Zoals gewoonlijk hield ik me ook in week twaalf bezig met de alledaagse, steeds terugkomende activiteiten. Zo stelde ik wat facturen op, werkte ik enkele offertes voor die we nadien in overleg opstelden, onderhield ik contacten,.. Wat echter in deze week veranderde, was dat ik nu ook de uurroosters van onze werknemers na nazicht moest doorsturen naar William van W-Flex. W-Flex is een uitzendbureau dat de betaling van de werknemers op korte termijn regelt. 

Verder zijn er deze weken geen speciale dingen gebeurd: Geen nieuwe prijsaanvragen (aangezien het nu hoogseizoen is in de sector dakwerken en de projecten als voorzorgmaatregel ver op voorhand worden vastgelegd voor deze periode), geen nieuwe bedrijfsbezoeken,.. We richten ons nu meer op het moment zelf. Dit is ook voor ons het hoogseizoen: We houden met veel moeite ons werk bij en zitten eigenlijk boven onze eigen capaciteiten te werken. Het is vandaar dat ook ik afgelopen week bijna 20 uur op het dak heb moeten meehelpen. Dit is voor mij geen probleem, aangezien ik op voorhand wist dat ik een vrij flexibele functie beoefen. Ik doe graag wat goed is voor het bedrijf. Daarbij heb ik in mijn achterhoofd de wetenschap dat dit slechts enkele keren zal voorvallen.

Mijn arbeidsuren verschilden hierdoor wel sterk van wat ik gewoon ben: In plaats van een 9-5 werd ik nu al om half 6 verwacht. Vervolgens werkten we van half zeven tot half drie 's middags. Dit was voor mij zeker wel even wennen. Toen het vrijdag half 3 was, had ik echt wel nood aan het weekend. 

Wanneer ik terugkijk naar de afgelopen twaalf weken, zie ik pas hoeveel ik bijgeleerd heb: Van student zonder ervaring tot vaste waarde als vertegenwoordiger in een mooi bedrijf. Ik ben enorm blij met dit fantastische leerproces dat heb ik doormaakt en ben dankbaar voor de kansen die ik vervolgens heb gekregen. Ik had nooit gedacht na slechts een aantal weken al een jobaanbieding te krijgen en ben ook blij dat die nu echt ingaat. Op naar een volgend hoofdstuk.