Te heet voor alles!

Normaal geraakt een strijd tussen rivaliserende katers na enkele weken beslecht, maar bij ons duurt het al jaren omdat er zoveel misverstanden zijn.
Phineas is doof, en hij hoort zijn eigen stem en zijn eigen wilde gekrijs dus niet. Als hij een klein beetje boos wordt dan gilt hij al als een zangeres van de Chinese Staatsopera. Ming aanhoort dit dan en schiet zelf in een razernij. Hij begint te grommen en terug te krijsen, maar Phineas kan dat natuurlijk niet horen, dus reageert hij ook helemaal niet angstig. Vandaar dat onze Ming denkt dat Phineas de dapperste aller Galliërs is omdat die zijn gegrom negeert. Op die manier wordt Ming nog razender en doet er nog een schepje bovenop.
En zo vliegen die mekaar een aantal keer per dag (en spijtiggenoeg ook per nacht) in de haren... Behalve als het écht heet is. Dan heerst er overdag een staakt-het-vuren.

Tolerantie is soms ver zoek...



...en voor "brede" katten, of katers met "een dikke nek", is zo'n bruggeske wel smal natuurlijk...

De dove witte Phineas en onze Vietnamees Ming kan je altijd samen vinden. Niet omdat ze zoveel van mekaar houden maar omdat ze mekaar haten. De ene controleert constant de andere of dat die toch niet iets beters of iets lekkerders of een aaike méér krijgt. Met de regelmaat van de klok vechten ze een fiks robbertje.
Hanuman heeft met die ruzies niets te maken maar hij moet er wel altijd bij staan als een echte ramptoerist. Vandaar dat mijn drie katers altijd samen op stap zijn. In één oogopslag zie je ze meestal alle drie tegelijk. Goddank mengen Laathi en Tabitha zich er niet mee.



enig racisme is hen niet vreemd...

Als jullie het verhaal willen lezen hoe onze Vietnamese kater Ming Song Huong bij ons terechtgekomen is,
scroll dan naar boven in dit blog!

Op dieet zijn is voor niemand makkelijk...

De adviseur!

Ja, ze kunnen heel eigenzinnig zijn, ze moeien zich zelfs als ge uw vijverke aan 't kuisen zijt...

Mijn alternatieve cactussen.

De nachtkoude is in aantocht dus de cactussen zijn naar hun winterverblijf overgebracht.
Nieuwe plekjes zijn voor katten onweerstaanbaar. Dus zo vond ik hen zondagmiddag!
Mijn alternatieve cactussen. "Kat-tussen" hoog en droog genietend in de zon.

Dorstig weer.

Ook gevoelige onderwerpen worden hier niet uit de weg gegaan...

Misverstandjes...

Mijn mooie witte Phineas die de houtskoolzak geïnspecteerd  heeft...



of de kelder...

"Zit"-staking?...

Over een protestactie kunt ge beter eerst eens goed nadenken...

Reclamaties en verwijten.

Ge ziet : zeveren en zagen is niet alleen des mensen...

Jonkvrouw in nood.

Iedereen is uniek!



We zijn allemaal even uniek en waardevol, iedereen kan altijd wel iets wat een ander niet kan.
Zelfs al is 't maar met uw tong aan uw neuspuntje geraken...

Betrapt!






En hij is inderdaad beginnen drinken want ge ziet de druppels nog op zijn neus hangen...

Mannen onder mekaar.



Een kat wordt hier een kat genoemd.

Oosterse krijgskunst...

En al die Miss België's als hoogste goed altijd maar weer "Vrede op aarde" wensen...
Ik zou al blij zijn als mijn drie katers in relatieve vrede konden samen leven...

Zoals jullie hierboven reeds konden lezen hebben we Ming meegebracht als klein verongelukt poesje toen we door Viëtnam trokken, en Phineas is op een baan in de Kempen gevonden toen hij een bende eenden volgde omdat hij zijn moeder was kwijtgeraakt vanwege zijn doofheid.
Ondanks zijn handicap is de grote witte Phineas hier toch de baas van 't huishouden geworden, tot groot ongenoegen van onze Ming.
Bij elke gevecht is Hanuman er als de kippen bij, om eerst de resultaten van de strijd af te wachten en dan zelf rap nog enkele rake klappen uit te delen aan de dichtstbijzijnde... Hanuman is een echte ramptoerist. Die moet nog maar één van de anderen horen brullen of hij vliegt er al naartoe...

Toen ik daartstraks even boven iets kwam halen lagen Ming en Phineas beiden te zonnen. Ik liep voorbij. Ze keken op en daardoor werden ze er zich plots van bewust dat ze toch wel - naar hun normen - erg dicht bij mekaar lagen. En opeens was het terras weer te klein...
Normaal scheid ik mijn vechthanen onmiddellijk, maar nu had ik mijn fotoapparaat toch op zak dus heb ik zelf maar eens de ramptoerist uitgehangen en enkele foto's genomen... 

         

         

         

         

         

         

         

         

         

         

De waarheid en niets dan de waarheid.

Alsof de chaos in "Huisje Weltevree" nog niet groot genoeg is moeten twee van mijn figuranten er altijd nog een schepje bovenop doen.
Vannacht klonk hier dus weer de "Chinese Opera"...
Ming en Phineas krijsend tegenover mekaar zodat ik het tot in de kelder hoorde.
Ik rende naar boven en vond mijn twee krijgers in deerniswekkende toestand. Phineas gillend als een speenvarken. Keihard. Tja, een kat van een muziekwinkel... en dan ook nog doof. Dus die is zich toch niet bewust van zijn eigen geluidsvolume...
En Ming grollend als een leeuw.
Ming met een bloedneus. Phineas met een gewond en etterend oog...
Ik vind dat als ze zo stoer zijn dat ze kunnen vechten, dat ze ook maar zo dapper moeten zijn om te poseren na hun heldendaden.



Nadat hij zich schoongelikt had bleek Ming's wonde nog mee te vallen.



Vanochtend was de etter nog altijd niet verdwenen en ging Phineas zijn oog nog niet volledig open.
Een uur geleden waren ze echter al wel aan de tweede akte van hun "Chinese Opera" bezig...
Mannen leren het nooit blijkbaar...

"Waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet
daar is 't leven rustig en goed."
Of hoe was die oude spreuk ook alweer?...

Toch even beide partijen ondervragen en de waarheid over de vechtpartij trachten uit te vissen...













Ja, nu ben ik echt gerustgesteld.
Ze gaan dat nóóit meer doen.

Ondankbaarheid is 's werelds loon.

Onze witte Phineas heeft zijn eigen kussen dat vlak naast de verwarming ligt. Hij heeft de onhebbelijke gewoonte om wijdbeens over dat kussen heen te gaan staan, een punt ervan tussen zijn tanden te klemmen en er dan op te gaan staan trappelen... Maar kom, 't kan altijd erger want als Irma in de buurt ligt durft hij zijn verkrachtingscènes wel eens op haar uit proberen. Vandaar dat ik hem maar zijn eigen kussen gegeven heb om mijn handtas te sparen.

Hoewel Ming de oudste is (bijna 14 jaar) en altijd de heer en meester van onze roedel was, is Phineas de laatste jaren "de baas van 't kot" geworden. Tot groot ongenoegen van Ming, dus de brulpartijen tussen die twee halen hier soms een flink pak decibels.

Mijn Mingske is dan ook nog een beetje ziek en hij begint echt te sukkelen.
Maar tot mijn grote verbazing heeft mijn oud bazeke het gisteren gepresteerd om Phineas van zijn kussen te wriemelen en er zelf op te gaan liggen!! Dat vond ik nu toch echt wel een fotostrip waard : Mijn "oud-strijder" nog eens zo vinnig in aktie te zien!... Geeft toe, dat verdient toch wel een eerbetoon? En ge kent mij : een eerbetoon moet minstens in vier delen van een fotostrip verwerkt worden


















































Waarmee bewezen is dat Ming het kussen kon veroveren op de stoere Phineas en waaruit ook ineens duidelijk wordt dat zelfs bij katten de senioren niet te onderschatten zijn!

Door de drukte die de sluiting van de winkel met zich meebrengt laat ik 't overbrengen van mijn nieuwjaarswensen even aan mijn personeel over... Zo werken die ook nog eens voor de kost.
Dus hier de beste wensen gebracht door Hanuman, Ming, Phineas, Laathi. En ja, Tabitha zit toch ook nog altijd in mijn hart, dus waarom zou zij niet mee mogen doen?...
Hier gaan we dus :

Ik wens u...

Dat ge blij kunt zijn met kleine dingen. Zelfs als is 't soms wel héél weinig...



Dat ge nergens lang moet aanschuiven...



Dat alle deuren voor u open gaan...



Dat uw drankvoorraad nooit op raakt...



Maar dat ge geen drankprobleem krijgt...



Dat ge de conventies met plezier aan uw laars durft lappen...



En lekker veel tijd voor uzelf neemt om tot rust te komen...



Dat er altijd plaats is voor uw vrienden...



En dat ge veel moogt feesten...



Maar alleen als ge er écht zin in hebt...



Dat ge lenig en fit moogt blijven zonder te moeten gaan fitnessen...



Regelmatig uzelf een beetje bezint over waar ge mee bezig zijt...



Dat ge "nee" durft zeggen als 't u allemaal teveel wordt...



Maar dat ge ook uitbundig "ja" durft roepen als ge in iets wél echt zin hebt...



Dat ge niet elke nacht alleen voor uw pc gaat zitten...



Dat ge veel leuke avonturen op uw pad moogt tegenkomen...



Dat de prijs van de bouwmaterialen niet blijft stijgen...



Zodat ge altijd een dak boven uw hoofd hebt en een plek om tot rust te komen...



Nachten zonder hoofdpijn of gepieker...



Dat er onverwacht fijne dingen gebeuren waar ge u voor open stelt...



Dat er harmonie heerst in uw gezin...



Ik wens u ook een gezond gebit. Een écht.



Voor al de gezellige etentjes...



Met goeie gesprekspartners... Die u niet constant tegenspreken...



Alle tijd om te genieten van de zon...



Dat ge u geen nodeloze zorgen maakt, maar de dag plukt zoals hij komt...



Massa's tijd om gewoon op uw poep te zitten...



En te genieten van de dingen te zien groeien en bloeien...



Dat ge de toekomst met een positieve blik tegemoet blijft zien...



Dat er altijd een troostende ziel aanwezig is indien nodig...



Dat ge 't durft zeggen als "trop" teveel wordt...



Dat ge veel speelkameraadjes moogt hebben...



En 't volste vertrouwen hebt in uzelf en de zaken waar ge mee bezig zijt...



Dat ge uw voeten durft vegen aan sommige verplichtingen...



Dat ge zelfzeker zijt, en beseft dat ge goed bezig zijt...



Dat ge van elk fijn momentje ten volle en ongestoord kunt genieten...




Ik ben er zeker van dat als ge mijn katten hun wensen voor u ter harte neemt dat 2008 geweldig gaat worden. Dus volg hun advies. Katten zijn slimme beestjes.

Nog een heel fijn 2008, met veel blogplezier en weinig kapotte computers!
En bedankt voor alle vriendschap en de fijne momenten die ik dit jaar met jullie samen mocht beleven!

Dikke knuffel van Laathi!

Aangezien Irma, mijn pluchen rugzak, soms 's nachts aangerand word door mijn hyperpotente kater Phineas - die ondanks zijn castratie er nog altijd van overtuigd is dat hij "klein poezen" kan maken - moest Irma wel het recht in eigen handen nemen. 't Is ook niet plezant om ' s morgens helemaal met een natte nek en een pels die overhoop ligt, leeggeschud op de keuken vloer te eindigen...
Als Phineas Irma niet te pakken krijgt, dan vertoont hij zijn kunsten met een kussen. Maar ja, als ik per ongeluk Irma op de keukentafel heb laten staan dan is zij zijn geliefkoosd slachtoffer...
En dat kon zo niet blijven duren!
Wil je meer over "Irma" lezen bekijk dan haar eigen blog
http://www.bloggen.be/irma/























































































The End!

Meer strips over mijn eigenzinnige handtas Irma vinden jullie op Irma's eigen blog :
http://www.bloggen.be/irma/

Binnenkort verschijnen er nog meer strips...
Wil je nu al meegenieten van de poezen? Kom dan naar mijn dagelijks blog op

http://blog.seniorennet.be/laathi/

Daar vinden jullie ook mijn jeugherinneringen, reisverhalen over Thailand en Egypte, en mijn wekelijks fotoraadsel!
Welkom en veel plezier!