Ken je zo een droom, waaruit je niet wil wakker worden omdat hij zo fantastisch is? Dankzij de 4 de rit hebben we zo,n droom vandaag beleeft. Na die nachtmerrie van gisteren, waar we een zuiveringsrit kregen voorgeschoteld, die op de koop toe nog eindigde in een onvervalst koerske, waardoor er dan weer boze blikken te zien waren (waaronder mijne blik!), kregen we vandaag een relatief minder zware rit cadeau. Het waren erwtenheuvels zoals we ze kennen vanuit onze Belgische Ardennen, en we waren weeral blij. Op dit moment zitten we ong. 500 km verwijderd van eindbestemming: "Santiago". We reden Burgos door, waar we de kans kregen (eindelijk!) om de kathedraal te bezichtigen! Deze overdonderde meteen al hetgeen wat we ooit in ons leven al zagen. Degene onder jullie die hier al waren zullen dit enkel kunnen beamen. En die het nog niet zagen...zet het maar meteen bij je toekomst plannen. Het panorama blijft ons nog steeds verbazen, zo ook de temperatuur... Op den Dirk z,n computertje 38gr, op het mijne 41 !!!
De rit eindigde keiplezant; We reden het dorpje cartoon de los condos. in, en in de verte hoorden we muziek, we dachten dat het een muziekfestival was, het klonk alleszins aanlokkelijk. We kwamen dichter en toen zagen we mss wel 200 kinderen (leeftijd, 8tot 18 j) staan zingen en dansen ! De organisator zag ons aan het hek staan, en riep ons binnen. Wat bleek nu, het was een groot bejaardenhuis, en kinderen die in de buurt op kamp waren mochten daar komen optreden. Serieus wij werden daar onthaalt als Goden, en dansten natuurlijk mee. Dit kom je alleen maar tegen als je "onderweg"bent.... Maar het mooiste komt nog... Op weg naar ons hotel kwamen we een enorm enorm groot oud klooster tegen..." Voila dit is ons hotel", "Da meende ni!!!Waar is den ingang dan? Manne, Manne, ge moet da zien, ge hebt een paar dagen nodig om dit te bezichtigen, gewoon ongelooflijk!
Hey iedereen, Voor al degene die met ons wilden meegaan, en die dat om de een of andere reden niet konden doen, en dat zooooooo jammer vonden, zeg ik 1ding... Ik begrijp jullie volkomen.. En ik zou zeggen je moet het alsnog doen, als het kan morgen al(smile) het is hier FA-BU-LEUS !!!
Ik wil hier nu gene klaagblog van maken, dus zal ik over de rit van vandaag zeer kort zijn...ik heb de hemel gezien, maar moest daarvoor door een HEL...Eigenlijk ben ik sprakeloos, daarom zal ik seffens den Dirk aan het woord laten.
Lea
Er zijn trotse papa's, mama's, moeders, vaders maar ook,trotse mannen (alle toch zeker ene) Wat Lea hier presteert is zeker niet min. Dit geld natuurlijk ook voor de andere "echte creanten" uit de groep. Iets om minder trots op te zijn is dat we er niet inslagen om de foto's op een fatsoenlijke manier op de blog te krijgen maar we blijven volhouden.
Nog snel een berichtje vlak voor onze 3 de rit... Alleen maar om te zeggen dat we in een paleis geslapen hebben, belachelijk groots, we hadden onze gps nodig om onze weg te vinden. Echt dit was erover... We hebben gelachen za van de weelde die we zagen, wat een contrast was met de simpele refuges. Gisterenavond bij het avondeten waanden we ons op een trouwfeest met alles erop en eraan!! Voor ons liever geen weelde, geef ons een douche en de stokoude gebouwen en we lachen en genieten
Voor de rest zien al de vrouwen de rit van vandaag niet zitten, ik neem me voor om achteraan plaats te nemen( k'zal anders niet kunnen denk) , en iedereen moet me met rust laten, ik wil dit alleen afhandelen...
Manne,Manne da was weer wat vandaag; dit is wat je noemt "BERGEN VERZETTEN" het is Keiveel om te vertellen, en om u een beter beeld te geven zal ik ze opnoemen in puntjes:
1. Ik heb ook deze dag overleeft, Jeuh! 2. Panorama; fe-no-me-naal !! 3. Beklimmingen: kei lastig!! En tegen 6a7 naar boven 4. Afdalingen: geen woorden voor gevonden, of jawel...spectaculair, tegen 55 km/uur!!! En die afdalingen gebruik ik om mijn oksels te verluchten!!zalig! 5. Mijn positie tijdens het fietsen: bij de beklimming bijna achteraan( ik vind da goed dan heb ik rust in mijn hoofd), bij het dalen helemaal vooraan... Echt ik kan me niet intomen dan i.v.m. De te hete temperaturen. 6. De temperaturen: tot 10 u ok, daarna is het bakken en braden. Dus stel u voor, ge zit voor een hete kachel en ge houd de haardroger in de hoogste warmste stand bij u, dat gevoel komt misschien overeen met wat hier overheerst. 7. De rit van morgen: daar durf ik nog niet aan te denken want beloofd nog zwaarder te worden. 115 km en heel wat klimwerk. 8. Verlangen tijdens de dag: D.O.U.C.H.E. 9. Groepssfeer: plezante losse sfeer 10. Pelgrims onderweg: allemaal wandelaars met bleinen!! 11.voor herhaling vatbaar? Jaaaaaa, maar ik blijf het zeggen... Liever wij met z'n twee 12. Drank overdag: veeeeeeel water, bij de stops cola... Ja cola, en da,s gemakkelijk 40 jaar geleden dak da nogeens gedronken heb. 13. Ik ben keiblij met m,n 2-de hands fietske, goeie marchandice. 14.k,geraak niet uitgekeken op die prachtige gebouwen (huizen, kerken) enz. in oude stijl 15.goei fietske maar deze morgen net na t vertrek,tweede rayon over. Fietsenmaker opgezocht, rayons gekocht en tijdens drinkpauze vervangen. Hopelijk ok voor de rest van de reis.
Het doorsturen van meerdere foto's wil ook bij het begin van de nieuwe dag niet lukken. Zullen dit dan straks maar eens per mail proberen.Vanuit de kamer kunnen we reeds de vogeltjes horen fluiten. Lea geniet nog van haar welverdiende nachtrust want ze heeft het gisteren toch maar voor elkaar gekregen. In de voormiddag tijdens de lange klim was de temperatuur gelukkig nog niet te hoog. In de namiddag ging deze wel gestaag de hoogte in tot een max van 38°. Vandaag een op papier minder zware en minder lange rit maar daarover meer nieuws vanavond. Tussen alle afspraken door. Ontbijten, koffers wegbrengen en dergelijke nu eerst proberen Lea haar wiel te repareren want gisterenmorgen net voor t vertrek gezien dat tijdens het overbrengen van de fietsen een rayon is gebroken.
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik nog leef!!Jeuh!!! Ik weet eigenlijk niet wat ik eerst moet vertellen, na deze eerste rit van 110 km, omdat er zoveel door me heen is gegaan. Goh, ik weet wel dat ik deze rit aan verschillende mensen wil opdragen: 1. Aan alle mensen die in mijn leven al zijn heengegaan, jongens in dit leven loont het echt de moeite om verder te gaan. 2. Aan onze 2 kapoentjes:Victor en Gaston... Julie zijn schatten! 3. Aan mijn 4 schatten van kinderen... I love you all
Chapeau aan ons Jessy en de Maarten, hoe jullie het klaarspeelden om deze rit met fietskar met een kasseiblokske in genaamd Victor, uit te rijden... Echt het is me een raadsel ..chapeau!!!
Hopelijk lukt het ons nu om wat sfeerbeelden door te sturen en de grafieken, gisteren lukte het niet, ja speelgoed is soms moeilijk te hanteren(smile)
Eindelijk om kwart voor 7 aangekomen!!!! Da was heel wa, we leefden vandaag in de TGV wereld, maar we weten nu wat dat betekend: T oeristen G oddelijke V erwennerij.
Graag geven we al Enkele cijfers:
1000 km TGV toeren 3a4. Flesjes water gedronken 13 uur onderweg 5 keer overstappen 1 mooie wereld
nu eerst eten en dan verder bloggen We hebben reuzehonger, en krijgen niet genoeg van de bergen die ons nu al omringen. Sommige zier er uit a la Himalaya....! Als dat maar goedkomt... Na het avondeten houden we ons bezig met de foto's Geniet van enkele sfeerbeelden... Morgenvroeg vertrekken we om 9 uur voor 110 km. We zullen onze beentjes al insmeren. tot morgen.
Hallo iedereen, Ziehier onze spiksplinternieuwe blog... "ONDERWEG" Zo lijkt het een beetje échter! We hopen langs deze weg ook foto's met jullie te delen in de toekomst. Ondertussen hebben we niet stilgezeten, en zoals thuis de examenkoorts stijgt bij onze studenten, stijgt bij ons het verlangen om te vertrekken...Ten gepaste tijde onderhouden we onze conditie, en fietsen we tussen 80 en 90 km. Op 17 mei hebben we de laatste info vergadering gehad (incl met hapjes en drankjes), en konden we nog meer kennis maken met de groep. We zullen met 22 fietsers zijn, waaronder 2 begeleiders zijnde; Mieke Boecks en partner Marc. Tel daarbij nog 3 mensen in de volgwagen, een totaal dus van 25 mensen. De info vergadering was geslaagd mede dankzij Arnoud Houben z'n inbreng, jullie kennen hem vast, door z'n boek" De weg naar Compostella", en was ook te volgen op "Man bijt hond". Gans z'n reportage hebben we tranen gelachen van de supergrappige mensen(situaties) die hij op zijn tocht tegenkwam. Ik hoop van harte dat ook wij zulke mensen op ons pad zullen ontmoeten. Weldra zal ik foto's doorsturen, als test, want deze blog is voor ons echt een proefstuk. Hou je vooral niet in als je staat te springen om te reageren, dat maakt het plaatje compleet! En vergeet niet... we zijn al een tijdje "onderweg"
In afwachting van onze trip naar Santiago,(een cadeautje voor den Dirk z'n 50 ste verjaardag) de meesten onder jullie weten dat die zal doorgaan van 30 juni tot 13 juli e.k., heb ik, (en ook den Dirk een beetje) besloten, om jullie langs deze weg een beetje op de hoogte te houden van onze komende belevenissen. Sommigen onder jullie hadden hier expliciet om gevraagd, en ik vond het wel een tof idee.
Want ofwel ben je van onze familie, ofwel ben je buiten onze zoons, dochters, schoonzoon, schoondochter en 2 kleinkindjes(), en één groot kleinkindje (), een fietsvriend(in) van dichtbij of een beetje verder. Je staat sowieso dicht bij mij... bij ons...
Ik dacht aan deze mail omdat we (ik en den Dirk), stiekem aan't trainen zijn (smile). Haha, natuurlijk niet stiekem, we hadden er al wat toertjes opzitten, en na die ellendig lange winter heb ik samen met jou Ann, via de knooppunten, pas echt de smaak te pakken gekregen. Toen we verleden zondag dan, 5 mei, in Tervuren een oefentocht gingen maken, heb ik voor het eerst mijn versnellingen en remmen écht kunnen uittesten, en ze werken... gelukkig! Daar bleek ook het nut van een fietshelm, want in een afdaling, we waren nog maar 7 km op weg, gebeurde er voor onze ogen een dijk van een accident. Een vrouwelijke fietsster (zonder helm!!) was terecht gekomen tussen een kasseien muurtje en een elektriciteitspaal,( ong. 40 cm), daar zat ze tussen geklemd!!!Haar gezicht helemaal geschaafd, en geluk gehad, want voor't zelfde was ze d'r ni meer geweest.Toen de mug was gearriveerd had ik eerlijk gezegd niet veel goesting meer om verder te fietsen! Maar met verstand op nul dat dan toch maar gedaan.
Daar bleef het niet bij, want den Dirk had het splendit idee om me eens te verwennen met een écht bergje, ook om eens te kijken hoe ik zou reageren...en om mijn conditie eens uit te testen. Eerlijk gezegd was ik ook weleens benieuwd. Dus... reden we gisteren, 10 mei, richting onze eigen Ardennen, en in Remouchamps zag ik de Lorcé, Les Forges, Basse Bodeux en La Reid, uitdagend voor mij liggen. Slik!! Ik stond onderaan de berg omhoog te kijken met m'n wijsvinger in de lucht zeggend:" moet ik daar op?? Jezus, da lukt me nooit". Maar jullie kennen den Dirk, en zijn instructies deden wonderen...:"eigen tempo..., blijven ademen..., moet je niet drinken..., schakelen..., gaat het nog?" Ikke heel den tijd niks zeggen, omdat ik, ofwel mijne adem goe kon gebruiken, ofwel mijn eigen op de weg moest concentreren...pfpf. Het duizelde voor m'n ogen en ik zag nog net mijn fietscomputer die 6 à 7 per uur aangaf. Welke sadisten leggen nu wegen aan in de bergen, vroeg ik me in stilte af!
Maar waarlijk, na een 6- tal boterhammen verorbert te hebben kwam onze laatste klim in zicht...."deze klim kunnen we ook links laten liggen, en langs het water, beneden dus, onze weg verder zetten" zei den Dirk. Waarop ik dan weer:" nee nee, we doen diee klim, ik sta nu al zover!"
In ieder geval .... den Dirk heeft me later op de dag getrakteerd met echte Ardense fritten, en of die snel op waren!
Goh, na deze trip, waarin ik de berglucht kon inademen, heb ik me toch een aantal keren afgevraagd:" wat ben ik in hemelsnaam aan 't doen? waarvoor dient dit alles?".
Hopend dat ik jullie daar nog een antwoord op kan geven...
), een fietsvriend(in) van dichtbij of een beetje verder. Je staat sowieso dicht bij mij... bij ons...
