Maandag 24 juli,

Wakker worden in Mexico City, voor velen het beeld van de hel op aarde met een hoge criminaliteitsgraad en corruptie, het is zoals je het allemaal beleefd. Voor onze veiligheid heb je nergens op onze aarde de garantie. Het is enkel de plaats en de tijd die ons dat zal bepalen. Mexico City dat bebouwd is in een kom van een uitgedroogd meer en waar vele gebouwen scheef staan door de aardbeving in het verleden is indrukwekkend en apart. Een stad met 28 miljoen inwoners vraagt veel van mens en omgeving. Veel smog, drukte ,armoede,...., allemaal aspecten van een metropoolstad. De kids waren verschoten van de stank en de arme uitstraling en toen kregen ze het besef dat je toch maar geluk moet hebben van de plek bij je geboorte. Na ons ontbijt, hebben we een wandeling gemaakt in het historisch centrum, een wijk met vele gebouwen uit een rijke vervlogen tijd. De aangename temperatuur en de vriendelijke mensen geven een goed gevoel waardoor het schone het lelijke verdringt en je op alles een andere kijk krijgt. In de late namiddag heb ik en Rudi de wijk Polanco bezocht, terwijl de kids in het hotel zijn gebleven om te zwemmen en de oma's om te rusten. Polanco is een wijk waar meer kapitaal zit en dat zich uit in winkels en gebouwen.Na een hevige regenbui er toch in geslaagd om droog het hotel te bereiken en onze dag af te sluiten met lekker eten en goed gezelschap in het restaurant Almara. Heel moe in ons bedje gekropen met meneer jetlag die ons nog enkele dagen zal vergezellen.

Zondag 23 juli,

Eindelijk vakantie met de hele familie, maar eerst de lange weg afleggen van talrijke uren in "zitten". Eerst met de trein naar Schiphol om dan vervolgens aansluitend onze vlucht te nemen van 12 uren en 30 minuten. Door de ervaringen van het verleden weet ik wat ons te wachten staat en dat is met resultaat psychisch en fysiek verval gedurende die vlieguren. Onmiddelijk na het opstijgen komen alle ongemakken die ver in mijn hersenspinsels verstopt zaten terug boven water. Het continu geroezemoes, het gedempt huilen van kleine kinderen, de kunstmatige lucht die elke holte in je hoofd uitdroogt , het moe worden van dit alles maar desondanks de slaap niet kunnen catchen, de onaangename geuren die vrijkomen uit mens en keuken waar ze ons "consumptie "voeding klaarmaken. Het zijn allemaal factoren die mijn verstand op non- actief kunnen zetten in een niet comfortabel zone. Na de vlucht als een uitgedroogd, vermoeid bloemetje zet ik mijn eerste voet op Mexicaanse bodem. Vervolgens hebben we een ticket gekocht voor de taxi die ons een spectaculaire rit heeft bezorgd naar het hotel dat vergezeld was van stevige hard rock muziek. De klanken gaven kortsluiting waardoor ik figuurlijk dacht dat mijn hoofd er zou afvallen van de migraine. Uiteindelijk na onze lange reis onder de lakens gekropen met mooie vooruitzichten, want reizen is voor mij steeds een avontuur waar grenzen worden verlegd.