Santiago de Compostela

Het pad waar je niet vanaf kan raken
Omdat je kleuren volgt op de bomen
Alleen in stilte met mijn dromen
Slechts bezig met mijn eigen zaken

De sporen van de duizendtallen
Die hier fietsten in ver verleden tijd
Zorgen en angsten raak ik kwijt
Woorden die de stilte hard ontvallen

Waar de scherven van mijn leven achterblijven
Alleen, met in mijn hoofd de metgezellen
Die in mijn leven waren en mij op het pad vergezellen

Probeer ik het leven op de rails te krijgen
Probeer te leren van elke menselijke fout
Weg van de materie, fietsend naar de eenvoud