spannend!!! de eerste dag. Wat staat ons te wachten? onze tocht begint met de jeep. Die brengt ons naar Zinchen waar het wandelen begint. Laat ik jullie dus eerst voorstellen aan onze reisgenoten. Natuurlijk Tine en ik, maar gaan ook mee; onze gids Tenzin, onze kok Deepin en een paardenman. Buiten wandelen gaan we ons dus geen zorgen moeten maken. De gids toont ons de weg en geeft uitleg, de paardenman laat alle bagage op drie trekpaarden zodat we met niet teveel moeten sleuren en de kok maakt s avonds en s morgens voor ons eten
De eerste is eigenlijk niet veel gebeurd. Onze gids kwam tot de conclusie dat we eigenlijk trage wandelaars zijn ( Ik heb tijdens het jaar wel wat gejogd om mijn conditie te verbeteren, maar tine totaal niet). Maar ja, hij heeft zich aan ons tempo aangepast. Tegen de avond kregen we wel pech want het begon een beetje te regenen
Tegen de tijd dat we aan de camping waren ( de konmende 6 nachten slapen we in tenten) stonden de tenten al recht. Toen volgde de eerste verrassing; ons eten. Het is ongelofelijk wat onze kok met tzee kleine vuurtjes klaarmaakte. eerst een lekken soepje, maar dan volgde het hoofdgerecht met liefst 4 schotels. HEERLIJK ( en dit ging de volgende dagen even goed blijven). We kregen ook een slaatje en dat was alleen al prachtig om te zien, het was zo mooi gemaakt dat we er bijna niet durfden van eten
na het eten zijn we dan maar snel onze slaapzak in gekropen
Normaal vertrekken we morgen ( als er niets verandert deze keer) op trektocht. Deze morgen waren we er niet gerust in, het was deze nacht beginnen regenen. Normaal regent het niet in juli dus we waren een beetje ongerust. Later heeft men in het trekking bureau gezegd dat het wel af en toe regent en dat er niets was om omgerust over te zijn. Wat hebben we dan nog gedaan de rest van de dag. Eerst nog een wasje om te zorgen dat we genoeg kleren hebben voor de trekking. Daarna zijn we geld gaan afhalen. In Leh wil dit zeggen: een uur aanschuiven aan de enige geldautomaat in stad ( dit is hier wel de normaalste zaak ter wereld). Als je ergens een lange rij ziet staan kan je er zeker van zijn dat het de geldautomaat is. Terwijl we aan het aanschuiven waren ben in nog snel naar de geusthouse gespurt omdat het begon te druppelen en onze was nog buiten hing. Gelukkig is de bui er nooit helemaal doorgekomen.
's Middags zijn we snel iets gaan eten in 1 van de German bakery's in stad. Best wel raar om hier taarten te zien zoals bij ons ( applecrumble, abrikozentaart, gewone cake, enz...). Maar vreemd of nietm ze zijn hier echt wel lekker
daarna zijn we nog een wandeling gaan maken van een kleine 5 km. Om te zien of we in vorm zijn voor morgen. We zijn tot de conclusie gekomen dat het gaat lukken, rustig maar het gaat lukken Tijdens deze wandeling zijn we Sankar gompa gepasseerd een rustig gelegen kloostertje. Het gaf ons daar een zeer vredig gevoel
ziezo dat was het voor deze dag
zoals jullie weten zullen jullie nu van ons een tijdje niets meer horen. De tocht duurt zeven dagen, dus zeker niet ongerust worden
Nog een rustig dagje. Tine en ik hebben besloten om tot dinsdag te wachten om op trektocht te vertrekken, gewoon om zeker te zijn dat we allebei in vorm zijn. Vandaag is er niet echt iets speciaal gebeurd. Terwijl Tine in de voormiddag het nog kalmpjes aan deed , ben ik nog even het stad in getrokken. Ik wou wat sfeerfoto's gaan nemen. Je moet weten dat in Leh de lokale bewoners zeer kleurrijk en visuele mensen zijn, Het is een plezier om van hun foto's te nemen. Er is echter 1 grote MAAR. De mensen willen niet graag getrokken worden, vooral de ouderen. Er is het bijgeloof dat men denkt dat men een stuk van hun ziel kwijt geraakt als men een foto van hun neemt. Maar ik ben er toch in geslaagd om enkele mooie foto's te maken ( die jullie te zien krijgen op deze blog na mijn reis, aangezien ik nog steeds geen internetcafe heb gevonden waar ik foto's kan uploaden)
later die namiddag zijn Tine en ik nog even wat winkeltjes gaan bezien, zowel de toeristische als de lokale,
en 's avonds zijn we nog gaan eten ik Lamayuru restaurant. onze nieuwe favoeriete eetplaats. Zeer lekker en goedkoop, dat zie je eraan want het zit altijd vol, Zo vol zelf dat als je met 2 aan een tafel van 4 zit he tnormaal is dat er nog 1 of twee mensen komen bij zitten. Op deze manier zijn we in gesprek geraakt met John, een australier. het was best wel een gezellige avond
wat staat er vandaag op het programma; we gaan raften. Of beter gezegd: dat stond op het programma. Tine voelt zich vandaag niet helemaal in orde ( komt wel meer voor in India,ik heb er nog geen last van gehad) en we besluiten om het raften af te zeggen. Reactie in het trekking bureau: Geen probleem dat kan later ook nog, zorg eerst maar dat je in orde bent.( het zijn echt wel sympathieke gasten daar) Dus een tweede rustdagje. Terwijl Tine wat rust geniet ik van de tijd om nog even door Leh te wandelen. Hoewel Leh geen gigantische stad is, vind ik het een zeer toffe stad om rond te lopen. Enerzijds heb je de drukke ( lees duurdere), toeristische straat ( Grand Bazaar); die niet echt mijn favouriet is. Om de zoveel meter vraag een verkoper hoe het met je is, vraagt waar je van bent of nodigt je in zijn winkel uit. Niet dat ze hier onbeleeft zijn, maar als dit om de zoveel meter gebeurd wordt je dat na een tijdje wel moe ( Al schijnt volgens Tine dat het hier belange niet zo erg is als in andere steden) Anderzijds heb je de minder toeristische ( lees goedkopere), maar meer aangename straatjes. dit zijn eigenlijk meer smalle steegjes waar winkels niet groter zijn dan een paar vierkante meter, maar waar je de echte Ladakhi vind. Je ziet dat dit ook de straten zijn waar de inwoners van Leh hun inkopen doen.
dus buiten wat genieten van de stad en van het goed weer( het is hier al elke dag tussen 25-30 graden geweest) is er vandaag niet veel gebeurd
normaal gingen we dus morgen op trektocht vertrekken, maar we gaan zeker spelen en nog enkele dagen wachten, Aan zo'n tocht moet je niet beginnen als je niet in vorm bent
normaal zouden we dus deze morgen al vertrokken zijn op trektocht. Dat is dus niet het geval. Dus vandaag is een rustig dagje: op het gemak even uitslapen ( ah ja, er is dus ook een moskee in Leh wat wil zeggen dat je regelmatig de gebeden hoort, ook om 3.30u s nachts) Daarna hebben we de tijd genomen om al een wasje te doen ( lees; ik ging inkopen voor fruit doen, Tine doet de was). Nadat we lekkere verse fruitsla hadden gegeten zijn ze naar Shanti Stupa geweest. Een zeer mooie vredestempel boven op een heuvel juist buiten Leh ( lees; we moesten 558 trappen doen eer we boven waren). Eens boven zijn we aan de praat geraakt met.... raad eens... twee belgen. Samen hebben we genoten van het uitzicht want vanop shanti stupa kan je de hele vallei zien. Later die avond zijn we met hun dan nog gezellig gaan eten
opstaan 7 u, nemen van een koude douche, snel even een ontbijt en dan naar het hotel van Ella en Patrick. Met hun bezoeken ze vandaag de belangrijkste kloosters uit de steek namelijk; Hemis, Stakna en Tikhse eerst een uur rijden naar Hemis. je moet weten dat de indische klooster bijna altijd zeer afgelegen liggen. Hoe hoger en hoe verder van beschaving hoe beter ik weet niet hoe ik de tempel moet omschrijven; dus ik ga het ook niet doen. Ik ga zo snel mogelijk de foto s op het net plaatsen met de nodige uitleg. na de rit gingen we nog even onze trektocht vast leggen. we hadden de vorige dag in ons guesthouse tzee fransen leren kennen die een trektocht gingen maken van 7 dagen en waar we gingen met meegaan. s Avonds gingen ze samen naar het trekkings bureau om de laatste details vaste te leggen. MAAR wat blijkt; de man is zo ziek dat ze allebei zo snel mogelijk terug naar delhi gingen. Dus geen trektocht op de volgende dag. we hebben wel afgesproken met het reisbureau om to zondag te wachten onm te zien of er andere mensen met ons mee willen> anders vertekken we zondag toch, maar dan met 2 ipv 4
het gaat dus over een trektocht door de bergen, begeleid door 1 gids, 1 kok en ik paardenman die bijna alle bagage draagt ( dat paard, niet die man) dus na zondag zal je een heel tijdje niets meer van me horen
Na een nachtje slaap ( goed maar met veel wakker worden, ik moest nog even wennen aan de hoogte) zijn we Leh palace en Leh Castle gaan bezoeken. Dit zijn twee oude gebouwen uit vroeger tijden die hoger in de bergen liggen maar die je wel een goed overzicht over de stad geven. Hier komen ze tot de conclusie dat je aan deze hoogte moet wennen. door slechts een 10 tal trappen te doen zijn we al buiten adem. maar het zicht is wel mooi. het is ook hier dat ze voor de eerste keer onze schoenen moeten uitdoen. in heel india mag je dus niet met je schoenen in de tempel en tot nu toe hebben we al veel onze schoenen moeten uitdoen en er zullen er waarschijnlijk nog veel volgen. maar de boeddistische tempels zijn seer mooi en zeer kleurrijk. ik zou zeggen ik laat een foto zien maar ik kan nog altijd geen foto s op internet laden
na het paleis klommen we naar het kasteel. In tegenstelling tot het paleis is dit nog niet gerenoveerd. op de top van de heuvel zijn we wel twee nederlanders tegengekomen; Patrick en Ella. de volgende dag zijn we met hun een aantal kloosters/tempels gaan bezoeken. s Avonds zijn ze met hun ook nog gaan eten
we zijn dus om 7 uur in de morgen in LEH geland, de grootste stad in de provincie Ladakh. het eerste wat de indiers zeggen als ze weten dat je juist geland ben, is dat je veel moet drinken en veel moet slapen. Dat is nodig om aam de hoogte te acclimatiseren. Leh ligt al op 3500 meter en het gaat alleen maar omhoog. Tamelijk snel hebben zwe een gezellig geusthuis gevonden bij een vriendelijk ladakhi dame. Een nachtje slapen in een grote kamer met prive badkamer ( wel geen warm water , maar dat is hier niet echt nodig) kost 400 roepie wat wil zeggen 6 euro (66.5 roepie is 1 euro) Wat geen geld is voor wat we krijgen. Ik ga de volgende dagen nog merken dat het ongelofelijk is hoe goedkoop sommige dingen hier zijn
Daarna nog even verkent. Leh is ongelofelijk toeristisch. In het centrum vind je geen huizen die op gelijkvloers geen winkel zijn En ma gegeten te hebben zijn we vroeg ons bed ingekropen
om te beginnen zal mijn blog waarschijnlijk geen foto s bevatten. Het internet hier in Ladakh gaat zeer traag en in de meeste internetcafe s mag je of kan je geen fotos uploaden ten tweede: vergeef me de nodige tik en schrijf fouten want eht is hier een qwerty klavier ipv een azerty zoals bij ons ten derde: we zijn hier nu 4 dagen en ik zie dat ik zeker niet elke dag nieuws van me zal kunnen laten horen
een eerste bericht uit Ladakh. een aantal onder jullie zullen al een email gehad hebben, maar voor degene dat dit nog niet het geval was: we zijn dus goed in india geraakt
onze vlucht via zurich en delhi is allemaal zonder problemen verlopen. zonder echte problemen. We zijn in india dus dit wil zeggen: minstens 15 keer u papoort laten zien, verschillende keren dezelfde documenten invullen en een paa controle posten voor de swine flue ( de mexicaanse griep) paseren
Zoals de meeste onder jullie wel weten, was het de bedoeling dat Tine en ik vorig jaar al een maand naar Ladakh (noorden van India tegen de Himalaya) zouden gaan. Maar toen was er een deel van mij dat niet mee wou, namelijk mijn appendix. Een week voor vertrek ben ik hieraan geopereerd en het was onmogelijk om 7 dagen later al te vertrekken.
We zijn echter niet bij de pakken blijven zitten en doen dit jaar een tweede poging om naar ginder te gaan. Hetzelfde geld eigenlijk voor deze blog. Eigenlijk ging ik vorig jaar al een blog maken om foto's en tekst op te zetten, maar door tijdsgebrek (en goesting) is er toen niet van gekomen. Dit jaar zal anders zijn.
Je zal op deze blog waarschijnlijk nog heel wat nonsens zien voordat er verhalen van Ladakh op staan. Dit is de eerste blog dat ik maak dus ik ben vollop aan het experimenteren
