normaal zouden we dus deze morgen al vertrokken zijn op trektocht. Dat is dus niet het geval. Dus vandaag is een rustig dagje: op het gemak even uitslapen ( ah ja, er is dus ook een moskee in Leh wat wil zeggen dat je regelmatig de gebeden hoort, ook om 3.30u s nachts) Daarna hebben we de tijd genomen om al een wasje te doen ( lees; ik ging inkopen voor fruit doen, Tine doet de was). Nadat we lekkere verse fruitsla hadden gegeten zijn ze naar Shanti Stupa geweest. Een zeer mooie vredestempel boven op een heuvel juist buiten Leh ( lees; we moesten 558 trappen doen eer we boven waren). Eens boven zijn we aan de praat geraakt met.... raad eens... twee belgen. Samen hebben we genoten van het uitzicht want vanop shanti stupa kan je de hele vallei zien. Later die avond zijn we met hun dan nog gezellig gaan eten
opstaan 7 u, nemen van een koude douche, snel even een ontbijt en dan naar het hotel van Ella en Patrick. Met hun bezoeken ze vandaag de belangrijkste kloosters uit de steek namelijk; Hemis, Stakna en Tikhse eerst een uur rijden naar Hemis. je moet weten dat de indische klooster bijna altijd zeer afgelegen liggen. Hoe hoger en hoe verder van beschaving hoe beter ik weet niet hoe ik de tempel moet omschrijven; dus ik ga het ook niet doen. Ik ga zo snel mogelijk de foto s op het net plaatsen met de nodige uitleg. na de rit gingen we nog even onze trektocht vast leggen. we hadden de vorige dag in ons guesthouse tzee fransen leren kennen die een trektocht gingen maken van 7 dagen en waar we gingen met meegaan. s Avonds gingen ze samen naar het trekkings bureau om de laatste details vaste te leggen. MAAR wat blijkt; de man is zo ziek dat ze allebei zo snel mogelijk terug naar delhi gingen. Dus geen trektocht op de volgende dag. we hebben wel afgesproken met het reisbureau om to zondag te wachten onm te zien of er andere mensen met ons mee willen> anders vertekken we zondag toch, maar dan met 2 ipv 4
het gaat dus over een trektocht door de bergen, begeleid door 1 gids, 1 kok en ik paardenman die bijna alle bagage draagt ( dat paard, niet die man) dus na zondag zal je een heel tijdje niets meer van me horen
Na een nachtje slaap ( goed maar met veel wakker worden, ik moest nog even wennen aan de hoogte) zijn we Leh palace en Leh Castle gaan bezoeken. Dit zijn twee oude gebouwen uit vroeger tijden die hoger in de bergen liggen maar die je wel een goed overzicht over de stad geven. Hier komen ze tot de conclusie dat je aan deze hoogte moet wennen. door slechts een 10 tal trappen te doen zijn we al buiten adem. maar het zicht is wel mooi. het is ook hier dat ze voor de eerste keer onze schoenen moeten uitdoen. in heel india mag je dus niet met je schoenen in de tempel en tot nu toe hebben we al veel onze schoenen moeten uitdoen en er zullen er waarschijnlijk nog veel volgen. maar de boeddistische tempels zijn seer mooi en zeer kleurrijk. ik zou zeggen ik laat een foto zien maar ik kan nog altijd geen foto s op internet laden
na het paleis klommen we naar het kasteel. In tegenstelling tot het paleis is dit nog niet gerenoveerd. op de top van de heuvel zijn we wel twee nederlanders tegengekomen; Patrick en Ella. de volgende dag zijn we met hun een aantal kloosters/tempels gaan bezoeken. s Avonds zijn ze met hun ook nog gaan eten
we zijn dus om 7 uur in de morgen in LEH geland, de grootste stad in de provincie Ladakh. het eerste wat de indiers zeggen als ze weten dat je juist geland ben, is dat je veel moet drinken en veel moet slapen. Dat is nodig om aam de hoogte te acclimatiseren. Leh ligt al op 3500 meter en het gaat alleen maar omhoog. Tamelijk snel hebben zwe een gezellig geusthuis gevonden bij een vriendelijk ladakhi dame. Een nachtje slapen in een grote kamer met prive badkamer ( wel geen warm water , maar dat is hier niet echt nodig) kost 400 roepie wat wil zeggen 6 euro (66.5 roepie is 1 euro) Wat geen geld is voor wat we krijgen. Ik ga de volgende dagen nog merken dat het ongelofelijk is hoe goedkoop sommige dingen hier zijn
Daarna nog even verkent. Leh is ongelofelijk toeristisch. In het centrum vind je geen huizen die op gelijkvloers geen winkel zijn En ma gegeten te hebben zijn we vroeg ons bed ingekropen
om te beginnen zal mijn blog waarschijnlijk geen foto s bevatten. Het internet hier in Ladakh gaat zeer traag en in de meeste internetcafe s mag je of kan je geen fotos uploaden ten tweede: vergeef me de nodige tik en schrijf fouten want eht is hier een qwerty klavier ipv een azerty zoals bij ons ten derde: we zijn hier nu 4 dagen en ik zie dat ik zeker niet elke dag nieuws van me zal kunnen laten horen
een eerste bericht uit Ladakh. een aantal onder jullie zullen al een email gehad hebben, maar voor degene dat dit nog niet het geval was: we zijn dus goed in india geraakt
onze vlucht via zurich en delhi is allemaal zonder problemen verlopen. zonder echte problemen. We zijn in india dus dit wil zeggen: minstens 15 keer u papoort laten zien, verschillende keren dezelfde documenten invullen en een paa controle posten voor de swine flue ( de mexicaanse griep) paseren
Zoals de meeste onder jullie wel weten, was het de bedoeling dat Tine en ik vorig jaar al een maand naar Ladakh (noorden van India tegen de Himalaya) zouden gaan. Maar toen was er een deel van mij dat niet mee wou, namelijk mijn appendix. Een week voor vertrek ben ik hieraan geopereerd en het was onmogelijk om 7 dagen later al te vertrekken.
We zijn echter niet bij de pakken blijven zitten en doen dit jaar een tweede poging om naar ginder te gaan. Hetzelfde geld eigenlijk voor deze blog. Eigenlijk ging ik vorig jaar al een blog maken om foto's en tekst op te zetten, maar door tijdsgebrek (en goesting) is er toen niet van gekomen. Dit jaar zal anders zijn.
Je zal op deze blog waarschijnlijk nog heel wat nonsens zien voordat er verhalen van Ladakh op staan. Dit is de eerste blog dat ik maak dus ik ben vollop aan het experimenteren
