Met de hele familie naar het park Xaret gereden, waar we onze hele dag gaan vullen met talrijke aktiviteiten. Van dit veelbelovend park had ik enkel positieve, geweldige verhalen gelezen en gehoord. Dus met grote verwachtingen dit waterpark toegetreden in de toestroom van de mensenmassa. Dit schitterend attractiepark met showprogramma, enorme natuurlijke badkuipen, vlindertuin, ondergrondse rivier van 500 m door grotten en cenotes zou te vergelijken zijn geweest met de verfijning van een Disney Park. Na een halfuurtje wandelen wisten we onmiddellijk dat deze massabedoening niets voor ons was. De kids kregen er de kriebels van en ikzelf ook. We hadden allemaal duidelijk door dat dit echt niets was voor ons, we hebben alle wandelpaden doorkruist, we hebben elk dier bezocht en we hebben de topattractie met de ondergrondse rivier inclusief vermoeide vissen gedaan. Maar niks kon ons bekoren wat achteraf wel logisch was want al dit moois hadden we in een natuurlijke omgeving mogen ervaren. Enfin, dit protpark zoals onze kids het hadden genoemd snel verlaten en vergeten. Ik had spijt van deze dure uitgave en ben me bewust geworden dat wij niet de juiste mensen zijn voor zulke parken. De met veel lof uitgesproken avondshow om 19 h hebben we niet gedaan omdat we het niet zolang uithielden. In Playa del Carmen op onze terugweg lekker gegeten bij de Italiaan van de dag voordien. Gaan slapen met het idee dat alle dagen geen topdagen kunnen zijn :)))
Om 6.30 h opgestaan, ontbeten en opgehaald door een busje voor " le moment suprème" . Whales shark diving. Een activiteit dat al een hele tijd op mijn bucketlist staat. Deze zachtaardige walvishaaien die zich enkel voeden met plankton zijn zo indrukwekkend en sierlijk met hun bewegingen dat ik deze persoonlijk wilde meemaken. De begeleidster Mona gaf ons tijdens de rit naar Cancun waar we in de haven werden opgewacht met een bootje, de uitleg over wat er geweten is over deze reuze dieren. Ze komen begin juni tot september zich voeden in de Caraïbische zee omdat die lekker warm is en vol plankton zit en dan trekken ze door naar Australië om te paren. Niemand heeft ooit een baby walvishaai gezien wat voor velen een mysterie is. De hypothese kan enkel zijn dat ze de baby's bij de geboorte in hele diepe wateren houden en dat enkel de mannetjes aan de oppervlakte komen. De baby zit in de baarmoeder in een soort ei en bij de geboorte wordt deze gebroken in de baarmoeder zodat ze levend worden gebaren. Deze vissen hebben een lengte tussen 12 en 17 meter en hebben grote witte stippen op hun huid. Deze witte stippen is zoals bij de mens hun vingerafdruk waardoor elk exemplaar uniek is in zijn soort. Met deze informatie zijn we dan in het bootje gestapt en konden we tijdens de vaaruurtjes de blauwe schakeringen zien van turkoois naar diepblauw dat zo kenmerkend is voor de Caraïbische zee. Na ongeveer 1,5 h varen zag ik in de verte wel 20 bootjes als het er geen meer waren in de zee dobberen. Mijn enthousiasme ebde al weg omdat ik dacht dat we daar enkel met ons gezelschap zouden aankomen dat uit 8 personen bestond. Daarentegen vond ik dit ook erg voor die dieren. Bij aankomst merkte ik onmiddellijk op dat er wel 15 stuks in het water lagen te zwemmen en te eten in bottle position. We mochten per 2 met de gids in het water gaan, dus jason en Ilias gingen samen en ik ging met de gids. Ze varen net naast de reuze vissen en dan hop moet je erin springen met alle benodigdheden. Deze ervaring is geweldig, deze reuze dieren in volle zee zien zwemmen met hun sierlijke, vredige bewegingen laat een mens niet onberoerd. Je wilt ze aanraken maar dit mocht niet omdat je ze zou kunnen verwonden met menselijke bacteriën. Dus hebben we dit zeker gerespecteerd. Veel bootjes maar niet iedereen ging het water in, vele toeschouwers vonden het al ok om deze te zien vanaf de bootkant want door het glashelderwater kon je ze zo zien zwemmen. Na 3 x te mogen zwemmen met deze reuzen zijn we verder gegaan naar het eiland Isla Mujeres. We hebben daar geluncht in het water met heel veeeel jeugd die zich aan het bezatten waren. Dit tafereel met de harde muziek op de achtergrond kon mijn hoofd niet vatten. Niet dat ik oud ben geworden, maar begrijp niet hoe Mexicanen zo een wonderbaarlijk fenomeen kunnen linken aan platvloerse commerce. Door het vele reizen heb ik het verschil duidelijk gemerkt met andere landen, waar ze de handel op het laatste plaatsen en vooral eerst kijken naar het belang van het dier. Dit kon echt niet gezegd worden van deze activiteit. Ondanks de wrange nasmaak van deze hele marketing bleef het voor mij een zeer mooie ervaring. Eentje om nooit te vergeten. Moe van al dat zwemmen teruggekeerd in de late namiddag, waarop ik me heb laten neerploffen op een dikke matras op het strand met grote parasol en een frisse bries om op deze rustige intieme manier te kunnen nagenieten van deze dag. In de yoga zeggen we Namaste om aftesluiten en vind ik deze mantra's gepast om af te sluiten 😘
Met slapende oogjes na een nacht zonder slaap vroeg vertrokken naar de archeologische site van Chichén Itzá. Sommigen geven de voorkeur aan de geheimen van Monte Alban of de magie van Palenque, maar alleen vanwege zijn grootte heeft Chitchén Itzá iets voor op de andere. Het spijtige was dat je geen enkel tempeloverblijfsel mocht aanraken of beklimmen. Alles was netjes afgemeten, afgespannen, afgeborsteld, wat de mystiek wegnam. Van de 3 tempels dat we hadden bezocht was voor mij alleszins, Palenque het mooiste. De broeierige moordende warmte begon al zeer vroeg. Met plakkleding op onze in nood verkerende uitgeperste lichamen zo snel mogelijk de auto gezocht om zo de weg verder te nemen richting kust. Waar we 5 dagen zullen verblijven om zo op een lager tempo onze vakantie te kunnen beëindigen. Ons hotel, dat ik geboekt had met redelijke prijs aan de Caraïbische zee werd later duidelijk dat ik een vergissing had gemaakt in de prijzen vermits er meer dan 21% aan tax bijkomt en ik er niet op had gerekend. Een vijf sterren hotel aan deze kust in een resort heeft me doen laten zweten bij de boeking die ik niet meer ongedaan kon maken. Maar zoals iedereen mij kent en weet dat ik positief blijf denken, heb ik gedacht om deze mooie afsluiter mezelf kado te geven ter ere van het besef te hebben dat deze reis de laatste is geweest met het compleet gezelschap. Jason, de oudste van de 3 kinderen heeft ons laten verstaan dat hij volgend jaar niet meer meegaat. Zoals iedereen weet kleine kinderen worden groot en op 18 jaar wil je de wereld liever onder je eigen leeftijdsgenoten ontdekken, waar ik hem in dit stuk verhaal volledig kan volgen. Hij gaat dit jaar op kot en zo wordt onze familie fysiek weeral een stukje kleiner. Daarom geniet ik bewust tijdens de vakantie van al het moois op een dag zodat mijn gevoelsleven rijkelijk wordt gevoed aan mooie herinneringen die het aards bestaan onvergetelijk maken. Ale enfin genoeg gefilosofeer, aan ons hotel aangenaam verwelkomd met in de lobby Maya wierook, luie varaan en een geweldig verfrissend drankje waardoor we onmiddellijk een aangenaam gevoel kregen en ons vochtpeil terug normaal was. De locatie heeft iets magisch, de mangrove en jungle met de zee is een droomplaatje waarin alles klopt. Enkel het gepamper moet ik gewoon worden. De omgeving verkend en iets gaan eten in Playa del Carmen. Deze plaats is er 1 om snel te bezoeken en weg te wezen, niks charmant en veeeel te druk. Door de populariteit van dit plaatsje onder de jongeren, en de yuppies of mensen die graag gezien willen worden heeft het moeten inboeten op de charme en gezelligheid. We hebben daar wel lekker gegeten met daarna een goed bedje in een natuurlijke omgeving waardoor ik onmiddellijk in slaap werd gedaan. Xxx
Merida verlaten waar we in een prachtig verblijf hadden gelogeerd en waar ze de kunst verstaan om klanten in de watten te leggen en dan bedoel ik niet pamperen maar aandacht geven in de kleine details. Het ontbijt en de diner zullen we niet snel vergeten dat ons blij maakte als een stel kinderen, omdat het allemaal een Europese toets had, de taco's en de pikante sauzen kwamen ons oren uit. Het plaatje met de Nederlander, vrouw, woef en crew dat ons stond uit te wuiven had wel iets vertederend. Met de zon vertrokken en naar Santa Barbara gereden in Homún. Deze haciënda vervoert haar nieuwsgierige klanten met een soort paardentram op rails naar de cenotes. Onderweg werden we vergezeld door een kleurrijk pallet aan vlinders ( mariposas ) dat een sprookjeseffect gaf op het pad. Cenotes komen voor in gebieden waar geen bovengrondse rivieren zijn. Het water sijpelt door de poreuze grond en vloeit via ondergrondse rivieren naar de zee. Op sommige plaatsen is het kalkgesteente verweekt en ingezakt waarbij ondergrondse, met water gevulde holtes ontstaan. In die holtes hebben we ons zalig kunnen verfrissen, het magisch effect van de zon die door een luchtkoker op het spiegelgladde doorzichtige water valt laat het water mooi turkooisblauw kleuren. Met veel verwondering naar de stalagmieten, wortels van bomen, bijenkorven en vissen gekeken. Dit wauweffect zullen we niet snel vergeten, de wondere wereld van de evolutie van de natuur op zijn mooist kan mij en anderen niet onberoerd laten. Nu versta ik ook waarom deze plaatsen heilig zijn in de mayacultuur die de toegang waren naar de onderwereld. Een mens zou voor minder fantaseren. Na onze verfrissing met mooie herinneringen zijn we verder gereden naar de gele stad Izamal. Op het platform van een piramide en met de stenen van die piramide hebben franciscaner monniken het grootste klooster in Yucatan gebouwd. 75 gele bogen omringen het enorme middenplein dat een knap effect had kunnen geven met als achtergrond een strak diepblauwe hemel. Spijtig genoeg moesten wij het op dat moment doen met regen. De zoektocht werd bijna een klopjacht om iets te vinden voor de lunch want er bestaan namelijk maar 2 eetgelegenheden in heel dat ministadje. Na niet lekker gegeten te hebben de rit verdergezet naar Chichén Itzá waar ik een verblijf voor 1 nacht had geboekt in het dorpje Pisé. Deze plaats is een mayadorp met veel verval en armoede, zelfs de zon kon dit dorpje geen kleur geven, gelukkig viel het hotel dan nog wel mee nadat we dat dorpje hadden gezien en de kalmerende gedachte dat het maar voor 1 nacht was gaf me dan ook een gerustelling. Het positieve was dat we maar 1,5 km moeten rijden de dag nadien om in de vroege uurtjes de wereld bekendste tempel te bezoeken. De moordende hitte in een omgeving van 95% vochtigheidsgehalte blijft ons achtervolgen samen met de venijnige muggen die agressiever gif onder je huid spuiten dan ons gekende mug. Enfin met mijn mooi getatoeëerde korsten op benen en armen proberen de slaap te vatten naast een autoweg voor al het verkeer van dat dorpje :((((
Opgestaan met het bijna vergeten vervelende geluid dat je met vuurwerk kunt vergelijken. Die knallers laten ze altijd af in de vroege morgen en soms de hele dag door zoals in Oaxaca en San Cristobal. Deze ceremonie wordt steeds uitgevoerd bij het vieren van een heilige of een feestgelegenheid. Rare gewoonte waar ik nog niet gewend aan ben met als gevolg vroeg opstaan en de dag beginnen. Na veel uitleg van de gastheer zijn we de stad Merida gaan verkennen. Deze stad is heel gekend geworden door de henequen plant, dat het groene goud werd genoemd. De agavevezels waren de grondstof voor touwen, koorden en kabels voor schepen dat sisal werd genoemd en door ons beter gekend is. De broeierige dodelijke warmte samen met nieuwe schoenen door de ijverige schoenpoetser die zijn vak uitstekend kende, heeft het ons doodvermoeid teruggebracht naar het hotel waar de meeste een verfrissende duik hebben genomen in het zwembad. In de kamer met airco op volle toeren genoten van het gevoel dat de lichaamstemperaturen de fysieke en psychische toestand terug in normale modus kon brengen. Voor mij nog steeds onbegrijpelijk hoe mensen dit een heel jaar kunnen volhouden. Xxx
Ons fantastisch verblijf dat een smaakvol, gerestaureerd koloniaal herenhuis was hebben we met de regen verlaten. We zetten koers naar Celestun dat een verblijfplaats is voor flamingo's. Onderweg veel mistroostige dorpen tegengekomen. Soms uren gereden zonder één enkele andere auto te kruisen. Blij dat we uiteindelijk op bestemming waren aangekomen. Bij het uitstappen van onze wagen kwam een vriendelijke man ons vragen of we geïnteresseerd waren in een rondleiding naar de flamingo's met de auto en een klein stukje te voet. Ik had aan een ritje gedacht per boot maar door de slechte weersomstandigheden en de opkomst van een orkaan was het verboden uit te varen. Tja dan konden we dit voorstel maar beter accepteren anders had onze lange rit geen zin. We zijn eerst iets gaan eten met ons voeten in het zand op het strand in een visrestaurant met mooi uitzicht op de prachtige azuurblauwe zee, waarin enkele pelikanen het plaatje vervolledigden in de Golf van Mexico. Nadat ons buikje goed gevuld was is de gids ons tegemoet gekomen en konden we aan ons avontuur beginnen van deze dag. Alberto is een fisherman die vlot Engels kon spreken en ons heel veel interessante verhalen kon vertellen over het flamingoleven tot de biotoop waarin zij leven. Deze flamingo's zijn de grootste soort en staan met hun poten letterlijk in een zoutbad waarin roze minuscule diertjes leven waarmee zij zich voeden en daardoor de roze kleur verkrijgen.Het zout dat daaruit gewonnen wordt is van hoge kwaliteit dat de naam roos zout draagt en dat je kunt vergelijken met het door ons gekende himalayazout. Na enkele mooie shoots te kunnen nemen ,de enorme muggenbulten op mijn benen en de aanhoudende regen waren we blij met de auto. Met vele omwegen dan toch uiteindelijk in Merida aangekomen. Tijdens onze zoektocht naar het hotel, had ik een beetje mijn twijfel over mijn boeking doordat de wijk waarin wij reden heel armzalig en verlaten uitzag. Gelukkig werd deze gedachte snel uitgewist bij het openen van de deuren want er schuilde namelijk een klein paradijsje achter deze lelijke gevel met een uitstekende keuken waar we lekker hebben gegeten. Dit liefelijk hotelletje wordt gerund door een Nederlander samen met zijn Mexicaanse vrouw die vele verhalen vertelden over het leven in Mexico. Na deze boeiende gespreksonderwerpen moe in ons bedje gekropen met oogjes die snel toevielen 😘
Rustig opgestaan, de druk is van de ketel, rustig ontbeten en het trammetje genomen die ons de stad heeft doen laten bezichtigen. Campeche, is niet zo groot en er valt weinig te beleven. We hadden eventueel nog een mayatempel kunnen bezoeken maar teveel is teveel. Dus nog een dagje relax time met zwembad en ons verder door de dag laten zweven op het tempo van vakantie. Xxx
Heel vroeg opgestaan om op tijd zonder massa de prachtige tempels te bezoeken in Palenque. Gelukkig was ons dit gelukt met zeer aangename temperaturen. De frisse morgen gaf ons een energieboost zodat we vlot door de poort wandelden naar de mysterieuze wereld van de Maya's. De imposante gebouwen verrijzen hier te midden van het groene decor van de jungle. De geluiden uit het oerwoud, het gezang van de vogels, in de verte het lawaai van de brulapen en de talloze vlinders maken dit spektakel tot een onvergetelijke ervaring. Deze plek heeft een magische aantrekkingskracht temeer omdat we weten dat een hoog begaafde en beschaafde cultuur hier vroeger heeft geleefd en op mysterieuze wijze is teloor gegaan. Nadat ik alle tempels was opgeklommen en voelde dat het kwik aan het stijgen was zijn we richting hotel gegaan om daar ons ontbijt te nemen. Ilias, die niet mee was geweest had nog een geweldig verhaal over de brulaap die in een boom zat boven onze lodge. Het lawaai van een brulaap kan je vergelijken met het geluid van een tyrex uit de dinosaurus tijdperk, met een enorme decibel, dat een mens wel doet verschieten. Na al dit moois zijn we vertrokken naar Campeche. Een stadje dat in de jaren 1560 regelmatig werd overvallen door de piraten. De stevige omwalling rond de oude kern van de stad is daar nog steeds een overblijfsel van. We zijn iets gaan eten en werden kort erna getrakteerd met een enorme onweersbui. De avond gezellig afgesloten in de koffiebar van het hotel en vroeg ons bedje in xxx
Na de goede nachtrust die is gegeven door de natuur, ontbeten en vertrokken naar de tempel in de jungle. Bij aankomst zo hard verschoten van de talrijke bussen en mensen die de zin onmiddelijk wegnamen voor het bezoek. Wijselijk heb ik dan besloten om terug te gaan naar hotel en morgen heeeel vroeg in de ochtend een nieuwe poging te wagen. Een tempel gaan bezoeken in de massa en dan met temperaturen die al stevig aan het opklimmen waren, zag ik niet zitten. Dus vandaag een relaxdag met veel zwempartijtjes, poolen, lezen, puzzelen.......Het is trouwens vakantie, iedereen vult de tijd in naar zijn wens en sluiten we de dag moe af die veroorzaakt was door de vochtige,warme lucht en het tempo die een pak lager lag dan de dagen voordien.😘
Ik heb mijn uiterste best gedaan voor de foto's maar krijg ze er niet op, wegens te zwakke internet, ik blijf proberen want uit ervaring weet ik dat de volhouder wint. Voorlopig om dit probleem te overbruggen plaats ik de foto's op insatagram onder mijn naam laila tmimi 😉
San Cristobal verlaten, met een goed, aangenaam gevoel. Nu de roadtrip verder zetten naar het volgende met als naam Palenque. Hoe verder we de koele bergstreek afdalen, hoe meer het landschap veranderde. De begroeiing wordt feller en weelderiger. Om weidegrond te creëren wordt het regenwoud genadeloos gerooid en afgebrand om zo aan veeteelt te kunnen doen. Na 151 bulten of verkeersdrempels op 100 km ,de talrijke bochten, het losgeslagen paard op de weg, de talrijke blokkades door kleine kinderen die een centje willen verdienen door fruit aan te bieden, zijn we uiteindelijk aangekomen in Agua Azul. Deze watervallen met diepblauw,turkoois kleur midden in de jungle oefent een grote aantrekkingskracht uit op toeristen en locals. Naast de watervallen hebben de locals een lucratief handeltje opgestart met eetgelegenheden en artisanale werkjes. Ik en de kids zijn blijven klimmen tot we een waterbekken hadden gevonden voor ons zelf. Een stukje paradijs wil je liever in alle rust en intimiteit verkennen wat ons aardig was gelukt. Na onze deugddoende verfrissing hebben we de weg naar Chan Ka resort verdergezet. De vochtige drukke warmte heeft ons allen klein gekregen met vermoeidheid. Toch liet deze prachtige omgeving diepe indrukken vooraleer we onze oogjes hebben toegedaan. De beelden van mooie vlinders met prachtige felle kleuren, de brulapen, de neusbeertjes en de geweldige flora heeft me snel doen inslapen.❤️
Met een houten hoofd opgestaan, goed ontbeten. We gaan de dag beginnen met een boottocht op de Grijalvarivier die dwars door de Sumiderokloof loopt. De naam betekent zinkput, vele Indianen hebben zich in de diepte van 1000 m laten storten omdat ze liever stierven dan in handen te vallen van de Spaanse conquistadores. Met de snelle excursiebootjes zijn we dan vertrokken voor een rit die ongeveer 2 uren zou duren. Ze houden halt op vaste plaatsen waardoor je mooie foto's kunt nemen zoals de krokodil die zijn hoofd tilt, de gieren, pelikanen, ibissen, apen en reigers het zijn allemaal dieren van deze omgeving. Na deze leuke uitstap hebben we iets gegeten en zijn we verder gereden naar San Juan Chamula een indianendorp dat niet veel te betekenen had. We hebben dan maar van deze gelegenheid gebruik gemaakt om fruit te kopen bij de indigenas die afstammen van de Maya's. Ze houden zich erg vast aan traditie dat ook wordt geuit door de mooie klederdracht. Met de mooie beelden terug naar San Cristobal gereden en met een enorme wolkbreuk. De straten werden rivieren, nooit gezien. Op blote voeten de straten overgestoken om daarna als een verzopen kieken een warm doucheke te nemen. Savonds op het pleintje waar een grote slaaptent stond voor al die vrouwen en kinderen die daar hun spullen proberen te verkopen,leuke souvenirs gekocht. Voor onze Ilias een echte pizzatent gevonden daar bedoel ik mee met een pizzaoven die bakt op traditionele manier , lekker gegeten en iedereen was content. Weeral een mooie dag om af te sluiten 😘
Goed uitgerust en op tijd opgestaan, alles goed ingepakt omdat we een binnenlandse vlucht gaan nemen naar Tuxtla Gutierrez en al goed dat we toen niet wisten wat er ons te wachten stond voor de komende uren. Bij aankomst in de vertrekhal zagen we dat onze vlucht van in de morgend gecanceld was en verplaatst werd naar de namiddag. Oef, dachten we totdat we ons gingen aanmelden voor die vlucht en ze onze namen niet vonden op de passagierslijst. Ok, problemen zijn om op te lossen met gezond verstand, de firma gecontacteerd waar we de boeking bij hadden gedaan maar tevergeefs zonder antwoord, de manager van aeromar gevraagd die uiteindelijk met de oplossing kwam om de dag nadien het vliegtuig te nemen naar Mexico city en daar een vlucht te nemen naar Tuxtla, dit zou een hele dag in beslag genomen hebben. Het gevolg daarvan is dat we 2 dagen kwijt spelen in ons reisschema, wat veel is. Dus hebben we samen besloten om 2 auto's te huren want 1 grote hadden ze niet meer, om zo de tijd te overbruggen en op zijn minst 1 dag te winnen. De weg van Oaxaca door de bergen naar Tuxtla zou geen gemakkelijke rit worden en temeer omdat we een stuk in de avond zullen moeten rijden. Met veel adrenaline aan onze uitdaging begonnen en alle regels van veiligheid overboord gegooid. Een spannend moment, we weten niet wat ons te wachten staat, dit gedeelte van het land samen met de putten in de wegen, bergen, rotsen op de weg , geen verlichting, boomstambarricades verhalen, we wagen het erop, we vertrekken en kunnen niet meer terug. Rond 13 h vertrokken, ontelbare bochten genomen maar met een adembenemend zicht, de weg naar Chiappa is fenomenaal. Een decor uit Jurrasic Park. Na enkele uurtjes gereden te hebben moeten stoppen doordat ze de weg hadden geblokkeerd met vrachtwagen en boomstammen. Tja dan maar hopen dat die staking snel opgelost geraakt zodat we niet de hele dag zouden vastzitten op die berg. Gelukkig was de weg na een 30 tal min terug vrijgemaakt waardoor we onze rit konden hervatten. Tegen valavond aan de grens met Chiapa, de benzinetank nog eens volgegooid met strenge bewaking door burgers met wapens. Voor ons is dat niet meer verschieten, al die wapens als je denkt hoe onze samenleving is geëvolueerd in Belgie met al dat legergedoe in onze straten. Mexico is een echte politiestaat overal maar dan ook overal politie en leger of dit veiligheid geeft weet ik niet. Chiapa ruikt anders dan Oaxaca, met de ramen open rijden geeft het voordeel om alle aroma's te ruiken van het land. De jungle op zijn mooist, de vele uren rijden en vermoeidheid hebben ons dan toch gebracht naar de AirPort van Tuxtla waar we de 2 kleine wagens zouden inruilen voor de grote die daar heeft moeten wachten op onze komst na onze vlucht die er nooit is geweest. Na een heel gedoe met de wagens eindelijk rond 1.30 h s' nachts het hotel bereikt in San Cristobal. Moe en nog eens moe in ons bedje gekropen , we hebben het veilig gehaald en we hebben onze dag morgen gerecupereerd. Xxx
Met slaapoogjes en een zwaar hoofd veroorzaakt door een bende Australische dames die in hun midlifecrisis zaten, vertrokken naar het pareltje van de natuur Hierve del Agua wat betekent "kokend water", is een versteende waterval waarvan het water meer dan 2000 jaar geleden voor irrigatiedoeleinden werden gekanaliseerd. De bronnen liggen in het spectaculaire landschap met uitzicht op bergen en agavevelden waar de begeerde mescal van komt, een alcoholische drank dat wordt verkregen door de gisting van deze plantensappen. De wandelweg naar het schouwspel hebben de oma's kunnen trotseren waardoor we van het uitzicht hebben kunnen genieten. Rudi lag knock-out op een bank om de misselijkheid te sussen die ontstaan was door de ontelbare bochten die we hebben genomen op de rit daarheen. Als hij zelf niet achter het stuur zit, wat het geval was omdat de weg niet berijdbaar was met onze huurwagen. We genoodzaakt waren een soort taxi te nemen met een laadbak, dat niet in orde was gekomen voor onze Rudi. De kids en ik vonden deze kermisattractie geweldig. Nadien hebben we de weg verder gezet naar Yagull. Door een begrafenis waarvoor ze de parking in beslag hadden genomen om deze ceremonie te vieren, hebben we de auto ver moeten parkeren met gevolg een serieuze klim in de hitte. Tempelrestanten bezocht en een mooi uitzicht van de streek was onze beloning maar niet voor iedereen, de meningen waren verdeeld in ons gezelschap.Met veel insektenbeten ,zweet en kleine vliegjes in de oren op weg naar de oudste boom op aarde. De boom van Tule 2000 jaar, 42 m hoog , omtrek 58 m, diameter 14 m, is een natuurmonument. De dorpskerk die ernaast staat lijkt vreselijk klein naast deze mooie boom dat familie is van de cipres. Deze boom brengt veel geluk aan dit dorpje, door de vele bezoekers floreert de handel. Met veel honger teruggereden naar Oaxaca waar we iets hebben gegeten in een nonnenklooster uit de 16 de eeuw met een stevig onweer dat als muziek klonk in een prachtig decor en met als aperitiefhapje sprinkhanen. De smaak vond ik te vergelijken met vis. Iedereen zijn gewoonte, als je bij ons de ongepelde garnalen ziet dan is dat bijna hetzelfde zicht. De dag mooi afgesloten.xxx
Heel vroeg opgestaan om de meute toeristen slimmer af te zijn. Een bezoek gebracht aan Monte Alban, dat ongeveer 500 VC ontstond. Deze archeologische vindplaats ligt op een heuvel en was vroeger de belangrijkste stad van de Zapoteekse wereld. Een boeiende wandeling gemaakt door de tempelresten als enigen zonder toeristen. Het wandelen duurt langer dan eender welke vorm van beweging maar daardoor rekt het de tijd uit. Het leven is al kort genoeg om het te verspillen aan snelheid 😉. Een omgeving waar de tijd is stil blijven staan, en ik telkens verstomd ben van de toen al slimme mens. Maar toch zoals we weten uit de geschiedenis dat er vele culturen verdwijnen in de loop der jaren door de krachten van moeder natuur. Allemaal heel boeiend met muurtekeningen van de toen afgebeelde bewoners met zeer dikke lippen, kromme ruggen, rare oren en zeer klein. Dat ze heel klein waren van gestalte bemerk je ook aan de heel lage portalen. Latino's zijn al heel kleine mensen katapulteer dit terug in de tijd en dan heb je zeer kleine mensen. Al die evolutietheorieën die nog niet helemaal juist gekend zijn hebben we mooi afgesloten en zijn we op de artisanale weg naar Zaachila enkele indianendorpjes gaan bezoeken waar nog erg veel armoede heerst. In Arrazola een klein gehucht, de wallahala gevonden van de Alebrijes, die ontworpen zijn door de fantasie van de geest der indianen, fabelwezens die gesneden en bewerkt zijn uit het lichte hout van de nopalliloboom. Deze mooie felgekleurde wezentjes zijn fel begeerd door de toeristen. De dorpjes zijn niet gemakkelijk te bereiken doordat de wegen helemaal stuk zijn soms door de verschuivingen van het zand en de ontelbare gaten, verkeerdrempels, eigenlijk teveel om op te noemen. Met het mooie weer dat ons nog steeds gunstig gezind was deze prachtige dag afgesloten.
Na ons ontbijt vroeg vertrokken richting Oaxaca. Een rit van ongeveer 4 uur, met mooie vergezichten, prachtige natuur, veeeeel cactussen, en een prima onderhouden weg zonder putten, voor ons was dit een verademing eindelijk natuur op zijn mooist. Oaxaca is een stad dat ligt op een hoogte van 1500 m, in een vallei omgeven door bergen. De "look " van deze stad wordt opgevrolijkt door felgekleurde gevels van de lage huizen. Een stad waar je aangenaam kunt flaneren met mooie verborgen pareltjes achter vele deuren. Een mooi patio, een vredige kloostergang of een klaterende fontein vormen hier geen uitzondering. Deze streek is zijn indiaanse wortels altijd trouw gebleven dat duidelijk te merken is aan de vele bijzonder rijke handwerkcultuur. Na onze zeer late lunch hebben we een wandeling gemaakt, heerlijke chocolademelk gedronken waarvoor deze omgeving bekend staat. Wat mij verbaasde is dat je ook warme chocolade water kunt krijgen in plaats van melk. Wij zijn bij het vertrouwde gebleven. Gezellig gekuierd en onze avond afgesloten in Camino Real dat ondergebracht is in een oud klooster met een prachtig authentiek decor. Deze dag voldaan afgesloten xxx
Op tijd ontbeten en vertrokken naar het "indiaanse" Cholula. Deze is al meer dan 3000 jaar bewoond en was in de pre-Columbiaanse tijdperk een belangrijk religieus centrum. Allemaal laag bouw en felle kleuren van gevels. Een rustig stadje in de ochtend met veeeeel kerken. Onze kids zijn de tel kwijt en weten niet meer hoeveel ze er hebben gezien :)). Enkele kilometers verderop hebben we Tonantzintla en Acatepec bezocht, twee gehuchten met nogmaals prachtige kerken en dit maal heel bijzondere. Het interieur is te mooi voor woorden. Engeltjes, heiligen, koningen ..... bevolken met honderden de muren en de gewelven, die versierd zijn met bloemmotieven en vergulde arabesken. Volkse barok met een inheems trekje. De missionarissen slaagden erin om de inheemse bevolking de Maagd Maria te doen vereren, maar ze konden niet verhinderen dat de plaatselijke kunstenaars de engeltjes indiaanse trekjes gaven, hun een vedertooi op het hoofd zetten, tropisch fruit en vooral maïskolven gaven. Die als herinnering dienden aan de vroegere verering van hun eigen godin. Weinig tot geen toeristen, rustig en indrukwekkend was deze ervaring. Dit zijn mijn momenten waarop ik enorm van kan genieten. Daarna hebben we een late lunch genomen aan de Zocalo( plein voor de kerk) van Cholula waar ondertussen veel ambiance was met Mexicaanse muziek. Op de terugweg naar ons hotel tegengehouden geweest door de politie die ons een onrechtmatige boete wilde uitschrijven om zo op ons als toeristen te kunnen verdienen, maar we waren ze te slim af waardoor ze het besef kregen dat het niet zou lukken en op een vriendelijke manier afscheid genomen. De Mexicanen zijn vriendelijk maar doen er ook alles aan om iets te kunnen verdienen, ze zijn met veel en doen alles om te overleven wat je ze natuurlijk niet kwalijk kunt nemen. Er bestaat geen systeem dat voor hen zorgt dus met de solidariteit onderling wordt veel goed gemaakt omdat ze moeten. Bij het avondeten heeft Jason zonder dat hij het wist de specialiteit van de streek bestelt de " mole poblano". Een culinair gerecht dat bestaat uit een saus van vele kruiden en chocolade. Bij het proeven sloeg hij alle kleuren uit waardoor hij dit niet snel zal vergeten. Blijkbaar niet geschikt voor ons, westerlingen. Een zeer aparte smaak evenals de manden van de verkopers die voor de kerken gevuld waren met gedroogde insecten, die spontaan werden aangeboden om te proeven. Niemand durfde te proeven alhoewel het naar nootjes zou moeten smaken wat niet verkeerd is. Onze dag mooi afgesloten. 😉
Met veel moed, na ons ontbijt, begonnen aan de rit van 5 uur naar Puebla. Onderweg vele groene heuvels en weinig dieren met als enige uitzondering "de hond". Daarentegen hebben we de bijna perfecte kegelvormige Popocatepetl vulkaan voorbijgereden, die zijn naam niet gestolen heeft en als betekenis draagt "de berg die rookt ".In 2007 spuwde de vulkaan lava en aswolk van meer dan 2 km hoog, wat betekend dat een grote uitbarsting meer dan een half miljoen mensen zou kunnen bedreigen. Iets dat mij tot nadenken stemt, hoe overweldigend mooi de natuur kan zijn en hoe gewelddadig ze kan nemen. Een indrukwekkende massa van 5452 m hoogte die doorgaans met sneeuw bedekt is, geeft ons een mooi zicht. Het weer is tot hier toe ons altijd gunstig gestemd, overdag mooie zachte temperaturen en tegen de avondval hevige regenbuien. Tijdens ons rijden begin je te begrijpen waarom iedereen die Mexico al eens bezocht had de wijze raad had meegegeven om s' avonds niet te rijden. De wegen zijn zo slecht, dat het continu aandacht vergt dat je niet in de diepe putten rijdt. Het rijgedrag van de Mexicaan is ver van gedisciplineerd, ze moeten geen rijexamen afleggen en kunnen deze gewoon met een vergoeding krijgen. Richtingaanwijzers kennen ze niet maar ze weten allemaal wel waar de toeter staat :))).
Puebla de los Angeles werd in 1531 gesticht en heeft haar welvaart te danken aan de handel door haar gunstige ligging. De stad ligt halverwege tussen de Stille Oceaan en de Golf van Mexico. Ze is ook de op 3 na grootste stad van het land en ligt op een hoogte van 2160 m. Bij het aankomen hebben we uitgepakt,geluncht in ons hotel en zijn we vertrokken naar het historisch gedeelte van de stad met UBER taxi, een fantastisch geavanceerd veilig systeem waarmee je de rit op de iPhone kunt volgen en alles geregistreerd staat. We hebben daar de hop on hop off bus genomen waardoor we een beter beeld kregen van deze grote stad. Op de terugweg zonder UBER maar een gewone taxi genomen, die voor spanning zorgde omdat hij de weg niet vond naar ons hotel en we de stad voor de tweede keer terug bezochten, na een tijdje hebben we vriendelijk gevraagd om te mogen uitstappen en hebben we terug UBER besteld. Een les dat ons geen tweede keer gaat voorvallen, want je hoort veel gruwel verhalen over taxi's. Veilig en wel moe onder de lakens gekropen met anekdotes die we niet snel zullen vergeten. 😘
2 uren bezig geweest om foto's te kunnen publiceren en helaas nog steeds niet gelukt door het te zwakke internet. Van zodra die genoeg sterkte heeft, ga ik een reeks publiceren. Het is altijd leuk om tekst met beeld te hebben en zo een beter geheel te kunnen creëeren. 👍🏼❤️
Beter geslapen, langer geslapen, yeahhhh mister jetlag overwonnen. Mijn gezicht staat er al beter bij, mijn geest en lichaam zijn terug 1 geheel waardoor ik beter kan functioneren. Op een redelijk uur de stad bezocht met zijn vele niveauverschillen en geplaveide straten met grote keien die je snel vermoeid maken. Na onze eerste geweldige, lekkere lunch op een fantastische plek hebben we een toeristische rondrit gemaakt in het Engels met een oude houten bus, dat een verademing was voor de oma's die alle dagen hun grenzen verleggen op een verstandige manier. Na het mooi panoramisch zicht over de stad, de mooie winkels bezocht, die de mooiste stukken van handwerk uit de streek verkopen en die je portemonnee in recordtempo kunnen plunderen als je geen gezond verstand hebt. S'avonds in het hotel gegeten en de avond afgesloten met de verhalen van moeke haar jeugd, de tijd die toen nog stil stond voor onze kinderen. De grote verschillen met elke generatie, opvoeding,......
Moe, voldaan van de ervaringen in ons bedje gekropen, het licht ging uit :)))😉
Vroeg vertrokken naar de AirPort om daar onze huurwagen op te pikken. Na een vlot verloop, hebben we onze reis verder gezet naar Queretaro. Een keizerstad met vele romantische straatjes en pleintjes. We hebben daar geluncht en gehoopt op een toeristisch treintje te kunnen nemen om zo de belangrijkste monumenten te kunnen bezichtigen. Dat spijtig genoeg niet lukte omdat alles volzet was, dus hebben we besloten om de belangrijkste straten te bezichtigen en verder door te rijden naar San Miguel Allende. Tegen de vooravond hebben we de mooiste kerk bezocht in San Miguel Arcangel bezocht. Voor deze verbouwing werd een tijdlang beroep gedaan op inboorlingen die veroordeeld waren tot dwangarbeid omdat ze kudden koeien van de haciënda 's in de omgeving hadden gedood. of ze op die manier hun hemel hebben verdiend is niet bekend :))).Deze stad ligt op een hoogte van 1850 m en is opgenomen op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Deze aangename koloniale stad heeft ons onmiddellijk gecharmeerd door zijn ongedwongen,romantische uitstraling.
