, of acht,...) pootjes. Maar... hij is ook ontzettend allergisch. Heel jammer natuurlijk, want zo is het onmogelijk om zijn wens om een diertje in huis te halen onmogelijk doenbaar.
Dacht ik! Na wat opzoekwerk kwam ik terecht bij de Sphynx, een volledig naakte kat. Dàt is het! En op de koop toe stootte ik op een zoekertje van een ontzettend lieve vrouw die een nestje had, waarvan nog een klein mannetje beschikbaar was. En wat een dotje was dat! Liefde op het eerste gezicht :)
Omdat we niet onbezonnen willen vliegen in dit avontuur, gaan we eerst zoontje laten kennismaken met de soort, om allergiëen volledig uit te sluiten. En zaterdag is het zo ver! We gaan katknuffelen!
Hoewel ik zelf vegetariër ben, en dus ook geen vis eet, maak ik wel soms een vis-of vleesgerechtje klaar voor anderen. Vandaag: zalmlasagne!
Wat heb ik gebruikt?
1 stuk zalm van de Aldi, ingepakt in een plastic jasje, om te 'stomen' in de microgolfoven Diepvriesspinazie 1 potje lekkere tomatensaus van de carrefour eigen merk 1/2 liter melk (bijgebrek aan beter, magere melk) Een paar lepels maizena (nice 'n easy) Een bouillonblokje (tuinkruiden) Lasagnebladen (niet voor te koken) Geraspte kaas
Wat heb ik gedaan?
1) zalm laten ontdooien en in stukjes geknipt (ja, met een schaar!) 2) Witte saus gemaakt: melk en maizena samen laten koken met bouillonblokje en goed roeren 3) spinazie ontdooid 4) laagjes gemaakt met de bladen, tomatensaus, witte saus, zalm en spinazie 5) op het einde wat kaas en... 6) klaar voor de oven!
Ik zal me even kort voorstellen. Mijn naam is Lien en ik ben 23 jaar. Mijn belangrijkste bezigheid is mama zijn, van een kleine man van drie jaar. Daarnaast ben ik studente, en hoop ik volgende winter mijn diploma in handen te hebben.
Waarover zal deze blog zoal gaan? Over vanalles! Omdat de tijd vliegt sinds ik mama ben, en ik toch een soort van dagboek wil bijhouden van de komische situaties waarin ik dankzij zoontje regelmatig beland, heb ik besloten dit dan ook onmiddellijk te delen met de rest van de wereld. Ik heb immers overal in het land zo'n beetje familie, en op deze manier blijven zelfs diegenen in de verste uithoeken van dit landje op de hoogte!
Verder zal ik schrijven over de dingen die me bezighouden, van het dieet waar ik morgen mee start, over koolhydraatarme receptjes die ik kan delen, tot make up en verzorging. Een beetje vanalles dus!
Om af te sluiten wil ik nog even een warme oproep doen om eens een kijkje te nemen op de blog van mijn allerliefste Mama Mia. Ik zie haar misschien niet zo vaak meer dan vroeger, maar ze blijft wel 'bij' me. Mia is een lieve vrouw, die houdt van olifantjes, hondjes en van bloggen! Ze blaast mij dan ook omver met haar kennis van het mooi maken van een blog, de achtergrond veranderen, leuke dingen toevoegen,... Bij deze dus, lieve Mia, ik ben helemaal terug! Haar kan je vinden als Snoopy50, hier op bloggen.be!
