We dachten dat we na Burgos, Astorga, het kloosterhotelletje, de Ibanetaklim, en de mesata, alles hadden gezien. Dat we onze oogjes konden sluiten, en zeggen:"iets mooiers ? Dat bestaat niet. !! Na deze rit moeten we onze mening herschikken, en zullen voorzichtiger zijn in de toekomst ................'.................................................................................................al deze puntjes betekenen dat we woordenloos zijn, maar wagen toch een poging. Vooreerst was iedereen keiblij met m'n voorstel om vroeger te vertrekken...want deze hitte is moordend!! Wij dus opweg naar 1500 m hoogte, en de vele wandelaars( die misschien al om 5 uur vertrokken waren), riepen ons moed in! "Bon Camino!!!! " Er was de man met het kunstbeen, ene die z'n gitaar heel de dag meedroeg, een gezin op de fiets met 3 jonge kinderen, alle rassen, alle kleuren, alle standen, er waren de bosbranden, en het besef kwam dat ook wij een rugzak droegen....een onzichtbare. Boven op de Cruz De Ferro kregen we de kans om alle last van ons af te gooien, en ons te focussen op de toekomst! Cruz de Ferro: ieder met z'n rugzak, met zijn verhaal...moeilijk te omschrijven wat je daar ziet... Dan de afdaling...langs alle kanten kregen we de raad om deze voorzichtig aan te pakken... Sta me toe deze rit op deze manier te verwoorden:
Het was de tocht der tochten Gefietst op karakter der karakters Met geuren aller geuren Met emoties der emoties Met gevaren aller gevaren Met uitzichten met inzicht Met eenvoud in z'n puurheid Het sjiekste van t'sjiekste Een engeltje op ons netvlies....
Door deze rit weet ik eindelijk waarvoor het allemaal diende (zie eerste mail, onderaan)
en soms komen we dorpjes tegen met de toepasselijke namen: "Villal-billo" ,"Saint Ollala", en da,s allemaal "San Justo"
Na Madrid en Barcelona is Leon de derde grootste stad van Spanje, dus waren we daar niet zo vlug uitgefietst. Het beloofde een tamelijk rustige fietsdag te worden, en we kregen meermaals de mogelijkheid om onderweg een terraske te doen of mooie dingen te bezoeken, zoals het mooie Astorga, maar daarover seffens meer. De route had weer meer weg van de Ardense "erwtenheuvels", en dienden enkel om onze conditie aan te scherpen voor de rit van morgen...Want gisteren zagen we aan de horizon het gebergte van Cruz de Ferro (1500 m) al verschijnen, en vandaag kwamen die traag maar resuluut op ons af (slik). Opeens opschudding in de groep: een valpartijtje!!! De fietster voor mij remde veel te bruusk voor een putje in de weg, viel, ik boven op haar fiets en achter mij nog 2 die daardoor vielen, een mini kettingbotsing, gelukkig zonder veel erg. De fietser voor mij een geschaafde elleboog, en ik bibberende benen!!!
De ooievaars blijven ons ook verbazen, want op elk kerktorentje, hoge mast of schouwpijpen, vind je van die dikke warme nesten. Meer en meer kruisen we wandelende pelgrims met loodzware rugzakken, ook chapeau voor hen hoor! En er zijn nog de lieflijke dorpjes, van 100 inwoners, waar de tijd is blijven stilstaan, en waar we onze drinkbussen mochten vullen, omdat ze met ons te doen hadden, of gewoon een praatje wilden doen. Onderweg roept iedereen op iedereen, en helpt elkaar, want je voelt een verbondenheid zoals dat alleen maar op de camino kan.
Astorga...de tweede stad die jullie mogen aankruisen bij jullie toekomstplannen!!! Doordat de kathedraal eerst om 16.00 uur openging, besloten 6 kunstliefhebbers in de stad te blijven om alles te bezichtigen.. De anderen reden door naar het hotel. Voor ons was dat een goede zet, want het was weeral een pareltje!!! Eveneens het huis van architect "Gaudi " is ronduit de moeite. De bezoekjes brachten wat verkoeling want buiten brandde de kachel nog, en 10 haarblazers deden overuren en geraakten oververhit. Toen we in het hotel douchten deed het water kchssssssssss, het geluid na van een hete pan die je onder de kraan houd!!( haha)
morgenvroeg vertrekken we om 8.15 o.w.v. De hitte! Tot morgen iedereen!!
Toen we vanmorgen de uitgang van het kloosterhotel gevonden hadden wachtte ons een uitdagende rit over de mesata (Spaanse hoogvlakte op ongeveer 800m hoogte.) Toen ons middagmaal net klaarstond op een grasperk aan de rand van een klein stadje arriveerde de politie en stuurde ons"wandelen". Dan de netjes geschikte kaastafel maar opnieuw opgeruimd om ze een km verder weer uit te stallen. De volgende kilometers fietsten we langs de camino waarop zich reeds heel wat wandelaars flink doorstapten richting Compostela geladen met pak en zak. Overal worden we toegejuicht en we doen alsof we BV's zijn! Natuurlijk zijn we dat na al onze geleverde inspanningen.
Moet er nog zon zijn?
ondertussen steeg de temperatuur tot boven de 40° en hebben we er maar een gecontroleerde kroegentocht van gemaakt. We vroegen ons vandaag ook dikwijls af voor wie al die ooievaars zouden bestemd zijn????
Morgen een ritje van maar 68 km maar nu eerst naar onze dagelijkse receptie met cava, sangria en zelfs Leffe. Wij nu dus weg.
Ken je zo een droom, waaruit je niet wil wakker worden omdat hij zo fantastisch is? Dankzij de 4 de rit hebben we zo,n droom vandaag beleeft. Na die nachtmerrie van gisteren, waar we een zuiveringsrit kregen voorgeschoteld, die op de koop toe nog eindigde in een onvervalst koerske, waardoor er dan weer boze blikken te zien waren (waaronder mijne blik!), kregen we vandaag een relatief minder zware rit cadeau. Het waren erwtenheuvels zoals we ze kennen vanuit onze Belgische Ardennen, en we waren weeral blij. Op dit moment zitten we ong. 500 km verwijderd van eindbestemming: "Santiago". We reden Burgos door, waar we de kans kregen (eindelijk!) om de kathedraal te bezichtigen! Deze overdonderde meteen al hetgeen wat we ooit in ons leven al zagen. Degene onder jullie die hier al waren zullen dit enkel kunnen beamen. En die het nog niet zagen...zet het maar meteen bij je toekomst plannen. Het panorama blijft ons nog steeds verbazen, zo ook de temperatuur... Op den Dirk z,n computertje 38gr, op het mijne 41 !!!
De rit eindigde keiplezant; We reden het dorpje cartoon de los condos. in, en in de verte hoorden we muziek, we dachten dat het een muziekfestival was, het klonk alleszins aanlokkelijk. We kwamen dichter en toen zagen we mss wel 200 kinderen (leeftijd, 8tot 18 j) staan zingen en dansen ! De organisator zag ons aan het hek staan, en riep ons binnen. Wat bleek nu, het was een groot bejaardenhuis, en kinderen die in de buurt op kamp waren mochten daar komen optreden. Serieus wij werden daar onthaalt als Goden, en dansten natuurlijk mee. Dit kom je alleen maar tegen als je "onderweg"bent.... Maar het mooiste komt nog... Op weg naar ons hotel kwamen we een enorm enorm groot oud klooster tegen..." Voila dit is ons hotel", "Da meende ni!!!Waar is den ingang dan? Manne, Manne, ge moet da zien, ge hebt een paar dagen nodig om dit te bezichtigen, gewoon ongelooflijk!
Hey iedereen, Voor al degene die met ons wilden meegaan, en die dat om de een of andere reden niet konden doen, en dat zooooooo jammer vonden, zeg ik 1ding... Ik begrijp jullie volkomen.. En ik zou zeggen je moet het alsnog doen, als het kan morgen al(smile) het is hier FA-BU-LEUS !!!
Ik wil hier nu gene klaagblog van maken, dus zal ik over de rit van vandaag zeer kort zijn...ik heb de hemel gezien, maar moest daarvoor door een HEL...Eigenlijk ben ik sprakeloos, daarom zal ik seffens den Dirk aan het woord laten.
Lea
Er zijn trotse papa's, mama's, moeders, vaders maar ook,trotse mannen (alle toch zeker ene) Wat Lea hier presteert is zeker niet min. Dit geld natuurlijk ook voor de andere "echte creanten" uit de groep. Iets om minder trots op te zijn is dat we er niet inslagen om de foto's op een fatsoenlijke manier op de blog te krijgen maar we blijven volhouden.
Nog snel een berichtje vlak voor onze 3 de rit... Alleen maar om te zeggen dat we in een paleis geslapen hebben, belachelijk groots, we hadden onze gps nodig om onze weg te vinden. Echt dit was erover... We hebben gelachen za van de weelde die we zagen, wat een contrast was met de simpele refuges. Gisterenavond bij het avondeten waanden we ons op een trouwfeest met alles erop en eraan!! Voor ons liever geen weelde, geef ons een douche en de stokoude gebouwen en we lachen en genieten
Voor de rest zien al de vrouwen de rit van vandaag niet zitten, ik neem me voor om achteraan plaats te nemen( k'zal anders niet kunnen denk) , en iedereen moet me met rust laten, ik wil dit alleen afhandelen...
Manne,Manne da was weer wat vandaag; dit is wat je noemt "BERGEN VERZETTEN" het is Keiveel om te vertellen, en om u een beter beeld te geven zal ik ze opnoemen in puntjes:
1. Ik heb ook deze dag overleeft, Jeuh! 2. Panorama; fe-no-me-naal !! 3. Beklimmingen: kei lastig!! En tegen 6a7 naar boven 4. Afdalingen: geen woorden voor gevonden, of jawel...spectaculair, tegen 55 km/uur!!! En die afdalingen gebruik ik om mijn oksels te verluchten!!zalig! 5. Mijn positie tijdens het fietsen: bij de beklimming bijna achteraan( ik vind da goed dan heb ik rust in mijn hoofd), bij het dalen helemaal vooraan... Echt ik kan me niet intomen dan i.v.m. De te hete temperaturen. 6. De temperaturen: tot 10 u ok, daarna is het bakken en braden. Dus stel u voor, ge zit voor een hete kachel en ge houd de haardroger in de hoogste warmste stand bij u, dat gevoel komt misschien overeen met wat hier overheerst. 7. De rit van morgen: daar durf ik nog niet aan te denken want beloofd nog zwaarder te worden. 115 km en heel wat klimwerk. 8. Verlangen tijdens de dag: D.O.U.C.H.E. 9. Groepssfeer: plezante losse sfeer 10. Pelgrims onderweg: allemaal wandelaars met bleinen!! 11.voor herhaling vatbaar? Jaaaaaa, maar ik blijf het zeggen... Liever wij met z'n twee 12. Drank overdag: veeeeeeel water, bij de stops cola... Ja cola, en da,s gemakkelijk 40 jaar geleden dak da nogeens gedronken heb. 13. Ik ben keiblij met m,n 2-de hands fietske, goeie marchandice. 14.k,geraak niet uitgekeken op die prachtige gebouwen (huizen, kerken) enz. in oude stijl 15.goei fietske maar deze morgen net na t vertrek,tweede rayon over. Fietsenmaker opgezocht, rayons gekocht en tijdens drinkpauze vervangen. Hopelijk ok voor de rest van de reis.
Het doorsturen van meerdere foto's wil ook bij het begin van de nieuwe dag niet lukken. Zullen dit dan straks maar eens per mail proberen.Vanuit de kamer kunnen we reeds de vogeltjes horen fluiten. Lea geniet nog van haar welverdiende nachtrust want ze heeft het gisteren toch maar voor elkaar gekregen. In de voormiddag tijdens de lange klim was de temperatuur gelukkig nog niet te hoog. In de namiddag ging deze wel gestaag de hoogte in tot een max van 38°. Vandaag een op papier minder zware en minder lange rit maar daarover meer nieuws vanavond. Tussen alle afspraken door. Ontbijten, koffers wegbrengen en dergelijke nu eerst proberen Lea haar wiel te repareren want gisterenmorgen net voor t vertrek gezien dat tijdens het overbrengen van de fietsen een rayon is gebroken.
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik nog leef!!Jeuh!!! Ik weet eigenlijk niet wat ik eerst moet vertellen, na deze eerste rit van 110 km, omdat er zoveel door me heen is gegaan. Goh, ik weet wel dat ik deze rit aan verschillende mensen wil opdragen: 1. Aan alle mensen die in mijn leven al zijn heengegaan, jongens in dit leven loont het echt de moeite om verder te gaan. 2. Aan onze 2 kapoentjes:Victor en Gaston... Julie zijn schatten! 3. Aan mijn 4 schatten van kinderen... I love you all
Chapeau aan ons Jessy en de Maarten, hoe jullie het klaarspeelden om deze rit met fietskar met een kasseiblokske in genaamd Victor, uit te rijden... Echt het is me een raadsel ..chapeau!!!
Hopelijk lukt het ons nu om wat sfeerbeelden door te sturen en de grafieken, gisteren lukte het niet, ja speelgoed is soms moeilijk te hanteren(smile)
