mexico

Merida verlaten waar we in een prachtig verblijf hadden gelogeerd en waar ze de kunst verstaan om klanten in de watten te leggen en dan bedoel ik niet pamperen maar aandacht geven in de kleine details. Het ontbijt en de diner zullen we niet snel vergeten dat ons blij maakte als een stel kinderen, omdat het allemaal een Europese toets had, de taco's en de pikante sauzen kwamen ons oren uit. Het plaatje met de Nederlander, vrouw, woef en crew dat ons stond uit te wuiven had wel iets vertederend. Met de zon vertrokken en naar Santa Barbara gereden in Homún. Deze haciënda vervoert haar nieuwsgierige klanten met een soort paardentram op rails naar de cenotes. Onderweg werden we vergezeld door een kleurrijk pallet aan vlinders ( mariposas ) dat een sprookjeseffect gaf op het pad. Cenotes komen voor in gebieden waar geen bovengrondse rivieren zijn. Het water sijpelt door de poreuze grond en vloeit via ondergrondse rivieren naar de zee. Op sommige plaatsen is het kalkgesteente verweekt en ingezakt waarbij ondergrondse, met water gevulde holtes ontstaan. In die holtes hebben we ons zalig kunnen verfrissen, het magisch effect van de zon die door een luchtkoker op het spiegelgladde doorzichtige water valt laat het water mooi turkooisblauw kleuren. Met veel verwondering naar de stalagmieten, wortels van bomen, bijenkorven en vissen gekeken. Dit wauweffect zullen we niet snel vergeten, de wondere wereld van de evolutie van de natuur op zijn mooist kan mij en anderen niet onberoerd laten. Nu versta ik ook waarom deze plaatsen heilig zijn in de mayacultuur die de toegang waren naar de onderwereld. Een mens zou voor minder fantaseren. Na onze verfrissing met mooie herinneringen zijn we verder gereden naar de gele stad Izamal. Op het platform van een piramide en met de stenen van die piramide hebben franciscaner monniken het grootste klooster in Yucatan gebouwd. 75 gele bogen omringen het enorme middenplein dat een knap effect had kunnen geven met als achtergrond een strak diepblauwe hemel. Spijtig genoeg moesten wij het op dat moment doen met regen. De zoektocht werd bijna een klopjacht om iets te vinden voor de lunch want er bestaan namelijk maar 2 eetgelegenheden in heel dat ministadje. Na niet lekker gegeten te hebben de rit verdergezet naar Chichén Itzá waar ik een verblijf voor 1 nacht had geboekt in het dorpje Pisé. Deze plaats is een mayadorp met veel verval en armoede, zelfs de zon kon dit dorpje geen kleur geven, gelukkig viel het hotel dan nog wel mee nadat we dat dorpje hadden gezien en de kalmerende gedachte dat het maar voor 1 nacht was gaf me dan ook een gerustelling. Het positieve was dat we maar 1,5 km moeten rijden de dag nadien om in de vroege uurtjes de wereld bekendste tempel te bezoeken. De moordende hitte in een omgeving van 95% vochtigheidsgehalte blijft ons achtervolgen samen met de venijnige muggen die agressiever gif onder je huid spuiten dan ons gekende mug. Enfin met mijn mooi getatoeëerde korsten op benen en armen proberen de slaap te vatten naast een autoweg voor al het verkeer van dat dorpje :((((