Hallo iedereen,
In afwachting van onze trip naar Santiago,(een cadeautje voor den Dirk z'n 50 ste verjaardag) de meesten onder jullie weten dat die zal doorgaan van 30 juni tot 13 juli e.k., heb ik, (en ook den Dirk een beetje) besloten, om jullie langs deze weg een beetje op de hoogte te houden van onze komende belevenissen. Sommigen onder jullie hadden hier expliciet om gevraagd, en ik vond het wel een tof idee.
Want ofwel ben je van onze familie, ofwel ben je buiten onze zoons, dochters, schoonzoon, schoondochter en 2 kleinkindjes(
), en één groot kleinkindje (
), een fietsvriend(in) van dichtbij of een beetje verder. Je staat sowieso dicht bij mij... bij ons...
Ik dacht aan deze mail omdat we (ik en den Dirk), stiekem aan't trainen zijn (smile). Haha, natuurlijk niet stiekem, we hadden er al wat toertjes opzitten, en na die ellendig lange winter heb ik samen met jou Ann, via de knooppunten, pas echt de smaak te pakken gekregen. Toen we verleden zondag dan, 5 mei, in Tervuren een oefentocht gingen maken, heb ik voor het eerst mijn versnellingen en remmen écht kunnen uittesten, en ze werken... gelukkig! Daar bleek ook het nut van een fietshelm, want in een afdaling, we waren nog maar 7 km op weg, gebeurde er voor onze ogen een dijk van een accident. Een vrouwelijke fietsster (zonder helm!!) was terecht gekomen tussen een kasseien muurtje en een elektriciteitspaal,( ong. 40 cm), daar zat ze tussen geklemd!!!Haar gezicht helemaal geschaafd, en geluk gehad, want voor't zelfde was ze d'r ni meer geweest.Toen de mug was gearriveerd had ik eerlijk gezegd niet veel goesting meer om verder te fietsen! Maar met verstand op nul dat dan toch maar gedaan.
Daar bleef het niet bij, want den Dirk had het splendit idee om me eens te verwennen met een écht bergje, ook om eens te kijken hoe ik zou reageren...en om mijn conditie eens uit te testen. Eerlijk gezegd was ik ook weleens benieuwd. Dus... reden we gisteren, 10 mei, richting onze eigen Ardennen, en in Remouchamps zag ik de Lorcé, Les Forges, Basse Bodeux en La Reid, uitdagend voor mij liggen. Slik!! Ik stond onderaan de berg omhoog te kijken met m'n wijsvinger in de lucht zeggend:" moet ik daar op?? Jezus, da lukt me nooit". Maar jullie kennen den Dirk, en zijn instructies deden wonderen...:"eigen tempo..., blijven ademen..., moet je niet drinken..., schakelen..., gaat het nog?" Ikke heel den tijd niks zeggen, omdat ik, ofwel mijne adem goe kon gebruiken, ofwel mijn eigen op de weg moest concentreren...pfpf. Het duizelde voor m'n ogen en ik zag nog net mijn fietscomputer die 6 à 7 per uur aangaf. Welke sadisten leggen nu wegen aan in de bergen, vroeg ik me in stilte af!
Maar waarlijk, na een 6- tal boterhammen verorbert te hebben kwam onze laatste klim in zicht...."deze klim kunnen we ook links laten liggen, en langs het water, beneden dus, onze weg verder zetten" zei den Dirk. Waarop ik dan weer:" nee nee, we doen diee klim, ik sta nu al zover!"
In ieder geval .... den Dirk heeft me later op de dag getrakteerd met echte Ardense fritten, en of die snel op waren!
Goh, na deze trip, waarin ik de berglucht kon inademen, heb ik me toch een aantal keren afgevraagd:" wat ben ik in hemelsnaam aan 't doen? waarvoor dient dit alles?".
Hopend dat ik jullie daar nog een antwoord op kan geven...
Zeg ik,
tot later
op de fiets of ergens
onderweg
Lea en Dirk
