Zaterdag 5 augustus,

Na de goede nachtrust die is gegeven door de natuur, ontbeten en vertrokken naar de tempel in de jungle. Bij aankomst zo hard verschoten van de talrijke bussen en mensen die de zin onmiddelijk wegnamen voor het bezoek. Wijselijk heb ik dan besloten om terug te gaan naar hotel en morgen heeeel vroeg in de ochtend een nieuwe poging te wagen. Een tempel gaan bezoeken in de massa en dan met temperaturen die al stevig aan het opklimmen waren, zag ik niet zitten. Dus vandaag een relaxdag met veel zwempartijtjes, poolen, lezen, puzzelen.......Het is trouwens vakantie, iedereen vult de tijd in naar zijn wens en sluiten we de dag moe af die veroorzaakt was door de vochtige,warme lucht en het tempo die een pak lager lag dan de dagen voordien.😘

Aan alle volgers,

Ik heb mijn uiterste best gedaan voor de foto's maar krijg ze er niet op, wegens te zwakke internet, ik blijf proberen want uit ervaring weet ik dat de volhouder wint. Voorlopig om dit probleem te overbruggen plaats ik de foto's op insatagram onder mijn naam laila tmimi 😉

Vrijdag 4 augustus,

San Cristobal verlaten, met een goed, aangenaam gevoel. Nu de roadtrip verder zetten naar het volgende met als naam Palenque. Hoe verder we de koele bergstreek afdalen, hoe meer het landschap veranderde. De begroeiing wordt feller en weelderiger. Om weidegrond te creëren wordt het regenwoud genadeloos gerooid en afgebrand om zo aan veeteelt te kunnen doen. Na 151 bulten of verkeersdrempels op 100 km ,de talrijke bochten, het losgeslagen paard op de weg, de talrijke blokkades door kleine kinderen die een centje willen verdienen door fruit aan te bieden, zijn we uiteindelijk aangekomen in Agua Azul. Deze watervallen met diepblauw,turkoois kleur midden in de jungle oefent een grote aantrekkingskracht uit op toeristen en locals. Naast de watervallen hebben de locals een lucratief handeltje opgestart met eetgelegenheden en artisanale werkjes. Ik en de kids zijn blijven klimmen tot we een waterbekken hadden gevonden voor ons zelf. Een stukje paradijs wil je liever in alle rust en intimiteit verkennen wat ons aardig was gelukt. Na onze deugddoende verfrissing hebben we de weg naar Chan Ka resort verdergezet. De vochtige drukke warmte heeft ons allen klein gekregen met vermoeidheid. Toch liet deze prachtige omgeving diepe indrukken vooraleer we onze oogjes hebben toegedaan. De beelden van mooie vlinders met prachtige felle kleuren, de brulapen, de neusbeertjes en de geweldige flora heeft me snel doen inslapen.❤️

Donderdag 3 augustus,

Met een houten hoofd opgestaan, goed ontbeten. We gaan de dag beginnen met een boottocht op de Grijalvarivier die dwars door de Sumiderokloof loopt. De naam betekent zinkput, vele Indianen hebben zich in de diepte van 1000 m laten storten omdat ze liever stierven dan in handen te vallen van de Spaanse conquistadores. Met de snelle excursiebootjes zijn we dan vertrokken voor een rit die ongeveer 2 uren zou duren. Ze houden halt op vaste plaatsen waardoor je mooie foto's kunt nemen zoals de krokodil die zijn hoofd tilt, de gieren, pelikanen, ibissen, apen en reigers  het zijn allemaal dieren van deze omgeving. Na deze leuke uitstap hebben we iets gegeten en zijn we verder gereden naar San Juan Chamula een indianendorp dat niet veel te betekenen had. We hebben dan maar van deze gelegenheid gebruik gemaakt om fruit te kopen bij de indigenas die afstammen van de Maya's. Ze houden zich erg vast aan traditie dat ook wordt geuit door de mooie klederdracht. Met de mooie beelden terug naar San Cristobal gereden en met een enorme wolkbreuk. De straten werden rivieren, nooit gezien. Op blote voeten de straten overgestoken om daarna als een verzopen kieken een warm doucheke te nemen. Savonds op het pleintje waar een grote slaaptent stond voor al die vrouwen en kinderen die daar hun spullen proberen te verkopen,leuke souvenirs gekocht. Voor onze Ilias een echte pizzatent gevonden daar bedoel ik mee met een pizzaoven die bakt op traditionele manier , lekker gegeten en iedereen was content. Weeral een mooie dag om af te sluiten 😘

Woensdag 2 augustus,

Goed uitgerust en op tijd opgestaan, alles goed ingepakt omdat we een binnenlandse vlucht gaan nemen naar Tuxtla Gutierrez en al goed dat we toen niet wisten wat er ons te wachten stond voor de komende uren. Bij aankomst in de vertrekhal zagen we dat onze vlucht van in de morgend gecanceld was en verplaatst werd naar de namiddag. Oef, dachten we totdat we ons gingen aanmelden voor die vlucht en ze onze namen niet vonden op de passagierslijst. Ok, problemen zijn om op te lossen met gezond verstand, de firma gecontacteerd waar we de boeking bij hadden gedaan maar tevergeefs zonder antwoord, de manager van aeromar gevraagd die uiteindelijk met de oplossing kwam om de dag nadien het vliegtuig te nemen naar Mexico city en daar een vlucht te nemen naar Tuxtla, dit zou een hele dag in beslag genomen hebben. Het gevolg daarvan is dat we 2 dagen kwijt spelen in ons reisschema, wat veel is. Dus hebben we samen besloten om 2 auto's te huren want 1 grote hadden ze niet meer, om zo de tijd te overbruggen en op zijn minst 1 dag te winnen. De weg van Oaxaca door de bergen naar Tuxtla zou geen gemakkelijke rit worden en temeer omdat we een stuk in de avond zullen moeten rijden. Met veel adrenaline aan onze uitdaging begonnen en alle regels van veiligheid overboord gegooid. Een spannend moment, we weten niet wat ons te wachten staat, dit gedeelte van het land samen met de putten in de wegen, bergen, rotsen op de weg , geen verlichting, boomstambarricades verhalen, we wagen het erop, we vertrekken en kunnen niet meer terug. Rond 13 h vertrokken, ontelbare bochten genomen maar met een adembenemend zicht, de weg naar Chiappa is fenomenaal. Een decor uit Jurrasic Park. Na enkele uurtjes gereden te hebben moeten stoppen doordat ze de weg hadden geblokkeerd met vrachtwagen en boomstammen. Tja dan maar hopen dat die staking snel opgelost geraakt zodat we niet de hele dag zouden vastzitten op die berg. Gelukkig was de weg na een 30 tal min terug vrijgemaakt waardoor we onze rit konden hervatten. Tegen valavond aan de grens met Chiapa, de benzinetank nog eens volgegooid met strenge bewaking door burgers met wapens. Voor ons is dat niet meer verschieten, al die wapens als je denkt hoe onze samenleving is geëvolueerd in Belgie met al dat legergedoe in onze straten. Mexico is een echte politiestaat overal maar dan ook overal politie en leger of dit veiligheid geeft weet ik niet. Chiapa ruikt anders dan Oaxaca, met de ramen open rijden geeft het voordeel om alle aroma's te ruiken van het land. De jungle op zijn mooist, de vele uren rijden en vermoeidheid hebben ons dan toch gebracht naar de AirPort van Tuxtla waar we de 2 kleine wagens zouden inruilen voor de grote die daar heeft moeten wachten op onze komst na onze vlucht die er nooit is geweest. Na een heel gedoe met de wagens eindelijk rond 1.30 h s' nachts het hotel bereikt in San Cristobal. Moe en nog eens moe in ons bedje gekropen , we hebben het veilig gehaald en we hebben onze dag morgen gerecupereerd. Xxx

Dinsdag 1 augustus,

Met slaapoogjes en een zwaar hoofd veroorzaakt door een bende Australische dames die in hun midlifecrisis zaten, vertrokken naar het pareltje van de natuur Hierve del Agua wat betekent "kokend water", is een versteende waterval waarvan het water meer dan 2000 jaar geleden voor irrigatiedoeleinden werden gekanaliseerd. De bronnen liggen in het spectaculaire landschap met uitzicht op bergen en agavevelden waar de begeerde mescal van komt, een alcoholische drank dat wordt verkregen door de gisting van deze plantensappen. De wandelweg naar het schouwspel hebben de oma's kunnen trotseren waardoor we van het uitzicht hebben kunnen genieten. Rudi lag knock-out op een bank om de misselijkheid te sussen die ontstaan was door de ontelbare bochten die we hebben genomen op de rit daarheen. Als hij zelf niet achter het stuur zit, wat het geval was omdat de weg niet berijdbaar was met onze huurwagen. We genoodzaakt waren een soort taxi te nemen met een laadbak, dat niet in orde was gekomen voor onze Rudi. De kids en ik vonden deze kermisattractie geweldig. Nadien hebben we de weg verder gezet naar Yagull. Door een begrafenis waarvoor ze de parking in beslag hadden genomen om deze ceremonie te vieren, hebben we de auto ver moeten parkeren met gevolg een serieuze klim in de hitte. Tempelrestanten bezocht en een mooi uitzicht van de streek was onze beloning maar niet voor iedereen, de meningen waren verdeeld in ons gezelschap.Met veel insektenbeten ,zweet en kleine vliegjes in de oren op weg naar de oudste boom op aarde. De boom van Tule 2000 jaar, 42 m hoog , omtrek 58 m, diameter 14 m, is een natuurmonument. De dorpskerk die ernaast staat lijkt vreselijk klein naast deze mooie boom dat familie is van de cipres. Deze boom brengt veel geluk aan dit dorpje, door de vele bezoekers floreert de handel. Met veel honger teruggereden naar Oaxaca waar we iets hebben gegeten in een nonnenklooster uit de 16 de eeuw met een stevig onweer dat als muziek klonk in een prachtig decor en met als aperitiefhapje sprinkhanen. De smaak vond ik te vergelijken met vis. Iedereen zijn gewoonte, als je bij ons de ongepelde garnalen ziet dan is dat bijna hetzelfde zicht. De dag mooi afgesloten.xxx

Maandag 31 juli,

Heel vroeg opgestaan om de meute toeristen slimmer af te zijn. Een bezoek gebracht aan Monte Alban, dat ongeveer 500 VC ontstond. Deze archeologische vindplaats ligt op een heuvel en was vroeger de belangrijkste stad van de Zapoteekse wereld. Een boeiende wandeling gemaakt door de tempelresten als enigen zonder toeristen. Het wandelen duurt langer dan eender welke vorm van beweging maar daardoor rekt het de tijd uit. Het leven is al kort genoeg om het te verspillen aan snelheid 😉. Een omgeving waar de tijd is stil blijven staan, en ik telkens verstomd ben van de toen al slimme mens. Maar toch zoals we weten uit de geschiedenis dat er vele culturen verdwijnen in de loop der jaren door de krachten van moeder natuur. Allemaal heel boeiend met muurtekeningen van de toen afgebeelde bewoners met zeer dikke lippen, kromme ruggen, rare oren en zeer klein. Dat ze heel klein waren van gestalte bemerk je ook aan de heel lage portalen. Latino's zijn al heel kleine mensen katapulteer dit terug in de tijd en dan heb je zeer kleine mensen. Al die evolutietheorieën die nog niet helemaal juist gekend zijn hebben we mooi afgesloten en zijn we op de artisanale weg naar Zaachila enkele indianendorpjes gaan bezoeken waar nog erg veel armoede heerst. In Arrazola een klein gehucht, de wallahala gevonden van de Alebrijes, die ontworpen zijn door de fantasie van de geest der indianen, fabelwezens die gesneden en bewerkt zijn uit het lichte hout van de nopalliloboom. Deze mooie felgekleurde wezentjes zijn fel begeerd door de toeristen. De dorpjes  zijn niet gemakkelijk te bereiken doordat de wegen helemaal stuk zijn soms door de verschuivingen van het zand en de ontelbare gaten, verkeerdrempels, eigenlijk teveel om op te noemen. Met het mooie weer dat ons nog steeds gunstig gezind was deze prachtige dag afgesloten.

Zondag 30 juli,

Na ons ontbijt vroeg vertrokken richting Oaxaca. Een rit van ongeveer 4 uur, met mooie vergezichten, prachtige natuur, veeeeel cactussen, en een prima onderhouden weg zonder putten, voor ons was dit een verademing eindelijk natuur op zijn mooist. Oaxaca is een stad dat ligt op een hoogte van 1500 m, in een vallei omgeven door bergen. De "look " van deze stad wordt opgevrolijkt door felgekleurde gevels van de lage huizen. Een stad waar je aangenaam kunt flaneren met mooie verborgen pareltjes achter vele deuren. Een mooi patio, een vredige kloostergang of een klaterende fontein vormen hier geen uitzondering. Deze streek is zijn indiaanse wortels altijd trouw gebleven dat duidelijk te merken is aan de vele bijzonder rijke handwerkcultuur. Na onze zeer late lunch hebben we een wandeling gemaakt, heerlijke chocolademelk gedronken waarvoor deze omgeving bekend staat. Wat mij verbaasde is dat je ook warme chocolade water kunt krijgen in plaats van melk. Wij zijn bij het vertrouwde gebleven. Gezellig gekuierd en onze avond afgesloten in Camino Real dat ondergebracht is in een oud klooster met een prachtig authentiek decor. Deze dag voldaan afgesloten xxx

Zaterdag 29 juli,

Op tijd ontbeten en vertrokken naar het "indiaanse" Cholula. Deze is al meer dan 3000 jaar bewoond en was in de pre-Columbiaanse tijdperk een belangrijk religieus centrum. Allemaal laag bouw en felle kleuren van gevels. Een rustig stadje  in de ochtend met veeeeel kerken. Onze kids zijn de tel kwijt en weten niet meer hoeveel ze er hebben gezien :)). Enkele kilometers verderop hebben we Tonantzintla en Acatepec bezocht, twee gehuchten met nogmaals prachtige kerken en dit maal heel bijzondere. Het interieur is te mooi voor woorden. Engeltjes, heiligen, koningen ..... bevolken met honderden de muren en de gewelven, die versierd zijn met bloemmotieven en vergulde arabesken. Volkse barok met een inheems trekje. De missionarissen slaagden erin om de inheemse bevolking de Maagd Maria te doen vereren, maar ze konden niet verhinderen dat de plaatselijke kunstenaars de engeltjes indiaanse trekjes gaven, hun een vedertooi op het hoofd zetten, tropisch fruit en vooral maïskolven gaven. Die als herinnering dienden aan de vroegere verering van hun eigen godin. Weinig tot geen toeristen, rustig en indrukwekkend was deze ervaring. Dit zijn mijn momenten waarop ik enorm van kan genieten. Daarna hebben we een late lunch genomen aan de Zocalo( plein voor de kerk) van Cholula waar ondertussen veel ambiance was met Mexicaanse muziek. Op de terugweg naar ons hotel tegengehouden geweest door de politie die ons een onrechtmatige boete wilde uitschrijven om zo op ons als toeristen te kunnen verdienen, maar we waren ze te slim af waardoor ze het besef kregen dat het niet zou lukken en op een vriendelijke manier afscheid genomen. De Mexicanen zijn vriendelijk maar doen er ook alles aan om iets te kunnen verdienen, ze zijn met veel en doen alles om te overleven wat je ze natuurlijk niet kwalijk kunt nemen. Er bestaat geen systeem dat voor hen zorgt dus met de solidariteit onderling wordt veel goed gemaakt omdat ze moeten. Bij het avondeten heeft Jason zonder dat hij het wist de specialiteit van de streek bestelt de " mole poblano". Een culinair gerecht dat bestaat uit een saus van vele kruiden en chocolade. Bij het proeven sloeg hij alle kleuren uit waardoor hij dit niet snel zal vergeten. Blijkbaar niet geschikt voor ons, westerlingen. Een zeer aparte smaak evenals de manden van de verkopers die voor de kerken gevuld waren met gedroogde insecten, die spontaan werden aangeboden om te proeven. Niemand durfde te proeven alhoewel het naar nootjes zou moeten smaken wat niet verkeerd is. Onze dag mooi afgesloten. 😉 

DANKJEWEL voor de lieve reacties 😘

Vrijdag 28 juli,

Met veel moed, na ons ontbijt, begonnen aan de rit van 5 uur naar Puebla. Onderweg vele groene heuvels en weinig dieren met als enige uitzondering "de hond". Daarentegen hebben we de bijna perfecte kegelvormige Popocatepetl vulkaan voorbijgereden, die zijn naam niet gestolen heeft en als betekenis draagt "de berg die rookt ".In 2007 spuwde de vulkaan lava en aswolk van meer dan 2 km hoog, wat betekend dat een grote uitbarsting meer dan een half miljoen mensen zou kunnen bedreigen. Iets dat mij tot nadenken stemt, hoe overweldigend mooi de natuur kan zijn en hoe gewelddadig ze kan nemen. Een indrukwekkende massa van 5452 m hoogte die doorgaans met sneeuw bedekt is, geeft ons een mooi zicht. Het weer is tot hier toe ons altijd gunstig gestemd, overdag mooie zachte temperaturen en tegen de avondval hevige regenbuien. Tijdens ons rijden begin je te begrijpen waarom iedereen die Mexico al eens bezocht had de wijze raad had meegegeven om s' avonds niet te rijden. De wegen zijn zo slecht, dat het continu aandacht vergt dat je niet in de diepe putten rijdt. Het rijgedrag van de Mexicaan is ver van gedisciplineerd, ze moeten geen rijexamen afleggen en kunnen deze gewoon met een vergoeding krijgen. Richtingaanwijzers kennen ze niet maar ze weten allemaal wel waar de toeter staat :))).

Puebla de los Angeles werd in 1531 gesticht en heeft haar welvaart te danken aan de handel door haar gunstige ligging. De stad ligt halverwege tussen de Stille Oceaan en de Golf van Mexico. Ze is ook de op 3 na grootste stad van het land en ligt op een hoogte van 2160 m. Bij het aankomen hebben we uitgepakt,geluncht in ons hotel en zijn we vertrokken naar het historisch gedeelte van de stad met UBER taxi, een fantastisch geavanceerd veilig systeem waarmee je de rit op de iPhone kunt volgen en alles geregistreerd staat. We hebben daar de hop on hop off bus genomen waardoor we een beter beeld kregen van deze grote stad. Op de terugweg zonder UBER maar een gewone taxi genomen, die voor spanning zorgde omdat hij de weg niet vond naar ons hotel en we de stad voor de tweede keer terug bezochten, na een tijdje hebben we vriendelijk gevraagd om te mogen uitstappen en hebben we terug UBER besteld. Een les dat ons geen tweede keer gaat  voorvallen, want je hoort veel gruwel verhalen over taxi's. Veilig en wel moe onder de lakens gekropen met anekdotes die we niet snel zullen vergeten. 😘

2 uren bezig geweest om foto's te kunnen publiceren en helaas nog steeds niet gelukt door het te zwakke internet. Van zodra die genoeg sterkte heeft, ga ik een reeks publiceren. Het is altijd leuk om tekst met beeld te hebben en zo een beter geheel te kunnen creëeren. 👍🏼❤️

Donderdag 27 juli,

Beter geslapen, langer geslapen, yeahhhh mister jetlag overwonnen. Mijn gezicht staat er al beter bij, mijn geest en lichaam zijn terug 1 geheel waardoor ik beter kan functioneren. Op een redelijk uur de stad bezocht met zijn vele niveauverschillen en geplaveide straten met grote keien die je snel vermoeid maken. Na onze eerste geweldige, lekkere lunch op een fantastische plek hebben we een toeristische rondrit gemaakt in het Engels met een oude houten bus, dat een verademing was voor de oma's die alle dagen hun grenzen verleggen op een verstandige manier. Na het mooi panoramisch zicht over de stad, de mooie winkels bezocht, die de mooiste stukken van handwerk uit de streek verkopen en die je portemonnee in recordtempo kunnen plunderen als je geen gezond verstand hebt. S'avonds in het hotel gegeten en de avond afgesloten met de verhalen van moeke haar jeugd, de tijd die toen nog stil stond  voor onze kinderen. De grote verschillen met elke generatie, opvoeding,......

Moe, voldaan van de ervaringen in ons bedje gekropen, het licht ging uit :)))😉

Woensdag 26 juli,

Vroeg vertrokken naar de AirPort om daar onze huurwagen op te pikken. Na een vlot verloop, hebben we onze reis verder gezet naar Queretaro. Een keizerstad met vele romantische straatjes en pleintjes. We hebben daar geluncht en gehoopt op een toeristisch treintje te kunnen nemen om zo de belangrijkste monumenten te kunnen bezichtigen. Dat spijtig genoeg niet lukte omdat alles volzet was, dus hebben we besloten om de belangrijkste straten te bezichtigen en verder door te rijden naar San Miguel Allende. Tegen de vooravond hebben we de mooiste kerk bezocht in San Miguel Arcangel bezocht. Voor deze verbouwing werd een tijdlang beroep gedaan op inboorlingen die veroordeeld waren tot dwangarbeid omdat  ze kudden koeien van de haciënda 's in de omgeving hadden gedood. of ze op die manier hun hemel hebben verdiend is niet bekend :))).Deze stad ligt op een hoogte van 1850 m en is opgenomen op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Deze aangename koloniale stad heeft ons onmiddellijk gecharmeerd door zijn ongedwongen,romantische uitstraling. 

Dinsdag 25 juli,

Een dag met een goed gevuld programma. We zijn na ons ontbijt gaan hoppen met de city bus. We hebben de Tour gekozen in de wijk Coyoacán waar het gekende huis staat van Frida Kahlo. In het begin van de 20 ste eeuw was dit een koloniaal dorpje omringd door velden en stallen. Lang geleden was dit een schuiloord voor intellectuelen en kunstenaars. Geen hoge gebouwen enkel geplaveide straten met oker- en blauwkleurige huizen. Dit was voor ons een verademing letterlijk en figuurlijk, de lucht stonk niet meer en er was meer zuurstof. De geur van vers afgemaaid gras heeft ons aangenaam verwelkomd. Bij de afstap aan het museum zagen we ellenlange rijen van mensen die heel veel geduld hebben bij het aanschuiven voor het museum van Frida. Voor mij was dit effe een domper omdat ik dat echt niet zag zitten om daar 2 uren te moeten aanschuiven, dus hebben we besloten om eerst iets te gaan eten en dan de situatie nadien nog eens te herzien. Met veel geluk en door het gezelschap van de oma's zijn we er dan toch binnengeraakt. Voor mij persoonlijk is dit een topper, ik kende haar biografie, een mooi omgeving alleen het teveel aan bezoekers stoorden het totaalplaatje. Door de vele tegenslagen in haar leven op vele vlakken heeft ze aan de mensheid het mooiste van zich achtergelaten in de vorm kunst. Kunst dat ons een meerwaarde geeft in ons aards bestaan. Haar moed en "anders zijn" zijn de aspecten die ik enorm bewonder in haar tijdgeest. De slaapkamers, met de piepkleine bedjes voor ons, onthullen hoe klein ze waren. Met een aangenaam gevoel hebben we dan met zijn allen de taxi genomen naar de bootjes in Xochimilco. Sinds de tijd van de Azteken is deze bewoond door telers die de hoofdstad Mexico city bevoorraden met groenten en bloemen. Het landschap bestaat uit eilandjes met een net van kanalen. De kweekwijze op een min of meer bewegende ondergrond, bestaande uit plantenafval en leem is een gegeven dat bijna onwerkelijk lijkt. Vele Mexicaanse families komen hier een uitstapje maken met de familie of ze gebruiken die bootjes als "love boat". Vele liefdesverklaringen worden er afgelegd en gevierd. De muziek, de drijvend handel, het feestgebeuren geeft iets vrolijks aan deze plek. Moe terug naar hotel, snel iets gegeten en dan naar de "Mexico Arena" gereden om daar als toeschouwer deel te nemen van het schouwspel in "La Lucha Libre". Zoals de verplichte pikante saus over elk Mexicaans gerecht, druipt de Lucha Libre van de kitch. Vanonder hun blinkende maskers slagen ze er toch in om gigantisch fout te acteren, maar voor hun acrobatische waaghalzerij kunnen we enkel respect opbrengen. Mexicaans worstelen is vaak sneller dan de Amerikaanse of Britse. De bewegingen zijn ingewikkelder en er staan vaak meerdere vechters in de ring.De meeste helden en schurken dragen maskers. De Rudos gebruiken vaak brute kracht en onverwachte achterbakse manoeuvres om de tegenstanders te vloeren, terwijl de Technicos hun toevlucht zoeken tot slinksheid en slimmigheidjes om het gebrek aan kracht te compenseren. Om de lol van deze zogenaamde gevechten in te kunnen zien moet je alles met een korreltje zout kunnen nemen. De beroemdste worstelaar aller tijden was El Santo ( de heilige ). Er zijn ruim 20 films over hem gemaakt. Hij vocht, at, dronk en speelde de romantische hoofdrol zonder maar 1 keer zijn masker af te doen. Pas nadat hij met pensioen was gegaan heeft hij zijn identiteit onthult. Zijn reputatie als gentleman binnen en buiten de ring was legendarisch en in 1984 werd er heel erg gerouwd om zijn dood. Zijn begrafenis was na de president het meest bezochte in de Mexicaanse geschiedenis. De sfeer, de kitch, heeft ons meegetrokken in het stripverhaal van de schurken en de helden met een knipoogje. Stikkapot naar hotel gereden en in bedje gekropen met veel rust en weinig prikkels.

Maandag 24 juli,

Wakker worden in Mexico City, voor velen het beeld van de hel op aarde met een hoge criminaliteitsgraad en corruptie, het is zoals je het allemaal beleefd. Voor onze veiligheid heb je nergens op onze aarde de garantie. Het is enkel de plaats en de tijd die ons dat zal bepalen. Mexico City dat bebouwd is in een kom van een uitgedroogd meer en waar vele gebouwen scheef staan door de aardbeving in het verleden is indrukwekkend en apart. Een stad met 28 miljoen inwoners vraagt veel van mens en omgeving. Veel smog, drukte ,armoede,...., allemaal aspecten van een metropoolstad. De kids waren verschoten van de stank en de arme uitstraling en toen kregen ze het besef dat je toch maar geluk moet hebben van de plek bij je geboorte. Na ons ontbijt, hebben we een wandeling gemaakt in het historisch centrum, een wijk met vele gebouwen uit een rijke vervlogen tijd. De aangename temperatuur en de vriendelijke mensen geven een goed gevoel waardoor het schone het lelijke verdringt en je op alles een andere kijk krijgt. In de late namiddag heb ik en Rudi de wijk Polanco bezocht, terwijl de kids in het hotel zijn gebleven om te zwemmen en de oma's om te rusten. Polanco is een wijk waar meer kapitaal zit en dat zich uit in winkels en gebouwen.Na een hevige regenbui er toch in geslaagd om droog het hotel te bereiken en onze dag af te sluiten met lekker eten en goed gezelschap in het restaurant Almara. Heel moe in ons bedje gekropen met meneer jetlag die ons nog enkele dagen zal vergezellen.

Zondag 23 juli,

Eindelijk vakantie met de hele familie, maar eerst de lange weg afleggen van talrijke uren in "zitten". Eerst met de trein naar Schiphol om dan vervolgens aansluitend onze vlucht te nemen van 12 uren en 30 minuten. Door de ervaringen van het verleden weet ik wat ons te wachten staat en dat is met resultaat psychisch en fysiek verval gedurende die vlieguren. Onmiddelijk na het opstijgen komen alle ongemakken die ver in mijn hersenspinsels verstopt zaten terug boven water. Het continu geroezemoes, het gedempt huilen van kleine kinderen, de kunstmatige lucht die elke holte in je hoofd uitdroogt , het moe worden van dit alles maar desondanks de slaap niet kunnen catchen, de onaangename geuren die vrijkomen uit mens en keuken waar ze ons "consumptie "voeding klaarmaken. Het zijn allemaal factoren die mijn verstand op non- actief kunnen zetten in een niet comfortabel zone. Na de vlucht als een uitgedroogd, vermoeid bloemetje zet ik mijn eerste voet op Mexicaanse bodem. Vervolgens hebben we een ticket gekocht voor de taxi die ons een spectaculaire rit heeft bezorgd naar het hotel dat vergezeld was van stevige hard rock muziek. De klanken gaven kortsluiting waardoor ik figuurlijk dacht dat mijn hoofd er zou afvallen van de migraine. Uiteindelijk na onze lange reis onder de lakens gekropen met mooie vooruitzichten, want reizen is voor mij steeds een avontuur waar grenzen worden verlegd.