|
we zijn van elkaar, we leven voor elkaar,
nu reeds vijf uur .... de vijf eerste uren van een periode die ik
niet kan inschatten
dinsdagmorgen zal je zal er niet zijn ...
je zal er lang niet zijn
nu lijkt het onoverkomelijk, misschien leren we er iets uit;
kunnen we zolang gescheiden blijven, en zuiver door de liefde gevoed
worden?
Maakt dit de liefde sterker, voor altijd ?
Voor 't eerst weet ik niet hoelang ik je niet zal zien,
hoelang we mekaar niet zien.
misschien ... ooit...in een andere wereld ...
maar in deze wereld ben jij de vrouw die ik nog niet gevonden had,
onbewust zocht ... en die in mijn schoot viel ...
een geschenk, het mooiste geschenk ooit,
voor altijd, liefste, voor altijd ...
als je ooit anders beslist, zal ik niet spreken
mijn hart zal scheuren, want voor jou klopt het
mijn vuur zal doven, want voor jou brandt het
mijn geest zal leeg zijn ... want slechts aan jou denk ik
maar ik zal niet spreken,
vruchteloos zal ik woorden zoeken,
want mijn verdriet zal onuitspreekbaar zijn.
ik kan je kan laten gaan als je daarmee gelukkiger wordt
laat me dan, heel stilletjes, zwijgend uitdoven en sterven,
want de wereld zal niet meer hetzelfde zijn,
laat me dan los
en de wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.
|
