we zijn dus om 7 uur in de morgen in LEH geland, de grootste stad in de provincie Ladakh. het eerste wat de indiers zeggen als ze weten dat je juist geland ben, is dat je veel moet drinken en veel moet slapen. Dat is nodig om aam de hoogte te acclimatiseren. Leh ligt al op 3500 meter en het gaat alleen maar omhoog. Tamelijk snel hebben zwe een gezellig geusthuis gevonden bij een vriendelijk ladakhi dame. Een nachtje slapen in een grote kamer met prive badkamer ( wel geen warm water , maar dat is hier niet echt nodig) kost 400 roepie wat wil zeggen 6 euro (66.5 roepie is 1 euro) Wat geen geld is voor wat we krijgen. Ik ga de volgende dagen nog merken dat het ongelofelijk is hoe goedkoop sommige dingen hier zijn
Daarna nog even verkent. Leh is ongelofelijk toeristisch. In het centrum vind je geen huizen die op gelijkvloers geen winkel zijn En ma gegeten te hebben zijn we vroeg ons bed ingekropen
om te beginnen zal mijn blog waarschijnlijk geen foto s bevatten. Het internet hier in Ladakh gaat zeer traag en in de meeste internetcafe s mag je of kan je geen fotos uploaden ten tweede: vergeef me de nodige tik en schrijf fouten want eht is hier een qwerty klavier ipv een azerty zoals bij ons ten derde: we zijn hier nu 4 dagen en ik zie dat ik zeker niet elke dag nieuws van me zal kunnen laten horen
een eerste bericht uit Ladakh. een aantal onder jullie zullen al een email gehad hebben, maar voor degene dat dit nog niet het geval was: we zijn dus goed in india geraakt
onze vlucht via zurich en delhi is allemaal zonder problemen verlopen. zonder echte problemen. We zijn in india dus dit wil zeggen: minstens 15 keer u papoort laten zien, verschillende keren dezelfde documenten invullen en een paa controle posten voor de swine flue ( de mexicaanse griep) paseren
Zoals de meeste onder jullie wel weten, was het de bedoeling dat Tine en ik vorig jaar al een maand naar Ladakh (noorden van India tegen de Himalaya) zouden gaan. Maar toen was er een deel van mij dat niet mee wou, namelijk mijn appendix. Een week voor vertrek ben ik hieraan geopereerd en het was onmogelijk om 7 dagen later al te vertrekken.
We zijn echter niet bij de pakken blijven zitten en doen dit jaar een tweede poging om naar ginder te gaan. Hetzelfde geld eigenlijk voor deze blog. Eigenlijk ging ik vorig jaar al een blog maken om foto's en tekst op te zetten, maar door tijdsgebrek (en goesting) is er toen niet van gekomen. Dit jaar zal anders zijn.
Je zal op deze blog waarschijnlijk nog heel wat nonsens zien voordat er verhalen van Ladakh op staan. Dit is de eerste blog dat ik maak dus ik ben vollop aan het experimenteren
