Tijdens week negen drong het tot ons door dat mijn periode als stage tot een einde zou lopen. Dit is in mijn geval geen enkel probleem, aangezien ik een contract aangeboden krijg en dus voor de onderneming zal blijven werken.
Het is vandaar dat ik ook niet meer als stagiair word gezien, maar als vaste waarde in het team. Als gevolg daarvan spreekt het voor zich dat ik nu ook andere dingen aangeleerd krijg. Ook dingen die ik als stagiair nooit had moeten doen.
Zo bezochten we samen een project in Antwerpen waar ik, samen met onze jongens, het dak op ging. Ik zal de komende tijd af en toe mee het dak op moeten om als dakwerker te fungeren. Dit is belangrijk omdat ik als vertegenwoordiger veel verstand moet krijgen van het vak. Ook hier legde Thomas mij na afloop wederom uit op welke punten gelet dienen te worden bij de oplevering van een werk.
Ook kwamen we samen voor een bespreking in verband met de contracten die we voor de bedrijven zouden opstellen. Samen kwamen we tot de conclusie dat het een goede aanpak zou zijn bij grote bedrijven langs te gaan en hen een gratis nazicht van hun dak aan te bieden. Verder kunnen de bedrijven dan vrijblijvend bepalen dat, indien nodig, een oplossing voor eventuele problemen wordt gekozen.
Verder maakte ik opnieuw een lijst met potentiële aannemers. Dit keer werd mij geen maximale afstand meer opgelegd. Het is vandaar dat een nieuwe wereld met tal van mogelijkheden open ging. Ik reed onder andere naar Beets in Lummen. Dit is een groot familiebedrijf met meer dan 100 jaar ervaring. Ik ging zoals gewoonlijk zonder afspraak naar het bedrijf toe. Vervolgens vertelde ik de directeur dat ik een hele afstand had afgelegd voor een kort gesprek. Hierdoor kreeg ik de kans tot een korte voorstelling voor zowel hem als de zaakvoerder zelf. Het gesprek verliep precies zoals ik het had gewild. Uiteindelijk hadden we ook een mondelinge overeenkomst tot een samenwerking. Zoals eerder vermeld in mijn vorige blog kunnen wij momenteel onze capaciteit volledig benutten. Maar aangezien wij in de toekomst willen uitbreiden, is het het verstandigste om dit te doen wanneer we met een overcapaciteit zitten. Als gevolg van een overcapaciteit willen we nieuwe werknemers aannemen.
Verder hield ik me natuurlijk ook weer bezig met de gewone werkzaamheden. Ook besloot ik even opnieuw contact op te nemen met aannemers met wie we wel een overeenkomst hebben, maar we verder nog niets van hebben gehoord. Alle ondernemingen vertelden mij uiteindelijk hetzelfde: Zij werken met 'trimesters' en aan het begin van elke trimester geven zij werken uit aan onderaannemers voor de hele periode. Dit aangezien ze zo niet het risico lopen dat ze voor bepaalde projecten op het laatste moment nog naar onderaannemers moeten zoeken. Bij de volgende periode (vanaf juli) zitten wij gewoon in de lijst van onderaannemers. Dit was een grote geruststelling en biedt ons een mooi toekomstperspectief.
