info over kinder en jeugdboeken Welkom,
Ik ben Amber, toen ik 11 jaar was begon ik met deze blog. Ik lees heel graag boeken.
Ik heb er al heel veel gelezen en vertel op deze blog wat ik ervan vond. Ik schrijf enkel over de boeken die ik gelezen heb en wil jullie graag laten weten welke echt leuk waren.
25-03-2015
De regels van drie; Marjolijn Hof
Titel : De regels van drie
Schrijver : Marjolijn Hof
Aantal pagina's : 120
Uitgeverij : Querido
ISBN : 978 90 451 1476 7
Samenvatting : Twan gaat samen met zijn tweelingzus Linde, zijn mama en zijn Oma naar IJsland. Zij moeten zijn overgrootvader, opi Kas overhalen om mee te gaan naar Nederland. Opi Kas wil dat helemaal niet, en heeft een ontsnappingsplan dat hij aan Twan en Linde vertelt. Gelukkig heeft Twan zijn survival boek mee en vertelt hij opi Kas allemaal weetjes, zoals de regel van drie. Opi Kas vertelt hen veel verhalen, en zegt een vrije vogel blijft een vrije vogel dus hij wil niet mee. Zullen Linde en Twan hem helpen met zijn ontsnappingsplan...
Wat ik ervan vond : Het boek heeft hele dikke pagina's, waardoor het heel snel uit is. Het is dus niet zo dik als het lijkt. Er staan helemaal geen prenten in. Het verhaal is vlot geschreven. Op sommige plaatsen was het verhaal spannend, maar meestal was het zoals in het dagelijks leven; gaan zwemmen, in een bruine zetel zitten, gaan slapen, zich omkleden, zich wassen... Ik zou het boek niet zelf gekozen hebben want de kaft spreekt mij niet aan. Heel veel boeken voor 12 jarigen horen blijkbaar te gaan over afscheid nemen en ongesteld worden, ook dit boek gaat hierover. Ik lees liever een ander soort boek. Het boek heeft de Woutertje Pieterse Prijs gewonnen.
Aan wie zou ik het aanraden : Ik zou het aanraden aan kinderen vanaf 11 jaar, het boek is makkelijk te lezen, en als het thema je boeit, dan raad ik het je aan.
Samenvatting : Esmeralda woont samen met haar mama en papa. Haar zus is verdronken. (Hoe dat komt lees je in het boek.) Van haar beste vriend krijgt ze een blauw boekje. Blauw was de lievelingskleur van haar zus, Leonore. Ze schrijft allemaal tekstjes in het boek die beginnen met zeven zeewoorden, zoals zeepaard, zeeleeuw, zeehond,... omdat ze gelooft dat haar zus een zeemeermin is geworden. Op een dag ontmoet ze Julie als ze naar het strand gaat. Julie is haar man kwijt, hij is ook verdronken, ze gelooft dat hij een zeemeerman is geworden. Omdat Esmeralda zo hard op haar zus lijkt, denkt haar mama steeds aan Leonore als ze Esmeralda ziet. Esmeralda wil haar mama geen verdriet doen en loopt weg...
Wat ik ervan vond : Het boek heeft een mooie voorpagina, maar ik zou het zelf niet gekozen hebben in de bib. De voorpagina is mooi, maar saai, ze spreekt mij niet aan. Het is een dun boek, zonder prenten. Het boek heeft veel verschillende delen, met hoofdstukken van soms maar twee pagina's. Het verhaal is vlot geschreven, het was een ontroerend en meeslepend. Het einde was emotioneel. Ik heb het gelezen voor de kinderboekenjury en elke letter was het waard om gelezen te worden. Ik hoop dat het een mooie plek krijgt bij de jury, want die verdient het wel.
Aan wie zou ik het aanraden : Ik zou het niet aanraden aan kinderen die bang zijn van de dood, want daar gaat het over. Het is geen dik boek, dus ook kinderen die niet veel lezen kunnen dit boek aan. Je wordt er wel verdrietig van, omdat je helemaal meeleeft met het hoofdpersonage.
