Santiago was broeierig heet, het was zoeken naar één cm- tertje schaduw!! De OLV kathedraal van Antwerpen is een kapelletje iv met die van Santiago, die kathedraal is 97 m lang en 22 m hoog. Z'n bijgebouwen zijn al even gracieus. In de wandelgangen word vertelt dat de finish pas compleet is als je de eindstempel en het bijhorende certificaat bent gaan ophalen, dus gingen we een uur aanschuiven voor het boterbriefje.(dat kon er nog net bij) In de tijd die ons in Santiago gegeven was, wilden we nog zoveel mogelijk bezichtigen, maar zoiets was kwassie onmogelijk, we kwamen weerom ogen te kort...
De bus bracht ons naar de luchthaven...het onverbiddelijke einde was aangebroken!! De groepsgeest was fantastisch, en in z'n samenstelling éénmalig, maar we leerden veel van al deze mensen, bedankt dat we met jullie onderweg mochten zijn, ieder op z'n eigen pad....
Vreemd, want we hadden 11 dagen nodig om op bestemming te geraken, we namen treinen, TGV's, bussen, en fietsen, en met één enkele vlucht van amper( ong.). 3 (drie) uurtjes stonden we met onze beide voetjes terug op de grond, terug in de realiteit.
Alle mooie verhaaltjes eindigen met een happy end, dus willen we iedereen bedanken die ons op de een of andere manier gesteund heeft, daar wanneer we het zo nodig hadden, het zij met mail, telefoontje, sms, of babbeltje vooraf. We hopen dat we met jullie nog lang "onderweg" mogen blijven...
Hallo, Pajottenlandheuvels hadden we nog niet gekregen...dat waren de laatste loodjes! En we telden af...nog 36 km, nog 33, 20, 11... Langzaam bereikten we ons doel..." SANTIAGO DE COMPOSTELA De vorige dag hadden we afgesproken dat we, vooraleer we de Kathedraal zouden bezoeken, eerst de rode loper zouden uitgooien, voor een kleine receptie, maar we deden het omgedraaid omdat we allemaal ongeduldig waren. Vanaf de top is het nog 2,5 km dalen voor je aan de kathedraal aankomt...hier waren miljoenen mensen voor ons, en dit al 10 eeuwen lang! Het geeft een speciaal gevoel als je op het plein staat, met felicitaties, doedelzakmuziek, en fanfare tonen. Is dit nu ons eindpunt? We geloven het amper, en zijn euforisch!! Want het was het "onderweg " zijn dat telde, dat zullen we voor altijd met ons meedragen.
De kathedraal is machtig hoog en van een knap staaltje architectuur. Vanavond halen we onze zuurverdiende "schelp", en dwalen we nog wat rond in de binnenstad, op zoek naar attenties! Eerst nog enkele cijfers:
- We waren 2000 km van huis - waarvan 1000 km al fietsend - meer dan 9000 hoogtemeters - Smeerden 1 tube zonnecreme van 300 Gr. - 2 mensen een platte band - ik 2 kapotte spaken - 1 te verwaarlozen valletje - 10 bedden beslapen - ontelbare liters gedronken - nog meer liters uitgezweet!!! -1 droom!!!
Vanmorgen fietsten we door een dichte mist, die bleef hangen tot ong 12.00 uur. Dat was de eerste keer dat we onze vestjes moesten bovenhalen. Niemand zeurde, want voor even was het eens niet puffen. De deelnemers beginnen mekaar nu wat beter te kennen, daardoor zal het afscheid een beetje spijtig zijn. Het was weerom een schitterende maar ook vermoeiende dag. Morgen een uurtje extra slapen om dan de laatste 42 km aan te vatten en moe maar voldaan aan te komen in Santiago.
We reden Galicië binnen, en zagen een geel ( van de bloeiende brem), en groen, (van de bomen) landschap voor ons. Een heel stuk fietsten we op een baan ter breedte van een autostrade-oprit van bij ons, met links en rechts " himalaya-gebergte" . Dat was beklemmend tussen die kolossen!! Fameuse bruggen pal boven onze hoofden. Toen we later de top bereikt hadden, zagen we in de diepte de vele bruggen terug, veranderd in kleine strookskes. We bezochten het oude klooster van Samos, dit was in 1940 afgebrand en weer opgebouwd, een stukje dient nu als overnachtplaats voor de pelgrims, met mooie beschilderde muren, en ong. 50 bedden, daar hing een raar geurtje..........van zweetvoetjes!
I love de stokoude gebouwen, zoals het kerkje van O-cebreiro gebouwd in 826. Z'n dak begroeid met gras! De beklimmingen zijn nog altijd nijdig, De afdalingen....fa-bu-leus !!! Vannacht logeren we in het mooie Sarria, (nadruk op de i) nog een 130 km verwijderd van Santiago, onze eindbestemming!
We dachten dat we na Burgos, Astorga, het kloosterhotelletje, de Ibanetaklim, en de mesata, alles hadden gezien. Dat we onze oogjes konden sluiten, en zeggen:"iets mooiers ? Dat bestaat niet. !! Na deze rit moeten we onze mening herschikken, en zullen voorzichtiger zijn in de toekomst ................'.................................................................................................al deze puntjes betekenen dat we woordenloos zijn, maar wagen toch een poging. Vooreerst was iedereen keiblij met m'n voorstel om vroeger te vertrekken...want deze hitte is moordend!! Wij dus opweg naar 1500 m hoogte, en de vele wandelaars( die misschien al om 5 uur vertrokken waren), riepen ons moed in! "Bon Camino!!!! " Er was de man met het kunstbeen, ene die z'n gitaar heel de dag meedroeg, een gezin op de fiets met 3 jonge kinderen, alle rassen, alle kleuren, alle standen, er waren de bosbranden, en het besef kwam dat ook wij een rugzak droegen....een onzichtbare. Boven op de Cruz De Ferro kregen we de kans om alle last van ons af te gooien, en ons te focussen op de toekomst! Cruz de Ferro: ieder met z'n rugzak, met zijn verhaal...moeilijk te omschrijven wat je daar ziet... Dan de afdaling...langs alle kanten kregen we de raad om deze voorzichtig aan te pakken... Sta me toe deze rit op deze manier te verwoorden:
Het was de tocht der tochten Gefietst op karakter der karakters Met geuren aller geuren Met emoties der emoties Met gevaren aller gevaren Met uitzichten met inzicht Met eenvoud in z'n puurheid Het sjiekste van t'sjiekste Een engeltje op ons netvlies....
Door deze rit weet ik eindelijk waarvoor het allemaal diende (zie eerste mail, onderaan)
en soms komen we dorpjes tegen met de toepasselijke namen: "Villal-billo" ,"Saint Ollala", en da,s allemaal "San Justo"
Na Madrid en Barcelona is Leon de derde grootste stad van Spanje, dus waren we daar niet zo vlug uitgefietst. Het beloofde een tamelijk rustige fietsdag te worden, en we kregen meermaals de mogelijkheid om onderweg een terraske te doen of mooie dingen te bezoeken, zoals het mooie Astorga, maar daarover seffens meer. De route had weer meer weg van de Ardense "erwtenheuvels", en dienden enkel om onze conditie aan te scherpen voor de rit van morgen...Want gisteren zagen we aan de horizon het gebergte van Cruz de Ferro (1500 m) al verschijnen, en vandaag kwamen die traag maar resuluut op ons af (slik). Opeens opschudding in de groep: een valpartijtje!!! De fietster voor mij remde veel te bruusk voor een putje in de weg, viel, ik boven op haar fiets en achter mij nog 2 die daardoor vielen, een mini kettingbotsing, gelukkig zonder veel erg. De fietser voor mij een geschaafde elleboog, en ik bibberende benen!!!
De ooievaars blijven ons ook verbazen, want op elk kerktorentje, hoge mast of schouwpijpen, vind je van die dikke warme nesten. Meer en meer kruisen we wandelende pelgrims met loodzware rugzakken, ook chapeau voor hen hoor! En er zijn nog de lieflijke dorpjes, van 100 inwoners, waar de tijd is blijven stilstaan, en waar we onze drinkbussen mochten vullen, omdat ze met ons te doen hadden, of gewoon een praatje wilden doen. Onderweg roept iedereen op iedereen, en helpt elkaar, want je voelt een verbondenheid zoals dat alleen maar op de camino kan.
Astorga...de tweede stad die jullie mogen aankruisen bij jullie toekomstplannen!!! Doordat de kathedraal eerst om 16.00 uur openging, besloten 6 kunstliefhebbers in de stad te blijven om alles te bezichtigen.. De anderen reden door naar het hotel. Voor ons was dat een goede zet, want het was weeral een pareltje!!! Eveneens het huis van architect "Gaudi " is ronduit de moeite. De bezoekjes brachten wat verkoeling want buiten brandde de kachel nog, en 10 haarblazers deden overuren en geraakten oververhit. Toen we in het hotel douchten deed het water kchssssssssss, het geluid na van een hete pan die je onder de kraan houd!!( haha)
morgenvroeg vertrekken we om 8.15 o.w.v. De hitte! Tot morgen iedereen!!
Hey, Hey,
